Þjóðviljinn - 25.08.1989, Qupperneq 15

ast yfir þau þver og endilöng, þá
sér maður dýragarðinn betur.
Annars getur maður bara farið til
New York, þar er gott úrval. Svo
lendir maður oft í fólki sem ætlar
að gleypa mann. En Bandaríkja-
menn eru líka mjög sérstakir.
Peir trúa því ekki að við séum í
þessu bara af því að okkur finnst
þetta gaman og að við höfum
ekki planað allt langt fram í tím-
ann. Þeir spyrja mjög oft: „How
do you get going, how do you get
að record deal“ og bla, bla, bla.
Þeir fatta ekki að þetta hefur bara
gerst svona eðlilega hjá okkur, af
því við þekktum þennan mann og
hinn manninn og svo gekk þetta
bara svona fyrir sig.
Leynitromp
á hendi?
Þeir eiga mjög erfitt með að
trúa að þetta sé ekki allt planað.
Að við höfum ekki verið að vinna
að þessu statt og stöðugt skref
fram að skerfi í 10 ár. En einmitt
vegna þess að við erum íslending-
ar og erum ekki að kaupa okkur
sjálflýsandi búninga og vera útúr
rugluð í viðtölum, gerum ekki
mikið úr okkar drykkju eða
eitthvað slíkt, til að pumpa upp
pressuna, fáum við athygli. Það
er nóg til að þeim finnist við mjög
fríkuð. Þetta er svona aftur á bak
keyrsla sem þeim finnst mjög
spennandi.
Sykurmolarnir virðast vekja
athygli hjá þessu bransafólki fyrir
að vera antibransafólk. Þá heldur
það að við eigum eitthvað í poka-
horninu, séum með eitthvert
tromp á hendi. Það er óskaplega
fyndið að sjá þetta. Við höfum
gefið okkur út fyrir að vera það
sem við erum, þaðan sem við
erum og þau sem við erum og það
þykir þeim fríkað.
Hvaða tónlist hlustar þú á sjálf-
ur þegar þú ert einn með sjálfum
þér?
Það er allur andskotinn. Ég
fylgist ekkert sérstaklega með
þessum popp-rokk greira. Ég
keypti nýju B 52‘s plötuna um
daginn. Mér finnst hún helvíti
góð og var mjög ánægður með
hana. Annars finnst mér margt af
því sem er að gerast í þessum
geira ekki mjög spennandi. Nene
Cherry er ágæt. Ég er miklu
hrifnari af stelpuröppurunum en
strákaröppurunum, hef svolítið
verið að dufla við það. Björk er
alveg á kafi í þessu og hefur verið
að henda í mann því besta úr
rappinu og hipphoppinu. Ég hef
pælt dálftið í „heimstónlistinni"
og safnað þeirri tónlist. í út-
löndum fer ég yfirleitt í þá deild í
plötuverslunum, þar getur maður
alltaf fundið eitthvað þó maður
hafi gleymt að skrifa lista kvöldið
áður.
Svo pikka ég alltaf eitthvað
upp úr klassísku deildinni. Þetta
er svona hálf undarlegur hræri-
grautur af öllum skrattanum. En
þegar maður er að vinna í tónlist
allan daginn er maður ekkert
liggjandi yfir henni heima hjá sér.
Ég er þó farinn að hlusta meira á
Sigtryggur Baldursson. Mynd: Kristinn.
klassíska tónlist, hún er mjög góð
á heimilum. Það er kannski lýs-
andi fyrir mig að minn tónlist-
arsmekkur er út um allt. Skapið
ræður því hvað ég hlusta á. Það er
hægt að fá svo margt út úr tónlist.
Set Bryan Ferry oft á fóninn þeg-
ar ég er að ryksuga og skrúfa
hann í botn. Ramons á háum
styrk eru líka góð ryksugutónlist.
En það er nú gott rokk og ról.
Hipphoppið er líka gott í skúring-
arnar, maður getur dansað við
kústinn. Klassíkin sækir síðan á
undir kvöldið.
