Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.1998, Síða 10

10
LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998 IjV
Linda Rós Alfreðsdóttir fór tii Indlands þar sem hún kenndi götubörnum og dvaldist í munkaklaustri:
Fjögur þúsund munkar og tvær konur
“Ég vildi kikja á eitthvaö annaó áður en ég
fœri í háskóla. Indland var tilvaliö land af því
aö ég œtla aö lcera trúarbragöafrœöi. Þetta er
heillandi land og á fátt sameiginlegt með ís-
landi. Ég held kannski aö Snickers kosti það
sama í báöum löndunum. Þaö er þaö eina. “l|j§
Linda Rós Alfreðsdóttir er ung kona
sem skellti sér tU Indlands strax að
menntaskólanámi loknu. Þar kenndi
hún meðal annars blindum götustúlk-
um að pqóna, ferðaðist og dvaldist í
klaustri með 4000 munkum.
Augnstungin börn
Linda dvaldist fyrst i Bangalore þar
sem hún kenndi 45 blindum stúlkum
að prjóna. Hún kenndi þeim líka fé-
lagsfræði og ensku. Hún hafði einnig
það hlutverk að taka á móti börnunum
þegar þau komu í skólann.
„Það var svolítið kjánalegt því að
þau voru öli blind og ég talaði ekki
málið þeirra," segir Linda Rós. „Það
var mjög sjokkerandi að fylgjast með
þvi. Það kom fyrir að augun höfðu ver-
ið tekin úr krökkunum tU að fá auka-
peninga fyrir betl. Það hefur verið svo-
lítið um það en farið minnkandi að
svo róttækum aðferðum sé beitt.“
Bónorð í strætó
Eftir fjóra mánuði var Linda orðin
þreytt á kennslunni og lagði upp í
ferðalag. Hún var í fjóra mánuði á ferð
um Indland þar sem hún kynntist í
bland yndislegu og venjulegu fólki og
þeim sem höfðu látið peninga-
græðgina afvegaleiða sig.
Bænir eru ritaðar á fána sem sfðan
berast með vindinum.
„Um leið og túrisminn kemur fer
djöfuE í fólkið. Verðið hækkar og það
þarf að eyða klukkutíma i að prútta.
Túrisminn hefur eyðUagt rosalega
mikið þrátt fyrir að Indverjar hafi
ekki gert neitt tU að koma tU móts við
erlenda ferðamenn. Rútumar eru öm-
urlegar, rúðumar detta úr og það er
kraftaverk ef þær bUa ekki.“
Linda segir að þrátt fyrir að litU
virðing sé borin fyrir ferðamönnum
vUji Indverjar gjaman kynnast útlend-
ingiun tU þess að komast burtu.
„Þeir eru mjög margir sem hafa ekki neitt. Þeir hafa ekki sápu, penna, pappír eða neitt og eru allir að mennta sig.
Þeir tileinka líf sitt því að biðja fyrir heiminum."
„Ég lenti tvisvar í því að fá bónorð
í strætó. Mamman bað mig að koma
og kíkja á son sinn sem var búinn að
læra verkfræði og langaði svo að kom-
ast úr landi. Ég þurfti ekki að borga
með mér eins og siður er.“
Brúðir í Indlandi þurfa að greiöa
með sér og era það oft á tíðum mjög
háar greiðslur.
„Það er töluvert um morð út af
þeim. Dömurnar era giftar einhverj-
um gæjum en svo finnst foreldrunum
brúðirnar ekki borga nógu mikið og
þá lenda þær í fáránlegum slysum,
eins og að heUa bensíni yfir sig inni í
eldhúsi þegar þær vora að kveikja á
eldspýtu. Systir þjóns fjölskyldunnar
minnar dó þannig.
Staða kvenna er mjög slæm á Ind-
landi. Þær era bara húsdýr. Þær eru
enn þá með bjöUur á fótunum svo eig-
inmennimir viti hvar þær era staddar
í húsinu. Það er algjört þrælahald.
Ég held að Indland eigi eftir að
breytast mjög mikið á næstu áram.
Stelpumar era famar að fá að mennta
sig. Það er mjög mikUvægt þótt þær
fari aðeins í forháskóla og giftist strax
eftir það. Þær fá þó smátilfmningu fyr-
ir því að þær megi gera eitthvað. Það
era þó öragglega hundrað ár þar tU
þær fá sama rétt og hér en þær era þó
famar að berjast fyrir réttindum sín-
um smátt og smátt.“
Vill hjálpa þeim að biðja fyrir
heimmum
Þegar Linda hafði ferðast í íjóra
mánuði ákvað hún að breyta tU og
kom við í
klaustri til
að athuga
hvort hún mætti vera þar í nokkra
daga. Munkarnir buðu henni vinnu
Þeir eru mjög margir sem hafa
ekki neitt. Þeir hafa ekki sápu,
Blindar systur.
