Dagblaðið Vísir - DV - 14.08.1996, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 1996
Spurningin
Hefur þú farið í berjamó ný-
lega?
Lovísa Jónsdóttir: Nei, ég miöa
alltaf viö rifsberin og þau eru ekki
orðin þroskuð enn þá.
Guðríður Markúsdóttir: Nei, en
það er aldrei að vita hvað ég geri.
Oddur Bragason meðferðarfull-
trúi: Já, ég fór á Vatnsleysuströnd.
Guðný Bjamadóttir Ijósmóðir:
Nei, ég er meira fyrir að borða þau
heldur en að tína þau.
Linda Jónsdóttir nemi: Nei, og
stendur ekki til.
Ámi Hafstað bóndi: Ég bý í berj-
amó í Skagafirðinum.
Lesendur__________________________________________
Til bjargar
hjónabandinu
Jóhannes Tryggvas. skrifar:
Mig langar til að vekja athygli á
ráðgjafarþjónustunni Enn er von
sem við hjónin höfum átt samskipti
við.
Við hjónin höfðum átt í illdeilum
lengi, vorum búin að fara til sál-
fræðings, prests, hjónabandsráð-
gjafa og jafnvel reynt skilnað um
tíma en ekkert breyttist. Við frétt-
um af þessari ráðgjafarþjónustu og
datt í hug að láta slag standa. Þetta
var þá búið hvort eð var. Við mætt-
um þarna og áttum svo sem ekki
von á neinu. Þar var saman kominn
lítill hópur fólks sem var í sömu
sporum og við.
Okkur var ráðlagt að skilja i 10
daga eða meðan fyrri hluti nám-
skeiðsins fór fram. Mér fannst þetta
nú ekki frumleg hugmynd en
hlýddi. Ég hafði engu að tapa en allt
að græða. Við vorum tekin, karl-
mennimir saman og konumar sam-
an, í 10 daga kúrs sem ég gleymi
aldrei. Það var bókstaflega allt tekið
fyrir, við beinlínis gegnumlýstir og
allt dregið fram í dagsljósið. Þetta
var alveg ótrúlegur léttir.
Að þessum 10 dögum liðnum var
okkur sagt að nú gerðist nokkuð
skrýtið sem okkur hefði ekki órað
fyrir. Við biðum á 10. degi í ofvæni.
Þá gerðist það. Inn gengu allar kon-
umar okkar og sumir þekktu þær
ekki. Þá sagði námskeiðshaldarinn:
Þetta er málið, mörg ykkar þekkjast
ekki neitt. Þið hafið hangið saman á
lostanum og eigingirninni. Og viti
menn! Það var alveg satt. Alla vega
Kratana I Perluna
Endurfædd í eilífri ást.
var það svo í mínu tilfelli og mér
sýndust margir verða ansi skrýtnir.
Sum skildu og fúndu einfaldlega
að þau áttu ekkert saman. Önnur
skynjuðu að þau elskuðu hvort ann-
að og féllust grátandi í faðma. Það
var yndisleg stimd. Þau sem skildu
virtust sættast fullum sáttum og
einhvern veginn verða sátt við út-
komuna. Það var alveg ótrúlegt að
standa þama og upplifa raunyera-
lega ást í fyrsta sinn á ævinni. Ég sá
hvað ég hafði verið innilega blekkt-
ur og hvað ég hafði haft ranga af-
stöðu til lífsins og það sem þaö hef-
ur upp á að bjóða.
Ég gæti haldið áfram mun lengur
að lofa þetta námskeið en geri það
ekki að sinni. En rétt aðeins um
seinni hlutann: Við sem áttum sam-
an fórum síðan í 10 daga fyrirgefn-
ingar- og nýs lífs kúrs og það var
hreinlega ótrúlegt sem þar gerðist.
