Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.1997, Blaðsíða 24

MIÐVIKUDAGUR 5. NÓVEMBER 1997
4» ikvikmyndir
Regnboginn - Úthverfi:
Leiðindi í úthverfi
'Ír í kvikmyndaheimi glamúr-
mynda og ólíkindatóla kemur
stöðugt upp krafan um raunsæi og
trúverðugleika. Hugsunin er
þá sú að raunsæið eitt tryggi
gæðin, og að trúverðugieik-
inn nægi til að hefja sig upp
yfir glamúrinn, sem þá er að
sjáifsögðu álitinn til ama og
jafnvel tjóns. Það sem vill
gleymast í þessari heimspeki
(Hóras), er að þrátt fyrir allt
raunsæi er kvikmyndin list-
ræn framleiðsla, sem lýtur
lögmálum tilbúnings og svið-
setningar, og því verður
alltaf að færa „veruleikann"
i eitthvert form og gæða
hann einhvers konar lífi
ellegar markmiði. Það verður,
m.ö.o., að vinna úr veruleikanum
rétt eins og glamúrnum. í fyrstu
mynd sinni, Slacker, sýndi hinn
ungi leikstjóri Richard Linklater
einmitt slika raunveruleikamótun,
en i nýjustu mynd sinni, subUrbia,
virðist hann hafa tapað áttum.
Myndin er gerð eftir leikriti Eric
Bogosian.
Þar er sagt frá nokkrum stefnu-
lausum og leiðum ungmennum sem
hittast eitt kvöld í tilefni af heim-
sókn skólafélagans sem „meikaði
það“ og varð rokkstjama. Sá mætir
í límósínu og hefjast nú einhvers
konar uppgjör og deilur, samfara til-
færslu á kærustu, og yfirvofandi of-
beldi. Það kemur fljótt í Ijós að
rokkstjarnan var alltaf álitinn auli
af hinum strákunum, og svo sannar-
lega sýnir hann að þeir höfðu rétt
fyrir sér. Staðfesting þessi á
aulaskap hans hefur þó eng-
an augljósan tilgang, þar
sem ekki verður betur séð
en hinir strákamir séu ná-
kvæmlega jafnmiklir aular.
Það verður ekki hjá þvi
komist að það innihalds-
leysi og sá doði og leiðindi
sem heltekur tilvem þess-
ara ungmenna smiti út frá
sér og færist yfir á sjálfa
myndina, sem einkenndist
einmitt af þessu innihalds-
leysi og leiðindum. Niður-
skurður hefði hjálpað hér
eitthvað, en best hefði verið að
skrifa nýtt handrit.
Leikstjóri: Richard Linklater. Hand-
rit: Eric Bogosian. Tónlist: Sonic
Youth. Aðalhlutverk: Giovanni
Ribisi, Steve Zahn, Amie Carey,
Kitt Brophy, John Cherico, Samia
Shoaib, Ajay Naidu.
Úlfhildur Dagsdóttir
Regnboginn - The Brave:
Peningana og lífið
ii í The Brave, sem er frum-
” raun Johnnys Depps sem
leikstjóra, segir hann sögu indíánans
Raphaels sem býr viö mikla örbirgð
ásamt fjölskyldu sinni við sorphauga
Morganbæjar. Raphael er nýslopp-
inn úr fangelsi, drekkur of mikið og
lítil von að hann fái vinnu bráð-
lega. Svo hann geti séð konu og
bömum farborða tekur hann
boði um að leika í „snuffmynd"
(þar sem raunverulegur dauði
manna er festur á filmu) gegn
50.000 dala greiðslu. Hann hefur
viku til þess að kveðja allt sem hon-
um er kært og á þeim tima sér hann
líf sitt í nýju ljósi og endurmetur
smám saman hlutskipti sitt.
Lengi hafa verið þrálátar sögu-
sagnir um „snuffmyndir" og sumir
hafa gengið svo langt að telja þetta
arðbæran atvinnuveg í undirheim-
um kvikmyndagerðarinnar. Þótt
Faces of Death (I-IV) teljist strangt
til tekið ekki til snuffmynda er hug-
myndin sú sama því í þeim er safn-
að saman röð myndskeiða sem eiga
það eitt sameiginiegt að sýna kvala-
fullan dauða. Þótt færð hafi verið
sterk rök fyrir þvi að dauðasenurn-
ar séu sviðsettar eru þessar myndir
enn bannaðar í flestum þjóðlöndum.
