Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.1998, Qupperneq 12

Hljómsveitin Stuðbandalagló verður á Kaffi
Reykjavík í kvöld og annað kvöld en Hálf
köflótt á sunnudagskvöldið. Á þriðjudags- og
miövikudagskvöld leika svo þau Rut Regln-
alds og Blrglr Blrgis.
Á Gaukl á Stöng veröur fár og fjör með glejii-
hljómsveitinni irafár alla helgina.
Péturs-pöbb er nýr staður. Þannig séð. Hét
áður Feltl dvergurlnn en hefur fengið nýjan
eiganda. Nú er hægt aö boröa þarna og bjór-
inn er ódýr. í kvöld leikur Sævar Karlsson fyrir
gesti en á morgun ætla þeir Arnar og Þórlr aö
halda uppi stuöinu.
Fógetlnn býöur upp á skemmtun meö hljóm-
sveitinni Bláa fiðringnum í kvöld og annaö
kvöld veröur sama hljómsveit á staönum aö
viöbættum hinum eina sanna Pétrl Krlstjáns.
Krlnglukráln. i hvítum sokkum er hljómsveit
sem lætur ekki deigan síga. Spilar alla bless-
aöa helgina en Ómar nokkur Diöriksson verö-
ur í Leikstofunni.
Á Catalínu I Kópavogi veröur dúettinn Juke-
box, þau Anton Kröyer og Elín Hekla.
Broadway. Söngskemmtunin Abba í kvöld þar
sem helstu lög þessa vinsæla sönghóps eru
flutt af okkar fremstu söngvurum og hljóö-
færaleikurum. Aö lokinni sýningu er lokadans-
leikur Grelfanna en sú hljómsveit mun ekki
koma saman aftur fyrr en á nýrri öld. Klukkan
tólf annaö kvöld verður Ásbyrgl opnað og þar
veröa þeir Lúdó og Stefán. I aöalsal veröa
hins vegar Milljónamæringarnlr og þeir ætla
að spila fram á rauða nótt.
Café Romance. Llz Gammon spilar og líka fyr-
ir þá sem sitja að snæðingi á Óperu.
Rauða IJónlð. Rúnar Þór leikur bæöi kvöldin.
1 Naustkjallaranum veröur plötusnúöurinn
Skugga-Baldur í kvöld og annað kvöld. Svo er
náttúrlega línudans á fimmtudaginn eins og
venjulega.
Naustlð. Þar er alltaf Gleðistund meö Ernl
Árnasynl og Kjartani Valdlmarssynl planóleik-
ara. Uppselt á morgun en möguleiki að fá
sæti I kvöld. Svo verður auðvitað dansað til
þrjú þegar Gleðistundinni lýkur.
Spotllght Gay Club. Plötusnúöurinn Þórlr
heldur uppi stuöinu um helgina.
Næturgalinn. Hljómsvelt Frlðjóns Jóhanns-
sonar frá Egilsstööum leikur í kvöld og annaö
kvöld en á sunnudagskvöldið mætir hljóm-
sveit HJördísar Gelrs með nýju og gömlu
dansana. Hún byrjar klukkan nlu.
DJ Blrdy (betur þekktur sem Dlsco fuglinn á
útvarpstöðinni Mono) mun halda uppi svaka-
legri stemningu á Café Amsterdam bæöi
djammkvöld þessarar helgar.
Grand Hótel vlð Sigtún. Gunnar Páll klikkar
ekki frekar en fýrri daginn og veröur meö dæg-
urlagaperlur fyrir gesti hótelsins.
FJórukráin. Á Fjörunni veröur Jón Moller meö
rómantíska píanótónlist en á Fjörugarðinum
veröur öllu meira fjör þar sem haldnar veröa
Vlkingaveislur og Vlkingasveitin leikur og syng-
urfyrir matargesti. Dúettinn KOS ætlar líka aö
vera þarna um helgina. -*
<J JJ U
Ári eftir íslandsheimsóknina
varð bandið gríðarvinsælt með
fyrstu stóru plötunni sinni,
„1977“, og höfðaði bæði til lesenda
Smash Hits (unglingablaðs) og
Kerrang (þungarokksblaðs) og
komust á forsíður beggja, auk
fjölda annarra blaða. Þessu fylgdu
risatúrar um allan heim og mikið
sukk. Þeim fannst gin og tónik
gott og létu rótara hella því upp í
sig á milli laga og vesen þeirra
með sterkari efni kom þeim í slúð-
urblöðin. „Nu-clear sounds", önn-
ur breiðskífa þessara ungu íra,
var að koma út og hefur fengið
góða dóma.
