Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.2000, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 4. SEPTEMBER 2000
Skoðun
I>V
Spurning dagsins
Finnst þér of dýrt
í stöðumælana?
Rebekka Ragnarsdóttir fröken:
Já.
Arna Þorsteinsdóttir,
leikskólakennari að noröan:
Já, viö göptum einmitt yfir gjaidinu,
þaö er mun hærra en á Akureyri.
Sigrún Omarsdóttir:
Ég á ekki bíl og þarf því ekki aö
nota stööumælana.
Barbara Geirsdóttir, starfsmaður NN:
Já, allt of dýrt.
Karl Agúst Matthíasson nemi:
Já, allt of dýrt.
Jóhannes Davíðsson,
forritari og nemi:
Nei.
Ríkissjónvarp flytur
Er í fararbroddi fyrir nauöungaráskrift.
Ríkisútvarpið
Einar Magnússon
skrifar:
Fullyrða má að Mjóðvarp og sjón-
varp ríkisins sé sífellt umræðuefni
manna á milli, ef ekki vegna dag-
skrárinnar þá vegna hinnar miklu
óánægju fólks með skylduáskrift að
hljóðvarpi og sjónvarpi á vegum hins
opinbera. 1 þeirri umræðu nota menn
aldrei orðið Ríkissjónvarp heldur að-
eins „útvarp" eða „sjónvarp". En
Ríkisútvarpið skiptist í tvennt, hljóð-
varp og sjónvarp. Þetta vilja menn
gjaman fela og mest þeir sem „ráða“
Ríkisútvarpinu þegar deilt er um
hvort ríkisútvarp sé nauðsynlegt yf-
irleitt.
Útvarpsstjóri er einn þeirra sem
ekki gera sig líklega til að ræða mál-
efnalega um Ríkisútvarpið. Hann
gerir t.d. lítið að þvi að ræða hlut-
verk hljóðvarps ríkisins sérstaklega
og hins vegar sjónvarps ríkisins.
Þetta eru þó fullkomlega aðskildar
„Sjónvarpið er hins vegar
mjög dýr stofnun með hátt
á annað hundrað starfs-
manna sem þiggja niður-
greitt viðurvœri og fríðindi
af ýmsu tagi en skila litlu
frá sér til þjóðarinnar. “
stofhanir og eiga lítið sameiginlegt
annað en að vera reknar af ríkinu.
Hljóðvarp ríkisins er í gangi frá
morgni til kvölds og nú seinni árin
allan sólarhringinn á sérstakri rás.
Hljóðvarpið er allvinsælt af þorra al-
mennings og rás 1 er löngu viður-
kennd menningarstöð, með afþrey-
ingarefni til jafns við þyngra efni,
fræðslu og upplýsingar hvers konar.
Sjónvarpið er hins vegar mjög dýr
stofnun, með hátt á annað hundrað
starfsmanna sem þiggja niðurgreitt
viðurværi og fríðindi af ýmsu tagi en
skila litlu frá sér tU þjóðarinnar -
mest framhaldsbíómyndum eða end-
ursýndum og lélegum heimagerðum
þáttum sem fá engar þakkir frá nauð-
beygðum gjaldendunum. Þetta fyrir-
komulag gengur aldrei miklu lengur.
Maður á bágt með að trúa því að
einhver láti ekki reyna á lagalegu
hliðina vegna þeirra mannréttinda-
brota sem framin eru hér á landi með
því að neyða fólk til að greiða afnota-
gjald af fjölmiðli sem það vill ekki
sjá. Engum dytti í hug að samþykkja
að ríkið ræki fjölmiðil í dagblaðs-
formi og skikkaði landsmenn til að
greiða það, hvort sem þeir vUdu það
eða ekki. Ef ráðamenn (stjórnvöld og
löggjafmn) sjá ekki hvað hér er í húfi
verða þeir að gjalda fyrir það með at-
kvæðum kjósenda sem munu strika
þá út af framboðslistum i kosningum.
- Og það mun ganga eftir..
Framsóknarflokkurinn í kreppu
Gunnar G. Bjartmarsson
skrifar:
Þessa dagana geysist fram á rit-
vöUinn hver eftir annan með þung-
ar áhyggjur af Framsóknarflokkn-
um í Reykjavík. Ég verð að taka
undir þetta en orsakanna er ekki að
leita í samstarfi við R-listann heldur
við Sjálfstæðisflokkinn í ríkisstjóm.
