Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1998, Qupperneq 11

lennmg
11
ÞRIÐJUDAGUR 28. APREL 1998
Má ég biðja um óskalag?
Áreiöanlega hefur margan tón-
leikagestinn dreymt um að fá að
velja sér sitt eigið tónleikapró-
gramm - uppáhaldsverkin sín með
uppáhaldsflytjendunum. Það væri
kannski hugmynd fyrir þá sem
standa fyrir tónleikahaldi að prófa
þetta - leyfa þeim sem best sækja
tónleika að velja verk og flytjendur
svona endrum og sinnum. En sumir
láta bara af þessu verða, eins og
þýski listvinurinn Peter-Paul
Schautes, sem hélt upp á 70 ára af-
mælið sitt með því að halda tónleika
í Hallgrímskirkju á sunnudaginn.
Peter-Paul Schautes mun vera
einn vinsamlegasti vinurinn í List-
vinafélagi kirkjunnar, og kaupandi
einnar af pípunum I Klais-orgelinu
góða. Hann valdi verkin á tónleik-
ana og raðaði saman Þremur
kirkjulögum ópus 12a og Org-
elprelúdíum ópus 16 eftir Jón Leifs,
Bæn fyrir selló og orgel eftir
Camille Saint-Saens, Máríuversi
Páls ísólfssonar og öðru eftir Áskel
Jónsson, Hugleiðingu eftir Karl
Höller um sálmalagið Dýrlegi Jesú,
lagi Bachs Bist du bei mir og loks
einsöngskantötu eftir Giovanni
Battista Brevi. Verkin eiga það sam-
eiginlegt að vera af andlegum toga,
nema lag Bachs, en texti þess rímar
þó prýðilega við íslensku sálmana. Flytjendur
voru Arndís Halla Ásgeirsdóttir sópransöng-
kona, Inga Rós Ingólfsdóttir sellóleikari og
Hörður Áskelsson organisti.
Það var vel til fundið að byrja á sálmalögum
Jóns Leifs. Langar og flúraðar hendingar eru til
þess fallnar að lyfta hug í hæðir. Amdís Halla
söng lög Jóns Leifs líka undurvel og melismat-
ískar strófumar svifu eins og vængjað perlu-
band upp í æðri víddir hvelfmgarinnar. Orgel-
forspilin fylgdu sálmalögunum í svipuðum stíl,
en án söngs. í orgelforspilinu Mín lífstíð er á
matíska stíl og opnum fimmundum
en líka nýjar - með kas-knúsuðu og
þéttu hljómaferli með óvæntum
uppákomum í hverjum hljómi.
Inga Rós og Hörður léku bæn Sa-
int-Saéns ákaflega fallega í ljóð-
rænni og draumkenndri túlkun.
Þetta er fallegt verk og í því mikill
innileiki. Arndis Halla söng Máríu-
versin af sannfærandi innlifun og
sömuleiðis lag Bachs.
Viðamesta verkið á efnisskránni
var Hugleiðing Karls Höllers um
sálmalagið Dýrlegi Jesú fyrir selló
og orgel. Melódía sálmalagsins er
lögð til grundvallar en síðan er
spunnið út frá henni í eins konar
tilbrigðum. Þrátt fyrir fallegan og
fagmannlegan leik í þessu ljóðræna
verki náði það ekki að hrífa.
Kannski var meðhöndlun stefsins
of einsleit af hálfu tónskáldsins. í
það minnsta vantaði í það ein-
hverja dýnamík, átök eða spum -
eitthvað sem fengi það til að rísa
betur undir nafni sem hugleiðing.
Lokaverkið á tónleikunum var
kantatan Deliciae terrenae eftir
Giovanni Battista Brevi. Arndís
Halla söng þetta snotra verk gríðar-
lega vel - þrjár ólíkar aríur brotnar
upp með sönglesi - og Inga Rós og
Hörður fylgdu söngkonunni eftir af
röggsemi. Létt og leikandi kóloratúrrödd Am-
disar Höllu lætur mjög vel að syngja tónlist af
þessu tagi og það var unun að hlusta á þennan
flutning. Þama rikti sannarlega söng- og spila-
gleði. Það ríkti líka mikil gleði meðal tónleika-
gesta - svo mikil að sumir létu enga þögn ónot-
aða til að tjá þessa gleði í innilegu og hlýju lófa-
klappi. Þetta áttu flytjendur svo sannarlega skil-
ið en betur hefði farið á því að spara klappið og
leyfa því að njóta sín þar sem það á heima, að
verki loknu.
Inga Rós, Höröur og Arndís Halla: Unun á aö hlýöa. DV-mynd E.ÓI.
Tónlist
Bergþóra Jónsdóttir
fleygiferð setur Jón Leifs sálmalagið í fótspil
meðan hendurnar þeytast um hljómborðið.
Sálmalagaútsetningar Jóns Leifs eru hrífandi;
fornar með fornminjum eins og þessum melis-
Vetrardrunga blásið burt
Frumsýnt í London
íslenski leikhópurinn í London,
The Icelandic Take Away Theatre,
frumsýndi nýtt íslenskt verk, The
Daughter of the Poet eftir Svein Ein-
arsson, í vikunni sem leið. Sveinn er
einnig leikstjóri. Verkið er flutt á
ensku.
