Dagblaðið Vísir - DV - 28.05.2002, Blaðsíða 16

+
16
ÞRIÐJUDAGUR 28. MAÍ 2002
ÞRIÐJUDAGUR 28. MAl 2002
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjórí: Hjalti Jónsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjórí: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoóarritstjórí: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: S50 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Ritstjóm: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyrí: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plótugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Gildi skoðanakannana
Skoðanakannanir um fylgi við stjórnmálaflokka og
framboð eru eðlilegur þáttur í almennri stjómmálaum-
ræðu og upplýsingaöflun. Þetta á ekki síst við í aðdrag-
anda kosninga þótt fylgi sé jafnframt kannað oft á hverju
kjörtímabili, hvort sem er fylgi þing- eða sveitarstjómar-
framboða.
DV hefur birt skoðanakannanir reglulega og heldur þar
á lofti merki forvera sinna sem unnið höfðu slíkar kann-
anir lengi. Blaðið fór fyrir í þessum efnum þótt aðrir hafi
fylgt i kjölfarið síðari ár. í upphafi heyrðust gagnrýnis-
raddir um áreiðanleika skoðanakannana en þær hafa
flestar þagnað. Skoðanakannanir blaðsins hafa fyrir löngu
sannað gildi sitt. Með reglulegu millibili er hægt að mæla
nákvæmni skoðanakannana með samanburði við kosn-
ingaúrslit. Það próf hafa skoðanakannanir DV staðist með
ágætum. Hægt er að rekja þá sögu áratugi aftur i timann.
Skoðanakannanir DV byggja á úrtaki úr símaskrá, ým-
ist 600 eða 1200 manna. Jafnt er skipt milli kynja, þéttbýl-
is og landsbyggðar. í síðustu könnunum blaðsins fyrir
kosningar er alltaf byggt á stóru, 1200 manna, úrtaki.
Skoðanakannanir DV eru unnar af þjálfuðu starfsfólki rit-
stjórnar blaðsins.
DV kannaði fylgi framboða i Reykjavík nokkrum sinn-
um í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna nú. Niður-
staða siðustu skoðanakönnunarinnar var birt á fóstudag-
inn, daginn fyrir kjördag. Aðrir könnuðu einnig fylgi
framboða en DV komst næst úrslitunum. Við samanburð
á síðustu skoðanakönnunum fyrir borgarstjómarkosning-
arnar kemur í ljós að meðalfrávik frá niðurstöðum kosn-
inganna er minnst í könnun DV. Meðalfrávik í fóstu-
dagskönnuninni var 0,82 prósentustig. Gallup komst næst
DV en meðalfrávik lokakönnunar Gallups var 0,88 pró-
sentustig.
í frétt í blaðinu í dag er rakið að þessi nákvæmni DV-
kannana á sér langa sögu en sem dæmi má nefna að könn-
un blaðsins fór einnig næst úrslitum borgarstjórnarkosn-
inganna fyrir fjórum ámm. Þá var meðalfrávik frá úrslit-
um kosninga aðeins 0,2 prósentustig. Félagsvisindastofn-
un kom þar á eftir með 0,8 prósentustiga meðalfrávik.
Reikna verður með skekkjumörkum í skoðanakönnun-
um. Fyrr hefur DV vitnað til kenningar Gallups um að
skoðanakönnun sé góð ef aðeins muni 2-3 prósentustigum
á síðustu könnun fyrir kosningar og kosningaúrslitum.
Þeir aðilar sem könnuðu fylgi flokka og framboða fyrir
kosningarnar nú standast þetta allir og vel það. Áður voru
nefhdar kannanir DV og Gallups sem fóru næst úrslitun-
um. Þá var meðalfrávik könnunar Fréttablaðsins 1,21 pró-
sentustig. Félagsvísindastofnun var á sömu nótum en frá-
vikið þar var 1,23 prósentustig og meðalfrávik Talnakönn-
unar, sem kannaði fyrir Heim, var 1,48 prósentustig.
Niðurstöður allra þessara kannana sýna að þeir sem þær
framkvæma leggja metnað í að þær séu vel unnar. Reynsl-
an hefur kennt okkur að skoðanakannanir á íslandi stand-
ast fyllilega samanburð við kannanir sem gerðar eru af
könnunarfyrirtækjum og fjölmiðlum í nálægum löndum.
