Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.2001, Side 22

22
LAUGARDAGUR 28. JÚLÍ 2001
DV
Helgarblað
Snjallir svindl-
arar og auðtrúa
fórnarlömb
Svikahrappar eru ávallt að störf-
um einhvers staðar og og komast sum-
ir upp með hrekki sina en aðrir eru
gripnir og dæmdir. Þeir snjöllustu
nást aldrei, aðrir stunda iðju sína og
komast upp með ótrúlegustu klæki en
eru gripnir um síðir. Þá eru dæmi um
að menn og fyrirtæki kæra ekki þá
sem hafa haft af þeim fé með ólögleg-
um hætti, þar sem það þykir mikil
skömm að sjá ekki við hröppunum.
Sumir bófanna lifa hátt og láta berast
mikið á og nota gjaman það lífsmynst-
ur til að svindla og svíkja, því allir
vOja lána eða gefa þeim ríku. Aðrir
láta fara lítið fyrir sér en laumast til að
láta afhenda sér peninga og muni und-
ir ýmiss konar yfirskini og hverfa af
sjónarsviðinu þegar þeim best hentar
en þeir sem prettaðir eru sitja eftir
með sárt ennið, oft févana en í öðrum
tilvikum með skömmina eina fyrir að
sjá ekki við þeim sem plötuðu.

Hér verður sagt frá nokkrum hröpp-
um sem tókst vel að svíkja en misjafn-
iega að fela.
Skítblankur milli
f marsmánuði 1999 var Robert nokk-
ur Barwick, 50 ára gamall Englending-
ur, dæmur í fjögurra ára fangelsi fyrir
að hafa svikið út samtals 600 þúsund
pund af þrem konum. Hann var trúlof-
aður þeim öllum samtímis og er óþarfi
að taka fram, að engin kvennanna
vissi af hinum. Barwick sagði þeim öll-
um sömu söguna, að eignir hans
næmu 2 milljónum punda og að meðal
nánustu vina hans væru tónskáldið
Lloyd Webber og Bryan Robson, fram-
kvæmdastjóri fótboltaliðsins Middles-
brough. í raun var hann mislukkaður
fjáraflamaður sem fór á hausinn með
viðgerðarverkstæði rafvéla i Man-
chester.
Nokkrum mánuðum eftir fyrri dóm-
inn var Barwick aftur fyrir rétti og var
hann dæmur til að greiða konum aftur
450 þúsund pund, eða fangelsisvist
hans framlengdist um tvö og hálft ár.
John Drewe dró listaheiminn á
asnaeyrunum og kom yfir 200
fölsuöum málverkum í umferð.
En þá hafði ekki tekist að fmna eitt
einasta pund af þeim 600 þúsund sem
hann var búinn að svikja út af sparifé
þriggja unnusta sinna. En hrappurinn
sagðist ekkert eiga, hann væri búinn
að eyða hverju pundi í mislukkaðar
fjárfestingar, skemmtisiglingar, hótel,
spilavíti og gjálífar konur. Hann viður-
kenndi að eiga ekki neitt og að það
væri tóm lygi sem hann hefði sagt
kærustunum, að hann ætti íbúð á
Mallorca, Bentley- og Ferraribíla og
enn síður ætti hann von á vænum arfl
eftir ömmu sína. Karlinn viðurkenndi
að allur veraldarauður sinn væri 8,20
pund sem geymd væru í bankaútibúi.
Óborganlegur munaður
Lundúnabúinn Jonathan Kem var
ekki mikið betur stæður en Barwick
þegar hann fékk bílaverksmiðju til að
afhenda sér Lotus Esprit, 70 þúsund
punda virði. Hann kvaðst vera tíma-
ritaútgefandi og þyrfti á þessum fma
sportbil að halda í sambandi við
myndatökur. Kem ók dýrgripnum
beint til Costa Del Sol og þar og á
frönsku Ríviíerunni hafði hann það
huggulegt i tvo mánuði.
