Þjóðviljinn - 04.11.1988, Blaðsíða 13

HEF MESTAN ÁHUGA Á AÐ SEGJA FÓLKI SÖGUR
Kim Larsen: Auðvitað hef ég eitthvað að segja. Mynd - Jim Smart.
Þá eru Kim Larsen og Bel
Ami loksins komnir til lands-
ins, til að endurvekja áhuga
þjóðarinnar á dönskunámi.
Þeirri hugmynd er Kim þó ekki
par hrifinn af, eins og hann
lýsti yfir á blaðamannafundi á
Hótel íslandi í gær. Sagðist
ekki telja að tónleikahald
þeirra félaga á landinu myndi
auka áhuga skólanema eða
annarra á danskri tungu,
enda væru þeir ekki komnir
hingað til þess, heldur til að
spila músík.
- Annars skil ég ekki í þessum
kvörtunum manna hér yfir að
þurfa að læra dönsku; kvartið þið
yfir að þurfa að læra ensku?
Larsen kveðst ekki vera pólit-
ískur tónlistarmaður og alls ekki
vera með boðskap. - Boðskapur
er eitthvað svo óskaplega háleitt.
Kristur var með boðskap, og ekki
er ég að reyna að líkja eftir hon-
um. En auðvitað hef ég eitthvað
að segja, þó ég sé ekki að boða
einhverja ákveðna skoðun.
- Fyrir hundrað árum áttu allir
hlutir að snúast um trúna. Við
getum tekið höfund eins og Vict-
or Hugo, menn lásu texta hans og
þóttust strax finna ýmis merki
þess að hann væri trúaður. í dag
lesa menn sömu texta og þykjast
sjá að hann hafi verið pólitískur,
sem sannar það að fólk getur
fundið það sem það vill í góðum
texta. Ef manni liggur eitthvað á
hjarta hlýtur það að hafa bæði
trúarlegt og pólitískt innihald,
annars væri það einskis virði. Ég
hef mestan áhuga á að segja fólki
góðar sögur, og góð saga hefur
bæði trúarlegt og pólitískt inni-
hald, það liggur í hlutarins eðli.
Ég syng á dönsku
Þegar Larsen var spurður að
því hvað það væri sem gerði hann
svona danskan, svaraði hann því
til að það hefði hann aldrei skilið.
- Ég er Dani syng á dönsku, það
er málið.
- Ég reyndi fyrir mér í Banda-
ríkjunum og fékk að vita að þótt
sumir væru með fallegan hreim,
væri það ekki tilfellið með mig.
Slíkt getur maður kært sig koll-
óttan um, en það sem skipti mig
öllu máli var að ég hafði ekki
nærri eins mikla tjáningarmögu-
leika á ensku og ég hef á dönsku.
Þessir menn sem gátu fundið upp
á því að syngja eitthvað eins ein-
falt og beebopaloola, gerðu það
því enskan var þeirra móðurmál.
Ef maður er ekki fæddur inn í
tungumálið getur maður ekki
gert slíkt.
- Ég fór til Bandaríkjanna
vegna þess að ég var 34 ára, vildi
komast burt frá Danmörku og
reyna eitthvað nýtt, og svo vildi
ég auðvitað verða skærasta
stjarnan þar. En þegar öllu er á
botninn hvolft er ég feginn að svo
fór ekki; fyrir bragðið á ég mitt
prívatlíf og get gengið um göturn-
ar í friði. Ég vildi ekki vera í spor-
um Bruce Springsteen, þótt það
væri nokkuð sem ég hugleiddi
ekki hérna um árið.
Rætur tónlistar sinnar segir
Larsen vera danskar, eða skand-
inavískar, áhrifin af tónlistinni
heima fyrir hafi gert að verkum
að lög hans séu ekki eins engil-
saxnesk og hann hafi sjálfur hald-
ið um tíma. Auk dönsku hljóm-
sveitarinnar Steppuúlfanna segist
hann hafa orðið fyrir mestum
áhrifum af Bítlunum og af fyrstu
númerum Presleys og Little Ric-
hards; síðan hafi hinir og aðrir
komið til í gegnum tíðina en eng-
inn þeirra verið afgerandi.