DV getur stolt litið yfir farinn veg en upphaf skoðanakann-
ana má rekja til fyrstu kannana sem Vísir gerði árið 1967.
Meðalfrávik kannana frá úrslitum kosninga hefur undan-
tekningalaust verið innan þeirra skekkjumarka sem blaðið
setur sér og oft hafa þær farið næst kosningaúrslitum. Al-
mennt hafa skoðanakannanir, ekki síst kannanir DV, unn-
ið sér verðskuldað traust almennings ekki síður en stjórn-
málamannanna sjálfra. Því var rödd framkvæmdastjóra
Frjálslynda flokksins hjáróma í síðustu viku en þar var lýst
þeirri skoðun að banna bæri skoðanakannanir um fylgi
framboða viku fyrir kjördag.
Jonas Haraldsson
17
DV
Skoðun
ísland verði virkt í NATO
Friðrik
Daníelsson

Kjallari • ++ . 1
Okkar menn stóðu sig vel
á NATO-fundinum - þeir
eiga skilið fjöður í hattinn.
Nú eru meira og minna all-
ir íbúar við Norður-Atlants-
hafið orðnir bandamenn
okkar.
Þegar íslendingar fengu tækifæri til
aö losa sig við Evrópuvaldið 1944 (þá var
það Danaveldi og um hríð páfaveldið í
Róm sem héldu okkur í myrkri evr-
ópskra stjómarhátta og trúarkredda í
einar sjö aldir) urðu Bandaríkjamenn
fyrstir til að leggja okkur lið. Strax 1942,
löngu áður en aðrir þorðu, tilkynntu
þeir að þeir myndu styöja sjálfstætt Is-
land. Þeir tóku meira að segja að sér
vamir íslands. íslenskir ráðamenn hafa
síðan treyst svo mjög á Kanann að líkst
hefur smábami að væla í mömmu.
Góður óvinur gengur í liðið
Rússar vora í fyrsta hópnum sem við-
urkenndi fuilvalda ísland, jafhvel þótt
þeir væra í viðjum ráðstjómar. Þeir
stóðu með okkur þegar Evrópusam-
bandsveldin ætluðu að stöðva landhelg-
isútfærslumar. Og þegar Evrópusam-
bandsmenn settu höft á fiskverslun við
ísland keyptu Rússar fiskinn. Þeir
studdu meira að segja við bakið á einu
mikilvægasta menningarfélagi landsins,
Máli & menningu. Rússar vora alltaf
góðir óvinir. Þeir áttu því inni hjá okk-
ur stuðning við að ganga í vinalið
NATO sem uppranalega var sett til höf-
uðs þeirra ógæfusama stjómkerfi.
íslendingar meðal fimm ríkustu
Landsmenn virðast margir halda að
„Hermennimir geta nú farið heim. Sigurvegaramir úr
okkar stríðum eiga að taka við Keflavikurstöðinni:
Landhelgisgæslan. Það yrði að vísu talsverð sprenging
hjá Gœslunni við það; líklega þyrfti að búa til nýja og
stóra Gæslu.“
Kaninn eigi að veija okkur um aldur og
ævi. Svo er ekki. Nú er komið tækifæri
til að herða upp hugann, hrista af sér
gamlar grillur og taka þátt í eigin vöm-
um sem fúllvalda ríki. Það er engin al-
vöraþjóð sem þarf að fá aðra til að sjá
um sínar vamir gegn árásum eða
hryðjuverkamönnum eða glæpahyski,
allra síst á friðartímum. fslendingum er
ekki vandara um að verja sig en öðrum
þjóðum - meðal fimm ríkustu í heimi.
Vopnlaus þjóð!
íslendingar eiga vopnaðar sveitir,
vopnaða Landhelgisgæslu og lögreglu.
Bardaginn við nútímahættumar, úrelt-
ar trúarkreddur og glæpi verður ekki
háður hér af þungvopnuðum herfylkj-
um heldur af Útlendingaeftirlitinu,
Landhelgisgæslunni og Ríkislögreglu-
stjóra með sérsveitum og lögreglumönn-
um. íslendingar era ekki vopnlaus þjóð
lengur eins og sumir hafa gert sér
bamalegar griilur um. Það era þessar
ríkisstofnanir sem þarf að efla sérstak-
lega til þess að kljást við nýju hættuna.
