Þjóðviljinn - 21.12.1988, Qupperneq 16

/-t.
Snorri ◦ Siglufirði
Ég hafði varið nokkrum
dögum í ieit að Snorra áður en
mér tókst að hafa uppá honum. Á
því átti ég von. Með hverju árinu
varð Snorri verri viðfangs. Ég
veit ekki hvort það er að kenna
skammdeginu, ásókn minni eftir
efni í árlega jólagreinina eða fá-
breytni bridgelífsins á jólaföst-
unni.
Kannski var aidurínn bara far-
inn að segja til sín; Snorri Sturlu-
son varð níræður á árinu.
Ég ætlaði varla að þekkja
Snorra þegar ég hafði fundið
hann á öldurhúsi einu. Snorri var
búinn að fá sér gleraugu. Hann
sat umkringdur áhugasömum
spilurum sem börðust um athygli
hans.
Ég sá ekki betur en hann dott-
aði.
Ég tók strikið að borðinu.
Nokkur orð náðu eyrum mínum:
„Þú átt kóng... xxx ... í spaða
... xx ... í hjarta.. nei.. xx ...
þögn.
...í tígli áttu 3 efstu fimmtu og
í iaufi... xxx“
Ég stansaði álengdar. Dirfðist
ekki að trufla svo andríka frá-
sögn.
... muldur,“ ioks hækkandi,
sigri hrósandi, rödd:
„ÞANNIG vann ég 3 grönd!“
„Humm...,“ þetta var Snorri,
„... og hvað varstu að spila?“
Það var tímabært að skerast í
leikinn.
„Sæll, Snorri minn. Hverniger
skapið?“
Snorri pataði.
„Hver er maðurinn?1'
VAR karlinn virkilega að tapa
sjóninni? Skrítið...
„Það var mót sem ég ætlaði að
nefna við þig, en fyrst þú...“
Snorri spratt á fætur og þreif af
sér gleraugun.
„Andskotann ætli maður
greini gegnum þessi kýraugu. Þú
kemur samt einsog kallaður
drengur minn.“
Snorri hóstaði kurteislega og
kvaddi. Við örkuðum út. Hann
uppiýsti strax gieraugnaþrautina:
„Þú veist nú að ég melda held-
ur skrítilega.. fólk var alltaf að
spyrja. Svo ég fékk mér gier-
augu..., vann þau í spilum, og ég
er nú laus við allt kvabbið."
Snorri dæsti, sjálfsánægjan
skein af honum.
„Annars sé ég ekki glóru með
þeim! Líttu tii.“ Gierið var 1/2
tommu þykkt.
Við fórum á kaffihús. Snorri
páraði strax spil á snepii og sýndi
mér.
„Þú átt í vestur:
Sp: 85
Hj: D4
Tí: 8432
Lau: D10975
„Sagnirnar voru klára della”:
N A S V
1-tígull 2-hj. 3-lauf pass
3-grönd pass 6-tígl. pass
6-grönd pass 7-tígl. pass/hr.
(NS spila „Standard". Inná-
koma austurs sýndi minnst 5-5 í
hálitunum og veik spil. 7 tíglar
Snorra sýndu dæmigert van-
traust.)
„Jæja drengur. Hverju viltu
spila út í vestur?“
„Hjartafjarka...?“ stakk ég
uppá.
Það hnussaði í Snorra.
„Sér er nú hver keppnisstjór-
inn! AUSTUR átti vitanlega út-
spil, en bjálfinn í vestur spilaði út
spaða-8. Makker minn, sem var
skelfílegt flón, en kunni hrafl í
lögunum, var ekki seinn á sér að'
leggja upp sín spil.“
Snorri var hugsi.
„Honum er ekki ails varnað,
greyinu.”
N
Sp. A974
Hj. K952
Tf. D75
Lau. K6
V A
Sp. 85 Sp. KG1063
Hj. D4 Hj. G10863
Tí. 8432 Tí. 9
Lau. D10975 Lau. 82
S
Sp. D2
Hj. A7
Tí. AKG106
Lau. AG43
„Eftir hávaðann í austri gat ég
varla tapað spilinu. Upp með
spaðaás. Laufkóngur og ás og
lauf trompað með drottningu.
Tromp á ásinn og lauf enn tromp-
að. Þá var bara eftir að spila sig
heim á hjartaás og renna öllum
trompunum. Austur, ræfiliinn,
fær þá bágt með spaðakóng og
hjörtun sín.“
Það tísti í Snorra.
