Dagblaðið Vísir - DV - 10.06.1998, Blaðsíða 11

JjV MIÐVIKUDAGUR 10. JÚNÍ 1998
Suðurland
★ w
29
þaö með dýrum og mönnum." Gunnar Örn
í baksýn. Á innfelldu myndinni er mynd af
Eins og áður sagði fluttist Gunnar
frá Reykjavík fyrir tólf árum. Finnur
hann einhvem mun á því hvernig er
að mála á hvoram stað fyrir sig?
„Já, ég kann betur við mig þannig
séð í sveitinni - og raunar að flestu
öðru leyti líka. í fyrsta lagi er aðstað-
an svo miklu betri. Ég er búinn að
koma mér þægilega fyrir í gamalli
vélageymslu og hef því talsvert pláss
til þess að breiða úr mér. í öðru lagi
var hin mikla ró og friður sem rikir í
sveitinni ótrúleg breyting til batnaðar
eftir stress og streð borgarlífsins. Ég
hef mína hentisemi hérna, er með
hljómflutningstæki og rafmagnsgítar-
inn minn, ef mig langar til að spila
sjálfur. Svo eru hér nokkrir hæginda-
stólar sem ég get tyllt mér í og virt
fyrir mér dagsverkið - nú, eða bara
tekið mér smákríu.
Áður Wagner, nú
Hendrix
Ef maður er þannig innstilltur að
maður hafl gaman af að vera úti í
náttúrunni, eins og við fjölskyldan
erum, þá býr maður nánast í mótífmu
fáist maður við landslag og þess hátt-
ar. Eins er náttúrlega þessi viðátta
sem er í sveitinni sem býr manni
þægilegt svigrúm til þess að skapa sitt
mannlíf og rækta það bæði með dýr-
um og mönnum. Við segjum það nú
hér að þó að við séum kvótalaus þá
stöndum við í mannrækt hvert á öðru
hérna.“
Gunnar segist ekki treysta sér til að
gefa öðrum ráð þó svo sveitalífið hafi
reynst honum vel: „Það er svo auðvelt
að gefa öðrum ráð. Ég held að ég
sleppi því bara. Það verður hver og
einn að finna sinn takt í tilverunni."
Tónlist og myndlist tengjast sterkt t
huga Gunnars: „Þetta eru tveir óaðskilj-
anlegir heimar að mínu mati - tveir
fletir á sama hlutnum. Ég nota tónlist-
ina hreinlega sem orkugjafa og vel mér
þá tónlist sem passar við hvert mynd-
mál. Þannig hlustaði ég mikið á Wagner
fyrir nokkrum árum meðan ég var sem
mest að mála landslag. En Wagner
gengur fráleitt með sumu öðru. Ef ég
hlusta á hann í dag verð ég eiginlega
næstum þunglyndur. Við það sem ég er
að gera í dag hlusta ég á Hendrix, blús
á 12 strengja kassagítar og þess háttar.
Enda er ég að fást við allt aðra hluti. ..
Þetta fer eftir því sem ég er að fást við
á hverjum tíma. Tilfinningin segir
manni hvað er hvetjandi og færir mann
áleiðis inn í einhvern sköpunarheim.
Það sem er irriterandi og truflandi kem-
ur í veg fyrir að maður nái sambandi og
er ekki nothæft. Nema maður sé í
þannig skapi."
Pappakassaskúlptúrarnir veröa, ásamt öörum höggmyndum Gunnars úr
steini og pappa, sýndir í Garöinum í júní. „Ég hef ekki mikla trú á aö mikiö
veröi spurt um þá,“ sagöi Gunnar hlæjandi þegar hann var spuröur hvort
hann vonaöist til þess aö selja þessa sérstæðu skúlptúra.
Bóndi er bústólpi. Verölaunamerin Ira er stolt hestaræktarmannsins Gunn
ars Arnar.
Samhliða mannræktinni rekur
Gunnar nokkurs konar vasabú. Hann
er með endur og hænur og auðvitað
hesta: „Við stundum smávegis hrossa-
rækt og eigum eina fyrstu verðlauna
meri, Iru. Hún er sem sagt komin í há-
gæðaflokk sem ræktunargripur. Eða
réttara sagt er það dóttir mín sem á
hana. Það er víst vissara að vera ekki
að eigna sér eitthvað sem maður á
ekki. Hún yrði albrjáluð," segir Gunn-
ar og kímir.
Efnilegur hundur
Eins og sönnu sveitafólki sæmir
eiga Gunnar og fjölskylda hund. Sá er
reyndar hvolpur og ber það þjóðlega
nafn Snati. Og listamannsblóðið er
ekki langt undan á þeim bænum held-
ur. Það bar við meðan Gunnar var að
sýna blaðamanni galleriið að hvolpur-
inn, sem ekki fékk inngöngu, gekk út
í garðinn beint fyrir framan einn af
gluggunum, sneri snúðugt baki í hús-
bónda sinn og gerði þar stykki sín.
Blaðamaður hafði á orði við Gunnar
að eitthvað ætti skepnan nú langt í
land með að læra „mannasiði" en
Gunnar vissi betur: „Nei, nei, hvað
meinarðu? Þetta er bara svona „happ-
ening“ hjá honum - „performance".
Hann er bara þó nokkuð efnilegur."
Viðhorf Gunnars til þróunar
sinnar sem listamanns með árunum
er einfalt: „Maður er nú vonandi í
einhverri þróun með sjálfan sig.
Það má eiginlega orða það þannig
að ég álíti að maður sé á andlegu
ferðalagi, og ef maður vinnur þá
andlegu vinnu eitthvað af heilind-
um þá er engin stöðnun. Það eru
alltaf einhverjar breytingar. Það má
kannski frekar kalla það breytingar
en þróun þvi að ég er varla dómbær
á það hvort breytingarnar eru til
hins betra eða verra.“ -fv
j^úsinu Vib fjörub
Stokkseyri abeins 60 km frá Reykjavík. Kajaksiglingar fyrir alla um
fjöruna og vötnin, heimkynni sela og fugla. Einstök náttúruupplifun.
Notaleg
stund í Ijúfu umhverfi
Kökurnar okkar svikja engan.
Fyrir hópa: t.d. Humarsúpa og salat.
Grillveisla og varöeldur í fjörunni.
A si
' Eina safnið, ^
sinnar tegundar á Islandi.
)pið: Laugard. og sunnud
Nuddpottur og vaðlaug.
fra
8