Nú getum við sjálf
ísland er ekki lengur hemaðarlega
mikilvægt. Kanamir ætla að fara að
stjóma Keflavík frá útibúsholu í Evr-
ópu, marguppúrsoðnum grautarpotti
styrjalda - ekki frá höfuðstöðvunum
vestra eins og við gengum út frá. Það er
því kominn tími fyrir íslendinga að taka
ábyrgð á sjálfúm sér og eigin vömum.
Stjómvöld íslands geta vel tekið við
stjóm á öllum vamarmannvirkjum og
búnaði hér á íslandi og séð um allt eftir-
lit með (ólíklegum) óvinaferðum.
Á Norður-Atlantshafi era herfley og
flugvélar NATO með eldflaugar sem
geta bragðist við hemaðarárás á ísland
á örstuttum tíma úr hundraða kíló-
Sandkom
Vill ekki til Washington
Bjöm Bjamason lagði mikið undir þegar
hann tók ákvörðun um að gerast leiðtogi
sjálfstæðismanna i Reykjavik. Kosningaúr-
slitin sýna að þetta var ákvörðun sem skil-
aði ekki árangri. í nokkum tíma hefur því
verið hvíslað að tapaði Bjöm kosningunum
ætti hann völ á embætti sem mörgum þætti
sennilega feitt, sem er sendiherraembættið
í Washington, en embættistíð Jóns Baldvins þar mun senn
ljúka. Nú segir sagan að Bjöm hafi engan áhuga á sendiherra-
embætti og sé fuli alvara með að einbeita sér að borgarmálum
jaftihliða þingmennsku.
Jón Báldvin svarar HaHgrími
Af Jóni Baldvini er það helst að frétta að hann situr þessa
dagana sveittur við í Washington að svara löngum pósti sem
Hailgrímur Helgason skrifar honum í nýju hefti TMM. I grein-
inni er Hallgrimur að lýsa fyrir Jóni Baldvini pólitísku lands-
lagi á Islandi. Hallgrímur sparar ekki stóra orðin, kemur víða
við og fjallai' meðal annars um það sem hann segir vera skoð-
analeysi Samfylkingar og ótta Ingibjargar Sólrúnar við að
taka óvinsælar ákvarðanir. Vinstrimennsku dagsins segir
hann vera gamlan kæk. Ekki er við því að búast að greinin
veki mikla hrifningu hjá Máli og menningu, sem gefur út
tímaritið, en þar vinna margir yfirlýstir stuðningsmenn R-
listans og Samfylkingar. Vakið hefúr athygli að tímaritið var
Ummæli
Flokkurinn er sterkur
„Fyrir 12 árum varð það mér hvatning til að bjóða mig
fram til alþingis, að Sjálfstæðisflokkurinn fékk ekki nema
29% í kosningunum 1987 og í þingkosningunum 1991 fékk
flokkurinn 46,3% í borginni og hefur síðan farið með for-
ystu í ríkisstjóm. Það staðfestir góða stöðu Sjálfstæðis-
flokksins, að í kosningunum núna minnkaði fylgi hans að-
eins um 1,5% á landsvísu, þótt við töpuðum 5% í Reykja-
vík. Þetta sýnir aö sjálfsögðu mikinn styrk Sjálfstæðis-
flokksins og furðulegt að hlusta á þá fjölmiðlamenn, sem
láta eins og flokkurinn komi ekki almennt sterkur frá þess-
um kosningum, en segja siðan í sömu andránni, að R-list-
inn hafi unnið stórsigur í Reykjavík, þar sem hann tapaði
1%.“ BJÖRN BJARNASON i PISTU Á HEIMASÍÐU SINNI.
nokkuð lengi á leið frá prentsmiðju og i
verslanir og kom ekki þangað fyrr en eftir
kosningar, en kunnugir segja að það stafi
ekki af pólitískum ástæðum heldur tækni-
legum. Yfirmaður tímaritadeildar Máls og
menningar er Stefán Jón Hafstein, þriðji
maður á R-lista, og víst er að hann hefur
ekki grátið þessa seinkun. Reyndar er óvíst
hvort TMM verður enn til þegar Jón Bald-
vin er búinn að svara Hallgrími en hann
ætti þó ekki að vera í vandræðum með að fá greinina birta á
öðrum vettvangi.