„Ég sagði greyinu að hann ætti
ekki að flagga spilunum sínum. í
næsta spili hélt hann kortunum
svo þétt að sér að ég er efins um
að hann viti hvað hann átti.“
Ég hugsaði málið.
„Hjarta út banar spilinu, ha?,
rýfur samganginn?"
„Ekki ef ég banna útspil í þeim
lit,“ fullyrti Snorri.
„Varst þú ekki biindur, kall-
inn?“
Þögn.
„Meinarðu gieraugun...?"
Rútubridge
„Eigum við ekki að snúa okkur
að afmælismótinu á Siglufirði,
Snorri? Þú spilaðir við frænda
þinn úr Fljótunum, hann...“
„Já.“
...Er hann ekki ágætur?"
„Hann ergóðurgöngumaður."
Ég pantaði meira kaffi. Koffín-
ið virkaði samstundis:
„Það VAR nú ári gaman í rút-
unni, he? Á bakaleiðinni...,
manstu hvernig ég plataði af þér
pottinn í pókernum..., þú
hélst...“
„Viltu ekki koníak með?“
„HA ha, haa hahahahahaha."
Karlinn var ær. Andlitið tolldi
vart á honum. Ég vonaði hálft í
hvoru að okkur yrði vísað út.
... Og þegar þú lagðir skóna
undir..., og... “
„ÞREFALDAN!"
„Þakka þér fyrir, drengur
minn.“
Ég hafði fundið rofann.
„Árans voru nú herlegheitin
mikii í rútubflnum. Spilaborð,
bar...“
„Það var enginn bar!“ and-
mælti ég.
„Ekki...?“
Snorri virtist hissa.
Skömmu síðar bar erfiðið ár-
angur. Snorri sýndi mér spil. Það
var úr einni rúbertunni á ieiðinni:
Norður
Sp. 5
Hj. DG863
Tí. G
Lau. AKG1083
Austur
(Snorri)
Sp. G109
Hj. A54
Tí. D10842
Lau. 62
Snorri sjálfur.
Sagnir gengu:
Norður Suður
1- hjarta 1-spaði
2- lauf 2-tíglar <★
3- lauf 3-spaðar
4- lauf 4-spaðar
<★ 2-tíglar var krafa í geim og lofaði
ekki iitnum).
„Stúlkubarnið á móti mér spil-
aði út hjarta-2, (3. og 5. í lit)
drottning og ás. Hvað nú? Suður
á opnun, sterkan 6-7 lit í spaða. í
hvað skiptir þú?“
„Tíguldrottningu?"
„Gefið mál. Fimma, þristur og
gosi. Næsta vers?“
„Spila trompi," ansaði ég kot-
roskinn.
„Til hvers?“
„Nú, ef makker á tígulás og
stopp í trompi, þá...“
„... Hleypur þessi ímyndaði
stoppari ekkert," greip Snorri
fram í fyrir mér.
Snorri skrifaði upp aliar hend-
urnar:
N
Sp. 5
Hj. DG863
Tí. G
Lau. AKG1083
V A
Sp. 874 Sp. G109
Hj. K102 Hj. A54
Tí. A973 Tí. D10842
Lau. D54 Lau. 62
S
Sp. AKD632
Hj. 97
Tí. K65
Lau. 97
„Þú spilaðir meiri tígli og
leyfðir honum trompun í borði?"
„Vitaskuld. Lok, lok og læs,
góð skipti. Ég gef einn slag og fæ
tvo fyrir."
ÍBRIDDS
Réttlætishugmyndir
eru heimasmíð.
Snorra
Ólafur
Lámsson
í Strákagöngum
„Skrítið hvað fók er alltaf að
fárast yfir Siglufjarðarskriðun-
um.“
„Þær GETA nú verið vara-
samar,“ svaraði ég.
Snorri velti vöngum.
„Já. Það vildi heilast úr glösun-
um.“
Hann dæsti.
„Var ég búinn að sýna þér
þetta spil?“ Snorri dró upp veikt
blað sem hafði greinilega komist í
tæri við ótal hendur. Vissulega,
mín fingraför voru þarna líka.
„Þú veist vel að ég sat með
norðurspilin."
„Á, var það?“ Snorri setti upp
barnsandlitið.
