Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.1995, Qupperneq 27

Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.1995, Qupperneq 27
LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 1995 imaður á Tryggva gamla var Hjálmar Guðmundsson, síðar mikill framkvæmda- maður í húsbyggingum í Reykjavík, enda maður lag- inn, það sýndi hann, svo ekki varð um villst, á Tryggva gamla. Það var mikil dugnaðar- skipshöfn á Tryggva gamla, enda Tryggvi gamli annálað aflaskip undir stjórn Guð- mundar Markússonar og síðar Snæbjarnar Ólafsson- ar. Skipið hét eftir Tryggva Gunnarssyni, sem á efri árum var kallaður Tryggvi gamli. Mér er minnisstæður fyrsti siglingatúrinn á Tryggva gamla. Við sigldum á Fleetwood. Ég held ég hafi aldrei lent í öðru eins veðri á sjó eins og við hrepptum í þessari ferð, utan einu sinni á Nýfundnalandi, á TröOa- fossi. Ekki var um annað að ræða en halda skipinu upp í sjóina og hálsa á stjórn- borðsbóg. Þannig lyfti skip- ið sér betur en ef því var haldið þráðbeint í sjóina. Gamla fleytan Tryggvi gamli var á þrí- tugsaldrinum, en sá aldur á togara mætti segja að svar- aði til níræðisaldurs með mannfólkinu. Það var ekki mikil reisn yfir þessari gömlu fleytu sökkhlaðinni, þeir voru það togaramir í Englandssiglingum, þegar hún var í öldudal 10-15 metra sjóa. Trúlega hafa íleiri en ég spurt sjálfa sig í huganum, þegar stærstu brotsjóimir gnæfðu yfir skipinu: Kemst hann yfir þennan? Enginn spyr þessa upphátt, og mennimir í brúnni bíða hljóðir þess sem verða vill. Þeir eiga engin önnur úr- ræði en halda skipinu uppí og bíða. Þórbergur Þórðarson „dó“ í hvert sinn og skútan, sem hann var á, reis og féll í öldu, enda varð skammur hans ferill i sjómennsku. Það var venja þegar vont veður var, að hásetarnir sem í brúnni vom á vakt, gaUaðir, fóm aftur að ventl- um við skorsteininn til að hífa upp öskuna fyrir kynd- arana, sem annars gerðu það sjálflr ef vel viðraði til þess. Askan var hífð upp í stórum dunkum í talíu ofar- lega í skorsteininum. Ég var gallaður í brúnni og fór nú aftur á keis að vinna þetta verk fyrir kyndarana. Ófrýnileg hún Kolfinna Þegar ég var að hífa upp öskuna í óveðrinu verður mér litið aftur eft- ir bátadekkinu og sé hvar Kolfinna heitin kemur askvaðandi fram bátadekkið, held- ur ófrýnileg og svakaleg útlits og hvæsir gegn óveðrinu: Nú næ ég i þig, ormurinn þinn! Mér varð svo mikið um að ég lét öskudallinn falla niður á fyr- plássið, og Guði sé lof varð enginn fyrir dallinum. Síðan endasentist ég af keisnum upp stiga á brúar- vængnum og fram að brúardyrum, sem ég var rétt búinn að opna, þegar skipið fær þetta ógurlega brot inn á stjórn- Pétur Sigurösson. Logn á sæ. borðsbóg. Sjórinn óð aftur allt skip og yfir það og lagði það á hliðina. Allt var á bólakafi þar sem ég hafði staðið og sjór fossaði niður um ventil- inn, sem ég dró öskuna upp úr, og sjórinn náði mér um leið og ég kastaði mér inn á brúargólfið. Brúin fylltist af sjó og glugginn, sem skip- stjóri stóð við, brotnaði og skar hann illa í framan. Ef ég hefði ekki séö Kol- flnnu gömlu hefði ég verið dauðans matur, því ég hefði aldrei staðið af mér þennan sjó. En inn komst ég, trúlega fólur og fár, þótt enginn tæki eftir því, öðru var að sinna. Ég varð að ganga á stýrið með hinum, því við vorum með aðalstýrið á, beintengda stýrið, sem var mjög stórt og þungt og venjulega voru því tveir við það stýri í vondum veðrum. Fór betur en á horfðist Pétur átti vini f öllum flokkum. Lúðvfk Jósepsson og hann sátu saman á þingi í aldar- fjórðung, sóttu ASÍ.- þing saman allan þann tíma cg voru síðan saman fbankaráði Landsbankans undir lok stjórnmálaferil síns. Hjálmar stýrimaður var líka uppi og fór hann niður í skipstjóraklefann með Guðmundi, og þar tókst honum að sauma hann svo snyrtilega saman að hann gat ekki sagt eitt einasta orð dögum saman og kom ekki neinu niður nema fljótandi fæðu, sem hann saug í gegn- um makkarónurör. Fiskmarkaðs- mönnunum í Fleetwood , þótti margt taka að gerast undarlegt, þegar Guð- mundur kom þangað og sagði ekki eitt einasta orð. Þeir voru slíku óvanir af honum. Lækn- ar í Fleetwood sögðu að illa hefði getað farið ef Hjálm- ar hefði ekki brugðist svo við sem hann gerði. Skipið hafði laskast, brúin gengið inn að hluta, og fleira farið úr lagi um borð. Eng- an sakaði nema skip- stjóra. Kolfinnu hef ég ekki séð síðan. Hvort hún var að launa illt með góðu, eða greiða fyrir velvild móður minnar og atlæti, skýrist víst fyrst í eilífðinni." Þegar gömlum Keflvík- ingi var sögð þessi saga Pét- urs af Kolfinnu um borð í Tryggva gamla, sagði hann: Hún Kolfinna, hún fylgdi honum Sigga Péturs. Af henni sögðu menn stafa öll áföllin, sem hann varð fyrir. Kannski það sé skýringin á misjafnri farsæld manna, að misgóöar séu fylgjumar. Væri það þá nokkuð annað en gerist í mannheimum, að misgóðir eru félagarnir? Fólk er almennt hætt að rengja fyrirburðasögur, til þess er staðreyndasafnið af þeim sögum of mikið í mannlífinu að fornu og nýju. Fólk spyr hins vegar: Hver er skýringin? Og við þvi er ekki fundið neitt svar. Þessi sýn Péturs verður að teljast sérstæð, ef ekki einstæð, í fyrirburðasögum, aðstæðurnar eru svo ein- stakar. Sýnin var staðreynd og sannaði sig með viðbrögð- um mannsins, ú og nógu snögg viðbrögð gat hún ekki kallað fram nema að koma að honum í sínum gamla ham, þegar hún eltist við hann. Pétur og sögugerðarmað- ur hans dunduðu sér við það um stund að gera sér í hugarlund hver tilgangur Kolfinnu hefði verið, en málið reyndist of flókið. Eft- ir stóð, að Kolfinna bjargaði Pétri. (Ath! Millifyrirsagnir eru blaðsins) Alveg eins og mamma Mæðgurnar Karólína, prinsessa af Mónakó, og Karlotta, dóttir hennar, eru slá- andi líkar. Eða hvað finnst ykkur? . Madonna op Sean Penn hittast i fyrsta sinn í sjö ár Madonna og Sean Penn hitt- ust nýlega í fyrsta sinn eftir skilnaðinn 1988. Hún var að taka á móti verðlaunum uppi á sviði þegar fyrrverandi eiginmaður henn- ar, Sean Penn, kom aðvifandi, stökk upp á sviðið og faðmaði hana að sér fyrir framan mörg hundruð manns án þess aö hún fengi rönd við reist. Strax og hún áttaði sig varð hún fjúkandi reið, yfirgaf svið- ið með látum og öskraði til umsjónarmanns verðlaunaaf- hendingarinnar: „Þú hefðir átt að sýna þá lágmarks háttvísi að láta mig vita af þessum bamalegu strákapörum.“ Síðar um kvöldið voru þau bæði, Madonna og Penn, bak- sviðs en hún virti fyrrverandi eiginmann sinn ekki viðlits. Þeir sem á horfðu sögðust aldrei hafa séð hana svo reiða. Eins og kunnugt er bjuggu þau saman í afar stormasömu hjónabandi í þrjú ár. Þegar þau skildu með miklum látum sagði Madonna að hún vildi aldrei sjá Penn framar. Hún virðist hafa meint það!

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.