Loftur ekki Loftur
Á boðsmiða Kvikmyndasafns íslands á sýningu á Milli
fjalls og fjöra eftir Loft Guðmundsson, ljósmyndara og braut-
ryðjanda í kvikmyndagerð, er prentuð í daufum rasta mynd
af tveimur bömum sem kíkja upp úr kistu. Þroskað fólk þekk-
ir þar undireins fræga senu úr Síðasta bænum í dalnum og
spyr svolítið ringlað: Gerði Loftur Guðmundsson þá mynd?
Svarið er bæði já og nei: Óskar Gíslason gerði Siðasta bæinn
í dalnum en Loftur Guðmundsson gerði handritið að henni.
Gallinn er bara sá að það er ekki sami Loftur. Þessi Loftur var
einum 14 árum yngri en brautryðjandinn og lifði lfka talsvert
lengur og var þekktur blaðamaður og rithöfundur.
Sennilegast er að myndin á boðsbréfinu tengist alls ekki
þessum sýningum á myndum Lofts eldri heldur sé bara staðl-
að bréfsefni stofnunarinnar, en fýndin tilviljun er þetta samt.
Söguskýring Hannesar
„Sjálfstæðismenn gera nú eftir kosningar mikið úr
þvi að framboð Ólafs F. Magnússonar hafi verið klofn-
ingsframboð úr Sjálfstæðisflokknum. Það nefndu þeir
aldrei á nafn í kosningabaráttunni sjálfri, en nú þegar
vantar afsakanir er gripið til þessarar. Það er svosem
mannlegt og má að vissu leyti til sanns vegar færa.
Hins vegar var nú ekki mikill hægri svipur á fram-
boði Ólafs. Undirritaður hallast frekar að söguskýr-
ingu Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar sem hann
lét í ljós í Silfri Egils i gær að óánægðir kjósendur VG
hefðu verið líklegustu kjósendur Ólafs F. Magnússon-
ar.“
Magnús Árni Magnússon á Kreml.is
metra fjarlægð. Það sem þarf að vera
hér á landi er eftirlit og viðbúnaður,
mannvirki, tæki og aðstaða sem getur
þjónustað vígtól Bandarikjanna ef her-
hlaup skyldi verða. Það þarf ekki lengur
árásarbúin vopn; óvinurinn er genginn
í liðið.
Hermennimir geta nú farið heim.
Sigurvegaramir úr okkar stríðum eiga
að taka við Keflavíkurstöðinni: Land-
helgisgæslan. Það yrði að vísu talsverð
sprenging hjá Gæslunni við það - lík-
lega þyrfti að búa til nýja og stóra
Gæslu.
Nýjan varnarsamning við
Bandaríkin
Það er því loksins komið tækifæri að
leita nýs vamarsamnings við Bandarík-
in þar sem íslendingar taka þátt sem
sjálfstæð þjóð og hafa sjálfir umsjón
með sínum vamarmálum á friðartím-
um. Kaninn getur borgað meira eða
minna fyrir herhlaupaaðstöðuna - hann
mun í öllum tilvikum styðja við bakið á
okkur áfram sem hingað til. Ekki síst ef
við sýnum lit og hættum að væla utan í
honum eins og ofdekraðir smákrakkar,
en tökum þátt í vamarsamstarfmu eins
og alvöraþjóð.
Skatt eða dauða?
Fátt fínnst hjólreiða-
manninum vinaiegra en
fáfarnar götur. Engir bílar
og stöku sál að staulast
meðfram húsveggjum.
Friður til vistvæns akst-
urs.
Svona hefur Laugavegurinn verið
vikum saman. Að vísu voru ein-
hverjir bílar að paufast niður hann i
byrjun, en þegar þeir þurftu alltaf að
beygja af við Smiðjustíg urðu þeir
leiðir á leiknum og fóru annað að
keyra. Jafnvel jeppamir gáfust upp,
eins og þeim þykir nú vænt um
mjóu rennuna sem er aðalgata mið-
borgarinnar.
