Þjóðviljinn - 01.05.1987, Blaðsíða 12

Tónleikar og
töfrabrögð
Rússneska þjóðlagatríóið „Bylina,“
söngkonan Galina Borisova og Arútjan
Akopjan, einn frægasti sjónhverfingamaður
Sovétríkjanna, skemmtaávegum MÍR
næstu daga sem hér segir:
Hlégarði föstudaginn 1. maí kl. 21.
Hótel Selfossi laugardaginn 2. maí kl. 16.
íslensku óperunni (Gamla bíói)
sunnudaginn 3. maí kl. 15.
Miðasala við innganginn í Hlégarði og á
Selfossi, en miðar að skemmtuninni í
íslensku óperunni verða seldir í félagsheimili
MÍR, Vatnsstíg 10, kl. 13.30-18 hinn 1. maí
og kl. 14-18laugardagin2. maí-ogvið
innganginn í Gamla bíói.
Missið ekki af sérstæðri skemmtun
frábærra listamanna.
MÍR
HÚSEIGANDI GÖÐUR!
ERTU »REmillt
A VWHALDMU?
Eru eftirfarandi vandamál
að angra þig?
© Alkalí-skemmdir • Vaneinangrun
• Frost-skemmdir • Sprunguviðgerðir
• Lekir veggir • Síendurtekin málningarvinna
Ef svo er, skaltu kynna þér kosti
Sfo-utanhúss-klæðningarinnar:
sto-klæðningin er samskeytalaus.
stO-klæðningin er veðurþolin.
stO-klæðningin er litekta og fæst í yfir 300
litum.
Sfc-klæðningin er teygjanleg og viðnám gegn
sprungumyndun er mjög gott.
sto-klæðningin leyfir öndun frá vegg.
Sto-klæðningin gefur ótal möguleika í þykkt,
áferð og mynstri.
sto-klæðninguna er unnt að setja beint á vegg,
plasteinangrun eða steinull.
stO-klæðninguna er hægt að setja á nær hvaðá
byggingu sem er, án tillits til
aldurs eða lögunar.
sfo-klæðningin endist — Vestur-þýsk gæðavara
ardag og sunnudag
VEGGP RYDIf
Bíldshöfða 18 — 112 Reykjavík
Sími 673320
Kjarasamningar
Endurskoðunarkrafa
Dagsbrúnar
Hér á eftir er birt í heðd greinar-
gerð Verkamannafðagsins Dags-
brúnar sem féiagið lagði fram með
bréfi t3 VSÍ þar sem krafist var
endurskoðunar á gQdandi samning-
um.
,Jt>egar kjarasamningar Dagsbrún-
ar og VSÍ voru gerðir þann 11. janúar
s.l. var ein megin forsenda þeirra sú
að ná fram eins miklum launahækk-
unum og framast var kostur, án þess
að sprengja af sér verðlags- og gengis-
forsendur stöðugs efnahagslífe.
Dagsbrún taldi sér ekki hag í því að
knýja fram með verkfalli launahækk-
anir sem ekki væri hægt að borga
nema með hækkun á verðlagi eða
sköttum eða gengislækkun. Slíkar
launahækkanir væru hefndargjöf
þegar til lengdar léti. VSÍ var þessu í
meginatriðum sammála og var reynt
að reikna út kostnaðarþol atvinnu-
veganna, kaupmáttarstig og væntan-
lega verðk^sþróun. Við samninga-
gerð ASI/VSÍ-VMS og síðan
Dagsbrúnar/VSÍ-VMS var fallist
sameiginlega á forsendur sem
innsiglað var með uppáskrift ríkis-
stjómar íslands. Þær forsendur vom
tengdar ákveðnu framleiðslu- og
skipulagsstigi atvinnuveganna en
hvort tveggja má bæta stórlega með
meiri hagkvæmni og betra skipulagi.
Talið var frá upphafi að ASI/VSI-
VMS-samningamir hafi jafiigilt 3%
kostnaðaríþyngingu atvinnuveganna.
Eftir að þeir komu til framkvæmda
var þó sýnilegt að þetta var ofmat því
launaskriðið í lægstu flokkunum hafði
verið meira en menn ætluðu í fyrstu. í
samningi Dagsbrúnar og VSÍ/VMS
var reynt að stoppa í göt og fylla í þær
eyður sem myndast höfðu svo og að
taka tillit til séraðstæðna félagsins.
Erfitt er að meta hve heildarhækkun
taxta félagsins var mikil en við teljum
að hún hafi verið á bilinu 8-12% á
árinu 1987, þó misjöfn eftír greinum,
og eru þá áfangahækkanir ASÍ-
samningsins meðtaldar.