Það sama má segja um margar
leiknar myndir sem snúast um
þessa ófýsilegu grein kvikmynda-
listarinnar, s.s. verk þýska leikstjór-
^IKmNÞAHÁTÍP
\í
ans Jörg Buttgereit. Á þessu virðist
vera breyting því æ fleiri viður-
kennd kvikmyndaver virðast sjá
hag í að gæla við hugmyndina um
„andlit dauðans". „Snuffmynda-
gerð“ var einn þáttur í mynd Dav-
ids Lynch, Lost Highway, spænska
myndin Tesis (1996) fiallar um þetta
og nýlega seldi Andrew Kevin Wal-
ker, sem skrifaði handritið að
Seven, Columbia Pictures réttinn á
að kvikmynda nýjustu sögu sína, 8
Millimeter, sem snýst um svipað
efni. Ég man aðeins eftir einni
klassískri mynd um kvikmyndir
dauðans en breski leikstjórinn
Michael Powell leikstýrði Peeping
Tom árið 1960.
The Brave er ekki „snuffmynd“ í
þeim skilningi orðsins að hún sé
kvikmynd sem sýni dauða kvikmyn-
daðan. Menn deyja fyrir framan vél-
amar en það er þeim áhorfend-
um sem séð hafa
Schwarzeneggermynd ekkert
nýtt. Markmið Depps er fremur
að sýna reisn Raphaels frammi
fyrir dauðanum, samband hans
við fiölskyldu sína, ást á ná-
grönnum, konu og bömum o.s.frv.
Depp var greinilega mikið niðri fyrir
en afraksturinn er rýr. Samræðan
við Marlon Brando, sem býður Raph-
ael peningana, var hápunktur mynd-
arinnar og þó var sá Brando aðeins
skuggi af þeim vitfirrta Kurtz sem
Martin Sheen hitti í frumskógum
Kambódíu tæpum 20 árum áður. The
Brave er virðingarverð tilraun en ég
mæli ekki með henni.
Leikstjóri: Johnny Depp. Aöalhiut-
verk: Johnny Depp, Marlon
Brando, Marshall Bell, Elpidia
Carrillo og Frederic Forrest.
Guðni Elísson
Regnboginn - Cosi:
Bíóleikhús
★★ Þessa dagana geta íslenskir
óperuaðdáendur séð frum-
lega uppfærslu á ópera Mozarts,
Cosi fan tutte, i íslensku óperunni,
sýningu sem fengið hefur góðar við-
tökur. Þessi fræga ópera er þunga-
miðja áströlsku kvikmyndarinnar
Cosi, þar sem sjúklingur á geð-
veikrahæli, sem er með Cosi fan
tutte á heilanum, fær ungan leik-
stjóra til að setja á svið óperuna
með þátttöku sjúklinga. Eins og gef-
ur að skilja reynist það hægara sagt
en gert, þrátt fyrir mikla einíoldun.
Ungi leikstjórinn er Lewis, at-
vinnulaus listamaður sem telur,
þegar hann fær starf sem leiklistar-
leiðbeinandi. á geðveikrahæli, að
hans hlutverk sé að setja á svið ein-
hvem laufléttan gleðileik. Roy, einn
sjúklingurinn, er ekki á sama máli,
Cosi fan tutte skal það vera eða ekki
neitt og þar sem sjúklingarnir
styðja Roy er Lewis tiíneyddur að
takast á við verkið. Hann gerir það
hikandi i fyrstu en hrífst síðan af
eldmóði Roy, sem þó er alltaf
hundóánægður með leikstjórann,
telur sig geta gert betur.
Cosi er fyrst og fremst gaman-
mynd, þó með djúpum undirtóni,
því sjúklingarnar era mismunandi
vel á sig komnir, spaugilegu hlið-
amar þó dregnar fram á kostnaö
ástands þeirra. Sjáif sýningin í lok-
in er einstaklega fyndin, vel heppn-
að lokaatriði, sem lyftir myndinni
upp yfir þann leikhúsbrag sem ein-
kennt hafði myndina framan af.
Cosi er gerð eftir vinsælu leikriti
og reynist leikstjóranum Mark Joffe
erfitt að losna við leikhúsið úr
mynd sinni, efnið býður að vísu
ekki upp á miklar tilfæringar. Þá
hlýtur það að gera honum erfitt fyr-
ir að flestir leikaranna vora búnir
að leika hlutverk sín á sviði í lang-
an tíma og era því þrælbundnir
leikhústúlkun sinni. Leikhópurinn
stendur sig i heildina vel og er
sterkasti hluti Cosi, sem aldrei nær
almennilegu flugi fyrr en í lokin.