Við sem hjólum smeygðum okkur
bara fram hjá vegtálmanum og
brunuöum áfram eftir eyðigötunni í
heilagri einsemd. Eina tíu-tuttugu
metra. Þá steig maður af baki, tók
hjólið í fangið og bar það niður í
mitt Bankastræti, þangað sem við
tók gamalt malbik og færri vinnu-
vélar á fermetrann. Stimdum dokaði
maður með hjólið undir hendinni og
horfði á Legókubbana sem stálpuðu
strákamir voru að dunda við að
leggja í götuna. Maður fékk ekki bet-
ur séð en þetta væru nákvæmlega
eins steinar og höfðu reynst svo illa
spottakomi ofar i sömu götu. Eða
spölkomi neðar, í næstu götu. En
hvað veit fávís kona? Ekkert. Ekki
er ég verkfræðingur. Kannski em
meyrir steinar harðari í halla og
halda i marga mánuöi.
Þeir sem þrá torfærur...
Þó er engin ástæða til að ætla að
nýja steinalögnin endist eitthvaö
lengur en þær eldri. Nema nallinn
hafi einhver áður óþekkt áhrif. Þá
fáum við nóbelsverðlaunin í eðlis-
fræði fyrir Laugaveginn.
Kannski er það bara ranghug-
mynd að yfirborð gatna eigi að end-
ast. Með því að halda Legókubba-
lögninni til streitu getum við gengið
út frá að um eitt hundrað manns
hafi fasta atvinnu af að lagfæra
Laugaveginn. Þeir sem þrá torfærur
og hafa yndi af óvissuferðum, en
vilja síður fara út fyrir öryggi
byggðs bóls; þeir geta farið Lauga-
veginn. Þá sem langar að daðra við
dauðann geta hjólað niður hann.
Aldrei að vita í hvaða gjótu eða gjá
framhjólið festist og þá fleygist
knapinn af baki og fyrir næsta Hum-
mer. Útlendingum sem undrast upp-
gröft eða ójöfnur getum við sagt að
við höfum Laugaveginn svona sem
sýnishom af hálendinu. Þar séu þó
ekki gular vinnuvélar til skrauts,
heldur fremur tómleg náttúra.
Stafsetningarstíll götunnar
Þennan vistheim sístarfa og
„Ég er veik fyrir góðri
stafsetningu. Því þætti
mér vœnt um, ef hellunni
minni væri komið fyrir að
mér lifandi, svo ég geti
prófarkalesið hana. Ekkert
„hér fœdist“. Þá fengi ég
lika að velja áletmnina
sjálf: „Eitt sinn var ég til í
allt nema skattana og
dauðann“.“
spennu gætum við verið að missa.
Innan um misgóða steina Lauga-
vegsins hefur nú verið stungið nið-
ur einni tilraunahellu úr traustu og
sterku efni. Reynist hún vel, þá
verða lagðar fleiri. Ég hef séð svona
hellur áður, þær em í kirkjugólfum
erlendis, þar sem þær hylja grafir
kónga og biskupa. Þær em margra
alda gamlar og varla farið að sjá á
þeim. Hellan á Laugaveginum er þó
ekki legsteinn, heldur fæðingar-
steinn.
Engu skiptir hvort einhverjir út-
lendingar halda að við heygjum
skáldin í verzlunargötunum innan
um aðrennsli og frárennsli og ekki
heldur í hvom enda lífsins er gripið,
svo lengi sem hellan er vönduð. Hún
er að vísu morandi í stafsetningar-
villum, en þannig vildi skáldið hafa
skrifað mál. Svo er þetta líka staf-
setningarstíll götunnar; örlítið ofar
iðjar hinn ötuli spjaldaskrifari í
Kauftélagi Öreiganna. I tilefni af
skáldahellunni skellti hún upp
„frosinn svið“.
