Þjóðviljinn - 18.05.1990, Blaðsíða 2

I ROSA-
GARÐINUM
FUGLINN FLAUG
FJAÐRALAUS...
Amarflug fær vængi.
Fyrirsögn í Tímanum
ÍSALANDS ÓHAM-
INGJU VERÐUR
ALLT AÐ VOPNI
Stórmótið í bridge í New
York: Vantaði eina umferð í við-
bót til að vinna.
DV
HVERNIG Á MAÐ-
UR AÐ VITA ÞAÐ?
Til að koma í veg fyrir vand-
ræði skuluð þið (hermenn á Fil-
ippseyjum) áður en þið deyið á-
kveða hvaða eiginkonu þið elsk-
ið mest.
Alþýóublaóið
ÞAÐ ER MARGUR
LÍFSHÁSKINN
Víkverji velti því fyrir sér,
hvað hefði gerst ef frá því hefði
verið skýrt hér í Morgunblaðinu
íyrir nokkrum áratugum, að með
því að drekka venjulegt kók
gætu menn bæði tapað vextinum
og ró sinni!
Morgunblaöió
LÍFSDRAMAÐ
MAGNAST
Nú titrar allt enn og skelfúr í
Danaveldi...upplýst var að Janni
Spies eða Janni Spies Kjær eins
og hún heitir nú, ætti von á sér.
Morgunblaóió
I UPPLÝSINGA-
ÞJÓÐFÉLAGI
Skýringin á fjarveru Janni (í
afmælisveislu Margrétar drottn-
ingar) var að hún væri með
magapinu. Hvemig lýsti hún sér?
Jú, henni var óglatt. Það þurfli
ekki vitnanna við. Var þetta aðal-
umræðuefnið í veislu drottningar
sem stóð til klukkan þijú að
nóttu.
Morgunblaðió
VÍSINDIN EFLA
ALLA DÁÐ
Þegar tveir einstaklingar leita
nánari kynna eða vilja vera í
friði, minnkar homið sem líkam-
ir þeirra mynda úr 90 gráðum
niður í 0.
Líkamstjáning
EITT AF LÖGMÁL-
UM LIFSINS
Hér er klórað með vísifíngri
hægri handar neðan við eyma-
snepilinn eða í hálsinn. Athugun
okkar leiddi þá athyglisverðu
staðreynd í ljós að oftast er klór-
að u.þ.b. fímm sinnum. Sjald-
gæft er að klórað sé sjaldnar en
fímm sinnum og sjaldan oftar en
fimm sinnum.
Líkamstjáning
MIÐBÆRINN HEFN-
IR SIN
Þrír af hverjum fjórum búða-
stuldum í Kringlunni.
DV
[Amarffug]
látbragð
Allt í einu verð ég var við það, að allir eru
að læra eitthvað nema ég, enda er bærinn
fullur af námskeiðum og handbókum og
meisturum.
Nanna er búin að læra að gefa bami
brjóst ef ske kynni að hún eignaðist eitthvaö
slíkt. Kalli er bæði búinn að læra að hætta al-
veg að drekka og að drekka í hófi. Gísli tók
sig til, bráðum sextugur, og lærði að gera hitt
(tími til kominn sagði hún Sigga hans, hehe).
Villa litla lærði á kroppinn á sér sem hafði
áður verið henni óþekkt stærð, óræð tala
mætti segja.
Svo hitti ég Eirík frænda minn, bróður
Gísla og Helga, þennan sem er í mublu-
bransanum og hann var líka að læra eitthvaö
merkilegt.
Hvaða bók ert þú með frændi? spurði ég.
Líkamstjáning heitir hún, sagði Eiríkur.
Og hvað kennir hún? spurði ég.
Hún kennir manni að ráða í hug manns
af látbragði hans, sagði hann.
Til dæmis? spurði ég.
Að yppa öxlum, sagði Eiríkur hátíðlegur
upp úr bókinni, sýnir að manneskja veit ekki
eða skilur ekki það sem um er rætt.
Það var þá viskan, sagði ég.
