Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.2001, Page 29

37
LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2001
DV___________________________________________________________________________________________________Helgarblað
Meö dætrunum tveimur
imur, þeim Katrínu og Anítu sem er eldri. „Ég ákvaö aö búa einn um tíma og komst aö þeirri niðurstööu aö ég vildi skilja en ég vildi ekki missa dætur mínar frá mér.
Þaö voru mér mjög erfiö skiþti aö hafa alltaf veriö í faömi fjöiskyidunnar og vera svo allt í einu einn. “
var að gerast innra með mér.
Ema er söngkona og skilur því vel
umhverfi og aðstæður tónlistarmanna
og studdi mig alltaf í því sem ég var að
gera. Þessi vanlíðan sem ég fann fyrir
fór með sófasettinu og trommunum í
gáminn þegar við fluttum út og beið
eftir að ég gerði hreinskilið uppgjör
við sjáifan mig. Mín mistök voru að
taka ekki á málunum áður en ég flutti
frá íslandi því það er gríðarlegt álag
garnir reynslulausir nýgræöingar... Viö hefö-
m hvernig bransinn virkaöi. “
fyrir alla að flytjast búferlum. Það að
aðlagast í nýju umhverfi og koma sér
fyrir er meira en að segja það. Katrín
litla var ekki orðin tveggja ára og
þurfti þvi mikla ummönnun og það
var mál að byrja að koma sér að og
skapa sér verkefni. Ég átti stundum
erfitt með að gefa fjölskyldunni þann
forgang fram yfir vinnuna sem hún
átti skilið og mér fórst ekki vel að axla
þá ábyrgð sem fylgdi fjölskyldulífmu.
Ég er mjög vinnusamur og sæki mina
orku í tónlist og tónlistarsköpun. Það
hefur oft valdið því að jafnvægið á
milli fjölskyldunnar og vinnunnar
ruglast hjá mér,“ segir Gulli og heldur
frásögn sinni áfram.
Rústaði allt
„í þeirri vanlíðan sem fylgdi þess-
um pælingum kynntist ég annarri
konu. í stað þess að tala og útskýra fyr-
ir fjölskyldunni minni hvemig mér
leið þagði ég og gaf engar almennileg-
ar skýringar, sem voru stærstu mis-
tökin hjá mér. Ég hélt ég væri að hlífa
fólki við sársauka og gerði mér enga
grein fyrir því þá að ég var að særa
fjölskylduna mína meira en nauðsyn-
legt var. Ástæðan var kannski sam-
bland af óuppgerðum málum hjá sjálf-
um mér og hlutum sem ég hafði ekki
kraft eða kjark til að takast á við og
þvi að ég var búinn að týna sjálfum
mér. Þegar ég opnaði á að önnur kona
kæmi inn í líf mitt fór ég að hugsa um
hvað væri i gangi og hvemig mér leið
í raun og vem, hvort ég vildi vera í
mínu hjónbandi og hvort það gæti
gengið upp. Ég ákvað að búa einn um
tíma og komst að þeirri niðurstöðu að
ég vildi skilja en ég vildi ekki missa
dætur mínar frá mér. Það vom mér
mjög erfið skipti að hafa alltaf verið í
faðmi fjölskyldunnar og vera svo allt í
einu einn. Sú kona sem ég kynntist
gafst upp á mér og fannst eins og hún
hefði verið flóttaleið fyrir mig úr
hjónabandinu. Þegar Ema ákvað síðan
að flytja til íslands með Katrínu hellt-
ist yfir mig þessi tilfmning að ég væri
búinn að rústa allt í kringum mig og
særa þá sem mér þykir vænst um. Mér
fannst ég aleinn og yfirgefinn í þessari
grimmu borg sem London getur verið
og ég hafði það líka á samviskunni að
hafa tvístrað fjölskyldunni og skilið
systumai' að og Anítu frá mömmu
sinni. Þetta er mér enn þungur baggi
að bera og sektarkenndin hefur verið
mikil en ég sá það ekki fyrr en allt var
yfirstaðið og mæðgurnar famar heim
til íslands hversu erfiðar aðstæður ég
setti fjölskylduna í á mínu flugi um
himingeiminn í leit að sjálfum mér.