Þegar breskir rannsóknarlögreglu-
menn og Interpol þefúðu Kem loks
uppi fundu þeir hann með tveim gleði-
konum í hótelherbergi. Allan kostnað
á dýmstu hótelum við Miðjarðarhaflð
greiddi hinn 45 ára gamli Kem með
stolnum krítarkortum. Mellurnar
höfðu lítið fyrir sinn snúð nema
ánægjuna, ef einhver var.
Kem var dæmdur í þriggja ára fang-
elsi árið 1999.
Svikull tengdasonur
En Kem er ekki annað en smábófi
við hliðina á hinum 35 ára gamla John
Dolley sem hafði 1,5 milljónir punda út
úr tengdamóður sinni og eyddi því í
kókaín, hátt líf og dýr hótel. Hvernig
tókst honum að plata sjálfa tengdamóð-
ur sína svona illilega? Hann taldi
henni trú um að hann væri sérfræð-
ingur í fjárfestingum og með skipu-
lögðum hætti tæmdi hann bankainn-
stæður tengdó og plataði vænan bunka
af verðmætum hlutabréfum úr úr
henni.
Þegar bankabækumar vor tæmdar
og hlutabréfm seld fékk hann konuna
til að selja verðmæta fomgripi, mál-
Enn veit enginn til
hvers maðurinn var að
panta öll þessi tæki og
safna þeim. Þau eru öll í
íbúðinni í litla þorpinu í
Belgíu eða í hlöðum og
útihúsum í nágrenninu.
Birgðimar em minnst
25 milljón dollara virði.
Kannski var þetta bara
allt gert í gamni.
verk og aðra ættargipi.
Fyrir vikið var Dolley dæmdur i
fimm ára og átta mánaða fengelsi 1999.
Tengdamóðirin frá Allen sagðist
hafa trúað tengdasyni sínum þegar
hann kvaðst eiga milljón punda virði í
Svikahrappurinn gjafmildi, Baba.
Biái sirkusinn eftir Marc Chagall
langtimafjárfestingu, sem ætti eftir að
gefa vel af sér en sig skorti aðeins fjár-
magn til að komast fyrir nokkra hjalla
á fjármálabrautinni.
Ekta falsanir og óekta
Og listaheimurinn trúði John
Drewe þegar fræg söfn og uppboðs-
fyrirtæki keyptu af honum fjökia
falsaðra verka. Hann lék sér að því
að plata sérfræðinga uppboðsfyrir-
tækjanna Sothebys og Christies og
listfræðinga heimsþekktra safna.
Virtir kaupendur listaverka beggja
vegna Atlantshafsins létu blekkjast.
Myndimar sem Drewe seldi þeim
voru málaðar af fátækum listkenn-
ara að nafni Myatt. Sá fyrmefndi
keypti myndimar á 250 pund stykkið
af kennaranum sem framleiddi
myndir í stíl við verk Albertos Gia-
cometti, Jeans Dubuffets, Marcs
Chagalls, Grahams Sutherlands,
Bens Nicholsons og Nicholas de
Stael. Hann hitti Drewe eftir að hafa
sett auglýsingu í tímaritið Private
Eye þar sem hann bauð „ekta 20. ald-
ar falsanir fyrir 150 pund.“
1999 kærði fyrrverandi kærasta
Drewes hann fyrir lögreglunni og list-
fræðing nokkum var einnig farið að
gmna margt og fór fram á rannsókn.
En það var ekki í fyrsta skiptið sem
lögreglan og Drewe höfðu samband.
Árið 1994 hafði hann samband við
rannsóknarlögreglumenn í London og
sagðist hafa upplýsingar um málverk
sem Mafian hafði stolið. Það gerði
hann til að villa um fyrir lögreglu og
málverkasölum svo að auðvelt yröi að
koma fólsuðum myndum í verð síðar.
Drewe varð sér úti um leyfi til að fá
að rannsaka gögn í helstu listasöfnum
í London. Þar falsaði hann eigendasög-
ur málverka og kom ljósmyndum af
þeim fyrir í skjölum safnanna. Þegar
hann fór síðar að setja fólsuðu
myndimar i sölu kom í Ijós að þeirra
var getið sem pottþéttra verka í skjala-
söfnum virtra liststofnana. Þar lágu
sönnunargögnin fyrir því að myndim-
ar sem fátæki kennarinn málaði og
seldi fyrir slikk sem ekta falsanir væra
í raun eftir þekkta og rándýra málara.
