Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2001, Qupperneq 8

Sigrún Ósk Krist-
jánsdóttir, annar
umsjónarmanna @
Efnið
Ég er búin að eiga fartölvuna mfna f rúmt ár og
finnst hún hið mesta þarfaþing. Það er svo auka-
bónus að amma og afi gáfu mér hana sem gefur
henni tilfinningalegt gildi. Rúmið mitt held ég
sé númer tvö í röðinni en góður svefn er lykilat-
riði í þeirri áætlun minni að halda geðheilsunni
sem lengst. Ég keypti mér nýtt, amerískt king
size-rúm fyrir mánuði sem leysti fermingarbedd-
ann af hólmi. Hann var reyndar ágætur og stóð
vel fyrir sínu.
Andinn
Þar neyðist ég til að nefna vinnuna fyrst og
fremst, sorglegt en satt. Ég hef lengi ætlað að
finna mér eitthvað til þess að rækta andann, fara
í jóga, göngutúra, Smáralind, eða eitthvað, en
ekkert stenst samanburðinn við vinnuna. Ég hef
reyndar verið svo heppin í gegnum árin að vinna
vinnur sem mér finnst skemmtilegar og gefandi.
Þegar ég er í frfi fær kærastinn sinn skammt af
tfma og ég reyni að gera mitt besta til þess að
berja fjölskylduna augum svona endrum og eins.
Andlega hliðin er greinilega ekki mín sterkasta.
Leyndardómar sígarettunnar
Þeir sem eiga leið fram hjá Tjörninni um þessar mundir hafa vafa-
lítið barið þar augum torkennilegt listaverk sem stendur upp úr
litlu eyjunni nær Ráðhúsinu. Verkið hefur hlotið mikið umtal og
sýnist sitt hverjum um hvað það á að túlka og einnig hverju það á
að líkjast. Fókus hitti því fyrir myndlistarmanninn Magnús Sigurðs-
son, sem ber ábyrgð á verkinu, og tók hann á beinið.
2001 hjó öndunum
„Þetta er tilvísun í kvikmyndina „2001: A
Space Odyssey" eftir Stanley Kubrick,
þ.e.a.s. atriðið með öpunum. Nema ég set það
hjá öndunum,“ segir Magnús Sigurðsson þegar
hann er krafinn svara vegna verksins og end-
ar þar með allar mögulegar pælingar sem hefðu
getað sprottið upp í leitinni að merkingu þessa
litla svarta kassa. Verk Magnúsar er eitt af
mörgum í röð útilistaverka sem bera heitið
„Listamaðurinn á horninu" sem er verkefni
sem þau Gabríela Friðriksdóttir og Asmund-
ur Ásmundsson myndlistarmenn standa fyrir
í samvinnu við Reykjavíkurborg.
Tímabundin geðveiki
„Það er svo sem hægt að leika sér að því að sjá
ýmislegt út úr þessu verki, sumir vilja meina
að þetta sé legsteinn, aðrir að þetta sé tilvfsun í
Vietnam-minnismerkið í Washington þannig
að þrátt fyrir að pælingin á bak við verkið sé
ákveðin af mér þá er engu að síður hægt að
leika sér að því að túlka það eins og maður vill.“
Magnús er ekkert fyrir það að liggja á skoðun-
um sínum þegar list er til umræðu. „Þetta er
svona viðleitni til að sýna að útilistaverk þurfa
ekki alltaf að vera úr bronsi, marmara eða
steinsteypu. Það þarf ekki alltaf að reikna með
þvf að verkið eigi eftir að koma til með að stan-
da á sama staðnum í marga áratugi. Enda er
það svo bindandi. Maður kemst upp með miklu
meiri geðveiki og tilraunastarfsemi ef maður
getur „tekið verkið niður" að ákveðnum tíma
liðnum, eins og á t.d. málverkasýningum.
Þannig að þetta verk verður þarna einungis um
stundarsakir.*1
Brautryðjendastarf í myndlist?
Það er ekki laust við að manni verði
hugsað til útilistaverksins Hafmeyj-
unnar eftir Nínu Sæmundsson sem
var sprengt í loft upp áramótin
‘59—60 þegar maður sér verk Magn-
úsar enda er það staðsett á svipuðum
slóðum. Magnús kveðst þó ekki hafa
miklar áhyggjur af þvf að verkið hans
hljóti sömu örlög. „Nei, ætli það.
Þetta verður bara þarna í tvær vikur
og svo er þetta bara kassi úr spóna-
plötum með smá málningarslettu á
þannig að skaðinn yrði ekki mikill.
Annars er þetta kannski bara ágætis
nútímaútgáfa af Hafmeyjunni þegar
maður pælir í því, með nútfma
stíláherslum að sjálfsögðu.“ Magnús
skellir upp úr þegar hann er spurður
hvort hann líti á sig sem brautryðj-
anda í íslenskri myndlist. „Tvímæla-
laust, það mætti eiginlega segja að
með þessu verki sé ég að taka fyrsta
skrefið í að færa íslenska myndlist inn
í 21. öldina."
OI I RIIÉTJI R IIVlíllSD HiSIXS
Ég er alltaf dálítið köld til að byrja með...
... en það þegar velskapaðir fingur fitla við mig
og mjúkar varir gæla við toppstykkið...
... kveikir alltaf í mér.
19. október 2001