Að námskeiðinu loknu var sagt við
okkur: Þið elskist aðeins í dag. Tak-
ið einn dag fyrir I einu, þið emð
endurfædd og eigið að koma fram
sem slík. Ég hef aldrei elskað áður á
þennan hátt, þetta var eins og til-
hugalíf. Nýtt líf var hafið og niður-
skrifað dagsprógram. Nú er liðinn
meira en mánuður og við erum
bæöi endurfædd fyrir tilstuðlan
Enn einnar vonar og við erum inni-
lega þakklát. Allt var þetta ókeypis
eða þannig að fólk réð hvort það
greiddi eða ekki.
Stefán G. skrifar:
„Við ætlum að ná fyrsta sætinu,"
sagði Gunnar Ingi Gunnarsson, for-
maður samninganefndar lækna, í
viðtali í síðustu viku þegar rætt var
við hann um „verkfall“ heilsu-
gæslulækna. Formaður samninga-
nefndar læknanna er greinilega
keppnismaður og forréttindasinni
og dylur ekki tilganginn með verk-
fallinu: ekki barátta um brauð held-
ur að verja vinningssæti og forrétt-
indi.
Hann kvað líka „ranglæti“ að
þeir sem höfðu verið langt á eftir
þeim í launakapphlaupinu hafi
nálgast of mikið, bilið sé orðið óþol-
andi stutt. Tilgangurinn með „verk-
fallinu" væri að auka launamuninn
aftur.
En margt er skrýtið í kýrhausn-
um. Gunnar Ingi læknir var nefhi-
lega formaður Alþýðuflokksfélags
Reykjavíkur sem ár eftir ár hefur
aftur og aftur gert ályktun rnn að
launamisréttið sé mesta ranglætið í
landinu. Jafnaðarstefha kratanna er
því sú að allir eigi að vera jafhir en
bara mismunandi jafnir. Viröulegar
stéttir eins og lælmar eigi að sjálf-
sögðu að vera jafnar í fyrsta sæti.
Yfirstéttardaðrið, sem skín af kröt-
unum í þessu máli, er ógeðfellt í
meira lagi. - Ég legg til að kratam-
ir í Reykjavík verði sjálfum sér
samkvæmir í yfirstéttardekrinu og
taki upp samkvæmisklæðnað á
fundum sínum og haldi þá í
Perlunni.
Gömlu hverfin útundan í viðhaldi
- einkum gangstéttir og götur
Viö Miötún í Reykjavík. Nýjar hellur og nýr gangstéttarkantur alla götuna I
gegn.
Halldór Ólafsson skrifar:
Ég tek undir meö Magnúsi Jóns-
syni, sem skrifaði í lesendadálk DV
föstudaginn 9. ágúst, að brýnt væri
að endurgera sumar götur og gang-
stéttir í gamla vesturbænum. Á öðr-
um stöðum í borginni hefur verið
dyttað verulega að í eldri hverfum
og raunar sums staðar í vesturborg-
inni en með afar einkennilegum
hætti. Lagðar era t.d. nýjar gang-
stéttarhellur öðram megin götunn-
ar þótt beggja vegna hafi verið
sömu gömlu og skökku hellurnar.
Á einum stað í eldra hverfi, þar
sem ég átti leið nýlega, var þó sann-
kölluð sómaviðgerö, bæði á götunni
og gangstéttunum. Þetta var við
Miðtúnið. En það var líka eina heila
gatan sem hafði bókstaflega verið
algjörlega endumýjuð. Nýjar hellur
og nýr gangstéttarkantur steyptur
beggja vegna Eilla götuna í gegn.
Túnin era þó ekki eldri en gamli
vesturbærinn.
Maöur gæti haldið að í Miðtún-
inu byggi jafhvel borgarstjórinn,
einhver úr borgarstjórn eða aðili
sem hefði svona gott tak á þeim sem
stjórnar gatnaviðgerðum og við-
haldi í borginni. Svo er þó ábyggi-
lega ekki. Ég óska hins vegar þeim
íbúum í Miðtúninu til hamingju
með endurgerða götu og gangstéttir.
