Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.2000, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 2000
Skoðun
I>V
Margs þarf að gæta. - Allur pakklnn fylgi.
Tölvueign landans tútnar út
Spurning dagsins
Hefur verkfallið haft mikil
áhrif á námið þitt?
Auöur Dagný Kristinsdóttir, nemi í VÍ:
Já, aö sjálfsögöu, ég vona aö þaö
fari aö leysast.
María Kristjánsdóttir, nemi í VÍ:
Einhver en erfitt aö vita
hvar ég stend.
Jóhannes Runólfsson, nemi í VÍ:
Ég myndi segja þaö, já. Ég hef ekki
opnaö bók í öllu verkfallinu.
Jóhannes Kjartansson, nemi í VÍ:
Heilmikil. Taskan er á sama staö og
fyrir verkfall, ég þarf leiösögn til aö
halda áfram námi.
Þorvaldur Gunnarsson, nemi í VÍ:
Já töluverö, hef þó aðeins lært
og tekiö 2 próf.
Daníel Tryggvi Daníelsson, nemi í VÍ:
Já, ég myndi segja þaö. Ég hef ekk-
ert lært í þessu verkfalli.
Konráð Friðfinnsson
skrífar:
Síðan tölvan hélt innreið sína inn
í heiminn hefur hún flætt yfir lönd-
in með ógnarhraða og virðist sem
ekkert lát sé á vinsældum hennar.
Tölvur seljast því „eins og heitar
lummur" og í stórum upplögum,
víða um veröldina. Margs þarf að
gæta áður en menn ákveða að kaupa
sér tölvu. Hún þarf að vera á eðlileg-
um hraða eða helst þaðan af meiri,
og virka eins og „vel smurð vél.“
Annað langar mig einnig til að
benda mönnum á. Það hefur nefni-
lega borið á ákveðnum óheiðarleika
í þessum viðskiptum, sem rétt er að
hafa í huga. Þegar fólk fer út í svona
fjárfestingu og kaupir sér tölvu og
auglýst að tækið sé selt með, segjum
Windows 2000 stýrikerfi, ber versl-
uninni að láta Windows-diskinn
fylgja með í pakkanum. Diskurinn
er hluti af verðinu. En misbrestur
hefur verið á því að verslanir setji
Helga Magnúsdóttir
skrífar:
Nú er eina ferðina enn bryddað á
umræðunni um hvort birta eigi
nafn eða mynd af afbrotamanni sem
gerst hefur sekur um gróft brot, t.d.
líkamsmeiðingar, rán, eða jafnvel
morð, áður en dómur gengur í máli
hans.
Ég held að mjög fáir hér á landi
óski þess sérstaklega að fá mynd af
afbrotamönnum yfirleitt, jafnvel
ekki nöfn þeirra.
Hitt er annað mál og ekkert sé ég
athugavert við það ef nafn eða
mynd verður birt yfirleitt af þessum
einstaklingum, megi það gera, um
leið og viðkomandi játar verknað-
„Vonandi láta fyrirtœkin af
þess háttar flumbrugangi,
verða heiðarleg og láta
hlutina sem framleiðand-
inn vill að fylgi með í
kaupunum fylgja, án
vífilengja. “
diskinn með þegar tölva er afhent
til viðskiptavinar.
Sú staða getur nefnilega komið
upp að tölvan kalli á diskinn, ef
menn eru til dæmis að setja eitt-
hvert kerfl upp hjá sér. Og þá neyð-
ast þeir til að útvega sér eintak af
diskinum til að geta lokið verkinu.
Til þess að sannreyna þetta sjálfir
geta menn lagt inn fyrirspurn hjá
Microsoft og aðgætt hvort þessu sé
þannig varið.
Kunningi minn, sem er vel kunn-
ugur tölvumálum og hefur unnið
„Sú túlkun að enginn sé
sekur (hvers konar glœpa-
verk sem um getur og hafi
verið staðfest með játn-
ingu) fyrr en dómstólar
hafi komist að sömu niður-
stöðu finnst mér fáránleg. “
inn. Játningin verður varla aftur
tekin.
Ég tek dæmi af manni sem stað-
inn er að verki við að misþyrma
manneskju á almannafæri, lemur
hann og sparkar í hann liggjandi á
götu eða annars staðar á víðavangi.
töluvert með þessi tæki, benti mér á
þetta á dögunum. Upplýsingarnar
gerðu og að verkum að annar kunn-
ingi minn hringdi i ákveðna tölvu-
verslun í bænum og benti þeim
kurteislega á að hann hefði ekki
fengið Windows-diskinn með í sín-
um pakka. Niðurstaðan úr samræð-
um þeirra var að talsmaður versl-
unarinnar ákvað að senda honum
diskinn í pósti, sem bendir til þess
að þeir hafi vitað upp á sig sökina
og því viljað Ijúka málinu með
slíkri sátt.