Að undanfömu hafa fjármálaráð-
herra og sveitarfélög gert kjarasamn-
inga við félög opinberra starfemanna
sem hafa falið í sér launahækkanir á
einu ári á bilinu 20-35%. Það em
hækkanir sem hafa í för með sér allt
annars konar kostnaðaríþyngingu
fyrir atvinnuvegina en samningar
Dagsbrúnar. Það er líka ljóst að þess-
ar hækkanir eru langtum Iiærri en þær
forsendur leyföu sem gengið var út frá
við gerð samninga Dagsbrúnar og
VSÍ. Munurinn er það mikill að hann
virðist jafngilda 10-12% launamun
opinberum starfemönnum í hag um-
fram ófaglært verkafólk. Þar við bæt-
ist að allar almennar launahækkanir
sem verkafólk kann að ná fram á
árinu 1988, koma nánast sjálfkrafa til
framkvæmda hjá opinberum starfe-
mönnum. Launamunurinn verður
því ekki leiðréttur á næsta ári. Við
þetta verður að sjálfeögðu ekki unað.
Ekkert er eðlílegra í breytilegu
þjóðfélagi en að einstaka starfehópar
og stéttir þurfi eitthvað mismiklar
launahækkanir. Það er líka fagnaða-
refiii ef rfldssjóður og sjóðir sveitarfé-
laga geta tekið á sig svo miklar
kauphækkanir, án þess að hækka
skatta eða aðrar tekjur. Því miður
virðist staða rfldssjóðs vera afar veik
eftír tveggja ára hallarekstur og þriðja
árið að bætast við. Því er erfitt að
koma auga á þá varasjóði sem hægt er
að ganga í til að greiða þessi auknu
útgjöld. Kannski fjámiálaráðherra
ætli að borga þessa reikninga með
erlendum lánum, nema svo ólfldega
vilji til að hækka eigi skatta að kosn-
ingum loknum? Hvort tveggja þurfa
Dagsbrúnarmenn að borga og því
krefjast þeir hærri launa. Annað
hvort höfum við gengið út frá röngum
forsendum og hljótum því að kreíjast
leiðréttingar þar á eða að sameigin-
legar forsendur eru brostnar og það
kallar einnig á endurskoðun, því við
ætlum okkur ekki að borga þennan
brúsa einir. Hvað sem öllum fúllyrð-
ingum líður standa atvinnuvegimir
mun betur að vígi fjárhagslega en rík-
issjóður.
Á haustmánuðum 1984 reyndu
VMSÍ/VSÍ að finna lausn á
kaupmáttarvanda láglaunafólks, með
aðgerðum sem ekki þurfitu endilega
að hafa í för með sér miklar og al-
mennar kauphækkanir. Heföbund-
nar leiðir hánra kauphækkana heföu
við þáverandi aðstæður virkað eins og
olía á verðbólgubálið. Því miður mis-
tókst sú tílraun. Aðilar hins opinbera
launakerfis sömdu um 22-24%
kauphækkun. Samningar ASÍ/VSÍ-
VMS sem komu í kjölfarið fólu í sér
sömu kauphækkanir. Þetta leiddi til
um 50% verðbólgu á næstu mánuð-
um með gengisfellingum og öðrum
gamalkunnum eftirköstum. Á eftir
stóðu allir fátækari. Með febrúar-
samningunum 1986 og síðan des./jan.
’87-samningum ASl-félagarma var
reynd ný leið út úr ógöngunum, leið
sem virtist vera að heppnast þegar
saman fór kaupmáttarbati og lækk-
andi verðbólga í stöðugu at-
vinnuástandi.
Nú í annað sinn á tæpum þremur
árum virðast samningar ríkisvaldsins
sprengja forsendur almennrar samn-
ingagerðar verkalýðsfélaga láglauna-
fólks. Við stöndum því frammi fyrir
því að samningsaðilar í hinu opinbera
launakerfi móta allt aðra og mun
hærri launastefnu en samningsaðilar á
almennum vinnumarkaði. Það er
einnig ljóst að við getum ekki búið við
tvær launastefiiur í landinu annars
vegar hjá hinu opinbera og hins vegar
á almennum markaði. Hærri launa-
stefnan hlýtur að mega sín meira þrátt
fyrir óvissar afleiðingar.
Verkamannafélagið Dagsbrún
mun ekki una þessu misgengi á
launamarkaði og fer því fram á tafar-
lausar viðræður við VSÍ/VMS umm
hækkun á launalið samninganna og
komi þær hækkanir til framkvæmda á
núverandi samningstíma.”
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 1. maí 1987