Drewe var dæmdur í sex ára fang-
elsi fyrir svikin en sjáMúr falsarinn
Myatt fékk eitt ár og er nú laus en
hinn situr inni.
Ekki hefur hafst uppi á nema 60 af
þeim 200 fólsunum sem vitað er að
Drewe seldi. Hinar eru í söfnum eða í
einkaeign í Englandi, Frakklandi og
Bandaríkjunum og guð má vita hvar.
Allt í gamni
Anthony Marsden fór vítt og breitt
um veröldina þegar hann sveik út dýr-
mæt tæki frá stórfyrirtækjum. Sem
Lamar Reid ofursti fékk hann marga
helstu rafeindatækjaframleiðendur í
Bandaríkjunum, Japan og Evrópu tO
að senda sér sýnishorn af síðustu upp-
götvunum og framleiðsluvörum án
þess að gjald kæmi fyrir,
En hvemig? Ofurstinn sagðist vera
Nató til ráðgjafar um kaup á tækjum
fyrir milljarð dollara. Hann sendi fyr-
irtækjunum símbréf og bað um að fá
send nýjustu tæki þeirra til prófunar.
Hann tók fram að tækin yrðu ekki end-
ursend þar sem reynt yrði einnig á
endingu þeirra og þau prófuð til hlítar.
Hann fékk sendar tölvur, radartæki í
gervihnetti, skanna, vídeótæki og
myndavélar, allt af fullkomnustu gerð.
Öll fyrirtækin vora beðin að senda
tækin til Oud Rekem, smáþorps í Belg-
íu, þar sem aðalstöðvar Lamar Reids
vora sagðar vera. Það gerðu þau svika-
laust í þrjú ár. En svo fór einhvem hjá
Sony að gruna margt. Sendur var
einkaspæjari til Oud Rekem þar sem
hann fann íbúð sneisafulla af dýrmæt-
um tækjum en engan ofursta.
Tækniþekking Reids var í góðu lagi
og hann sendi fyrirtækjunum þakkir
fyrir sendingamar og benti jafnframt á
hvemig mætti endurbæta tækin. Eitt
fyrirtækjanna sagði rannsóknarmönn-
um að ef þeir fyndu ofurstann væri
hann vinsamlegast beðinn að hafa
samband. Honum stæði góð staða til
boða.
Enn veit enginn til hvers maðurinn
var að panta öll þessi tæki og safna
þeim. Þau era öll i íbúðinni i litla
þorpinu í Belgíu eða í hlöðum og úti-
húsum í nágrenninu. Birgðirnar era
minnst 25 milljóna dollara virði.
Kannski var þetta bara allt gert í
gamni.
Gjafmildur stórsvindlari
Annar svikahrappur gengur laus og
hefur það gott. Baba heitir fullu nafhi
Foutanga Dit Babani Sissoko og er frá
Gambíu. Honum tókst að ná 150 millj-
ónum dollara út úr Dubai Ismalic
Bank 1998 og hefur ekki sést síðan.
Bankastjóri lánaði honum upphæðina
án þess að lántakandinn gerði neina
fullnægjandi grein fyrir sér en sagðist
vera í viðskiptum í heimalandi sínu og
hefði auðgast á viðskiptum með dem-
anta, olíu, timbur og vefnaðarvöra.
Bankastjórinn og aðalendurskoð-
andi bankans, sem sáu um lánveiting-
una, bera því einu við að Baba hafl
beitt þá göldram og fengið þá til að
samþykkja þessa ótrúlegu lánveitingu
og afhenda honum féð. Aurana sagðist
hann ætla að nota til fjárfestinga í
heimalandi sinu.
Það vakti athygli þegar Baba gaf 736
þúsund dollara til heimilislausra í Mi-
ami á Florida en þar náði hann út pen-
ingunum. Þrátt fyrir mikla eftir-
grennslan hafa ekki komið í leitimar
nema 1,8 milljónir dollara af upphæð-
inni sem Baba sveik út.