Þetta er ekki sett hér fram til að
ásaka einn eða annan, heldur til að
benda kaupendum á rétt sinn. Von-
andi láta fyrirtækin af þess háttar
flumbrugangi, verða heiðarleg og
láta hlutina sem framleiðandinn vill
að fylgi með í kaupunum fylgja, án
vífilengja. Fólk sem kaupir tölvu
borgar fyrir heildarpakkann, en
ekki einhvern hluta hans. Þetta er
vert að hafa að leiðarljósi.
Segjum nú svo að einhver nær-
staddur hafi náð mynd af atvikinu
án þess að hann hafi haft ráðrúm til
að bjarga hinum liggjandi manni,
enda orðið algengt að viðstaddir séu
bara áhorfendur og láti sér jafnvel
vel líka að horfa á aðfarirnar. - Þá
finnst mér ósköp eðlilegt að mynd
birtist af slíkum óbótamanni. Eða
hvað finnst lesendum? Sú túlkun að
enginn sé sekur (hvers konar glæpa-
verk sem um getur og hafi verið
staðfest með játningu) fyrr en dóm-
stólar hafi komist að sömu niður-
stöðu fmnst mér fáránleg. Og sé
þetta viðtekin lögskýring, er hún
kolröng, og langt frá þvi sem flokk-
ast undir heilbrigða skynsemi.
Mynd- og nafnbirting afbrotamanna
Dagfari
Sjálfumgleði og glötuð tækifæri
Islendingar hafa verið ótrúlega barnalegir
varðandi kynningu á sér og sínum framleiðslu-
vörum. Hér hafa forsvarsmenn þjóðarinnar
gengið reigðir um stræti og torg þannig að í
rigningartíð hefur verið mikil ástæða til að
óttast að menn hreinlega drukknuðu, svo mik-
ið hefur rignt upp í nef þeirra.
Þjóðinni hefur verið talin trú um að hér
væri allt flottast og best og þjóðin sú ham-
ingjusamasta í heimi. Staglast hefur verið á að
íslendingar byggju við hreinustu náttúru
heims, besta vatnið og hreinasta loftið. Þegar
svo erlendir gestir koma frá ríkjum sem við
teljum tómar eyðimerkur og rekur í rogastans
yfir uppblæstri og eyðimörkum á Islandi snú-
um við okkur gjarnan undan og fórum að tala
um eitthvað annað.
Við göngum um fiskimiðin í sjónum eins og þau
séu óþrjótandi uppspretta sem ekkert fái haggað.
Við komum upp fiskveiðikerfi til þess eins að auð-
velda einstökum aðiium að koma þessum auðlind-
um í verð. Svo köstum við öllum umframafla sem
okkur likar ekki og þekjum hafsbotninn af dauð-
um og rotnandi fiski. Allar frásagnir um sóðaskap-
inn og sagnir af því sem miður fer eru þagðar í
hel. Meira að segja reyndi ráðherra að hvítþvo
skipstjóra sem lýsti sig sekan um glæp gegn nátt-
úrunni. Nei, hann hafði sko engan glæp framið og
heim að reyna að selja hugmyndina að þessu
stórkostlega kerfi.
Á meðan halda okkar duglegu fiskimenn
áfram að draga björg í bú o'g moka upp milljón-
um tonna af sjávarfangi sem í tonnum talið fer
að stórum hluta í fiskimjöl til að fóðra skepnur.
Ekki dettur sjáfumglöðum forsvarsmönnum
þjóðarinnar í hug að það þurfi að réttlæta á
nokkurn hátt fiskveiðarnar og framleiðsluna.
Árum saman hefur verið uppi umræða í Evr-
ópu um að kjötmjöl orsakaði kúariðu í naut-
gripum og væri því hættulegt. Á íslandi bönn-
uðu menn notkun kjötmjöls til að fóðra slátur-
dýr fyrir 22 árum. Þrátt fyrir það datt ráða-
mönnum ekki eina mínútu i hug að aðrar Evr-
ópuþjóðir gerðu slíkt hið sama. í mörg ár höfðu
menn gullið tækifæri til að kynna sérstöðu fiski-
mjöls sem komið gæti algjörlega í stað kjötmjöls í
fóðrun dýra. Mönnum var i lófa lagið að láta fara
fram rannsóknir með það að markmiði að sýna
fram á að kúariða gæti ekki borist úr fiskimjöli.
