Þjóðviljinn - 14.10.1988, Blaðsíða 19

Forystan gagnrýnd
Iþróttahreyfingin er undir smásjá þjóðarinnar um þessar mundir og hafa gagnrýnisraddir heyrst víða að.
Ellen Ingvadóttir hefur verið óhrædd við að láta skoðanir sínar á þessum málum í ljós
Um síðustu helgi var haldin
ráðstefna um íþróttamál á
vegum íþróttabandalags
Reykjavíkur. Var þar einkum
rætt um stöðu íþróttahreyfing-
arinnar í dag og hvert stefndi í
náini framtíð. Ellen Ingvadóttir
var einn framsögumanna og
deildi hún mjög á stiórnun og
valddreifingu innan ISÍ. Þessi
umfjöllun Ellenar fór fyrir
brjóstið á mörgum forkólfinum
en Ellen skýrir málið í samtali
við Nýja Helgarblaðið. „Það
verður að vera okkur Ijóst að
þessi ræða mín var flutt til
þess að opna umræðu um
hreyfinguna. Það er margt
gott gert í hreyfingunni en við
skulum hafa það á hreinu að
hún er engan vegin yfir
gagnrýni hafin.
Breytinga er þörf
„Ráðstefna af þessum toga
hlýtur að vera til góða, en ég legg
áherslu á að gagnrýnin sé ætíð
málefnaleg og byggð á sanngirni
og löngun til að byggja upp og
breyta til góða. Breytingar mega
ekki vera eingöngu íjreytinganna
vegna.“ Á ráðstefnunni talaði
Ellen um íþróttastjórnun og nýj-
ar kynslóðir og varpaði fram til-
lögum um hvað væri til bóta í
rekstri íþróttahreyfingarinnar.
„Ég álít að íþróttahreyfingin
eigi sífelt að vera í framvarðar-
sveit hvað varðar stjónunarleg
vinnubrögð", segir Ellen þegar
hún er innt álits á stjórnun íþrótt-
ahreyfingarinnar.
„Við lifum í númtímaþjóðfé-
lagi þar sem eru gífurlega miklar
og örar breytingar, þjóðfélagi
sérþekkingar þar sem menn sér-
hæfa sig á öllum hugsanlegum
sviðum. Við sérhæfum okkur í
uppbyggingu félaga, fyrirtækja
og hreyfinga, samskiptum ein-
staklinganna og auk þess í öllum
praktískum málum. Þessa
sérhæfingu ættum við að nýta
okkur innan íþróttahreyfingar-
innar.
Til að tryggja slíkan ferskleika
væri eðlilegt að komið væri á
endurnýjunarreglu á stjórn ÍSÍ.
Þannig myndu menn sitja, til
dæmis, í fjórum sinnum tveggja
ára tímbil innan stjórnarinnar.
Það tekur jú tvö til þrjú ár að
komast vel inn í stjórnárstörf og
þá myndu menn starfa í fimm ár
sem aktívir stjórnarmenn. Þetta
myndi einnig tryggja : þjálfun
nýrra manna til að taka við og
ennfremur að nýjar og ferskar
hugmyndir væru ætíð í stjórninni.
Þá er einnig mikilvægt að
nefndarbyrði verði minnkuð á
mönnum því algengt er að menn
sitji í fimm nefndum en að mínu
mati væru tvær nefndir hámark.
Þannig fengjum við fleira fólk til
starfa auk þess sem kraftarnir
nýttust betur.“
Mikil íþróttakona
Ellen hefur alla tíð haft mikil
afskipti af íþróttum og muna ef-
laust margir eftir henni sem
sunddrottningu íslendinga. „Ég
var í sundinu frá 11 til 17 ára
aldurs og var í landsliðinu nánast
allan tímann. Ég naut þessara ára
mjög mikils og keppti á mörgum
stórmótum. Hápunkturinn á ferl-
inum voru óneitanlega Ólympíu-
leikarnir í Mexíkó 1968.“
„Ég hef starfað nokkuð í
íþróttahreyfingunni síðan en
m.a. var ég stjórnarmaður í
Sundsambandi íslands í fjögur ár
og er nú varaforseti Sundsam-
bands Norðurlanda."
Ellen hefur því kynnst starf-
semi erlendra íþróttahreyfinga.
Skyldi vera mikill munur á pví
sem við þekkjum hér á landi?
„Það er rétt að ég hef kynnst
þessum málum á Norðurlöndun-
um nokkuð vel og mér sýnist
menn vera töluvert ákveðnari í
allri stefnumyndun og síðan að
fylgja þeirri stefnu heldur en við
erum hér á íslandi. Það er einmitt
mergurinn málsins að við höfum
nóg af mönnum með mikla þekk-
ingu, en við verðum bara að
kunna að nýta okkur þessa þekk-
ingu innan íþróttahreyfingarinn-
ar og aðlaga hreyfinguna að nýj-
um vinnubrögðum.
