Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.1997, Síða 4

4
MIÐVHOJDAGUR 21. MAÍ 1997
Fréttír____________________________________________DV
Kynningarmál R-listans í borginni
Margt hefur misfarist
-segir Ingibjörg Sólrún borgarstjóri
Ingibjörg Sólrún segir aö kynningarmálunum hafi ekki veriö nægur gaumur gefinn. Ástæöan gæti veriö sú aö menn
hafi ekki gert sér nægilega grein fyrir í hvaöa upplýsingasamfélagi þeir lifa.
„Þegar ég horfi til baka finnst
mér eins og allt hafi snúist um borg-
arstjórann. Ingibjörg Sólrún er
snjail stjómmálamaöur og óum-
deildur leiötogi og þess vegna er
hún að mínu mati aö eyða of miklu
af tíma sínum í smáu málin, mál
sem embættis- og aðstoöarmenn
geta séö um. Allir sterkir foringjar
eiga að spara sig fyrir stóru málin,“
segir Jón Hákon Magnússon hjá
Kynningu og markaði og bæjarfull-
trúi Sjálfstæðisflokksins á Seltjam-
amesi, aðspurður um kynningar-
mál Reykjavíkurlistans.
Mál manna er að listinn hafi ekki
komiö nógu markvissum skilaboð-
um til borgarbúa um það hvað hann
hafi verið að gera og því hafi fjöld-
inn allur ekki hugmynd um hvað
hafi gerst í borginni í stjómartíö
hans. Á næsta ári fara fram kosn-
ingar til borgarsfjómar í Reykjavík
og þá þurfa borgarbúar að velja sér
nýja fulltrúa, aftur Reykjavíkurlist-
aim eða gefa Sjálfstæöisflokknum
færi á að sanna sig.
Þurfa sérfræöinga
Reynsla blaðamanna DV er sú að
oftar en ekki er vísað á Ingibjörgu
Sólrúnu eöa Kristínu Ámadóttur,
aðstoðarmann borgarstjóra, vegna
ýmissa mála. Vegna anna kemur
æði oft fyrir að skilaboðum sé ekki
svaraö samdægurs. Kristín sagði
við DV í gær að alltaf væri reynt að
sinna fjölmiðlum.
Jón Hákon segist í raun lítið hafa
velt málefnum Reykjavíkurlistans
fyrir sér og þess vegna treysti hann
sér ekki til að kveða upp úr um
hvort kynningarmálin hafi bmgð-
ist. Hitt efist hann ekki um að
stjómmálaflokkar þurfi sérfræðinga
í kynningarmálum til þess að koma
áríðandi máium á framfæri.
„Vera má aö Ingibjörg Sólrún
viiji sjálf sjá um fjölmiðlana en að
mínu mati á hún að spara sig fyrir
stóm málin. Fólk þreytist á sama
fólkinu í fjölmiðlum. Davíö Oddsson
er gott dæmi um hvernig foringi
sparar sig fyrir stóru málin. Hann
sýnir mikla kænsku í tímasetning-
um og vali á verkefnum sem hann
tjáir sig um. Áríöandi mál geta
týnst ef öll mál era á einni og sömu
hendinni," segir Jón Hákon Magn-
ússon.
Upplýsingaskylda
„Ég er almennt sammála þeirri
gagnrýni sem fram hefur komið og
þá gildir einu hvaða stjórnmála-
flokkur er við völd og hvort talað er
um sveitarstjómar- eða landsmála-
pólitík. Kynningarmálin verða því
miður oft afgangsstærð I fjárhagsá-
ætlunum vegna þess hversu litlu
menn hafa úr að spila,“ segir Valþór
Hlöðversson, framkvæmdastjóri At-
hygli.
Valþór segir viðhorf stjómmála-
manna oft þau að engin ástæða sé
til þess að vera að blanda fólkinu
sjálfu í málin. Þau séu í svo góðum
farvegi.
„Ég legg mesta áherslu á að menn
geri sér ríka grein fyrir skyldu
sinni gagnvart þegnunum. Þeir sem
trúað er fyrir rekstri borgar eða
lands í íjögur ár í senn eiga að sinna
upplýsingaskyldunni miklu betur
en þeir gera nú,“ segir Hlöðver.
Borgin kynni betur
„Ég er alveg sammála því að
margt hafi misfarist í kynningar-
málum hjá Reykjavíkurborg. Ég tel
að þetta sé ekki spuming um kynn-
ingarmál R-listans heldur borgar-
innar. Mér finnst að borgin eigi að
kynna betur hvað hún er að gera
fyrir borgarbúa," segir Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir borgarstjóri við
DV.
Hún segir að þessum þætti hafi
ekki verið nægur gaumur gefinn í
stjómkerfi borgarinnar og menn
kannski ekki áttað sig á því í hvaða
upplýsingasamfélagi þeir lifa.
Aðspurð hvort hún sé að vasast í
of mörgum og smáum málum segir
Ingibjörg að það kunni að vera en
Valþór Hlöðversson, framkvæmda-
stjóri Athyglis, segir aö stjórnmála-
mönnum beri að upplýsa kjósendur
um stöðu mála.
