Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.2001, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 7. MAÍ 2001
15
DV
Menning
8. maí frumsýndi Leikhúskórinn
á Akureyri í samvinnu viö Leik-
félag Akureyrar Sígaunabaróninn
eftir Jóhann Strauss í Samkomu-
húsinu á Akureyri. Sígaunabarón-
inn er glæsiverk af hendi höfundar
síns. Tónlistin er létt og leikandi,
sem hæfir gamansömum söguþræöi
verksins. Tónlistarstjórinn, Roar
Kvam, hefur útsett hljóðfærahlut-
ann fyrir fjögurra manna hijómsveit
og unnið gott verk. Afar lítið er um
feyrur í leik hljómsveitarinnar og
miklu skiptir að ætíð er styrk stillt
svo í hóf, að söngvarar njóta sín að
fullu í hlutverkum sínum.
Alda Ingibergsdóttir, sópran, túlk-
ar Arsenu vel og þvi betur sem
lengra líður á verkið. Rödd hennar
svífur fagurlega upp í hæöir en auk
þess hefur Alda yfir verulegum leik-
hæfileikum að ráða og fer vel á
sviði. Ari Jóhann Sigurðsson, tenór,
syngur hlutverk Sandors Barin-
káys. Hann fer víða á kostum í söng
sínum en þess gætir að hann er ekki
alveg á tóni á stundum og auk þess
hættir honum nokkuð til að yfir-
gnæfa í samsöng.
Baldvin Kr. Baldvinsson, baríton,
hefur hlutverk Cameros greifa vel á
valdi sínu og nýtur sín prýðilega,
jafnt í kímilegri leiktúlkun sinni
sem í söng. Haukur Steinbergsson,
baríton, er í hlutverki Zúpans. Per-
sónan er skopleg og sjálfumglöð og
nær Haukur vel að túlka þessa þætti jafnt í
fasi sem söng. Þess gætir þó að röddin er
ekki að fullu skóluð. Hildur Tryggvadóttir,
sópran, er ánægjulega sígauna- og kerlingar-
leg í fasi í hlutverki Czipru. Breið og full
rödd Hildar fellur vel að persónunni og á
hún nokkur glæsitök i túlkun sinni. Sigríð-
ur Elliðadóttir, alt, syngur hlutverk Mira-
bellu prýðisvel. Breið rödd hennar fer vel
við persónuna og nýtur sín fagurlega í sam-
söng með Þórhildi og Baldvini. Steindór Þrá-
insson, baríton, fer með hlutverk Homonays.
Hann syngur af verulegu öryggi en rödd
hans er nokkuð þung og þvinguð. Sveinn
Amar Sæmundsson, tenór, er lipurlegur í
hlutverki Ottokars og nær víða góðum leik.
Rödd hans er enn ekki að fullu þroskuð en
svarar sér mjög bærilega í hluktverkinu.
Þórhildur örvarsdóttir, sópran, syngur Safíi
af miklu öryggi og víða fagurlega. Fas henn-
ar og sviðsframkoma eru góð og ná viða tals-
Gísli Baldvinsson í hlutverki eins sígaunans í Sígaunabaróninum
Veruleikinn reyndist verulega umfram það sem vonin haföi staöiö til.
DV-MYND ANTON BRINK
vert vel þeim hita sem persónan á aö búa
yfir.
Leikhúskórinn gegnir miklu hlutverki í
verkinu. í tónlistarflutningi gerir hann víð-
ast mjög vel og sýnir að hann hefur góða
getu til þess að syngja bæði veikt og af þrótti
sem er verulega grípandi. Ekki síður er
ánægjulegt að sjá hve hreyfanlegur kórinn
er og vakandi fyrir því sem er að gerast í
ferli verksins.
Leikstjórinn, Skúli Gautason, virðist hafa
haft augu á hverjum fingri í vinnu sinni með
flytjendum. Sviðsferð er í heild í góðu lagi og
fas flytjenda yfirleitt við hæfi og laust við
dauðar stöður. Nokkuð þarf til þegar þátt-
takendur gera mest af að bíða, til dæmis á
meðan einsöngvari flytur aríu sína. Uppsetn-
ing Skúla sýnir að hann er vaxandi leik-
stjóri. Leikmynd er einfold en falleg og nýt-
ur sín vel í lýsingu Péturs Skarphéðinsson-
ar. Þá em búningar vel valdir til að undir-
strika stöðu hverrar persónu.