Svona þyrfti að standa að málum í
elstu hverfum borgarinnar líka.
DV
Heimaverkefni
skólanna
S.H. hringdi:
Þar sem skólar era í þann veg-
inn að hefjast og að gefnu tilefni
vil ég mælast til þess að börn,
sem eru í skólanum allan dag-
inn, verði látin vinna sín heima-
verkefni þar á skólatímanum i
stað þess að þau þurfi að liggja
yfir þessum verkefnum heima
langt fram á kvöld og þreyttir
foreldrar þurfi þá að leggjast yfir
verkefnin með þeim. Þannig yrði
kvöldið notadrýgra og rólegra
hefðu bömin lokið við sín verk-
efni að deginum.
Nýtt nafn
á landið
Óskar Sigurðsson hringdi:
Ég las nýlega grein í DV þar
sem reifuð var hugmynd að nýju
nafni á landið okkar. Víst er
nafnið kalt og fráhrindandi.
Auðvitað ætti að efna til sam-
keppni um nafn. Nafn á landi er
alls ekki eitthvað sem er óum-
breytanlegt og höfum við dæmi
um það frá öðram löndum. Úr
því að raddir hafa komið fram
um að breyta um þjóðsöng sé ég
ekki hvers vegna óþjált nafn og
einstaklega óaðlaðandi nafn eins
og ísland mætti ekki víkja fyrir
einhverju hlýlegra og fallegra.
Til að hugga Þor-
stein Arnalds
Sigurunn Konráðsd. skrifar:
Vegna hryggðar Þorsteins,
sem fram kemur í kjallaragrein
hans nýverið í DV, yfir fortíð ný-
kjörins forseta íslands leyfi ég
mér hér með að benda hinum
hrygga manni á að finna svör
við spurningum sínum á réttum
vettvangi. Nefnilega í dómum
Hæstaréttar, sem era öllum opn-
ir eins og önnur dómsmál. Þor-
steinn gæti þá í leiöinni spurt
sig sjálfan ef hann vildi vera
heiðarlegur hvort hann hefði
ekki gert alveg það sama, hefði
hann verið í sporam þáverandi
fjármálaráðherra sem settur er
yfir fjárhirslu þjóöarinnar og
verður að standa henni skil
gjörða sinna. Ráðherrann gat
ekki bragðist drengskaparheiti
sínu þótt vinir ættu í hlut. Hann
gerði einungis skyldu sína. Þetta
vissi þjóðin sem mundi þennan
tíma. Og þegar núverandi forseti
bauð sig fram til embættis
þekkti hún engan annan af verk-
um í hennar þágu og treysti bet-
ur til æðsta embættis þjóðarinn-
ar að öðram frambjóðendum
ólöstuðum.
Vopnasmygl
ekki frétt?
Helgi skrifar:
Ég heyrði í tvígang frétt Sjón-
varpsins um meint vopnasmygl
til Afríkuríkja eða annarra
landa með viökomu á íslandi. í
síðara skiptið var rætt við toll-
stjóra um málið og taldi hann
þetta alls ekki útilokaö. Ég furða
mig hins vegar á því að enginn
annar fiölmiðill virðist - þegar
þetta er skrifað - hafa tekið mál-
ið upp og kannað frekar hvað
um er aö ræöa. En vopnasmygl
er kannski ekki frétt lengur?
Rangtúlkuð
læknalaun
Rósa hringdi:
Talsmaður heilsugæslulækna
sagði í útvat-psviðtali laun
þeirra (líkega föstu launin) vera
um 160 þús. krónur á mánuði.
Nú segja fréttir laun heilsu-
gæslulækna vera á bilinu
300-330 þús. krónur. Þá er auð-
vitað um rangtúlkun á launum
læknanna að ræða hjá talsmanni
þeirra. Því er ekki greint frá hin-
um réttu launum? Og svo býður
ríkið 25% til viðbótar! Er ekki
verið að efna hér til óþarfa úlfúð-
ar í þjóðfélaginu?