Jón Hákon Magnússon hjá Kynn-
ingu og markaði segir borgarstjór-
ann of mikiö aö vasast í smáu
málunum.
erfitt sé við að eiga. Hún hafi reynt
að vísa málum frá sér til annarra
borgarfulltrúa og embættismanna
þegar það eigi við. Fjölmiðlar hafi
yfirleitt ekki tekið því vel.
„Fjölmiðlar og fólkið í borginni
vilja hafa greiðan aðgang að mér
þótt oft séu málin þess eðlis að aðr-
ir séu betur til þess fallnir að ann-
ast þau. Því er alls ekki svo farið að
ég vilji sjá um öll mál,“ segir Ingi-
björg Sólrún. -sv
Kosningar eru á næsta ári og þá ræðst það hvort Reykjavíkurlistinn hefur
upplýst borgarbúa nægilega um hvað hann hefur gert fyrir þá.
Dagfari
Vegna fjölda áskorana
Nú líður senn að því aö vararík-
issaksóknari kveöi upp sinn úr-
skurð um hvort taka beri upp að
nýju málarekstur í svokölluðum
Geirfinns- og Guðmundarmálum.
Þjóðin fylgdist með því máli á sín-
um tíma af stakri forvitni og
spenningi og nú hefur Ríkisútvarp-
ið nýlega birt heimildarmyndir um
þessi mannshvörf og þá sakborn-
inga sem þar voru leiddir fyrir
dóm og dæmdir í margra ára fang-
elsi. Þjóðin fylgdist aftur með því
af forvitni og spenningi þegar þess-
ir þættir voru sýndir og til viðbót-
ar fylltist þjóöin samúð og hlut-
tekningu með hinum dæmdu.
Þegar ríkissaksóknari hefur leg-
ið nógu lengi yfir dómsskjölum og
heimildum um mannvonsku lög-
gæslumanna og meintu sakleysi
refsifanganna mun hann leggja
fram tillögu sína sem meðal annars
getur verið fólgin í því að Hæsti-
réttur ákveði að endurupptaka
málin í heild sinni.
í því sambandi er þess svo getiö
í fjölmiðlum að ýmsir sakborning-
anna og hinna meintu vitorðs-
manna í Geirfinns- og Guðmundar-
málum hugleiði þessa dagana
hvort ekki beri að taka upp þeirra
mál ef vera skyldi að dómstólar
landsins og löggæslumenn kæmust
að þeirri niðurstöðu að þeir hafi
alls ekki átt þátt í þeim manns-
hvörfum sem þeir viðurkenndu á
sínum tíma að hafa átt þátt í.
Ef Hæstiréttur verður svo vin-
samlegur gagnvart hinum dæmdu
mönnum, sem viðurkenndu sekt
sína fyrir tuttugu áram, er mikið
fjör framundan fyrir fjölmiðla, lög-
fræðinga og svo auðvitað fyrir
hina meintu manndrápara og vit-
orðsmenn þeirra því allt verður
þetta gamla og mjög svo spennandi
mál rifjað upp að nýju. Þá munu
menn sem sagt fara ofan í saumana
á því hvort það sem sagt var í
vitnaleiðslum á sínum tíma hafi
kannske alls ekki verið sagt eða
meint öðru vísi en það var sagt og
að sakborningamir hafi alls ekki
verið þar sem þeir voru og sögðust
vera eða gert það sem þeir sögðust
hafa gert.
Dómstólamir og réttarkerfið í
heild sinni endurtekur sem sagt
réttarhöldin yfir hinum dæmdu frá
því fyrir tuttugu áram og nú verða
væntanlega lögreglumenn og rétt-
argæslumenn og rannsóknarmenn
og fangaverðir yfirheyrðir til við-
bótar því allt bendir til að fulltrúar
réttvísinnar hafi verið hálfu verri í
framkomu sinni og gerðum heldur
en sakborningarnir sjálfir, ef
marka má þá síðamefndu.
Gott ef þeim verður ekki stungið
inn, til að gera bragarbót á þeirri
yfirsjón kerfisins og dómstólanna
að dæma vitlausa menn. Hæstirétt-
ur hefur sem sagt tækifæri til að
dæma þá sem kröfðust dóms yfir
sakborningunum og sakborning-
amir nái þannig fram hefndum og
réttlæti með því að aðrir menn
dúsi í fangageymslum fyrir að hafa
komið vitlausum mönnum í fanga-
geymslur.
Fer þá auövitað líka að verða
spuming um það hvort ekki beri
að dæma hæstaréttardómara fyrir
að hafa kveðið ranga dóma á sín-
um tíma!
Það eru spennandi tímar
framundan, enda er það viður-
kennd staðreynd í sjónvarpsbrans-
anum að heppilegt sé að endurtaka
sýningar á vinsælum sápuóperum
á tíu til tuttugu ára fresti, einkum
þeim sem era sífelldar, klassískar,
eins og það heitir á fagmálinu.
Geirfinns- og Guðmundarmálin
era tvímælalaust í þeim hópi, ekki
síst þegar endalokin geta orðið
mismunandi eftir því hversu mörg
ár era liðin frá síðustu sýningu.
Eða eins og segir í auglýsingun-
um: endurtekið vegna fjölda áskor-
ana.
Dagfari