Að klóra sér í höfðinu, sagði Eiríkur, er
margrætt látbragð - það getur táknað flösu,
flær, svita, óvissu, gleymsku og lygar.
Jæja, sagði ég.
Eftir þijátíu daga þjálfun, hélt Eiríkur á-
fram, geturðu náð stjóm á augnatilliti þínu og
sent frá þér til dæmis kaupsýsluaugnaráö.
Og hvemig er það? spurði ég.
Þú hugsar þér ímyndaðan þríhyming á
enni viðmælandans og ef þú horfir á þennan
blett mótar þú alvariegan viðræðublæ og við-
mælandinn skynjar að þér er bisness í hug.
Hvað fleira? spurði ég.
Viðtekið samræðubil milli stórborgarbúa
er 46 sentimetrar en helvítis Japanamir
koma nær, þeir nota 25 sentimetra og þess-
vegna eru þeir að hrekja amríkana á flótta í
öllum bissness.
Merkilegt, sagði ég.
Þegar þú kyssir konu besta vinar þíns
skaltu gæta þess að um það bil 15 sentimetr-
ar séu milli mjaðma ykkar, annars veit enginn
hvemig það fer....
Ég sætti mig ekki við að Eiríkur vissi
meira um þetta en ég og las bókarskrattann.
Það var líka eins gott. Þegar ég kom næst á
skrifstofuna til hans var allt gjörbreytt þar -
það lá í augum uppi, að hann hafði lesið
vandlega kaflann sem flallar um „tiltekna
muni á mikilvægum stöðum hér og þar á
skrifstofunni sem geta styrkt stöðu og völd
heimamanns á lævísan og óyrtan hátt”.
Eiríkur sat við skrifborðið í nýjum stól
með tveggja metra háu baki (minnir á hásæti
konungs, segir bókin). Og hann bauð mér
sæti í leðursófa sem var svo lágur að rassinn
á mér nam rétt við gólf og hnén settu mig í
keng eins og aumingja.
Lágir sófar handa gestum, segir bókin.
Viltu ekki reykja? spurði helvítis maður-
inn og benti á feiknarlegan öskubakka sem
reis við hlið hans hinumegin á þessu risa-
borði.
Aha, hugsaði ég - bókin segir: „Nýr og
vandaður öskubakki sem stendur utan seil-
ingar gestsins svo að hann þarf að teygja sig
þegar hann drepur ösku af vindlingnum".
Maður hefur svo mikið að gera, sagði Ei-
ríkur ábúðarmikill og horfði af einurð á kaup-
sýsluþríhyminginn á enni mér meðan hann
seildist eins og af tilviljun í möppu sem sýnd-
ist úr eðalskinni.
Ég mundi hvað bókin sagði: „Rauðar
möppur, merktar „Trúnaðannár sem liggja á
skrifborðinu”.
Ég sætti mig ekki við allan þennan yfir-
gang og stóð upp úr niðurlægingarsófanum
og leit til veggja og sagði: Jæja frændi, hvar
er svo næsti punktur: „Ljósmyndir, verðlaun
eða viðurkenningarskjöl, sem heimamanni
hafa hlotnast, hangandi upp á vegg”?
Nú roðnaði Eiríkur garmurinn, því honum
hefur ekki einusinni tekist að komast í stjóm
hjá Kiwanis, og hann gat bara státað af stóm'
mynd af ættarmóti þar sem mest bar á vitur-
legum manni og höfðinglegurn (Skaða) og
verðlaunaskjali fýrir boðsund á Óseyri frá því
hann var tjórtán ára.
Hann ætlaði að grípa til næsta valdalát-
bragðs úr bókinni góðu, rennilegrar tösku
með talnalás, en ég stoppaði hann með því
einfalda ráði að hleypa upp skoltum og reka
út úr mér tunguna framan í Eirfk eins langt og
hún komst.
Hann seig yfirbugaður maður ofan í há-
sæti sitt:
Þetta er svindl Skaði, sagði hann. Þetta
er ekki í bókinni.
____SKAÐI SKRIFAR
Eglæri
aðlesa
2 StÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 18. maí 1990