N
Sp. 52
Hj. G86
Tí. AD8742
Lau. 42
V A
Sp. 43 Sp. D98
Hj. AKD109543 Hj. 7
Tí. G93 Tí. 6
Lau. - Lau. AKG98765
S
Sp. AKG1076
Hj. 2
Tí. K105
Lau. D103
Báðir á seinna geimi. Snorri
gaf og vakti á 4-hjörtum á vestur-
spilin. Tvö pöss og makker minn
sem er ekki beinlínis fæddur með
passmiðann í munninum sagði 4-
spaða. Enginn hafði fleira tii mál-
anna að leggja, enda var vegur-
inn grýttur og aðeins týra í rút-
unni og hvorutveggja vili bitna á
„sortéringunni".
Gegn 4-spöðum spilaði Snorri
út hjarta-4. Makker minn bað um
lítið, og austur átti slaginn á sjö-
una.
Drjúg bið.
Loks missti sagnhafi þolin-
mæðina og ýtti við stúlkunni.
(Snorri fékkst ekki til að skipta
um makker):
„Þú átt slaginn."
„Ha...? Á tvistinn...?"
Málið skýrðist og austur var
ekki seinn á sér að hirða á laufás
og kóng. Snorra var ekki alltof
glatt í geði. Trompfímman í borði
VAR stórveldi serri hann hlaut að
iúta fyrir, svo hann kastaði tígul
gosa og þristi. Engu að síður kom
næst Iaufgosi frá austur; með
sveiflu.
„Kastaðu einhverju," skipaði
suður mér, önugur, áður en hann
fylgdi sjálfur lit með drottning-
unni. Snorri losaði sig við tígulní-
una.
Dágóð stund leið. Rútan var
komin að göngunum.
„Eigum við ekki að klára spil-
ið,“ lagði suður til.
„Ég hélt þú værir að bíða eftir
ljósinu í göngunum," svaraði
Snorri.
„Átti ég siaginn?" Makker
minn horfði tortrygginn á Snorra;
„Er þetta einhver brella?... ha?“
Makker minn lagði um síðir
niður tvo efstu í trompi en varð
að játa sig sigraðan.
„Eru ekki alltaf 12 slagir í spil-
inu?“ heyrðist úr baksæti.
Einhver með kattaraugu.
„Ég held ég leggi mig. Vekið
mig þegar við erum komin."
Sagði suður.
Við ókum inn í bæinn.
Afmœlismótið á
Siglufirði
„Okkur gekk bölvanlega. Ég
man eftir einu spili... þú getur
hirt það“:
N
Sp. 75
Hj. A10
Tí. AD103
Lau. D8742
V, A
Sp. A8 Sp. K1043
Hj. 853 Hj. DG974
Tí. G987 Tí. 52
Lau. G1053 Lau. A9
S
Sp. DG962
Hj. K62
Tí. K64
Lau. K6
Ég spilaði 3-grönd í suður eftir
að hafa opnað á 1-spaða og svar á
2-Iaufum. Vestur kaus að spila út
tígulníu.
Tekið á ás og spaða spilað á
drottningu. Vestur ákvað að vera
lúmskur og gaf. Ég tók þá á tíg-
ulkóng og svínaði tígultíu, austur
lét hjarta. Nú kom lauf á kóng og
síðanfór laufsexan hringinn. Inni
á ás skipti austur í spaða, nía og
ás. Vestur skipti réttiiega í
hjarta..., en valdi ÁTTUNA!
Ás úr blindum. Síðan tígul-
dama og lauffrúin. Staðan var nú:
N
S. -
H. 10
T. -
L. 87
V A
S. - S. K
H. 53 H. DG
T. - T. -
L. G L. -
S
S. G
H. K6
T. -
L. -
Ég bað um lauftapara úr borði
og austur saknaði nú sárt hjarta-
áttunnar hjá félaga en hann varð
að láta hjartagosa fjúka. Spaða
gosi hafði þá farið með sína rullu
og var einnig sendur af sviðinu.
Tveir síðustu slagimir fengust á
hjarta. 630.
Einu pari tókst að skrapa sam-
an 9 slögum.
„Eigum við ekki heldur að
spjalla um fjörið í rútunni á
heimleiðirini, drengur minn?“
Snorri glotti.
Gleðileg jól.
HL og ÓL.
16 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN