Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.1995, Side 43

Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.1995, Side 43
LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 1995 41 „ Angelica er þegar byrjuð að læra íslensku til að aðlagast betur íslensku þjóðfélagi. Hún er vinafá og atvinnulaus og vonast til að breyting verði á því þegar tungumáiaerfiðleikarnir verði henni ekki jafn mikill farartálmi. DV-mynd ÞÖK Eg óttaðist um líf mitt - segir Angelica Altenau sem flúði Rúmeníu 22 ára og býr sér nú nýtt líf á íslandi „Það er ósköp einfold ástæða fyr- ir því að ísland varð fyrir valinu. Ég var stödd í London þegar ég sá þátt um ísland í sjónvarpinu. Þá kvikn- aði sú hugmynd að koma hingað. Ég var viss um að hér byggju engir Rúmenar og ég þurfti á öruggum dvalarstað að halda. Ég óttaðist um líf mitt,“ segir Angelica Altenau, 22 ára gömul rúmensk stúíka sem fékk dvalarleyfi hér á landi í byrjun sein- asta mánaðar. Angelicu Altenau var meinuð landvist við komuna hingað til lands 1. nóvember sl. af tollvörðum á Keflavíkurflugvelli vegna grun- semda um að hún ætlaði að setjast hér að án tilskilinna leyfa. Hún var einungis með farseðil fyrir flugfari aðra leið og átti ekki bókað far úr landi og því brugðust tollverðir við á þennan máta. Hún hafði, sem fyrr segir, ákveð- ið að flýja hingað undan óvildar- mönnum sínum, eins hún kemst að orði, en þegar henni varð ljóst að synja átti henni um landvist hér greip hún til þess ráðs að bera eld að fotum sínum í stað þess að eiga á hættu að lenda aftur í Rúmeníu. Fortíðin iokuð bók Aðspurð hvað varð þess valdandi að hún ákvað að yfirgefa heimaland sitt segist Angelica ekki vilja tala um fortíð sína. „Það eina sem ég get sagt er að ég óttaðist um líf mitt í Rúmeníu og fór til London. Vinur minn þar í borg skaut yfir mig skjólshúsi en það voru svo margir Rúmenar í London að mér fannst ég litlu öruggari þar en í Rúmeníu og fannst ég tilneydd aö leita skjóls annars staðar. Vinur minn sýndi þessu skilning og lét mig fá peninga fyrir farseðli til Is- lands og hér er ég nú.“ Angelica ræddi við blaðamann DV með hjálp túlks í vikunni en um er að ræða rúmenska stúlku á svip- uðu reki og hún. Þótt Angelica hafi ekki búist við neinum samlöndum sínum hér þegar hún kom til lands- ins eru samt nokkrir Rúmenar bú- settir hér á landi. Angelica hefur kynnst þeim og segir það ekki sama fólkið og hún hitti 0 I í London hvar hún óttaðist um líf sitt, eins og fyrr segir. Hér segir hún sér liða vel, samlandar hennar séu henni vinsamleg- ir. Aðspurð hvort hún telji ástæðu til að ætla að þeir sem vilji henni illt geri sér far um að elta hana til ís- lands segist hún ekki vita það en voni að svo sé ekki. Kemur frá Drakúlaslóðum Angelica er frá Pi- atra Neamt, sem er bær í Karpata- fjöllum í Rúm- eníu, í Moldavíuhéraði, skammt frá Drakúlaslóðum í Transsylvaníu. Þegar reynt er að spyrja hana um fortíðina og hana sjálfa er hún fá- mál. Segist þó tilheyra grísku rét- trúnaðarkirkjunni og faðir sinn, sem sé bílstjóri og móöir, sem sé verkakona, séu bæði á lífi. Síðustu samskipti sín við þau hafi hins veg- ar verið á þann veg að þau hafi sagst ekki vilja sjá hana meir færi hún frá Rúmeníu. í Rúmeníu starfaði hún við af- greiðslustörf en lærði í tvö ár fram- reiðslustörf og starfaði jafnframt við þau. Fyrir um þremur mánuð- um fannst henni sér ekki lengur vært í Rúmeníu, af ástæðum sem hún ekki vill nefna, og flúði til Vest- urlanda, eins og hún orðar það sjálf. Reiðubúin að deyja Hún fékk ferðamannaáritun i vegabréf sitt til London og var sú áritun að renna út þegar vinur hennar keypti farseðilinn fyrir hana til íslands. I ljós þess að hún átti ekki bókað far frá íslandi stöðv- uðu hins vegar tollverðir á Kefla- víkurflugvelli hana. Var hún hand- jámuð og flutt til yfirheyrslu og þegar henni var gert ljóst að vísa ætti henni úr landi greip hún til þess ráðs að bera eld að fötum sín- um á salemi í flugstöðinni. Toll- verðir á Keflavíkurflugvelli urðu hins vegar atburðarins varir og náðu að kæfa eldinn með fötum og tuskum. „Ég var alveg ráöalaus þegar ég var stöðvuð við komuna til lands- ins. Ég vissi eins og skot að ég yrði send aftur til Rúmeníu en ekki til Bretlands þar sem vegabréfsáritun þar var að renna út. Ég vissi að ég myndi verða drepin ef ég færi til Rúmen- íu og þess vegna var ég reiðubúin að gera allt til að fá hér landvistar- leyfi og hlustað yrði á mig. Ég var reiðubúin að deyja á þessari stundu," segir Angelica. Hún hlaut minniháttar brunasár við það að bera eld að fótum sínum og var færð undir læknishendur. Útlendingaeftirlitið tók mál hennar til meðferðar en Rauði krossinn sá henni hins vegar fyrir fæði og húsa- skjóli. Dvalarleyfi af mannúðarástæðum Jóhann G. Jóhannsson hjá Út- lendingaeftirlitinu sagði í samtali við DV að Angelicu hefði verið veitt dvalarleyfi á íslandi til eins árs af mannúðarástæðum, í ljósi þess aö ólag var á hennar persónulegu hög- um í Rúmeníu. „Hún er meö fullan búsetturétt hér og um leið og hún fær hér lög- heimili, sem mér skilst að hún hafi nú fengið, öðlast hún allan rétt að þeim kerfum sem íslendingar hafa aðgang að ef frá er talið trygginga- kerfið en allir, útlendingar og ís- lendingar sem hafa verið búsettir erlendis, þurfa að bíða í sex mánuði eftir að þeir koma til landsins til að öðlast rétt að því kerfi,“ segir Jó- hann. Hann segir töluvert gert að því að útlendingum sé veitt dvalarleyfi hér á landi. í flestum tilvikum sé um að ræða fólk með vandamál sem falla ekki að þeim reglum sem kveðið er á um í flóttamannasáttmála Samein- uðu þjóöanna. Þónokkuð er um að þegnar fyrrum ríkja Júgóslavíu hafi fengið dvalar- leyfi hér á landi und- anfarin ár og einnig þegnar ann- arra ríkja. Á þennan hátt geta stjórn- völd orðið við óskum viðkomandi fólks en um leið getur það haldið sínu upp- runalega vegabréfi og sloppið við að vera flóttamaður, sem er neyðarúr- ræði. Á síðasta ári voru veitt hér á bil- inu 400 til 500 ný dvalarleyfi sem er öllu minna en þegar atvinnufram- boð var meira fyrir nokkrum árum. Á meðan Útlendingaeftirlitið hafði mál Angelicu til meðferðar barst henni bónorð frá ungum manni á ísafirði sem rann til rifja einstæðingsháttur hennar og vildi gjaman gera hana að eiginkonu sinni ef það mætti hjálpa henni að fá landvist. Islendingar ' vinsamlegir „Mér fannst mjög ánægjulegt aö fá þetta bónorö og fannst þetta tákn- rænt fyrir þann hlýhug sem mér fundust íslendingar bera til mín,“ segir Angelica. Hún segir fjölmið- laumfjöllunina um sín mál vissu- lega hafa komið sér á óvapt en hún hafi túlkað hana svo að fólk léti sér annt um velferð hennar og framtíð. í seinustu viku varð Rauöi kross- inn Angelicu úti um íbúð sem hún er mjög ánægð með en fram til þess tíma hafði hún búið á Rauða kross hótelinu við Rauöarárstíg. Þá er Angela þegar farin að sækja kennslustundir í íslensku fyrir ný- búa. Námið gengur ágætlega segir hún og kennarann sinn segir hún mjög góðan. Hún hefur þó ekki fengiö neina vinnu, sökum tungumálaerfið- leika, en vonast til að fljótlega verði breyting á því. Hvort tveggja sé leiðinlegt, að vera aðgerðarlaus og geta ekki unnið sér inn peninga. „Ég er mjög ánægð meö að vera hér á ís- landi og fólk er mjög al- mennilegt við mig. Ég vil nota tæki- færið og þakka Rauða krossinum fyrir hjálpina og sérstaklega vil ég þakka Hólmfríði Gísladóttur, starfs- manni Rauða krossins, fyrir það hve hjálpsöm hún var.“ -PP

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.