Það hefur lengi verið von undirritaðs að
mega njóta heils kvölds í leikhúsi á uppsetn-
ingu viðamikils söngverks þar sem kraftar
eru sem mest heimafengnir, jafnt í kórhluta
og einsöng sem öðrum þáttum. Vonin varð
að veruleika á frumsýningu á Sígaunabarón-
inum og vonin varð sér ekki til skammar,
heldur var veruleikinn verulega umfram
það sem vonin hafði staðið til.
Haukur Ágústsson
Leikhúskórinn sýnir í samvinnu viö Leikfélag Akur-
eyrar: Sigaunabaróninn eftir Jóhann Strauss. Tón-
listarstjóri: Roar Kvam. Leikmynd og sviösmunir:
Tinna Ingvarsdóttir, Guöjón Guölaugsson og Þórarinn
Blöndal. Búningar: Kristín Sigvaldadóttir, Ingibjörg S.
Egilsdóttir og Kristjana Friöriksdóttir. Ljós: Pétur
Skarphéöinsson. Leikhljóö: Gunnar Sigurbjörnsson.
Leikstjóri: Skúli Gautason.
Von og veruleiki
Fyrsta úthlutun úr Menningarborgarsjóði í júní nk.
Frestur að renna út
arverkefna á sviði lista, menningarverkefna
á vegum sveitarfélaga á landsbyggðinni og
menningarverkefna fyrir böm og ungt fólk
en Þórunn Sigurðardóttir, formaður úthlut-
unamefndar og listrænn stjómandi Lista-
hátíðar, sagði að ekki yrði einblínt á þessa
flokka heldur yrði hver umsókn lesin og
rædd á eigin forsendum, þó þannig að allir
flokkarnir komi sterkir út að lokum.
„Meginreglumar verða svipaðar og við út-
hlutun á vegum menningarborgarinnar,“
segir Þórunn. „Það er ekki gert ráð fyrir að
peningarnir fari í rekstur eða verklegar
framkvæmdir við húsnæði eöa aðra slíka
þætti heldur beinlínis í ákveðin verkefni. Ef
sótt er um til verkefna sem byrjuðu á menn-
ingarborgarárinu, hátíða eða sýninga sem
halda áfram, þá þurfa menn að sækja um til
nýrra þátta. Það er ekki hægt að sækja um
fé til að gera það sama og gert var í fyrra.“
Ástæða er líka til að geta þess i sambandi
við verkefni úti á landi að það er ekki skylda
að sveitarfélögin sendi inn umsóknimar en
það er kostur að einstaklingar eða hópar séu
í samvinnu við sin sveitarfélög.
Fulltrúar borgarstjóra í úthlutunarnefnd
eru Kristín A. Árnadóttir, sem er varafor-
maður, og Þórhildur Þorleifsdóttir, fulltrúar
menntamálaráðherra eru Karitas H. Gunn-
arsdóttir og Katrín Dóra Þorsteinsdóttir.
Umsóknum skal fylgja greinargóð lýsing á
verkefninu, verkáætlun, tímaáætlun, upp-
lýsingar um aðstandendur verkefnisins og
ítarleg fjárhagsáætlun. Umsóknir skal senda
til Listahátíðar í Reykjavík, pósthólf 88, 121
Reykjavík, merktar Menningarborgarsjóöur.
Beggja skauta byr...
Vatnadísin líöur yfir Laugardalslaug í opnunardegi Menningarborgar 2000.
Listamenn og aðrir áhugasamir athugi að
22. maí rennur út frestur til að sækja um
styrk úr Menningarborgarsjóði sem mennta-
málaráðherra og borgarstjórinn í Reykjavík
stofnuðu og fólu Listahátíö í Reykjavík um-
sjón með. Hlutverk sjóösins er að stuðla að
fjölbreytilegu menningarstarfi um allt land í
framhaldi af menningarborgarárinu. Um
miðjan júní verður svo veitt úr honum í
fyrsta skipti og gert er ráð fyrir að alls hafl
sjóðurinn þá til umráða 25 milljónir króna.