Framsóknarflokkurinn skU-
greindi sig sem miðjuflokk en nú er
hann kominn hægra megin við
miðju. Framsóknarflokkurinn
kenndi sig einu sinni við félags-
hyggju en er nú kominn langt frá
Framsóknarflokkurinn
kenndi sig einu sinni við fé-
lagshyggju en er nú kominn
langt frá þeirri hugsjón.
þeirri hugsjón. Sá flokkur sem fær
óvinsælustu ráðuneytin í ríkis-
stjórn dalar í skoðanakönnunum.
Flokkur sem notaði slagorðið „fólk í
fyrirrúmi“, og hefur stuðlað að því
að gera þá ríku ríkari og þá snauðu
snauðari, er ekki líklegur tU að öðl-
ast tUtrú fólksins í landinu. Allra
Dagfari
síst aldraðra og öryrka eða annarra
láglaunastétta í þjóðfélaginu.
Það er margs að minnast, svo sem
einkavæðingarinnar, gjafakvótans
og þess hvernig flokkurinn er kom-
inn úr tengslum við láglaunafólkið,
og áöumefnda þjóðfélagsþegna, jafn-
vel marga úr sjómannastétt. Það er
því engin furða þótt ýmsir innan
Framsóknarflokksins séu famir að
ókyrrast og hafa áhyggjur. Ekki síst
þeir fáu félagshyggjukarlar og kon-
ur sem eru eftir í flokknum og enn
eru ekki komnir hægra megin við
miðjuna.
Hann á bágt, þessi aumingja maður
Þetta er ungt og leikur sér, sagði mamma
gamla, sem á fátt annað fram undan en ald-
arafmælið. Þetta hrökk upp úr þeirri gömlu
þegar hún frétti af mótmælagjörðum ung-
liðahópa úr islenskum stjómmálaflokkum
gegn einum vesælum Kínamanni.
„Mikið em þessir krakkar vondir við
gestinn, þessa pisl sem hefur enga burði til
að bera hönd fyrir höfuð sér. Svo er hann
líka með einhvern augnsjúkdóm," sagði
gamla konan og rýndi á sjónvarpsskjáinn.
„Það eru svo skökk í honum augun. Bless-
aður maðurinn að þurfa að þola allt þetta í
framandi landi."
Já, svona mælir mamma Dagfara sem
ekki má neitt aumt sjá í kringum sig. Það er því
ekki skrýtið að hún vorkenni manntetrinu sem
verður að þola allt þetta mótlæti. Mamma gamla
veit nefnilega ekki að þessi „písl“, sem ber nafn-
ið Li Peng, er af mörgum talinn alræmdur blóð-
hundur af verstu sort og, það sem meira er,
þetta er enginn augnsjúkur vesalingur af göt-
unni, þetta er sjálfur forseti þings fjölmennustu
þjóðar veraldar, hvorki meira né minna.
Þó mamma gamla megi ekkert aumt sjá og
vildi helst taka litlu píslina á sjónvarpsskjánum
og hátta hana ofan í uppbúið rúm með dúnsæng
Enda hlýtur allt þetta ógœtilega
tal um Kínamanninn að vera upp-
spuni frá rótum. Halda menn
virkilega að Alþingi íslendinga sé
að bjóða einhverjum ribböldum í
opinbera heimsókn?
þá er eins gott að hún þekkir lítt til sögu Kína-
mannsins. í augum íslenskra ungliðasveita er
þessi maður persónugervingur árása og morða á
kínverskum stúdentum fyrir nokkrum
árum. Þá var píslin nefnilega í þeirri stöðu
að geta sko aldeilis boriö hönd fyrir höfuð
sér. Enda var hann forsætisráðherra og
hafði sjálfan kinverska herinn til þess að
rúlla yfir námsmennina á Torgi hins
himneska friðar. Varla var friðurinn
himneskur þegar valtað var yfir óvopnaða
námsmenn á kínverskum skriðdrekum.
Mamma gamla má samt ekkert aumt sjá
og hún trúir ekki svona kjaftavaðli í synin-
um. Það virðast þeir ekki gera heldur, fyrir-
menn þjóðarinnar sem bugtuðu sig og
beygðu um helgina fyrir Kínamanninum víð-
fræga. Enda hlýtur allt þetta ógætilega tal
um Kínamanninn að vera uppspuni frá rótum.
