Dagblaðið Vísir - DV - 19.11.1999, Page 12

12
FÖSTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1999
Spurningin
Hvað ferðu oft út að
borða í mánuði?
Sveinn Guömundsson sjómaður:
Það er ekki oft, 2-3 í mánuði og þá
á skyndibitastaði.
Gísli Öm Guðmundsson sjómað-
ur: Það er ca 2-3 í mánuði, aðallega
á skyndibitastaði.
Elsa Blöndal nemi: Ég fer svona 1
sinni í viku á skyndibitastaði en ca
1 sinni í mánuði á frnni staði.
Unnar Þór Gylfason sjómaður: Ég
fer 4 sinnum í mánuði á finni staði
en allt að 20 sinnum í mánuði á
skyndibitastaði (þ.e. þegar ég er í
landi).
Heimir Snær Gylfason gröfumað-
ur: Svona 2 sinnum á finni staði en
í hverju hádegi á skyndibitastaði.
Karen Erla Sverrisdóttir nemi:
Næstum aldrei, eða alla vega mjög
sjaldan.
Lesendur
Sannfæringu fórn-
að fyrir fyrirtæki?
- miöi í vasa seinni tíma Thorsara
Frá aðalfundi íslenskra aðalverktaka. - Voru framkvæmdir þeirra á Keflavik-
urflugvelli byggðar á fórn sannfæringar íslenskra ráðamanna?
Halldór Sigurðsson skrifar:
Síðastliðinn laugardag (13. nóv.)
staldraði ég m.a. við og las grein eft-
ir Guðmund Andra Thorsson í DV,
Grein þessi skar sig mjög úr vegna
þess gegndarlausa haturs á Banda-
ríkjunum sem flaut úr penna höf-
undarins. Pistlahöfundurinn, sem
mér er tjáð að sé einn síðari tíma
Thorsari (kominn af hinum góð-
kunnu Thorsurum sem hér stóðu
lengi að framkvæmdum með mikilli
framsýni og dugnaði), hefur að
mínu mati notið allra þeirra gæða
sem við íslendingar höfum orðiö að-
njótandi vegna sérstaks og snurðu-
lauss samstarfs við Bandaríki Norð-
ur-Ameríku um áratugaskeið. Má
þá ekki undan skilja fyrirtæki eitt,
Aðalverktaka hf., sem forfeöur
pistilhöfundar voru í forsvari fyrir
árum saman.
Ungi Thorsarinn rekur í pistli
sínum sögu af samræðum Ronalds
Reagans, forseta Bandaríkjanna, og
Steingríms Hermannssonar, fyrrv.
forsætisráðherra, er þeir hittust á
Bessastöðum á dögum leiðtogafund-
arins (Reagan og Gorbatsjov) hér á
landi. Þegar umræðan komst á það
stig að Steingrímur minntist á ferð-
ir kjamorkukafbáta um heimshöfin
og snerti íslendinga alveg sérstak-
lega, þá átti Reagan, sem hafði ver-
iö einkar áhugalaus um orðaflaum
Steingríms, skyndilega að hafa
rankað við sér, dregið miða upp úr
vasa sínum sem hann las: Flugleiö-
ir fá lendingarleyfi í Boston!
Siðan segir hinn ungi Thorsari:
„Eins og allar fyndnar sögur er
þetta mjög sorgleg saga. Um hvað er
hún? Hún er kannski um kölkun,
alzheimersjúkdóm á frumstigi, og
þá væri hún vissulega sorgleg. En í
rauninni er þetta ekki saga um Ron-
ald Reagan. Þetta er saga um íslend-
inga. Þetta er saga um samskipti ís-
lendinga og Bandaríkjamanna á
þessari öld og þetta er sorgleg saga.
...Bandarískir ráðamenn höfðu
drjúga reynslu af því að sannfæring
íslenskra ráðamanna væri ailtaf fol
ef fjárhaglsegir hagsmunir ís-
lenskra fyrirtækja væru í húfi.“ -
Pistillinn allur sýnir ótrúlegt hatur
og ekki síður vanmat á bandarísk-
um ráðamönnum og niðurlægingu
islenskra ráðamanna.