Sykurmolarnir
gætu enst
Sérðu þig og Sykurmolana í
vegavinnu og stúdíóvinnu í langri
framtíð?
Nei, ekki langri framtíð. Ég
held að flest okkar hljóti að gæla
við þann draum að koma okkur
upp fyrirtæki sem við getum unn-
ið að og notað sem ruslakistu,
eða til að koma frá okkur hinu og
þessu sem annars myndi fara í
ruslið, bæði frá sjálfum okkur og
öðrum. Það er draumurinn.
Sykurmolarnir gætu þess
vegna enst í nokkur ár. Það fer
alveg eftir því hvernig hlutirnir
þróast. Ég held að ekkert okkar
hafi sérstök plön fyrir bandið.
Mottóið hefur verið frá upphafi,
að láta þetta bara þróast og það
er nákvæmlega það sem hefur
gerst. Vegavinna og upptökur er
það eina sem við höfum reynt að
skipuleggja u.þ.b. ár fram í tím-
ann. Núna verðum við að vinna á
fullu í allan vetur í vegavinnunni
og platan kemur út á afmælisdag-
inn minn, 2. október. Hana þarf
að kynna.
Maður er í akkorði, er að búa
til eitthvað. Ég held að við getum
öll orðið sammála um, að við ætl-
um okkur að verða rík, alveg
flennirík og gera svo eitthvað
skemmtilegt við peningana.
Hvað það verður veit nú enginn,
vandi er um slíkt að spá og svo
framvegis. Og þó, ég held við
höfum öll ákveðnar hugmyndir
um það hvað við ætlum að gera
við þessa peninga.
Hvað ætlar þú að gera við þá?
Það er leyndarmál. Eitthvað af
þeim verður notað í fyrirtækið.
Þið sjáið þá meiri framtíð í
Smekkleysu en Sykurmolunum?
Sykurmolarnir voru bara
hljómsveit sem var stofnuð af því
Smekkleysu vantaði vont popp-
band. Þannig lítum við eiginlega
á það enn.
Að lokum Sigtryggur, hvers
vegna heitir nýja platan „Here
To Day, Tomorrow Next
Week“?
Þegar við vorum í Sovétríkjun-
um biðum við óskaplega mikið.
Skrifræðið er enn íturvaxið á
þeim bæ. Það tekur Glasnostið
langan tíma að sigrast á því. Og
ég veit ekki hvort Glasnostið á
yfirleitt eftir að koma í veg fyrir
að kerfið verði svona seinvirkt,
en seinvirkara en andskotinn er
það. Þannig að það fór mikill tími
í að bíða og það þykir mjög eðli-
legt í Sovétríkjunum.
„Now we wait here,“ var sagt
og svo var beðið og svo var beðið
og svo var beðið. Við þurftum
náttúrlega að reyna að skemmta
okkur á meðan öll þessi bið fór
fram. Þannig að við vorum alltaf
að reyna að finna nafn á plötuna.
Á endanum vitnaði elskan
hann Þór í barnaþætti sem veita
honum mikla gleði. Þeir heita
„Wind In The Willows" (Þýtur í
laufi), breskir bamaþættir.
Froskurinn er alltaf með upps-
kafningshátt og er mjög
skemmtilegur. Einu sinni verður
hann sér úti um nýjan sportbíl.
Svo sest hann upp í sportbílinn
og æpir á félagana: „Here To
Day, Tomorrow Next Week“, og
er fokinn, hann var svo mikið að
flýta sér.
Viðtalið við Sigtrygg byrjaði í
garðinum við Hressó. Greinilega
fýúgir því mikið annríki að vera
Sykurmoli, því síðasti hluti við-
talsins fór fram á göngu í Austur-
stræti. Að því loknu var Sigtrygg-
ur þotinn og gott ef ég heyrði
hann ekki hrópa úr fjarska: „Hér
í dag, á morgun næsta vika.“
-hmp
Föstudagur 25. ágúst 1989 ?NÝTT HELGARBL.AÐ - SÍÐA 15