Ash byrjaði sem trió í Belfast
1989. Þá voru strákarnir tólf ára
og suðuðu í foreldrum sínum þar
til þeir keyptu gítar handa þeim.
Þeir höfðu verið heilaþvegnir með
Abba af mæðrum sínum og voru
miklir Star Wars aðdáendur (og
eru enn) en þegar þeir uppgötv-
uðu rokkið fór tónlistin að verða
það sem hún er í dag. Eftir risat-
úrana slöppuðu þeir af, fluttu til
London og gítarleikarinn/söngv-
arinn Tim Wheeler fór að semja
á næstu plötu. Það gekk þó ekki
vandræðalaust.
„Mér fannst ég ekki geta samið
lög lengur,“ segir hann, „og fékk
hausverk þegar ég reyndi það.
Þegar ég gekk afslappaður í verk-
ið, með það í huga að ég ætlaði
bara að sjá til hvað kæmi og hafa
Þegar hljómsveitin Ash kom og spilaði í hálftómri
Laugardalshöll fyrir fjórum árum áttu fæstir gestir
líklega von á að innan tíðar yrði þetta unglingarokkband
jafnvinsælt og það varð. Strákarnir höfðu verið á
vaxandi flugi með smáskífum en voru líklega of
fullir til að spila almennilega í Höllinni.
gaman af því, varð þetta miklu
auðveldara og lögin fóru að
koma.“
Bassaleikarinn Mark
Hamilton er hinn laga-
höfundurinn. Honum
tókst að semja nokkur
frábær lög á nýju plöt-
unni þó hann hafi farið
verst út úr rokklífeminu
og átt í ýmsum sálar-
kreppum, t.d. að verða stjarfur af
skelfingu þegar hann sér flsk.
Hann hefur verið á St John’s
Wort, sem er eins konar lífrænt
Prozac, og segist vera nýr og betri
maður og hættur að drekka gin,
þó hann neiti því ekki að sulla í
bjór annað slagið. í Ash er gengin
gítarstelpan Charlotte, sem er
ekki nema 18 ára, og bandið held-
ur því enn unglingastimplinum
þó aðrir meðlimir séu allir
skriðnir yfir tvítugt.
Nýja platan gefur hinni fyrri
lítið eftir. Bandið rær á svipuð
mið þó rokkið sé orðið rokkaðra
og poppið poppaðra. Auðvelt er að
heyra áhrif frá The Stooges, Vel-
vet Underground, Nirvana og Son-
ic Youth en Ash moðar úr þessu
öllu á frískan hátt. Fram undan
eru langar tónleikaferðir en band-
ið segist hafa lært af rokksköddun
fyrri ára og lofar að slappa af i
sukkinu. Þau segjast kunna best
við sig á litlum pöbbum innan um
vini. „Það síðasta sem mig langar
til er að fara á klúbb í London og
láta háa taktfasta tónlist glymja í
eyrunum á mér,“ segir Rick
trommari. „Þetta er skrítið og ég
hugsa bara: ó, nei, er ég að verða
gamall?"
-glh
plotudómur
Hrekkjusvínin - Lög unga fólksins: ★★★★ / Ýmsir - Einu sinni var: ★★'1
ÍSrsJ L»xJ jjJa^jJSJíJiJJ"
„Þegar skemmtilegar barnaplöt-
ur eru eins og krækiber í helvíti
væmni og flausturs er indælt að
fólk hafi nú tækifæri til að gefa
börnunum sínum Hrekkjusvín.“
„Platan er hvorki fyndin né
voðalega hress en hún er góð til
að svæfa gríslingana eftir að
Hrekkjusvínin eru búin að æsa
þau upp í brjálað stuð.“
Geisladiskavæðingin á íslenskri
tónlist er langt komin og fáir titlar
sem maður man að eftir eru nú þeg-
ar þessar tvær plötur frá áttunda
áratugnum eru loksins komnar á
geisla. Þær eiga það sameiginlegt að
hafa verið mjög vinsælar á sínum
tíma og engin ástæða er til annars
en þær endurtaki leikinn nú.