Á ráðstefnunni var einnig rætt
um hvernig markaðsmál og fjöl-
miðlar tengjast íþróttum, og þá
með hliðsjón af Ólympíuleikun-
um. Notum við okkur þessi atriði
rétt í dag eða þarf breytingu þar
á?
Nei, við erum ekki betur sett
hvað þessa sérfræði varðar frekar
en aðra. Ef við tökum fjölmiðl-
ana sem dæmi þá hefðu íþrótta-
menn okkar eflaust mátt fá betri
skólun að keppni lokinni,
burtséð frá frammistöðu þeirra á
leikunum. Varðandi markaðsmál
þá geri ég mér grein fyrir því að
við lifum á tímum markaðs-
breytinga og þær tengjast fjárm-
álum hreyfingarinnar. En við ætt-
um að fá til liðs við okkur mark-
aðsfræðinga og bjóða mönnum
upp á námskeið á vettvangi í-
þróttahreyfingarinnar. Við verð-
um að gera okkur grein fyrir því
að þessir þættir setja strik í reikn-
ing íþróttamanna okkar og því
sjálfsagt að kennsla einhvers
konar sé liður í þeirra þjálfun."
Báknið burt?
Er stjórn ÍSÍ þá ekkert nema
bákn, og lausnin þá báknið burt?
„Það er allt of djúpt í árinni
tekið og ég minni á að á síðasta
þingi ÍSI var ákveðin endurnýjun
innan hreyfingarinnar. Hins veg-
ar virðist það þurfa mikil átök
fyrir menn til að komast inn í
þessa hreyfingu án þess að neinir
ákveðnir einstaklingar eigi í
hlut.“ Ellen hefur ekki aðeins
gagnrýnt íþróttahreyfinguna
stjórnunarlega séð, heldur einnig
það hvað landsbyggðin stendur
halloka í þessum málum.
„Ég hef starfað í nefnd á vegum
ÍSI sem skipuð var til að athuga
möguleika á ákveðnu sam-
starfi innan hreyfingarinnar
allrar. Þar hef ég séð að breytinga
er þörf á samskiptum ÍSÍ í bænum
við landsbyggðina og það er alveg
greinilegt að einhver gjá hefur
myndast á milli suð-vestur
hornsins og landsbyggðarinnar.
Menn úti á landi eru pirraðir út í
forystu íþróttahreyfingarinnar og
höfðu ekki mikla trú á þessari
nefnd heldur sögðu sem svo:
„Það kemur ekkert frá ÍSÍ hvort
eð er.“ Svona er þetta einnig
innan sérsambandanna, því þótt
menn hafi samband er oft sá
undirtónn sem gefur til kynna að
sama gjáin sé þar á milli líka. Ég.
er því staðföst í þeirri vissu að
bæta þarf samskiptin þarna á
milli.“
Ekki framboðs-
ræða
Menn hafa reynt að fínna ýms-
ar skýringar á þessari gagnrýni
Eilenar á íþróttahreyfinguna.
Ársþing ÍSÍ verður nú innan tíðar
og situr Ellen væntanlega þingið.
Því hefur verið haldið fram að
Ellen ætli sér í stjórn ÍSÍ og því sé
nauðsynlegt fyrir hana að undir-
búa jarðveginn til að eiga greiða
leið inn í stjórnina.
„Ég kom ekki inn í íþrótta-
hreyfinguna með framavonir í
huga. Þeir sem starfa í þessu
verða að gera það af áhuganum
einum saman og jafnframt að
hafa tíma til að sinna starfi sínu
nógu vel. Gagnrýni mín er að
mínu viti heiðarleg og því ekki
ástæða til að láta sér bregða.
„Ég hef ekki í hyggju að gefa
kost á mér í stjórn og þetta inn-
legg mitt í umræðuna var aldrei
hugsað sem slíkt. Þetta er ekki
framboðsræða,“ sagði þessi mikli
kvenskörungur að lokum.
-þóm
Þú rekur þig á
ýmis óþægindi ef rafmagnið fer!
Varla er hægt að hugsa sér betri eða þægi-
legri orku en rafmagnið. Hljóðlaust og
öruggt bíður það í leiðslunum, reiðubúið
að verða við óskum okkar um næga birtu,
hrein föt, hressandi kaffisopa eða stundar-
korn fýrir framan sjónvarpið.
vextir leggjast á skuldina og ef lokað er fyrir
rafmagnið standa þeir allt í einu uppi án
helstu lífsþæginda, nánast í myrkri miðald-
anna! Þá er ekkert mikilvægara en rafmagnið
sem hvarf úr leiðslunum — og ekkert sjálf-
sagðara en að greiða fyrir það!
Þeir sem draga að greiða rafmagnsreikn-
inginn verða fyrir óþægindum. Háir dráttar- Láttu rafmagnsreikninginn hafa forgang!
RAFMAGNSVEITA
REYKiAVIKUR
SUÐURLANDSBRAUT 34 SÍMI 68 62 22
NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 19
ARGUS/SlA