- Mér er sama hvar rætur tón-
listar liggja ef hún er góð - segir
hann. - Þeim mun blandaðri
þeim mun betri, og sama er að
segja um kynþætti og menningu.
Hinsvegar finnst mér þessi allt-
dóminerandi engilsaxnesku áhrif
sem ausið er yfir okkur vera ein-
um of mikið af því góða, þótt það
sé f rauninni verra fyrir ensku-
mælandi þjóðir en fyrir okkur.
Þeir hella sínum menningaráhrif-
um yfir allt en taka ekki við
neinu, þeir lesa ekki það sem við
skrifum, hlusta ekki á músíkina
og sjá ekki kvikmyndirnar. Þann-
ig fá þeir engin áhrif inn og
endurnýja sig ekki, enda hefur
góðum hlutum frá þeim farið
fækkandi undanfarin 10 til 15 ár.
Larsen telur tónlist sína ekkert
hafa breyst síðan hann spilaði
með Gasoline; breytingin sé til
komin vegna' þess að nú spilar
hann með annarri hljómsveit.
- Annars getur það vel verið,
andlit manns breytist með aldrin-
um og kannski sálin líka, og ef
hún breytist, breytist tónlistin.
Ég get ekki heldur
breytt nefinu á
mér
- Ég byrjaði 1969 svo ég hef
bráðum verið að í tuttugu ár. -
Ha? Nei, ég er ekkert að hugsa
um að hætta. Tónlist er ekki eins
og íþróttir, okkur eru ekki settar
neinar líkamlegar skorður. Þegar
við höfum ekki lengur úthald í að
standa á senunni getum við náð
okkur í stóla. Og þótt blaðamenn
fari þá að skrifa að við séum
orðnir einum of „tannlausir“ -
farnir að spila þjóðlagatónlist,
getum við látið okkur það í léttu
rúmi liggja.
- Ég vildi gjarnan hafa komið
fram með nýstárlegri hluti og haft
meiri áhrif á þróun poppsins, en
við því er ekkert að gera, maður
getur ekki verið annað en það
sem maður er. Verður að lifa
með það. Til að mynda hef ég
verið óánægður með nefið á mér
síðan ég var þriggja ára; við því er
heldur ekkert að gera.
- Þó finnst mér þessi eltingar-
leikur við eitthvað nýtt og nýtt
vera hæpinn. Ég er sjálfur ekki
laus við hann og verð stundum að
stoppa mig af. Má mér ekki
standa á sama þegar öllu er á
botninn hvolft? Það er furðulegt
að fólk sem segist vera á móti
neyslukapphlaupinu vilji enda-
laust fá eitthvað nýtt frá tónlistar-
mönnum.
- Þessi sífellda eftirspurn eftir
nýjungum er niðurdrepandi til
lengdar. f gamla daga hugsuðu
rithöfundar fyrst og fremst um að
segja góðar sögur, ekki að vera
sífellt að koma með eitthvað nýtt,
en í dag látum við það gamla fyrir
róða. Hræðslan við að vera ekki
með eitthvað glænýtt og frumlegt
leiðir fólk á villigötur. Það gerir
lélega og ljóta hluti. En ég held
að allt sem er hrætt við ellina þoli
ekki að eldast, og við eldumst öll.
Kim Larsen og Bel Ami, þeir
Per Rasmussen, Peter Inge-
mann, Hans Fack og Henning
Brol, voru með fyrstu tónleikana
á Hótel f slandi í gær og spiluðu þá
fyrir framhaldsskólanema, sem
væntanlega hafa fyllst dönsku-
áhuga. Næstu tónleikar verða í
dag, á morgun og á sunnudaginn,
og síðan spila þeir félagar þann
8., 9., 10. og ellefta nóvember.
hmp/ LG
Föstudagur 4. nóvember 1988 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 13