Hrekkjusvínaplatan er einfald-
lega meistaraverk. Þar fengu nokkr-
ir vinstrisinnar það hlutverk að
gera bamaplötu og inntu hlutverkið
frábærlega af hendi. Það er augljóst
að góðar bamaplötur verða að höfða
til fullorðinna lika og þessi gerir
það algjörlega. Hún hefur líka elst
vel og ekkert fölnað á tuttugu árum,
er enn jafn fersk og grallaraleg og
áður. Textar Péturs Gunnarssonar
em fyndnir og skemmtilegir, og
jafnvel ögrandi á köflum; líldega
hefur einhver þurrkuntan fyrtst við
að heyra t.d. sungið um klámblað á
barnaplötu. Þá læðir Pétur inn
nokkmm mussulegum skilaboðum,
en gerir það smekklega og undir rós
og að mestu án þess að messa. Tón-
list Valgeirs Guðjónssonar og
Leifs Haukssonar er pottþétt, með
örfáum lummulegum undantekning-
mn. Með hljóðfæranotkun og útsetn-
ingar ber tónlistin keim af lopa-
poppinu sem þeir vora að gera á
þessum tíma með Spilverkinu og
Þokkabót, og einnig slæðist inn
smávegis sýrabítl. Músikin geislar
öll af gáska, nema þegar smá angur-
værð rekur inn sinn meðvitaða
haus í ballöðum. Flytjendumir skila
sinu allir glæsilega; Egill Ólafsson
í stuði og Eggert Þorleifsson með
sinn Kamelkerlingalega barka er
æði. í umslagi hefur gleymst að
minnast á hlut Diddúar, sem syng-
ur líka og gerir það frísklega, enda
ekki búin að læra óperusöng.
Þegar skemmtilegar bamaplötur
eru eins og krækiber í helvíti
væmni og flausturs er indælt að fólk
hafi nú tækifæri til að gefa bömun-
um sínum Hrekkjusvín.
Ég vil taka það fram að ég átti
ekki Hrekkjusvín sem barn og
dæmi því ekki plötuna með nostal-
gískum gleraugum. „Einu sinni
var“-platan kom hins vegar inn á
mitt æskuheimili þótt við ættum
engan grammófón, sem er gott
dæmi um gífurlegar vinsældir plöt-
unnar. Hún var fótanuddtæki jól-
anna ‘77, seldist í 20 þúsimd eintök-
um og er enn best selda plata ís-
landssögunnar. Þegar platan var
farin að flækjast fyrir á heimilinu
þótti foreldrum mínum kominn tími
til að kaupa græjur og fengu sér
fimmtíu kílóa Grundig-mublu. Þar
með komst Einu sinni var á hillu.
Ekki var hún þó sett oft á fóninn og
það eina sem ég man er Bjöggi að
syngja „Stóð ég úti í tungsljósi" yfir
brennunni í sjónvarpinu á öllum
gamlárskvöldum. Augljóslega
fannst mér fyndnara að láta hann
syngja „mér“ i stað „ég“, sem sýnir
að maður þurfti sjálfur að skálda til
að hafa virkilega gaman af plötunni.
Gunna Þórðar var neöiilega ekkert
sérstaklega (s)hlátm- í hug þegar
hann gerði plötuna, heldur var ætl-
unin að gera metnaöarfúlla plötu
við Ijóð úr Vísnabókinni sem allir
gnmnskólanemar áttu. Líkt og i
bókinni skreytti Halldór Péturs-
son plötuumslagið. Hann var snill-
ingur og æskuminningamar flæða
yfir mann við það eitt að sjá teiking-
amar hans.
Víst er Einu sinni var metnaðar-
full. Gunni, Bjöggi og Tommi
Tomm era á silkisloppum og rjóma-
sprauta allar glufur með strengjum,
hörpum, lúörum og fetil gíturum.
Þetta er allt virkilega smekklega
unnið og lögin flest velheppnað
popp. Ef vel er hlustað má heyra
áhrif frá „Pet Sounds" Brians Wil-
son og amerisku gæðapoppi sem
kom þar á eftir. Björgvin Halldórs-
son syngur eins og engill og gaman
er að bamakór sem tekur súmdum
lagið. Þá syngur Bjöggi á tvöföldum
hraða, sem stúdíófalsaði strákurinn
Helgi Halldórsson.
Platan er hvorki fyndin né voða-
lega hress, sem alltaf er betra að
barnaplötur (og fullorðins) séu, en
hún er góð til að svæfa gríslingana
eftir að Hrekkjusvínin era búin að
æsa þau upp í bijálað stuð.
Gunnar Hjálmarsson
12
f Ó k U S 6. nóvember 1998