Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1999, Blaðsíða 14

RI floií rvflM MAGENTA
14
ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 1999
IM
jjaijjja/jMj
Ðjarfir karlar og konur stunda ísklifur og
hrýs mörgum hugur við það eitt að horfa á
aðfarimar. Fíflditfska, fíkn og hetjuskapur
eru orð sem koma upp í hugann.
Lenti í sniófióði
Kannski er ég adrenalínfíkill.
Ég ætla ekki að telja
nokkrum manni trú um að
þetta sé hættulaust," segir Guð-
mundur Helgi Christensen bifvéla-
virki. Hann hefur stundað ísklifur í
15 ár. Ævintýrið hófst þegar hann
gekk í flugbjörgunarsveitina í
Reykjavík, en hann fékk áhuga á
Guðmundur Helgi Christensen.
ísklifri í framhaldi af þvi. „Áður
hafði ég eingöngu stundað skíða-
mennsku."
Á þessum fimmtán árum hefur
Guðmundur Helgi klifrað upp af-
rekastiga ísklifrara og kemst sífellt
hærra. 1 janúar keppti hann á al-
þjóðlegu móti í Bandaríkjunum og
lenti í 4. sæti. Keppendur voru tólf.
I fyrra lenti hann í 2. sæti í annarri
keppni sem einnig var haldin í
Bandaríkjunum.
Guðmundur Helgi fer ekki með
bænimar áður en hann byrjar að
klifra eins og spænskir nautabanar
gera áður en þeir skáka örlögunum
í hringnum. „í þessu gildir „komm-
on sens“. Maður hefur lært ýmis-
legt á þessum 15 árum.“
Sumt er þó ekki hægt að læra og
það eru kenjar náttúrunnar. Guð-
mundur Helgi lenti fyrir um 8 árum
í snjóflóði á Skarðsheiði. „Ég slapp
vel frá því. Ég stoppaði uppi á steini
en flóðið hélt áfram.“
Hann reynir sifellt við erfiðari
leiðir. Erfiðasta leiðin sem hann hef-
ur farið er af 9. gráðu, en ísklifurleið-
ir eru gráðaðar eftir erfiðleikum. „9.
gráða þýðir að ísinn hangir yfir sig
um 40 metra á 60 metra leið. Þetta
var í Colorado í Bandaríkjunum."

Bifvéla-
virkinn hefur
engan áhuga á að
gefa í á jeppanum sín-
um og tefla þar á tvær
hættur. „Ég reyni að komast hjá
þvi að keyra. Ég nota jeppann til
að komast upp til fjalla. Það er
betra að hreyfa sig en að sitja á
rassinum."
Guðmundur Helgi býr í Hólahverfi
í Breiðholti þar sem vel sést til Esj-
unnar, en þar stundar hann m.a.
ísklifur. „Að heiman sé ég fossinn í
Esjunni. Þegar hann er orðinn isað-
ur má treysta því að ís sé á fjallinu.
Ég verð eirðarlaus ef ég missi úr
tvær helgar í röð við að klif'ra."
-SJ
Hærri fjöll á Mars
allgrímur Magnússon bygg-
ingatæknifræðingur er einn
af Everestfórunum. Þar sem
hann stóð á toppi Everest ásamt fé-
lögum sínum var okkur hinum til-
kynnt í beinni útsendingu að hærra
væri ekki hægt að komast. Þegar
komið var heim frá Nepal tók HaO-
Hallgrímur seglr að í ísklifrinu sé hann ekki að
sigra neitt annað en sjálfan sig. „Maður er að
sækjast eftir spennu." DV-mynd E.ÓI.
grímur því rólega í ískliirinu.
„Því ollu eftirþankar eftir
ferðina. Ég er núna að byrja
aftur á fuUu.“
Hallgrímur kemst ekki
hærra en á Everest. „Það eru
hærri fjöll á Mars,“ segir hann
í grini. „Núna stefni ég ekki
endUega á að kom-
ast sem hæst.“
Hallgrímur var
ungur þegar hann
fór að ganga á
fjöU. „Karl faðir
minn hefur aUtaf
stundað fjalla-
mennsku. Hann
byrjaði að drösla
okkur bræðrun-
um með sér um
leið og við stóðum Maður
í fætuma. Ég fór ”m_f _a
h>“ -X* f ,„t
stunda harða
fjaUamennsku þegar ég
var 14 ára. Útivera og
skíðamennska var það
eina sem komst að.“
Hann segir að í isklifr-
inu sé hann ekki að
sigra neitt annað en
sjálfan sig. „Maður er að
sækjast eftir spennu og
er aUtaf að skáka sjálfum
sér og fara í erfiðari
verkeftii. Þetta er partur
af því að takast á við
verkefni sem eru
kannski of erfið fyrir
er að sækjast eftir spennu og er
skáka sjálfum sér og fara í erfiðari
mann eða alveg á mörkunum. Löng-
un í líkamlega útrás er gríðarleg í
ísklifri." Hann játar að hann sé
spennufikiU. „Svo er auðvitað sam-
keppni á miUi manna. Frá mínum
bæjardyrum séð er þetta hins vegar
skemmtUegt áhugamál; ég er með fé-
lögunum á góðri stund, kemst út og
reyni svolítið á mig.“
í ísklifri er reynt meira en svolítið
á sig. „Langar og erfiðar ferðir geta
tekið heUan dag. Eftir það er maöur
gersamlega örmagna, en maður fer
heim sæU og glaður og líður vel
næstu vikuna.“ -SJ
„ísklifur er vosbúðarmasókismi
eins og hann gerist bestur."
DV-mynd E.ÓI.
DV-mynd E.OI.
Fáll úr
12 metrahæð
Línan var fest við tré og ég var
að síga niður þegar tréð gaf
sig. Ég féU úr 12 metra hæð.
Ég maskaði á mér olnbogann, úln-
liðsbraut mig Ula, fékk höfuðá-
verka, mjaðmargrindarbrotn-
aði og fleira," segir Jórunn
Harðardóttir, dokt-
or í jarðfræði.
FaUið örlaga-
ríka átti sér
stað I
Colorado í
Bandaríkj-
unum fyrir
rúmu ári. Eig-
inmaður henn-
ar, Guðmundur
Helgi Christensen, stóð fyrir
neðan. Ég fékk ekki sjokk en
Guðmundur Helgi vissi ekki
hvort ég væri lifandi eða dáin
eftir fallið."
Jórunn er nýbyrjuð að klifra
aftur og lætur lífsreynsluna
ekkert á sig fá. „ísklifur er eins
og hver önnur íþrótt. Það er al-
veg eins hægt að fótbrjóta sig i
fótbolta eða í baðkerinu heima
hjá sér. Það er mn að gera að
drifa sig áfram.“
Jórunn hefur stundað ísklifur í
um 15 ár. „Ég byrjaði á að fara
í gönguferðir með Ferðafélagi
íslands. Ég herti svo upp hug-
arm og gekk í íslenska alpa-
klúbbinn. Þar kviknaði ísklif-
ursbakterían. Þetta er svo
skemmtileg íþrótt. Það er góð
útrás að lemja ísinn."
Hún segist ekki sækjast eftir
að adrenalínið fari á fullt „En
það spilar þó inn í. ísklifur er
vosbúðarmasókismi eins og
hann gerist bestur. Manni er
kalt stóran hluta af ferðinni.
Það er þó ekki það sem verið er
að sækjast eftir. Sumir fara á göngu-
skíði en aðrir stunda ísklifur." -SJ