Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2000, Qupperneq 30

30
LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2000
Helgarblað_________________________________________________________________________________________________1>V
ræða. Hann reyndi að telja lögregl-
unni trú um að þau hjónin hefðu
veriö að rífast. Patsy hefði síðan
gripið byssu og hótað því að skjóta
hann. Skot hefði hlaupið af þegar
þau slógust um byssuna og hefði
það hæft Patsy í höfuðið.
Þetta var svo sem ekkert ótrúleg
Árið 1996, þegar Bull hafði af-
plánað 10 ár af lífstíðarfangelsis-
dóminum, taldi hann sig eiga góða
möguleika á að verða látinn laus.
En einmitt þegar hann var farinn
að hlakka til heyrði hann skelfileg
tíðindi. Öll viðskipti með hom af
nashymingum höfðu verið bönn-
samband við David Eley og Elaine
Arscott. Lögreglumennimir þótt-
ust vera áhugasamir viðskiptavin-
ir með sambönd viö kaupendur í
Austurlöndum. Eley og Arscott
ákváðu að hitta væntanlega við-
skiptavini sina á hóteli í
Cambridge.
Heimilisfaöirinn Franz Mortenhuber var
geðvillingur sem hafði ekki unnið í mörg ár.
Voðaskotið bjargaði ekki viðskiptunum:
Fall fíla-
beins-
Samstarfsmenn antiksalans
David Eley og Elaine Arscott töldu sig geta flutt antiksalanum Wilfred Bull góöar fréttir. Þau gengu hins vegar í gildru bresku lögreglunnar.
konungsins
Forsætisráðherra í heimsókn
Á meöan allt lék í lyndi var Harold Wilson, fyrrverandi forsætisráöherra
Bretlands, meöal viöskiptavina Wilfreds og Patsy Bull.
Viðskipti antiksalans Wilfreds
Bulls, sem rak flna verslun í
Colchester á Englandi, gengu vel.
Meðal viðskiptavina hans voru
topparnir í þjóðfélaginu, allt frá
konungsfjölskyldunni og niður úr.
Bull sérhæfði sig í sölu á minja-
gripum úr fllabeinum og homum
nashyrninga. Talið er að horn nas-
hyminga búi yfir töframætti, sem
eykur kynhvötina, séu þau tekin
inn í formi dufts. Ekki þykir ljóst
hvort þessi meinti töframáttur átti
sinn þátt í vinsældum Bulls. En
sölusýningar hans vom glæsilegar
og afar vel sóttar.
Skyndileg breyting varð hins
vegar á þegar sagt var frá því á for-
síðum dagblaðanna að Wilfred Bull
hefði myrt eiginkonu sina. Fínir
viðskiptavinir Bulls fengu áfall.
Íeinkalífmu hafði Bull átt við
vandamál að stríða. Honum hafði
lengi tekist aö leyna Patsy, eigin-
konu sinni, því að hann ætti ást-
konu. En það komst upp um hann
einn góðan veðurdag og Patsy hót-
aði manni sínum skilnaði.
Wilfred Bull gerði sér grein fyr-
ir því að skilnaður vegna hjúskap-
arbrots myndi eyðileggja viðskipti
hans. Hann sá engan annan kost
en að ryðja Patsy úr vegi.
Voðaskot
Hann hélt að hann gæti látið líta
svo út að um slys hefði verið að
Wilfred Buli
Skilnaöur vegna hjúskaparbrots
myndi eyðileggja viöskipti hans.
saga þar til réttarlæknar sögöu að
ekki hefðu fundist neinar púður-
leifar á enni Patsy. Ljóst þótti að
hún hefði verið skotin í að
minnsta kosti eins metra fjarlægö.
Wilfred Bull kom fyrir rétt í
mars 1986. Hann var dæmdur í lífs-
tíðarfangelsi fyrir morð á eigin-
konu sinni.
uö. Heima í Colcester átti hann
birgðir af slíkum homum fyrir um
200 milljónir króna. Það var aðeins
um eitt að ræða og það var að
bjóða hin verðmætu horn til sölu á
svörtum markaði. Frá fangaklefan-
um leitaði hann að aðilum sem
gætu aðstoðað hann við að skipu-
leggja hin ólöglegu viðskipti.
Villti á sér heimildir
Wilfred Bull hafði samband við
fyrrverandi vinkonu sína, Carol
Hughes. Hún hafði svo samband
við tvo af sínum vinum, David El-
ey og Elaine Arscott. Elaine villti á
sér heimildir er hún setti sig í
samband við mann í kauphöllinni
í London og bað hann um að kanna
markaðinn fyrir hom af nashym-
ingum.
Maðurinn ætlaði ekki að trúa
því sem hann heyrði. Það var ekki
á hverjum degi sem starfsmaður
kauphallarinnar var hvattur til
ólöglegs athæfis. En eftir að hafa
hugsað sig um hafði hann sam-
band við hin virðulegu dýravemd-
unarsamtök RSPAC (Royal Society
for the Protection of Cmelty to
Animals). Samtökin höfðu svo
samband við lögregluna.
Og á meðan Wilfred Bull beið
óþolinmóður í fangelsinu var sett á
strangt eftirlit með samskiptum
hans við fólk utan múranna.
Því næst höföu lögreglumenn
Prinsessa í heimsókn
Wilfred og Patsy Bull heilsa Margréti prinsessu, systur Elísabetar
Englandsdrottningar.
„Lögreglumennirnir
þóttust vera áhuga-
samir viöskiptavinir
með sambönd viö
kaupendur í Austur-
löndum. Eley og
Arscott ákváðu að
hitta væntanlega
viðskiptavini sína á
hóteli í Cambridge."
Fundurinn var mjög vel heppnað-
ur. „Viðskiptavinirnir" sýndu mik-
inn áhuga, það var skálað af kappi
og Eley og Arscott hrósuðu happi.
Nú gætu þau fært Wilfred Bull góð-
ar fréttir. Fé hans væri ekki glatað,
hann gæti selt homin sín. Kaupend-
ur biðu spenntir eftir töfraduftinu
úr homum nashyminganna.
En góðu fréttirnar létu biða eftir
sér. „Viðskiptavinirnir“ ýttu
drykkjum sínum til hliðar og sögðu
frá því hverjir þeir voru í raun og
veru. Sölumenn nashymingahorn-
anna voru handteknir kvöldið 3.
september 1996.
Viðbótarfangelsisdómur
Wilfred Bull varð því að dúsa
áfram í fangelsinu og gráta vegna
tapaðra auðæfa. í stað þess að verða
ríkur og frjáls fékk hann viðbótar-
fangelsisdóm upp á eitt og hálft ár
vegna ólöglegra viðskipta með nas-
hymingahom. Slík viðskipti mun
Bull ekki geta stundað á ný. Safn
hans er ekki lengur til. Homunum
hefur verið dreift til ýmissa safna.
Hluti homanna var einnig eyðilagð-
ur.
Carol Hughes, David Eley og
Elaine Arscott viðurkenndu öll þátt
sinn í ólöglegum viðskiptum með
dýrategundir í útrýmingarhættu.
Þau voru dæmd til þjónustu í þágu
samfélagsins.
tm
• •
tm