Eins og áður hefur verið getið hér
á menningarsíðu fjallar verkið um
Þorgerði Egilsdóttur og er byggt á
Egils sögu og Laxdælu. Sveinn nálg-
ast persónu Þorgerðar með því að
flétta saman valda þætti úr sögunum
og gefur innsýn í líf hennar sem
dóttur skáldsins, eiginkonu höfðingj-
ans og móður hetjunnar.
Leikritiö er sýnt í Pleasance-leik-
húsinu við Caledonian Road í Isling-
ton til 9. maí. Verið er að leggja drög
að leikferð með það í haust.
Tónleikar
Vörðukórinn býður upp á „söng
með kvöldkaffinu" í félagsheimilinu
Árnesi í Gnúpverjahreppi 1. mai kl.
21. Þetta er eins konar aðalæfmg fyr-
ir tónleikaferö til Færeyja sem farin
verður nokkrum dögum seinna. Efn-
isskráin er fjölbreytt, íslensk lög og
erlend og þjóðlög. Sérstök áhersla
verður á lög við kvæði Halldórs Lax-
ness. Pianóleikari er Jörg Sonder-
mann og stjómandi Margrét Bóas-
dóttir en Ásta Bjarnadóttir sópran
syngur einsöng.
Stórsveit Reykjavíkur undir stjórn Sæbjöms
Jónssonar hélt tónleika í Tjamarsal Ráðhússins
á laugardaginn. Með hljómsveitinni söng
kanadíska söngkonan Tena Palmer sem hér hef-
ur dvalið um hríð við kennslu og söng. Hún
söng fyrst „Polka Dots and Moonbeams",
skemmtilegt lag sem varð alger gæsahúðarvaki
í meðfömm hennar. Einnig túlkaði Tena frá-
bærlega fallega lagið „Darn That Dream“ og
„What Kind of Fool am 1“ í lokin var líka virki-
lega gott. Hraðari lögunum, „Jersey Bounce“ og
Almost Like Falling in Love“, gerði söngkonan
líka ágæt skil. En hún er tvímælalaust betri í
rólegra umhverfi.
Erfið útsetning á „Willow Weep For Me“ og
viðkvæm i flutningi fór alveg fyrir ofan garð og
neðan hjá flestum áheyrendum þrátt fyrir ágæt-
an einleik Snorra Sigurðssonar á trompet og
Dagur
Reykjavík leitast við að vera þorp. Tilhneig-
ingarinnar verður helst vart þegar mann vant-
ar einhvem vaming. Þá kemur í ljós að hver
vörutegund er aðeins seld í einu hverfi. Hús-
gögn i Höfðunum, snæri á Grandanum, dyra-
bjöllur í Múlunum. Reykjavík trúir því að hún
sé enn fjögur hús á vegamótum. Nei, því miður,
en þú færð það héma á ská á móti.
Fjölmiðlar
Auður Haralds
Á laugardaginn var vafraði ég um Kringluna
í leit að vöra sem reyndist eingöngu seld í Múl-
unum. Þar fæst hún svo aftur i hvaða Múla sem
er. Áður en ég gæti ákveðið hvort þetta væri
sveitamennska eða samsæri bensínbaróna gegn
alþýðunni stökk í veg fyrir mig hnáta og vildi
gefa mér eintak af Degi. Jess, þeink jú, sagði ég
og tók við. Þuklaði svo Dag í laumi og hugsaði:
Þetta gæti ég komist yfir að lesa á sunnudags-
morgni.
Svo kom sunnudagur og ég hafði helgistund
eins og ég held að sé höfð með Mogganum á öll-
um betri heimilum.
Einu sinni hitti ég mann i lest sem vildi gefa
mér úzó að drekka. Þú upplifir æsku þína, sagði
hann. Þar þarf ekki úzó, gæti ég sagt honum
Umsjón
Silja ASalsteinsdóttir
jaasisaiSisggaagBSWgnwffawsaiwiawmiswwgoawKggfisagabajgasafetMwaei
Djass
Ingvi Þnr Knrmákssnn
Edwards Fredriksens á básúnu. Lagið er eins og
allir vita þrælgott og kannski er útsetningin það
líka út af fyrir sig - en virkaði bara ekki. Að
öðra leyti var hljómsveitin í ágætu formi, fullt
flutt af lögum sem maður hefur ekki heyrt hana
spila áður. I verkinu „Latin Import“ áttu þeir
afskaplega fin sóló, trommarinn Jóhann Hjör-
leifsson og latin-spesíalistamir Stefán S. á sópr-
an saxófón og píanistinn Ástvaldur Traustason,
sem einnig fór á kostum i „Dam That Dream",
rétt að taka það fram. Jóel Pálsson leikur alltaf
eins og sá sem valdið hefur og fór létt með að
sólóa hið sænska „No Future" og aftur var Stef-
án S. í stuði í sama lagi, í þetta sinn á alto. Rétt
er að geta hins unga og bráðefnilega saxófón-
leikara Daviðs Þórs Jónssonar sem lék á
baritón og virtist fara létt með.
