Þjóðviljinn - 23.05.1985, Blaðsíða 20

Aðalsími: 81333. Kvöldsími: 81348. Helgarsími: 81663.
Fimmtudagur 23. maí 1985 115. tölublað 50. órgangur
DJOÐVIUINN
Kartöflubirgðirnar
Gefum skepnunum kartöflur
Agnar Guðnason blaðafulltrúi bœndasamtakanna:
Enginn veit nákvœmlega hve mikið afkartöflum er til í landinu
Pað veit enginn nákvæmlega
hvað mikið er til af umfram-
birgðum af kartöflum í landinu
en framleiðendur sjálfir telja að
það sé búið að selja milii 30 og 40
prósent af uppskerunni, sagði
Agnar Guðnason, Framleiðslu-
ráði landbúnaðarins.
Láglaunastefnan
Kennarar
flýja
Það má reikna með að 30 pró-
sent rýrnun, það er rýrnunin og
sá hluti sem tekinn er í útsæði. Þá
eru eftir að minnsta kosti 40 prós-
ent óseld frá því í fyrra. Hluti af
umframbirgðunum er ekki sölu-
hæfur þegar kemur fram í næsta
mánuð en það er nóg til af góðum
kartöflum og þær ættu að endast
fram á næstu uppskeru.
Kartöfluverksmiðjurnar hafa
tekið við óhemju magni af
uppskerunni. Frönsku kartöfl-
urnar sem koma frá þessum
verksmiðjum lækkuðu um 25
krónur kílóið sem bætti mjög
samkeppnisaðstöðuna gagnvart
innfluttum frönskum.
Lækkað verð á kartöflum hef-
ur þó enga þýðingu fyrir söluna,
fólk borðar ekki meira þó þær séu
5 til 10 krónum ódýrari. Meðal-
neyslan er 65 til 74 kíló og það
eina sem eykur neysluna eru gæði
kartaflanna en ekki lækkað verð.
I raun ættu kartöflur að vera 10 til
15% dýrari miðað við verðlag en
þær eru einn ódýrasti matur sem
til er á markaðnum.
Þær kartöflur sem ekki seljast
má gefa skepnunum. Það er
ástæðulaust að henda þeim.- aró
Vantar enn 8 kennara
í Garðabœ. Einsdæmi í
sögunni
„í fyrsta skipti í sögu skóla-
halds í Garðabæ fást ekki al-
mennir kennarar til kennslu í
grunnskólunum í bænum“, sagði
Hilmar Ingólfsson skólastjóri í
Hofsstaðaskóla í samtali við Þjóð-
viljann í gær. Enn er óráðið í 8
kennarastöður í Garðaskóla
þrátt fyrir auglýsingar í blöðum
og eftirgrennslan.
„Nokkrir kennarar hættu
kennslu í bænum og enn aðrir
hafa sótt um launalaust leyfi.
Reiknað er með að flestir þeirra
hætti kennslustörfum nema veru-
legar breytingar verði á launa-
kjörum þeirra“, sagði skólastjór-
inn í Hofsstaðaskóla enn fremur.
óg.
Akureyri
Verkstæði
skoða bíla
Bifreiðaeftirlit ríkisins á Akur-
eyri og fleiri aðilar gera nú tilraun
með að endurskoða á verkstæði
bifreiðar sem gerð hefur verið at-
hugasemd við í aðalskoðun.
Bifreiðareftirlitsmaður skoðar
bifreið og reynist hún ekki í lagi
ákveður hann hvort komið skuli
með hana í endurskoðun til bif-
reiðaeftirlitsins eða hvort um-
ráðamanni hennar gefist allteins
kostur á að fá fullnaðarskoðun á
viðurkenndu verkstæði. Verði
verkstæðiskosturinn uppá ten-
ingnum límir starfsmaður þar
hvítan miða í framrúðu farartæk-
isins og áritar skráningarskírt-
eini. bsk.
Ásthildur Ólafsdóttir: Erfitt fyrir konu að komast áfram hjá Sambandinu.
Samvinnuhreyfingin
Aldrei kona í stjóm SIS!
Staða kvenna hjá SÍS verri en úti íþjóðfélagi. Komast síður í toppstöður