Það er veruleg viðbót við styrkjafé hérlend-
is þótt ekki slagi það upp í upphæðina sem
menningarborgin hafði til ráðstöfunar í
fyrra.
Auglýst er eftir umsóknum til nýsköpun-
Siguröur Pálsson
Stúlkurnar á nektarstaönum kölluöu hann „fils
de pasteur"!
Prestssonurinn
Fleira fólk kom á ritþing Sigurðar Pálssonar
í Gerðubergi um síðustu helgi en áður hefur
komið á slík þing og bendir það til aö þau hafi
spurst vel út, ekki síður en sjónþing myndlist-
armanna á sama stað. Fólkið sem fyllti stóra
salinn í menningarmiðstöðinni varð heldur
ekki fyrir vonbrigðum. Sigurður er manna lít-
illátastur en einmitt hógværð hans og meðfædd
kurteisi er kjaminn í kímninni sem alltaf glitt-
ir i. Og það var mikið hlegið.
Fram kom að Sigurður er alinn upp á
Skinnastað i Öxarfirði í N-Þingeyjarsýslu, ein-
stökum stað hvað landslag og veðurfar snert-
ir, og er þar að auki bæði prestssonur og ör-
verpi. Mun allt þetta þrennt eiga sinn þátt í
því hvað hann er óvæntur og framandi sem
persóna og skáld. Eiginlega fékk maður á til-
finninguna undir yfirheyrslum Jóns Yngva
Jóhannssonar, Vigdísar Grímsdóttur og Krist-
jáns Þórðar Hrafnssonar að Sigurður væri
geimvera, kominn til jarðar til að láta okkur
sjá hversdagsheiminn í nýju ljósi.
Barn sem hélt ad það
vœri köttur
Sigurður lagði áherslu á að bernskuminn-
ingar okkar væru alltaf „minningar um
minningar" sem aðrir hefðu sagt okkur frá;
þó sagðist hann, svei sér þá, muna alveg
sjálfur eftir loðnu andliti upp við sitt eigið
andlit og sú minning væri úr frumbernsku.
Seinna komst hann að því aö kötturinn á
bænum hafði verið hans önnur móðir og set-
ið yfir honum löngum stundum í vöggunni.
„Ég orti einu sinni ljóð um kött sem hélt
hann væri dúfa,“ sagði Sigurður; „ég hefði
eins getað ort um bam sem hélt að það væri
köttur!"
Ýmsar upplýsingar Sigurðar komu
skemmtilega á óvart: hver vissi til dæmis að
hann söng bítlalög fyrir borgun í hverfinu
sinu, fimmkah á syrpuna, þegar hann var
unglingur, nýkominn að norðan í landspróf!
Og sagan um prestssoninn unga sem nýkom-
inn til Parísar ætlaði á kaffihús en villtist
inn á nektardansstað var óborganleg...
Nánar um það fá hlustendur rásar 1 aö
heyra þegar ritþinginu verður útvarpað -
einhver nefndi 17. júní.
Nýmeti er hollt
Gaman er aö sjá hvað Píkusögur Eve
Ensler gera það gott í Borgarleikhúsinu og
kemur í Ijós að leikhúsáhugafólk kann að
meta að fá að sjá verk meðan það er enn
volgt úr ofn-
inum. Dönsk
leikhús eru
ekki farin að
sýna Píku-
sögur en það
kemur ekki í
veg fyrir
skrif um þær
í dönsk blöð
og konurnar
sem þar
segja frá sýn-
ingum á
verkinu i
Bandaríkjun-
um yrðu öf-
undsjúkar ef
þær vissu að viö þurfum bara að fara upp í
Kringlumýri.
Matið á Píkusögum virðist fara býsna
mikið eftir því hvort lesinn er textinn eða
verkið séð á sviði - og hefur sviðsverkið þá
jafnan betur eins og vera ber. Bettina Helt-
berg fer til dæmis óvirðulegum oröum bæði
um bókina, sem komin er út á dönsku, og
hinn umrædda líkamshluta í bókablaði
Politiken. Hún yrði áreiðanlega glaðari með
verkið ef hún sæi frábærar leikkonur Leik-
félags Reykjavíkur segja þessar sögur.
Halldóra Geirharösdóttir
Segir píkusögur af innlifun.