Þjóðviljinn - 04.08.1985, Blaðsíða 4

„Þú færð Gárra“, Elísabet Ásta skipar fyrir af hestbaki.
„Af hverju viö fluttum upp í
sveit? Viö lentum í vaxtasúp-
unni eins og svo margir, vor-
um í íbúðakaupum og endarn-
ir náöu hreinlega ekki saman.
Við þræluðum bæði myrkr-
anna á milli og sáum þó aldrei
eyri. Ég réði mig hingað að
Tónlistarskólanum í Vík. Við
leigðum í Reynisbrekku í eitt
ár og svo fréttum við af þess-
ari jörð, sem er ríkisjörð og var
til leigu. Og við slóum til og
sjáumekkieftirþví.”
Við erum stödd austur undir
Vík í Mýrdal, nánar tiltekið á
Eystra-Skagnesi. Húsið var ekki
vandfundið, svart og hvítt eins og
Torfan. Hér búa hjónin Valva
Gísladóttir, flautuleikari, sem
talar, og Paul Richardsson, þýð-
andi og enskukennari, auk
tveggja barna. Þau eru bæði vel
menntuð, hvort á sínu sviði. Paul
kenndi ensku við Háskólann og í
MH auk þess sem hann er af-
kastamikill þýðandi, hefur m.a.
gert enska textann við kvikmynd-
irnar „Punktur, punktur, komma
strik”, „Atómstöðin” og „Hrafn-
inn flýgur”.
Paul er mikilvirkur þýðandi og vinnur allt beint á tölvu.
Hjónin Valva og Paul heimsótt
austur í Mýrdal, þar sem þau reka
búskap og hestaleigu,
enhúnermenntaður flautuleikari
og hann enskukennari
og þýðandi.
„í Reykjavík
sáum við
aldrei fólk...“
„Ég hlaut framhaldsmenntun í
Guildhall skólanum í London og
varfarin að spila mikið, m.a. með
Sinfóníunni þegar við tókum
þessa ákvörðun,” segir Valva.
„Við höfum engan áhuga á að
verða rík, en vonumst til að geta
lifað sómasamlega hér. Paul hef-
ur líka verið í kennslu hér fyrir
austan, en nú ætlum við að hætta
bæði að kenna og snúa okkur
alfarið að búskapnum. Hér eru
ýmsir möguleikar. Við erum með
nautgripi, hesta, endur og gæsir.
Ég er sjálf skóaradóttir (Gísla
dóttir Ferdinandssonar), og vön
ýmiss konar leðurvinnu og mig
langar að setja hér upp verk-
stæði, - gera við beisli og reið-
tygi. Svo dreymir mig auðvitað
um sveitakrá, útiveitingastað
með þetta fína útsýni,” og Valva
Vincent Gísli að gefa gæsunum. Mynd: eik.
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN 'Sunnudagur 4. ágúst 1985