Thorsarinn ungi hefur bersýni-
lega lesið vel miðann í vasa sínum
áður en hann lagði í enn eina orr-
ustuna um íslensk utanríkismál
með fyrrverandi forseta Bandaríkj-
anna, sem nú er illa haldinn af
alzheimersjúkdómi, að skotspóni.
Miðinn í vasa hins unga Thorsara
hefur vísast haft að geyma orösend-
inguna: íslensk utanríkisstefna
snýst alltaf fyrst og fremst um Flug-
leiðir, fiskmangara, aldrei um
reisn.
Frí afnotagjöld starfsmanna RÚV
- allt samkvæmt ráðherrabréfi
G. Pétur Matthíasson, deildarstj.
innheimtudeildar RÚV, skrifar:
Vegna lesendabréfs í DV þann 16.
nóvember sl. vil ég taka fram eftir-
farandi: - Reglur um afnotagjald
Ríkisútvarpsins og starfsmenn þess
eru mjög skýrar. Samkvæmt ráð-
herrabréfi frá 1. janúar 1977 greiða
starfsmenn sem hafa verið fastráðn-
ir í eitt ár þriðjung af afnotagjaldi.
Starfsmaður sem hefur verið fast-
ráðinn í þrjú ár greiðir ekki afnota-
gjald samkvæmt ákvörðun ráð-
herra. Fréttamenn greiða ekki af-
notagjald enda er kveðið á um það í
kjarasamningi Félags fréttamanna
og fjármálaráðuneytisins. Horft er
til sams konar ákvæðis í kjara-
samningi Blaðamannafélags ís-
lands. Vel er síðan fylgst með því að
lausráðnir starfsmenn og verktakar
greiöi afnotagjald og verður að segj-
ast að sumum sem hafa lengi starf-
að fyrir Ríkisútvarpið finnst ein-
kennilegt að ekki séu gerðar undan-
tekningar á þessum reglum.
Þetta eru reglur sem eflaust má
endurskoða en það er ekki hlutverk
innheimtudeildarinnar. Svona eru
reglumar og á innheimtudeildinni
er farið eftir reglum.
Það má síðan spyrja skrifara les-
endabréfs hvort hann teldi ekki að
starfsfólki Stöðvar 2, svo nærtækt
dæmi sé tekið, þætti það einkenni-
legt ef farið væri fram á að starfs-
menn Stöðvarinnar greiddu áskrift
í þrjú ár eftir að hafa fengið fast-
ráðningu.
Rússar „fundu upp friðinn"
Sigurður Jóhannsson skrifar:
Eins og kunnugt er var Steinn
Steinarr maður fyndinn og orðhepp-
inn, bæði í bundnu máli og óbundnu.
Eftir eina af hinum frægu „friöarlot-
um“ Rússa á sínum tíma varð Steini
að orði í viðtali við Helga ritstjóra
Sæmundsson að Rússar „hefðu fund-
ið upp friðinn". Og auðvitað hlaut
Steinn ómældar skammir og mörg
ófógur orð að launum í Þjóðviljanum.
Athyglisvert er hversu mikla
áherslu Rússar virðast hafa lagt á að
ná áhrifavaldi á Norðurlöndum. Ný-
lega hefur komið í ljós að Sovétmenn
lögðu m.a. fram til fylgismanna
sinna hér á landi þrjátíu milljónir
króna á tíu ára tímabili. Þá brugguðu
Rússar einnig ráð sín í Noregi eins
og kunnugt er og lék Ame Treholt
þar aðalhlutverkið hjá þeim.
Arne þessi var einnig um árabil
Arne Treholt hinn norski mætir til yfirheyrslu í Noregi.
mikill og náinn vinur Jens Evensen,
sem var á tímabUi ráðherra og ráð-
gjafi í sjávarréttarmálum þar í landi,
og fól Jens honum mikUvæg trúnað-
arstörf. Nokkur kynni höfðu fáeinir
menn hérlendis af „friðarbaráttu"
Treholts eins og menn rekur minni
tU. Norsk yfirvöld komust hins vegar
að samspUi Treholts og Sovétmanna,
og segir í Britannica, „Book of the
Year 1986“, að Arne Treholt hafi hlot-
ið 20 ára fangelsisdóm.
