Þjóðviljinn - 18.10.1987, Blaðsíða 2

SPURNING
VIKUNNAR
Hvaö finnst þér um mat-
arskattinn? (Spurt í JL-
húsinu)
Bryndís Schram,
húsmóðir:
Mér finnst hann alveg agalegur!
Nú þarf ég að kaupa minna -
sem þýðir að ég þarf að borða
meira áður en ég fer að versla.
Skilurðu?
Bryndís Schram,
varaborgarfulltrúi Alþýðu-
flokksins:
Hann er í anda jafnaðarstefnunn-
ar, þessi matarskattur. Sko, mér
finnst beinlínis réttlætismál fyrir
matvörur að það sé sami skattur
á þeim öllum!
Bryndís Schram,
skemmtikraftur:
Nonni minn með hattinn
stendur undir staur
- borgið honum skattinn
því að hann á engan aur,
ialala lala lala....
Bryndís Schram:
starfsmaður Stvöðvar 2:
Gvöð... óg veit það ekki. Mér
finnst hann heldur ekki nærri eins
spennandi og góð jarðarför.
Heyrðu, ég kann eina bráð-
smellna sögu...
Bryndís Schram:
(kohan hans Jóns):
Nonni minn segir að sona eigi
þetta að vera og hann hefur
meiraðsegja lært allt sona um ök-
ónómíu í útlöndum. Og hann
Nonni minn...
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN, Sunnudagur 18. október 1987
Dándimaður vikunnan
SKAÐI SKRIFAR
Jón Baldvin
jafnar mefin
Ég, Skaði, er náttúrlega trúr
mínum flokki, Sjálfstæðis-
flokknum. En ég er hvorki svo
einsýnn né þröngsýnn að ég
fylgist ekki af hjartanlegum
áhuga með því hvernig
mönnum gengur í öðrum
flokkum. Ég hefi nefnilega
alltaf verið á móti þessu and-
skotans eymdarnöldri í garð
stjórnmálamanna sem ég
held að fjölmiðlamenn hafi
fundið upp í öfundsýki. Þeir
rembast við það ár og síö að
fá fólk til að halda að pólitíkus-
ar viti ekki neitt, geti ekki neitt,
þori ekkert og skilji ekki neitt-
í þeirri von að lýðurinn haldi
að það séu fréttamenn sem
sitji uppi með það litla sem
eftir er af viti í iandinu.
Þess vegna stofnaði ég fyrir
nokkrum árum FES, Félag til
eflingar stjórnmálamönnum,
sem tekur upp á sinn arm
hvaða efnilegan mann sem
þorir að vera stjórnmálamað-
ur. Og það félag hélt fagnað-
arfund þegar Jón Baldvin
varð fjármálaráðherra, því
það er gleðiefni í sjálfu sér
þegar menn verða þaö sem
þá hefur dreymt um. Eftir
fundinn átti ég spjall við Jón
Baldvin.
Ég segi nú eins og skáldið:
loksins, loksins.
Já, sagði Jón. Þetta hefur
verið laangur gaangur. Eins
og hjá Maó formanni.
Davíð Oddsson var að
skjóta því á ykkur Steina að
það væri ekki fullt verk að
vera ráðherra
Iss, hvaða rugl, sagði Jón,.
Verk er það sem maður gerir
úr því. Ef maður setur saman
eins viðamikil fjárlög og ég, þá
er það þriggja manna verk að
vera fjármálaráðherra eins og
aðstoðarmenn mínir sanna.
Það er eitthvað verið að
þusa út af matarskattinum
þínum Jón.
Já og hvað með það?
Meira að segja kratarnir
þínir segja að hann samrýmist
ekki hugsjónum jafnaðar-
stefnunnar.
Ég vil hafa jafnan söluskatt
á alla vöru. Ef það er ekki jafn-
aðarstefna þá veit ég ekki
hvað.
Já en maturinn... i
Eru hugsjónirmanna í mag-
anum? Hvaða rugl er þetta.
Fólk kaupir líka svo vitlaust
inn af því það arkar út í búð
svaangt og vanhugsandi.
Alltaf passa ég mig á því að
borða vel áður en ég fer út í
búð.
Já en maturinn..
Ég skal segja þér eitt.i
Skaði. Þjóðin er of feit. Það er
ekki bara fjár-laganauðsyn að
skera niður allt þetta át með
góðum sköttum. Það er
heilsufarsleg nauðsyn um
leið. Fólk mun lifa lengur.
Já en Jón Baldvin, þá verða
menn bara lengur á eftir-
launum. Það er útgjalda-
aukning.
Nú fipaðist Jóni Baldvin að-
eins og hann viðurkenndi,
með því skilyrði þó að ég
segði enmgum frá því, að
hann ætti eftir að setja undir
þann leka.
En meðan ég man Jón. Mér
sýndist á Mogganum í gær,

aö þú ætlaðir kannski að
bakka með matarskattinn fyrir
nöldurkerlingum í ASÍ Ætl-
arðu að missa andlitið strax?
Ertu sama heybrókin og allir
hinir?
Jón Baldvin leit til mín með
vorkunnarbrosi.
Þú skilur ekki æðri gambíta,
sagði hann. Auðvitað set ég á
matarskattinn þótt síðar verði.
En það stórsnjalla og viða-
mikla núna er að fara af stað
með hörku og sýna þessum
síétandi ASÍ-mönnum píslar-
tólin, hafa allt tilbúiö til að
reyra þá á pínubekk sölu-
skattsins. Þegar þeir svo eru
orðnir hræddir og ruglaðir þá
segi ég af landsfrægri göfug-
mennsku: Vesgú herrar mínir,
ég skal hætta við allt saman ef
þið verðið þægir að öðru leyti
og gleymið vísitölunni og öðru
ruali.
Eg leit á fjármálaráðherr-
ann með nokkurri aðdáun,
það verð ég að játa, og hugs-
aði sem svo: Þetta mundi
Steini ekki eftir leika.
Ég leit út um vesturbæjar-
gluggann og sá hinn milda
roða kvöldsins breytast í
myrkur. Kaffið titraði í bollan-
um. Pólitískir örlagasímar
gengu þvers og kruss um
stofuna. Eg spurði Jón Bald-
vin:
Ætlarðu þá ekki að leggja á
einhverja nýja skatta í stað-
inn?
Spyr þú mig ei, sagði Jón
og varð fjarrænn á svipinn
Og Bryndís er ekki heima...
SKAÐI.
J ft L ‘l
(jU oÍ__ 1
s; l J r c t