Það var kona sem sótti um úti-
bússtjórastöðu í kaupfélagi út
á landi. Hún var með Samvinnu-
skólapróf, gift og átti barn. Hún
var kölluð fyrir, spurt hvernig í
ósköpunum hún ætlaði sér eigin-
lega að fara að, hvort hún treysti
sér virkilega til þessa, hver ætti að
passa barnið og hver að vinna
húsverkin. Ætli það séu margir
karlar sem fá slíkar spurningar
og þvflíka uppörvun?, sagði Ast-
hildur Olafsdóttir m.a. er Þjóð-
viljinn hafði samband við hana
vegna erindis er hún hélt á aðal-
fundi Kaupfélag Hafnfirðinga um
Konur og samvinnuhreyfinguna.
Ásthildur sagði að staðá
kvenna væri sýnu verri hjá SÍS og
samvinnufélögunum en annars
staðar í þjóðfélaginu og væri hún
þó óvíða til fyrirmyndar. Nefndi
hún sem dæmi að í stjórn og vara-
stjórn Sambandsins hefði aldrei
setið kona og meðal fram-
kvæmdastjóra og forstöðumanna
deilda, 40 að tölu væri engin
kona. Hún kvað yfirmenn sam-
bandsins jafnan gefa þau svör, er
þessi mál væru rædd við þá, að
engar konur fengjust, þær sæktu
ekki um stöður. Hún sagði að
sjálf teldi hún að e.t.v. mætti
kenna konum að nokkru um
hvernig ástandið væri, en þar
kæmi þó fleira til.
„Sjáðu til“, sagði hún, „Sam-
bandið rekur jú Samvinnu-
skólann á Bifröst. Þangað koma
árlega álíka margar stúlkur og
drengir. Stelpurnar standa sig síst
verr í námi, samt fá þær aldrei
yfirmannsstöðu hjá Sambandinu.
Ég heyrði haft eftir kennara
þarna uppfrá, sögukennara sem
var að byrja að ræða um kvenna-
hreyfingar: „Á þessum síðustu og
verstu tímum þegar pilsvargar
vaða uppi...“ Ég heyrði líka haft
eftir einum strák í skólanum að
strákarnir sameinuðust allir sem
einn um að halda stelpunum
niðri. Þetta eru verðandi kaupfé-
lagsstjórar og yfirmenn hjá Sam-
bandinu - við gætum spurt hvort
þeir láti svona fyrir áhrif frá
kennurunum?“
Til gamans má geta þess að á
sama aðalfundi og Ásthildur hélt
erindið, bar það til tíðinda að
kona var í fyrsta sinn kjörin í
stjórn Kaupfélags Hafnfirðinga.
bsk.
JgNBKBBBBBOEŒiai

Verðlag
Hæst verð á Isafirði
Verðlagsstofnun: Matvörur 5prósent hœrri á Vestfjörðum en Reykjavík.
Verðlag í matvöruverslunum á
Vestfjörðum er 5 prósent
hærra en á höfuðborgarsvæðinu
segir í könnun Verðlagsstofnunar
á verðlagi matvöruverslana víðs
vegar á landinu.
Athygli vekur að verðlag á ísa-
firði er 5,6 prósent hærra en á
höfuðborgarsvæðinu en á
Reykjanesi er mismunurinn að-
eins 0,1 prósent.
Á Austurlandi er verðlag 2,7
prósentum hærra en á höfuð-
borgarsvæðinu. Á Norðurlandi
er mismunurinn 2 prósent, 1,9
prósent á Suðurlandi og 0,7 prós-
ent á Vesturlandi. Verðlag á ein-
stöku, afskekktum stöðum er þó
hærra en verðmunur milli lands-
hluta gefur til kynna, til dæmis er
verðlag á Melrakkasléttu hærra
en almennt á Norðurlandi eystra.
Orsakirnar rekur Verðlags-
stofnun meðal annars til fárra
verslana og smárra og flutnings-
kostnaðar. Nokkrar vörutegund-
ir eru þó ódýrari í verslunum utan
höfuðborgarsvæðisins. Má þar
sérstaklega benda á fisk og fisk-
vörur.
- aró.
JJ
ít
Hrafna-
sprengir
Víkurblaðið á Húsavík greindi
frá því að fyrir skömmu hafi sést
til gráðugs hrafns vera að gæða
sér í óleyfi á skreið sem hékk í
hjöllum. Reiddust menn hátta-
lagi krumma og einn tók á rás og
tókst eftir dágóðan sprett að
gómadólgogleggjaaðvelli. Eftir
þetta einstæða afrek er dráps-
maðurinn mikli aldrei kallaður
annað en „hrafnasprengir“.