Ég var heppinn að kynnast Clive á
þessum tíma og hann vantaði leigj-
anda í kjallarann hjá sér. Hann hefur
haldið vel utan um mig og stutt mig
mikið í þessu brölti mínu. Ég er líka
þakklátur foreldram mínum og þeim
sem reyndust okkur Emu raunveru-
legir vinir í gegnum súrt og sætt. Það
var hins vegar ólíklegasta fólk sem lét
sig hverfa og vildi ekki þekkja mann
lengur. Svona skilnaður skapar mikla
vanliðan fyrir báða aðila og fyrir böm-
in líka og ég tók þetta mjög nærri mér.
Ég er búinn að vera lengi að greiða úr
þeirri flækju sem ég kom mér í en sem
betur fer virðist mér ætla að takast
það smátt og smátt og við Erna og
stelpumar eram í mun betra sam-
bandi núna sem er gleðilegt."
Stoltur faöir
Gulli veit að fram undan er spenn-
andi tími, ekki bara hjá honum í nýj-
um verkefnum heldur líka hjá dóttur
hans, Anitu Briem, sem nýverið komst
inn i hinn þekkta leiklistarskóla
RADA í London. Það lifnar yfir Gulla
þegar hann er spurður hvort hann sé
stoltur af stelpunni. „Ég er afskaplega
stoltur af Anítu. Hún er að láta
drauma sina og þrár rætast og hefur
með miklum sannfæringarkrafti og
hæfileikum tekist vel að byrja að fóta
sig á þeirri erfiðu braut sem leiklistin
er. Sjálfur hiakka ég til að fá tækifæri
til að fylgjast með henni í leiklistinni i
London og er sannfærður um að hún á
eftir að plumma sig.“
Gulli hefur ekki verið þekktur sem
lagasmiður í Mezzoforte og það er því
forvitnilegt að heyra meira um þessa
nýju hlið sem trommuleikarinn er bú-
inn að draga fram í sjálfum sér. „Ég
var aldrei sáttur við að vera bara
trommuleikari en leit aldrei á mig sem
lagahöfund í Mezzoforte. Spáðu í það
hvað það er í rauninni fáránlegt starf
að vera að beija húðir þegar maður er
að nálgast fertugt. Ég verð að treysta
því að þetta sé það sem skaparinn ætl-
aði mér en ég sé sjálfan mig í öðra ljósi
núna. Þegar ég var yngri var ég aútaf
fullkomlega ánægður á bak við
trommusettið mitt og þótt ég væri að
semja eitthvað smávegis einn með
sjálftim mér hafði ég aldrei trú á að
það efni kæmi út undir mínu eigin
nafni. Þetta er efni sem ég hef verið að
dunda mér við að semja yfir nokkuð
langt tímabil og var í raun farið að
rykfalla uppi í hillu hjá mér. Eftir allt
það uppgjör sem ég fór í gegnum þá
leit ég i spegilinn og spurði sjáifan mig
að þvi hvað það væri sem mig langaði
virkilega til að gera. Svarið kom strax
og ég byrjaði á að dusta rykið af því
sem ég átti og fór að leggja á ráðin.
Tónlistin er líka besti tjáningarmátinn
fyrir mig og í henni get ég leyft tilfmn-
ingunum að flæða.“
Upptökur í myllu
„Clive Martin hefur unnið með
listamönnum á borð við Stereophonics
og Sting ásamt því að hafa stjómað
upptökum með Le Négresses Vertes.
Við náum afskaplega vel saman og
skiljum hvor annan vel. Ég bar það
undir hann hvort hann vildi koma eitt-
hvað að upptökunum og hann var
strax boðinn og búinn til þess. Við bók-
uðum stúdíóið „The Granery", sem
vinur Clives rekur, í þrjá daga í maí.
Þetta er gömul mylla, sem hefur verið
breytt í stúdíó, í sveitinni í Kent. Ég
fékk tii liðs við mig afbragðshljóðfæra-
leikara sem komu allir með mikilvægt
innlegg. Gítarleikarinn heitir Kevin
Armstrong og ég kynntist honum þeg-
ar ég var að gera plötu með Ruth Reg-
inalds í fyrra. Kevin var tónlistarstjóri
hjá David Bowie um tíma og rekur
sína eigin hljómsveit sem hann kallar
Sacret People. Með honum í þeirri
hljómsveit er bassaleikarinn Soul sem
kom líka til liðs við mig eftir að ég sá
hann spila í klúbbi í Norður-London.
