Þjóðviljinn - 03.11.1985, Blaðsíða 19

MINNING
Ljóða-
bœkur
systkina
Hörpuútgáfan á Akranesi hef-
ur sent frá sér tvær nýjar
Ijóöabækur. „Ég geng frá
bænum“ eftirGuönýju
Beinteinsdótturfrá Grafardal í
Borgarfirði og „Hin eilífa leit“
eftir Pétur Beinteinsson
bróðurhennar.
í Grafardal í Borgarfirði stóð
samnefndur bær. Þar bjuggu
hjónin Helga Pétursddóttir og
Beinteinn Einarsson. Börn
þeirra voru átta. Á heimilinu í
Grafardal var ljóðagerð og kveð-
skapur dagleg iðja og hvers konar
Ijóðlist í hávegum höfð á heimil-
inu.
Hörpuútgáfan hefur áður gefið
út ljóðabækur eftir Einar, Sigríði
og Sveinbjörn og í undirbúningi
er útgáfa ljóðabókar eftir Hall-
dóru systur þeirra.
Guðný Beinteinsdóttir andað-
ist 29. maí 1968, en Pétur
Beinteinsson andaðist 2. ágúst
1942.
ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 19
Við rýmum fyrir nýjum birgðum.
Og þess vegna er lambakjöt ennþá
fáanlegt á gamla verðinu.
Á meðan birgðir endast gefst þér
tœkifœri til þess að fylla frystihólfin
af úrvalskjöti á einstœðu verði.
Það er góð búmennska!
Líttu við í nœstu verslun
og mundu a
Ekki missir sá
ut larnbakjöt fyrstur fœr!
Hin eilifa. leit
ti<'n& fni iúénurn
Stefanía Guðbrandsdóttir
Borgarnesi Fœdd 24.1. 1906. Dáin 24.10. 1985
í dag fer fram frá Borgarnes-
kirkju útför Stefaníu Guðbrands-
dóttur. Hún var fædd að Litlu-
Gröf í Borgarhreppi, dóttir hjón-
anna Ólafar Gilsdóttur frá
Krossnesi í Álftaneshreppi og
Guðbrandar Sigurðssonar frá
Miðhúsum í sömu sveit. Árið
1907 flutti fjölskyldan að
Hrafnkelsstöðum í Hraunhreppi
og þar ólst Stefanía upp fjórða í
röð ellefu systkina. Tíu þeirra
komust til fullorðinsára og eru nú
fimm á lífi. Uppvaxtarár Stebbu
voru með líkum hætti og tíðkaðist
í sveitum landsins á þeim tíma.
Börnin lærðu ung að vinna og
gekk hún jafnt til verka úti sem
inni. Skólaganga var lítil, miðað
við það sem nú er, en auk barna-
skólanáms sótti hún nám við
Húsmæðraskólann að Staðar-
felli.
Árið 1932 giftist hún eftirlif-
andi manni sínum, Geir Jónssyni
frá Hjörsey í Hraunhreppi. Hófu
þau búskap á Hrafnkelsstöðum,
en fluttu í Borgarnes árið 1939.
Bjuggu þau fyrstu árin í leiguhús-
næði, en síðar festu þau kaup á
húsinu að Þorsteinsgötu 4, þar
sem þau áttu heima allt þar til þau
fluttu á Dvalarheimili aldraðra í
Borgarnesi fyrir rúmlega tveimur
árum, en þá var hún orðin heilsu-
lítil. Þau eignuðust þrjá syni: Pét-
ur f. 3.3. 1934, veitingamaður í
Hreðavatnsskála, giftur Hlíf
Steinsdóttur, eiga þau þrjú börn
og fjögur barnabörn; Jón f. 11.2.
1937, hann fórst með Togaranum
Júlí frá Hafnarfirði í febrúar
1959; Guðbrandur f. 27.4. 1941,
bílasali í Reykjavík, sambýli-
skona hans er Margrét Einars-
dóttir. Það var mikið áfall eru
þau misstu Jón, í blóma lífsins, en
þá eins og ætíð var öllu mótlæti
tekið með einstakri stillingu og
erfiðleikum ekki velt yfir á aðra.
Húsið að Þorsteinsgötu 4 er
ekki stórt, en þar voru oft margir
samankomnir bæði í mat og gist-
ingu, og sannaðist að þar sem
hjartarými er, þar er einnig hús-
rými. Stebba vann aldrei utan
heimilis, en vann búi sínu mjög
vel og var óspör á tíma sinn í þágu
annarra, má m.a. nefna að fóst-
urforeldrar Geirs voru hjá þeim
hjónum síðustu æviárin, þá bæði
farin heilsu.
í áratugi var faðir okkar dag-
lega í Borgarnesi vegna atvinnu
sinnar, nær allan þann tíma var
hann í hádegismat hjá Stebbu og
Geir, einnig höfum við systkinin,
átta að tölu, dvalið hjá þeim um
lengri eða skemmri tíma vegna
náms og vinnu. Stebba frænka
var okkur sem önnur móðir, og
hjá þeim hjónum áttum við okkar
annað heimili. Hún var einstak-
lega greiðvikin og fórnfús kona,
glöð í lund og viðmótsþýð, þau
hjónin voru samrýnd og sam-
hent, störfuðu saman við hús og
heimili og áttu margar stundir í
fallegum garði, sem þau ræktuðu
við húsið sitt. Stebba tók virkan
þátt í starfi Kvenfélags Borgar-
ness um árabil og
jafnréttisbarátta kvenna var
henni jafnan hugleikin. Á heimili
þeirra Stebbu og Geirs var oft
rætt um stjórnmál og önnur
þjóðmál og tók Stebba ekki
minni þátt en aðrir í þeim sam-
ræðum, enda hafði hún ákveðnar
skoðanir og studdi alla tíð
stjórnmálahreyfingar sósíalista
og málgagn þeirra. Hún var
skemmtilegur viðmælandi, átti
gott með að koma fyrir sig orði og
tók ætíð málstað þeirra, sem
minna máttu sín.
Nú, þegar skilja leiðir, er okk-
ur efst í huga þakklæti til góðrar
frænku, fyrir allt sem hún var
okkur systkinum, foreldrum okk-
ar og fjölskyldum.
Að lokum vottum við Geir og
öðrum aðstandendum dýpstu
samúð.
Systkinin frá Brúarlandi.