Ur skólanum þar sem Linda kenndi blindum götubörnum. „Það kom fyrir að
augun höfðu verið tekin úr krökkunum tii að fá aukapeninga fyrir betl. Það
hefur verið svolítið um það en farið minnkandi að svo róttækum aðferðum
sé beitt.“
Linda Rós og strákarnir hennar.
Mjög sjaldgæft er að Vesturlandabú-
ar komist inn í þetta klaustur þar
sem reynt er að halda menningunni
óspilltri. Hún var svo heppin að
kynnast munki sem var í stjórn
klaustursins og fékk að búa hjá hon-
um.
Klaustrið er mjög merkUegt fyrir
þær sakir að í því er verið að ala upp
drenginn sem á að verða búdda yfir
vesturheimi. Það er strákur sem er
fæddur Lama.
Sökum þess hve
klaustrið er ein-
angrað hefur
reynst erfitt að fá
styrki handa
munkunum sem
eru margir mjög
fátækir. Linda ætl-
ar að bæta úr því
og segist geta kom-
ið fólki i skriflegt
samband við
munka sem það
geti svo styrkt.
Áhugasamir geta
haft samband við hana með tölvu-
pósti nr43linda@hotmail.com.
„Þetta er yndislegasta fólk sem
hægt er að kynnast. Það er tUbúið tU
að gera hvað sem er fyrir mann.
Munkurinn sem ég bjó hjá var ekki
blankur. Kóreskur munkur hafði gef-
ið honum hús og bandarískur strák-
in bjó hjá honum. Hann fékk pen-
inga þar en þeim eru alltaf gefnir
peningar í byrjun dvalar. Ég gaf hon-
um 3000 krónur sem eru þriggja
mánaða laun. í staðinn fyrir það
keypti hann tíbetska þjóðbúninginn
handa mér, sUkimálverk og ferð fyr-
ir mig. Það hefðu ekki aUir getað
þetta.
Myndir: Linda Rós
mennta sig. Þeir tUeinka líf sitt því
að biðja fyrir heiminum. Á miEi
hálftimm á morgnana og tvö á næt-
umar biðja þeir fyrir heiminum.
Þetta er ekki trú þar sem á að frelsa
sjálfan sig. Hún gengur út á það að
aUur heimurinn frelsist í einu. Það
er mjög gott að hafa einhvem annan
þarna úti að biðja fyrir okkur.
Þetta er mjög friðsamt fólk. Það
reyndi þó að berjast gegn yfirgangi
Kínverja í Tíbet árið 1959. Það fær tU
dæmis ekki að tUbiðja Dalai Lama í
Tíbet sem er auðvitað hræðUegt. Við
getum jafnað því við að kristinn
maður fengi ekki að tUbiðja Krist.
Ástandið er því slæmt.
Munkurinn sem ég bjó hjá upp-
lifði það í Tíbet að kínverska lögregl-
an kom daglega heim til hans og
barði foreldra hans en hann var af
ríkum ættum. Einn daginn drápu
þeir þá. Hann lagði þá á flótta yfir
Himalaya-fjöUin en lögreglan náði
honum þar og setti hann í fangelsi og
pyntaði þar tU hann var nær dauða
en lífi. En lögreglan viU ekki lík og
henti honum því út úr fangelsinu og
þá lagði hann aftur á flótta og komst
yfir tU Indlands.
Svona sögur em mjög algengar.
Kínverjar em mjög viðkvæmir fyrir
gagnrýni þannig að það má ekkert
tala um þetta."
Lærísveinninn strauk
Hlutverk Lindu f klaustrinu var
meðal annars að ala lítinn dreng upp
í að verða munkur. Það gekk þó ekki
mjög vel því að stráksi strauk úr
vistinni.
„Sem var mjög gott af því að það
var svo mikiU krakki í honum. Þeir
mega ekki leika sér, ekki syngja,
ekki eiga gæludýr, garð - mega ekki
eiga neitt. Svo er auðvitað kald-
hæðnislegt að það skuli vera seld
vasadiskó þama. Þaö er þó aðeins að
slakna á þessu hjá þeim.“
Tvær konur vora í klaustrinu með
munkunum 4000.
„Við vorum beðnar að klæða okk-
ur siðsamlega og sýna okkur ekki of
mikið. Munkunum fannst það dálítið
vandamál ef þeir sáust á eintali við
okkur - þeim yrði strítt svo mikið.
Samt tóku þeir vel á móti okkur,
fannst gaman að hcifa konur og
spurðu mikið um kvenleg mál.
Munkinum mínum fannst mjög
óþægUegt að sjást með mér á al-
mannafæri. Ég átti ekki að vera að
vinka honum mikið þótt aUir vissu
að ég byggi hjá honum. Síðan átti ég
að hylja fótin mín á þvottasnúr-
unni.“
-sm
Linda við klaustrið sem hún dvaldi í. I klaustrinu er verið að ala upp dreng-
inn sem á að verða búdda yfir vesturheimi.