Halda menn virkilega að Alþingi íslendinga sé að
bjóða einhverjum ribböldum í opinbera heimsókn?
Nei, ekki aldeilis. Þar inn fyrir dyr koma engir
nema hvítþvegnir höfðingjar og flestir af góðum
ættum. Dagfari getur vitnað um það. Hún er líka
mannglögg, blessunin hún mamma, enda sá hún
góðsemina skina úr skökkum augum Kínamanns-
ins þegar hún sagði: „Blessaður, farðu með afgang-
inn af grjónavellingnum og bjóddu honum, hann á
bágt, þessi aumingja maður." ^ |> .
A Reykjavíkurflugvelli.
Hiuti fiugbrautar fyrir hjólabretti og
skylda afþreyingu?
Flugvöllur aö
leikvelli
Borgarbúi hringdi:
Mér fmnst umræða og tilraunir
einstakra ráðamanna til að reyna að
halda í Reykjavíkurflugvöll í Vatns-
mýrinni sífellt verða hjákátlegri.
Fólk og ferðamenn ramba fram og til
baka eftir flugbrautunum og alltaf er
þetta afsakað af þeim sem eiga að
stjóma málefnum vallarins. Ég legg
til að völlurinn hverfi en haldið
verði eftir einhverjum kafla flug-
brautanna sem eru allar í bylgjum
hvort eð er, fyrir leiksvæði hjóla-
brettadrengja, hjólaskautaáhuga-
manna og annarra sem vilja æfa þar.
Þetta gæti fallið inn í byggingar-
skipulag sem þarna er fyrirhugað.
Oröið „flótta-
maður“ blekking
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Því miður er mikið um það að
ýmsir óvandaðir aðilar, sem flækjast
á milli landa, komist upp með það í
öðrum löndum að fá landsvistarleyfi
með því að biðja um hæli sem póli-
tískir flóttamenn. Svo lendir það á
Rauöa krossi íslands að sjá um þessa
menn. Fráleitt er að veita t.d. manni
frá Rúmeníu hæli hér sem pólitísk-
um flóttamanni. Rúmenía er lýðræð-
isriki í dag og fólk þar er ekki ofsótt.
Ég skora á Útlendingaeftirlitið, svo
og dómsmálaráðherra að vísa tafar-
laust til baka því fólki sem er með
fölsuð skilriki eða er án þeirra. Ég
kvíði Shengen-vitleysunni sem mun
auðvelda sölumönnum dauðans og
öðrum glæpalýð að vinna sín illvirki
hér. Við eigum ekki að opna landið
fyrir þessu illþýði.
Ingibjörg Sólrún
heim á ný
Hjörtur Jónsson skrifar:
Flestir geta verið
sammála um að
Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir hefur
verið ötull borgar-
stjóri og snjall
stjórnmálamaður.
Fáir standast henni
snúning þegar hún
tínir fram rök fyrir
máli sínu (nema þá
Davíð Oddsson sem
enginn virðist hafa
roð við). Ég myndi
vel geta hugsað mér
að Ingibjörg yrði
áfram borgarstjóri þótt ég hafi ekki
kosið R-listann. Helst vildi ég að Ingi-
björgu mætti ráða sérstaklega sem
borgarstjóra Sjálfstæðisflokksins.
Hún kemur úr sjálfstæðisfjölskyldu
og væri hún því þannig einfaldlega
„komin heim“ á ný.
Eðluna mátti sýna
Vilhjálmur Alfreðsson skrifar:
Á forsíðu DV 25. ágúst birtist frá-
bær mynd af eðlu sem fannst í fjör-
unni við Eiðsgranda í Reykjavík
kvöldið áður. Mér var brugðið þegar
ég frétti að litla dýrið hefði verið aflíf-
að eftir rannsókn á Keldum. Hefði
ekki verið hægt að leyfa almenningi
að skoða dýrið? Ég skal þó viður-
kenna að ég er ekki sérfræðingur í
slíkum málum en þetta hefði varla
verið dýrt fyrirtæki. - Nú, ef Lagar-
fljótsormurinn fyndist í fullu fjöri,
hvað þá...?
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.ls
Eöa sent bréf til: Lesendasí&a DV,
Þverholti 11,105 ReyKlavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Ingibjörg Sól-
rún Gísladóttir.
Hún gæti skap-
að sér framtíöar-
stööu meö því
aö „ koma heim“
á ný.