JOV
Ríkisútvarpið og
starfsfólkið
Helgi Einarsson hringdi:
Ég vil byrja á að þakka einstak-
lega skorinort og timabært les-
endabréf í DV 10. þ.m. um yfir-
gang ríkisstarfsmanna, sem er
orðinn óþolandi í þjóðfélaginu af
ýmsum ástæðum. Voru þar m.a.
nefndir til þingmenn og starfsfólk
Ríkisútvarpsins. Það er orðið
löngu tímabært að hreinsa tU á
þeirri stofnun hvað varðar starfs-
fólk sem nýtur þess skjóls að vera
á þessari stofnun þegar það er
með önnur mnsvif úti í þjóðlifinu
jafnframt. Tala nú ekki um þegar
um fréttamenn er að ræða, eins
og ég var að lesa um í Morgun-
blaðinu sl. miðvikudag. Þar kem-
ur fram að einn fréttamaður Sjón-
varps gegni jafnframt stöðu ræð-
ismanns erlends ríkis hér á landi.
En þetta er bara eitt dæmi af
mörgum um hagsmunaárekstur
rlkisstarfsfólks í störfum sínum
hér og þar í þjóðfélaginu.
Óttast nektar-
staðina
Halla Guðmundsdóttlr skrifar:
Ég er ekki ein í hópi kvenna
jafnt sem karla sem óttast starf-
semi nektárstaðanna í Reykjavík.
Ég er ansi hrædd um að um þá
staði flæði meira magn eiturefiia
en almennt er vitað. Lögregan er
dugleg við að upplýsa ásamt toll-
yflrvöldum flæði þessara efna til
landsins en auðvitað nær hún
aldrei öllu því sem smyglað er. Á
þessum búllum er mikill ólifiiað-
ur og sori og þar hafa líka fundist
fikniefni í fórum þeirra sem þar
starfa. En lögreglan hefur þvi
miður nokkuð bundnari hendur
þegar kemur að rannsókn ailra
þessara nektarstaöa. Og allir vita
hvers vegna. Það er mál sem ekki
er mikið rætt en verður að taka
fyrir.
Þakkir til DV
Tveir starfsmenn Eimskips
sendu þessar línur:
Á stórum vinnustað eins og hér
eru fjölmiðlar, pólitík og fleira til
umræðu í matar- og kaffihléum.
Tekist er á um ýmislegt og menn
ekki alltaf á eitt sáttir. Þar er
gjaman farið í gegnum mál sem
fréttir og fjölmiðlar hafa skilið
eftir sig og allt gegnlýst. Okkur
langar til að senda þakkir fyrir
einstaklega skörp og greinargóð
skrif ritstjóranna á DV sl. laugar-
dag. Annars vegar leiðara um
Hæstarétt yfirstéttarinnar og hins
vegar um Afturhvarf til stjórn-
lyndis. Með sitt hvorum hættin-
um, en raunsönnum i alla staði,
var tekið á málum sem mjög hafa
verið í umræöunni þessa dagana:
Dómi Hæstaréttar, sem enn á eft-
ir að verða hitamál hjá almenn-
ingi, og svo auðvitað auðlinda-
gjaldinu og hinni dreifðu eignar-
aðild.
í útrýmingar-
hættu í
Reykjavík
Friðjón hringdi:
Ég heyrði í útvarpsfrétt þar sem
rætt var við einn þingmann Fram-
sóknarflokksins í Reykjavík, að
hann taldi flokkinn vera í útrým-
ingarhættu í höfuðborginni. Ég tel
þetta nú ekki vera neitt nýtt af nál-
inni. Framsóknarflokkurinn hefur
aldrei haft mikið fylgi í Reykjavík,
og á heldur ekki að hafa þaö. Flokk-
urinn er bændaflokkur og á að
vinna fyrir þá sérstaklega. Hins
vegar þurfa menn ekki að furða sig
á hvernig mál þróast hjá framsókn-
armönnum yfirleitt. Það þarf ekki
annað en hlusta á fyrrverandi for-
mann, Steingrím Hermannsson,
hvernig hann skefur fylgið af
flokknum. Þaö nýjasta f þeim efh-
um er yfirlýsing hans að Framsókn-
arflokkurinn eigi alls ekki að eiga
landbúnaðarráðherra. Hvílíkur
stjómmálamaður, Steingrímur!