Sjálfumgleði íslendinga var hins vegar svo mikil
að ekkert var gert. Þetta fáránlega sinnuleysi er nú
að koma í bakið á íslendingum. Ef fiskimjöl verður
bannað blasir við hrun margra sjávarplássa. Það
eina sem við getum þá treyst á er að ráðherramir
haldi áfram að brosa. _ n .
/ mörg ár höfðu menn frábœrt
tœkifœri til að kynna sérstöðu
fiskimjöls sem komið gæti algjör-
lega í stað kjötmjöls í fóðrun dýra.
Sjálfumgleði íslendinga var hins
vegar svo mikil að ekkert var gert.
líklega fær hann fálkaorðuna fyrir einstaka snyrti-
mennsku og góða umgengni við fiskistofnana. Sið-
an fara forsvarsmenn þjóðarinnar út um allan
Blaðberar og
póstkassar
Blaðberi hringdi:
Við blaðberar eigum við vanda að
etja þegar kemur að póstkössum í
húsum. Eitt er að þeir eru allt of oft
ýmist vanmerktir eða alveg ómerktir.
Það segir sig sjálft að slíkt gengur
ekki. Annað er að póstkassar og hólf
em flest þannig að úr þeim má ná
blöðum. Eigendur þurfa þvi að tæma
kassana reglulega og helst tvisvar á
dag ef vel á að vera. í þriðja lagi er
nauðsynlegt að hafa póstkassa læsta,
svo að það sem i þá fer, sé ekki tekið
ófrjálsri hendi. Blaðberar hafa átt í
erfiðleikum vegna kvartana póst-
kassaeigenda sem kvarta yfir að blað
þeirra hafi ekki borist. Þá eigum við
í vök að verjast því „viðskiptavinur-
inn“ hefúr ávallt rétt fyrir sér. En það
er ekki alltaf og ofangreind atriði
myndu bæta heimtur blaða og skil-
vísi að fullu.
Ríkið og dag-
peningarnir
Þórhallur skrifar:
Það hefur
komið fram að
ríkið greiddi
alls rúma 8
milijarða
króna í dag-
peninga og
ökutækjastyrk
vegna ferða-
laga starfs-
manna innanlands sem utan árið
1999. Greiðslur þessar hafa hækkað
um 700 milljónir milli ára, samkvæmt
svörum fjármálaráðherra. Ótrúlegt er
að rétt rúmlega 20.000 manns skuli
hafa fengið dagpenigna vegna ferða-
laga á vegum hins opinbera! Hér er
um óskipuleg fríðindi og sporslur að
ræða af hálfu ríkisins. En það virðist
sannast hér, sem einhver sagði í við-
tali nýlega, að efst í huga íslenskra
starfsmanna, bæði hjá hinu opinbera
og í einkageiranum, væri þetta
tvennt; farseðill í aðra hönd og dag-
peningar í hina. Um þetta tvennt
væri mikið spurt þegar menn réðu
sig í hin veigameiri störf í þjóðfélag-
inu. - Fáir fara að dæmi Péturs H.
Blöndals; að gefa alla afgangs dagpen-
inga til líknarmála.
Erlendur gjaldeyrir
Hefur enn mikið
vægi í hlunninda-
þættinum.
Gifting er gulls ígildi
Eöa eftir hentugleikum?
Henti-hjónabönd
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Ég held ég megi fuilyrða að hin
svokölluðu „henti“-hjónabönd þekk-
ist ekki neins staðar á Norðurlöndun-
um. En eins og allir vita eru þau til
komin vegna þess að maður eða kona
giftist einhverjum sem vísað hefur
verið úr landi. Það er furðulegt að
maður sem vísað er úr landi í Noregi
og Danmörku skuli geta sest að hér á
landi og gift sig, og sýnt yfirvöldum
hroka og dónaskap og komist upp
með það. Það er einnig furðulegt að
íslenskur prestur skuli gifta mann
sem hefur ekkert til að sanna hver
hann er. Mér sýnist maðurinn ekki
líkjast Tsjetsjena mjög. Algengt er að
menn séu sumir hverjir án skilrikja
tO að ekki sé hægt að rekja slóð
þeirra. Það er hreint bull í Amnesty-
félögum að okkur beri skylda til að
taka við öllum sem kallast flótta-
menn. Og enn stendur spurningin;
hvers vegna var manni þessum vísað
úr Noregi og Danmörku?
wsaumsm
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn i síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.