Leikstjóri: Mark Joffe. Aðalhlut-
verk: Ben Mendelsohn, Barry Otto,
Toni Colette, Rachel Griffith og
Colin Friels. Hilmar Karlsson
Háskólabíó - Á snúrunni:
Kerfisflækjur
★★ Vinirnir Stretch (Tim
Roth) og Spoon (Tupac
Shakur) era í hljómsveit með
söngkonunni Cookie (Thandie
Newton). Þeir eru báðir háðir eit-
urlyfium. Stretch er sá órólegi og
klikkaði og Spoon er yfirvegaður
og praktískur. Á gamlárskvöld
fellur Cookie í eiturlyfiadá og er
lögð inn á spítala og þá ákveður
Spoon skelkaður að best sé fyrir
þá félaga að hætta öllum afskipt-
um af dópi og hefst nú svipuganga
gegnum kerfið. En í millitíðinni
rekast þeir á dauðan eiturlyfia-
sala, taka dópið hans og eru síðan
eltir (i gegnum kerfið) af lögreglu
og öðrum eiturlyfiasölum.
Myndin er fyrst og fremst spiluð
upp á grín, og era samskipti þeirra
vina sín á milli og við kerfið aðal-
málið. Roth bullar og bullar og
Shakur sér um að fylla út eyðu-
blöðin og draga hann á eftir sér í
öllum eltingaleikjunum. Það er
greinlegt að góð stemning hefur
myndast milli þeirra sem skilar
sér í myndinni. En þó þeir séu
bæði fyndir og sætir þá nær Grid-
lock’d sér einhvern veginn aldrei á
neitt flug. Handritið er greinilega
skrifað undir nokkrum áhrifum
frá Tarantino, en verður aldrei sér-
lega sniðugt eða smart. Klemman
sem þeir félagar eru í nær heldur
aldrei að gera áhorfandann sérlega
samúðarfullan (þó allar svona ferð-
ir gegnum skrifræði séu kunnug-
legar), fyrr en rétt undir lokin þeg-
ar hefnigjöm skrifstofukona nær
sér niðri á þeim félögum. En Tim
Roth er leikari sem alltaf er gaman
að fylgjast með, og það er virkilega
ánægjulegt að sjá hann í gaman-
hlutverki sem lætur honum vel.
Leikstjóri og handritshöfundur:
Vondie Curtis Hall. Tónlist: Stew-
art Copeland. Aðalhlutverk: Tlm
Roth, Tupac Shakur, Thandie
Newton.
Úlfhildur Dagsdóttir
í Bandaríkjunum
- aðsókn dagana 31. október-2. nóvember.
Tekjurí milljónum dollara og heildartekjur.
rsx*a
Góður októbermánuður
I efsta sæti listans er áfram I Know What You Did Last Summer, þriðju
vikuna í röö, mynd sem kemur í kjölfar vinsælda Scream. Fjallar myndin
um nokkra táninga í smábæ í Norður-Karólínu sem er ógnaö af sjómanni,
þessa heims eöa annars. Aösókn í kvikmyndahús í Bandaríkjunum í októ-
ber var góö, alls seldust miöar fyrir 381,6 milljónir dollara, sem er met,
er þaö þremur prósentum meira en inn kom áriö 1995. Tvö fyrirtæki stóöu
upp úr, Sony Pictures og Paramount. Ekki er mikiö um nýjar myndir á list-
anum. í ööru sæti er Red Corner,
dramatísk mynd sem segir frá rétt-
arhöldum í Kína. Vert er aö benda
á frammistööu Boogie Nights sem
þriöju vikuna í röð er meö langbestu
nýtinguna. Kvikmyndasölum er fjölg-
aö vikulega og er alltaf fullt. Mynd
þessi gerist innan klámiönaöarins í
Bandaríkjunum á áttunda áratugn-
um og segja sumir að tyrirmynd aö-
alpersónunnar sé John Holmes, fræg-
asti klámmyndaleikari sem uppi hef-
ur veriö.
Úr kvikmyndlnni Fairy Tale: A True Story
Tekjur Helldartekjur
1. (1)
2- (-)
3. (2)
4. (12)
5. (3)
6. (4)
7. (6)
8. (-)
9. (5)
10. (7)
11. (8)
12. (14)
13. (10)
14. (11)
15. (15)
16. (9)
17. (13)
18. (16)
19-(")
20.(-)
45.262
7.403
37.282
8.751
51.361
31.024
7.117
2.704
8.236
59.244
13.002
26.659
31.511
39.707
6.419
3.511
39.592
25.907
245.012
170.606
I Know What You Did Last Summer
Red Corner
The Devil’s Advocate
Boogie Nights
Kiss the Girls
Seven Years in Tlbet
Falry Tale: A True Story
Swltchback
Gataca
In & Out
Rocket Man
The Full Monty
L.A. Confidential
Soul Food
Bean
A Life Less Ordlnary
The Peacemaker
The Edge
Men in Black
Air Force One
9.406
7.403
7.368
4.681
3.511
3.278
2.902
2.704
2.585
1.728
1.454
1.384
1.276
1.226
1.049
0.846
0.804
0.667
0.621
0.621