Þegar hrynsveitin var tekin út, sem var
gert a.m.k. í tveimur lögum (útsetning-
amar voru þannig), heyrðist vel hversu
gott blast er á blásurunum, stundum dá-
lítið ójafnt, smáhnökrar einhverjir sem
skipta litlu þegar upp er staðið. Fyrst og
fremst blása þeir burtu vetrardrunganum
og maður er léttari á fæti þegar svæðið er
yfirgefið en þegar maður kom. Kynnir-
inn, Ólafur Stephensen, hafði á orði að
Stórsveit Reykjavíkur ætti líka að vera
Útvarpshljómsveit. Undir það skal tekið hér.
núna, ég grip bara
niður í Dag og er
tímabilsbundið tíu
ára.
Blaðið er að norð-
an, það sér maður
strax á fyrsta dálki á
dönskuslettunum.
Þeir sletta betur en
dönskunni, sem hefur
þrátt fyrir allt dvalið
svo lengi með þeim,
að þeir beygja hana
upp á íslensku, sem
er ganske hyggeligt
úr því þarf að sóta
henni saman við ann- Og svo er hann líka í tvennu lagi.
ars ágætt mál. Á síð-
unni með Matargat-
inu er slengt frönsku og ítölsku en haft í huga
að á þeim bæjum era beygingar fáar svo eigi er
beygt. Úr þvi að pizzan hefur ekki verið þýdd
sem títt-með-tómat-baka, heldur er að festast 1
málinu, þá mætti hvað úr hverju fara að beygja
hana. Hún er til greinilegra vandræða fyrir
norðan, því á lófastóram fleti er hún bæði beygð
og ekki beygð og svo rituð pitsa. Norðlensk vín-
ber vekja einnig forvitni. Að líkindum er um
erföabreytt vínber að ræða því hvergi annars
staðar hef ég rekist á þau í búntum.
í Degi er dásamleg grein um hrossapest anno
domini 1805 og 1833.
Slíkur er ritstíll
hennar að ég heyrði í
uppréttri Hoover
með utanáliggjandi
taupoka og járnhaus
og fann aftur ryk-
lyktina þegar hún
öskrandi barði ullar-
teppin. Á eftir
hrossagreininni kem-
ur ítarleg upptalning
á íbúum húss við
Bergstaðastræti frá
aldamótum til þessa
Dags. Beint á móti
Matargatinu er
glefsugrein um
Titanic, brotabrot
um viðbrögð nokk-
urra farþega við því
að sökkva.
Það besta við Dag
er að hann er næst-
um alislenskur. Aðeins hluti siðu er undir er-
lendar fréttir, sú helsta að Pol Pot var „heilsu-
veill síðustu dagana sem hann lifði“. Það getur
ekki hafa hent margan manninn.
Dagur er góð byrjun á degi. Hann er ákaflega
róandi, hefur á að skipa pennum sem hvorki
dettur, hrekkur né drýpur af, gengst ekki upp í
æsifréttum eða óstaðfestu slúðri en ilmar af
heyi, veðurbörðum vöngum og neftóbaki. Rétta
blaðið fyrir þá sem ekki ráða við mogga-mara-
þon á sunnudagsmorgni.
Einsaga
Háskólaútgáfan hefur gefið út bók-
ina Einsagan - ólíkar leiðir. Átta rit-
gerðir og eitt myndlistarverk. Rit-
stjórar era Erla Hulda
Halldórsdóttir og Sig-
urður Gylfi Magnús-
son.
Höfundar í bókinni
era allir sagnfræðingar
og rannsóknir þeirra
varpa ágætu ljósi á
möguleika einsögunnar
sem vill fialla um efhi
með öðra móti en
venjulega er gert i sagnfræðirann-
sóknum. Höfundar vinna allir úr
persónulegum heimildum, dagbók-
um, sjálfsævisögum, sendibréfum og
fræðilegum spumingalistum, og
nota þær til að greina hugarheim al-
þýðufólks á 18., 19. og 20. öld.
Sálarrannsóknir á
Grandavegi
Eftir sýningu á Grandavegi 7 í
Þjóðleikhúsinu að kvöldi l. maí
verður efnt til umræðna um verkið.
Hópur úr Sálarrann-
sóknarskólanum
ásamt skólastjóranum
Magnúsi Skarphéðins-
syni mun ræða inni-
hald sýningarinnai’ frá
sjónarhóli sálarrann-
sókna. Viðstaddir
verða leikarar í sýn-
ingunni og fleiri að-
standendur hennar.
Öllum gestum þetta kvöld er frjálst
að taka þátt í umræðunum og er
áhugafólk um líf á mörkum tveggja
heima boðið velkomið.
Grandavegur 7 var framsýndur á
liðnu hausti og era sýningar orðnar
yfir 30. Verkið er byggt á samnefndri
verðlaunaskáldsögu Vigdísar Gríms-
dóttur.