Þeir komu báðir með nálgun sem mér
finnst bæði sérstök og gefandi fyrir
það sem ég er að gera. Eyþór Gunnars-
son, vinur minn, kom og spilaði á
hljómborð og ég er honum þakklátur
fyrir að hafa gefið sér tíma til að koma
hingað út. Þó ég sé búinn að spila með
mörgum af bestu hljómborðsleikurun-
um hér i London er Eyþór einn af mín-
um uppáhaldstónlistarmönnum. Ég
kann að meta hæfileika hans og hon-
um tekst alltaf að galdra fram ómetan-
legt framlag í þeim verkefnum sem
hann kemur nálægt. Óskar Guðjóns-
son saxófónleikari, sem býr í London,
kom með innlegg í nokkur lög og ég
hef gaman af þvi. Óskar hefur þennan
hæfUeika til að þyrla upp í kringum
sig og kemur með ákveðinn ferskleika
með sér.“
Auglýst eftir útgefanda
Það er greinilegt að verkefnið er
mikið kappsmál fyrir Gulla og hann
hlakkar orðið til að geta kynnt íslensk-
um aðdáendum sínum það. „Ég vona
að ég eigi eftir að ná hljómsveitinni
saman til að koma með mér og spila á
íslandi. Það skiptir mig miklu máli að
fá viðbrögð við því sem ég er að gera
frá íslendingum. Ég sæki ákveðna
orku í það.“
Um útgáfufyrirtæki segir hann ekk-
ert ákveðið enn. „Ég gef þetta kannski
út sjálfur eða nota bara tækifærið og
auglýsi hér með eftir útgefanda á ís-
landi og einhverjum til að hjálpa mér
að klára þetta.“ Gulli segir að Mezzo-
forte-samböndin hjálpi mikið núna og
hann sé að leggja á ráðin með góðu
fólki í Skandinavíu og Þýskalandi um
útgáfuplön. „Ég verð líka með lag á
safndiski frá kjuðaframleiðandanum
mínum, Vic Firth, sem verður geílð út
í 50.000 eintökum á heimsvísu þannig
að markaðssetningaráætlanir era á
góðri leið hjá mér.“
Þetta er óg
Gulla bíöa mörg spennandi verk-
efni. Hann fær stöðugt meira að
gera og hefur nýverið forritaö tón-
list fyrir tónlistarmennina Mark
Owen, Sarah Jane Morris og Ric-
hard Derbyshire. Tónlistin sem
hann semur sjálfur er hins vegar
hans ferðalag. „Ég hef alltaf verið
dálítið fljótandi í geimnum og er bú-
inn að vera lengi að reyna að flnna
mjúka lendingu. Ég lenti svolítið
harkalega í þessu brölti mínu und-
anfarin tvö ár. Það má eiginlega
segja aö flugvélin hafl hrapaö log-
andi til jarðar en nú er ég búinn að
gera við hana og kominn í loftiö aft-
ur og sækist þessi ferð ágætlega. Ég
leyfi tónlistinni að ráða hvaða
stefnu ferðalagið tekur, hvort sem
það er til Austurlanda, Tyrklands,
Arabíu eða írlands. Mér finnst gam-
an að heyra þessi ólíku áhrif í tón-
listinni minni og reyni ekkert að
spoma við þeim. Þeir sem þekkja
mig eiga eftir að heyra mig í gegn-
um þessa tónlist og það er það sem
þetta snýst um; að vera hreinskil-
inn og heiðarlegur gagnvart sjálfum
sér og öðrum og tónlistinni sinni.
Þetta er það sem ég er búinn að
vera að læra á undanfomum árum.
Það sem skiptir máli er að gera
hlutina af heilindum og frá hjart-
anu. Þess vegna get ég kannski bara
útskýrt þessa tónlist mína með því
að segja þetta er ég.“
Og með þessum einlægu oröum
kveð ég Gulla Briem. Um leið og ég
rölti um götur stórborgarinnar fram-
kallast forvitnileg tónlist hans í huga
mér og ég er þegar byrjuð að hlakka til
að heyra og sjá meira frá honum þeg-
ar líður á árið.
Anna Hildur Hildibrandsdóttir