Dagblaðið Vísir - DV - 10.06.1998, Blaðsíða 7

MIÐVIKUDAGUR 10. JUNI 1998
iSbðurland
Ferðamannafjós á Laugarbökkum
- boðið upp á „Geggjaðan ráðunaut" og „Frjósaman fiðring'
Hver hefur ekki komið í fjós og séð
kýrnar mjólkaðar ...? Ja, það er góð
spuming og einmitt ástæðan fyrir því
að Þorvaldur Guðmundsson, bóndi að
Laugarbökkum í Ölfusi, ákvað að
opna fiós sitt fyrir gestum og gang-
andi. Hann hefur nú útbúið kafiihús
með útsýni gegnum gler inn i fjósið
þar sem hægt er aö gæða sér á veiting-
um, ís, kökum, kafli, bjór o.s.frv. á
meðan fylgst er með mjöltum. Mjólkin
rennur í gegnum rör með fram lofti
veitingasalarins og inn i mjólkurhús
sem er í hinum endanum. Og hvað
finnst svo Þorvaldi um fjósið sitt?
„Þetta er töffaðasta fjós á Islandi,
það er ósköp einfalt. Fjósið er mjög
haganlega útbúið. í einum hlutanum
er hægt að mjólka ferfætlinga en í öðr-
um hluta er hægt að mjólka tvífæt-
linga! Mjaltatækin eru þannig útbúin
að þau soga upp úr vösunum hjá gest-
um okkar á meðan mjólkað er. Fjósið
er þannig að kaffistofan er inni í fjós-
inu og hægt er að horfa á allt ferlið
gegnum glugga án þess að ofbjóða nef-
inu á sér, fyrir þá sem ekki kunna að
meta fjósalyktina. Þetta er svipað fyr-
irkomulag og í fínu götunum i
Amsterdam: Það er allt í gluggum. En
við erum ónísk á fjósalyktina ef fólk
hefur áhuga á því. Þá kemur það bara
inn í fjós.“
Hefðbundinn sveitabær
„Hugmyndin með þessu er sú að
fólk hafi kost á því að koma á sveita-
bæ. Það eru margir sem ekki eiga
þess kost í dag og við viljum að fólk
geti komið með fjölskylduna, fengið
Vertinn haliar sér fram á barborðið á Sóleyjarbar í „töffaðasta fjósi á Islandi"
- drykkur hússins: „Dobiaö stofnlán".
sér kaffi og ís, rölt í gegnum sveitina
og skoðað sveitalifið. Fólk kemur
nefnilega ekki á sveitabæ nema það
hafi tilefni til. Þetta er bara hefðbund-
inn sveitabær og ekkert annað. Hér
kostar ekkert inn, enda við bændur
ekki vanir að selja inn á heimili okk-
ar.“
Aðsóknin hefur verið framar von-
um í Ferðamannafjósinu að Laugar-
bökkum og segir Þorvaldur að það
hafi verið fri aðeins eina helgi í vetur.
Mjög mikið er um starfsmannahópa
og annað slikt og er Þorvaldur, að
fenginni reynslu, ákveðinn í að
stækka við sig: „Þessi veitingastaður
er of lítill. Hann tekur ekki nema 25
manns en við verðum að geta tekið
við, sérstaklega á veturna, a.m.k.
einni stórri rútu.“
Þegar DV sótti Þorvald heim kynnti
hann sig og útskýrði muninn á sér og
nafna sínum heitnum, kenndum við
ákveðið stöndugt fyrirtæki, þannig:
„Hann átti peninga en ég á skuldir."
„Doblað stofnlán"
Þorvaldur hefur ekki aðeins hafið
veitingasölu í fiósi sinu. í hlöðunni er
myndarlegur bar, Sóleyjarbar, sem
skorinn er úr heyi. Þar er boðið upp á
ýmsa drykki sem allir innihalda
mjólk og væri jafnvel hægt að kalla
suma görótta eftir innihaldslýsingum
Þorvalds bónda að dæma sem verða
ekki birtar hér. Á vínlistanum eru
m.a. veigar á borð við „Frjósaman
fiðring", „Doblað stofnlán", „Geggjað-
an ráðunaut" og fleira í þeim dúr. Inn
af barnum er hlöðugólfið. Það hefur
öðlast nýtt líf sem ... skyldi það vera:
dansgólf. Og Þorvaldur útskýrir fyrir
blaðamanni taktískt mikilvægi vel
staðsettra heyhrúgna upp við gráa
veggina.(I) Þorvaldur kallar á
Rebekku, bandarískan skiptinema frá
San Diego í Kaliforníu sem dvelur hjá
honum og konu hans og saman stiga
þau þokkafullan dans á spónaplötun-
um sem þekja moldargólfið undir
dúndrandi kántrítónlist frá stereó-
græjunum. Svo fer hún aftur að pússa
gluggana á snyrtilegri kaffistofunni á
meðan Þorvaldur útskýrir fyrir gest-
unum ástæðu þess að barborðið á Sól-
eyjarbar hafiar ca 30 gráður í átt til
dyra: „Það er til þess að fyllibyttumar
velti út en ekki inn, sjáðu til.“ Að lok-
um segir Þorvaldur að einkunnarorð
hans og Laugarbakkafólks þurfi helst
að koma fram enda vel í takt við starf-
ið: „Mjólk er meiri háttar.“
-fv
Þorvaldur og Rebekka, skiptineminn frá Kaliforníu, stíga dans í hlöðunni.
Rebekka segir íslenskan landbúnaö vera í góöum málum ef allir bændur á
lÁlanrli pru oinQ nn bnruatHiir