Ég er veik fyrir góðri stafsetn-
ingu. Því þætti mér vænt um ef hell-
unni minni væri komið fyrir að mér
lifandi, svo ég geti prófarkalesið
hana. Ekkert „hér fædist". Þá fengi
ég líka að velja áletrunina sjálf:
„Eitt sinn var ég til í allt nema
skattana og dauðann. Eftir að hafa
kynnst sköttunum, er ég að endur-
skoða þetta með dauðan“.
Þegar skáldin eru búin getum við
sett listmálarahellur. Þannig má
þekja Laugaveginn.
P j óðrembuvírusinn
Eiríkur Bergmann
Einarsson
stjórnmálafræöingur,
s tarfar hjá
Evrópusambandinu.
Kjallari
Frjálslynd viöhorf eiga
undir högg að sækja í
heiminum. Þung undir-
alda stjórnlyndis hefur
vaxiö jafnt og þétt á
Vesturlöndum undanfarin
misseri og í kjölfar
hryðjuverkaárásanna í
Bandaríkjunum 11. sept-
ember hafa varnargarö-
arnir í raun brostið og
flóðbylgja þjóðernis-
hyggju og umburðarleysis
risið hátt og fallið af
þunga yfir vestræn þjóð-
félög.
Þjóðemishyggjan hefur blásiö út
og fjölmiðlar vestanhafs fjalla gagn-
rýnislítið um einstakt hlutverk
bandarísku þjóðarinnar í viðsjár-
verðum heimi.
Öfgamenn í Evrópu
Að undanfómu hefur vegur hægri
öfgamanna og lýðskrumara af ýmsu
tagi ekki síst vænkast í Evrópu - álf-
unni sem tvívegis var lögð í rúst af
skefjalausri þjóðemishyggju. Það er
engu líkara en Evrópa sé sýkt af
þjóðrembu-vírusi sem erfitt reynist
að losna viö. Þótt sjúkdómurinn
liggi í dvala ámm og jafnvel áratug-
um saman þá blossa þessar bjána-
legu - en jafnframt stórhættulegu -
þjóðemishugmyndir alltaf aftur
upp.
Þannig var Evrópusambandið til
að mynda stofnað tU að koma bönd-
um á þjóðrembuna.
Velgengni franska rasistans Jean-
Marie Le Pen í forsetakosningunum
í Frakklandi og lista hins myrta
Pim Fortuyn í Hollandi hafa vakið
fijálslynda Evrópubúa af værum
blundi. Hægribylgjan i Evrópu er
ekki nýtilkomin og ögfaþjóðemis-
sinnar hafa sótt í sig veðrið úti um
alla álfu að undanfömu. Aðkoma
Jörgs Haiders aö ríkisstjóm í Aust-
urríki vakti til að mynda miklar
deilur í álfunni og Berlusconi á ítal-
íu hefur vakið hneykslan fyrir lítt
dulbúinn rasisma.
Minna á Norðurlöndunum
Minna hefur verið rætt um hægri
þjóðrembuflokkana á Norðurlönd-
unum. Lýðskrumarinn Carl I.
Hagen hefur um áratugaskeið hald-
ið merki norskra þjóðemissinna á
lofti og mælist nú annar vinsælasti
stjómmálamaður Noregs. Danmörk,
sem hefur ásamt Hollandi verið í
fararbroddi evrópsks frjálslyndis,
hefur nú horfið af þeirri braut.
Fyrir aðeins nokkmm árum þótti
málflutningur Píu Kjærsgaard og
danska Þjóðarflokksins í málefnum
innflytjenda, og raunar öörum mál-
um líka, með öllu óásættanlegur og
þau fengu tæpast inni í alvarlegri
umræðu. Nú er svo komið að Pía og
Þjóðarflokkurinn teljast ekki lengur
til öfga í danskri þjóðmálaumræðu
þótt málflutningurinn hafl ekkert
breyst. Og ekki nóg með það. Ven-
stre, gamli frjálslyndi flokkurinn
hans Uffes Ellemann-Jensens, sem
nú fer með völd í Danmörku, hefur
tekiö upp ýmis stefnumið frá Píu og
félögum og ríkisstjómin reiðir sig á
stuðning þeirra.
Sem betur fer hafa þjóðemissinn-
ar ekki enn náð að festa rætur á ís-
landi þótt einhverjir kjánar hafi
stundum flotið upp á yfirborðið með
beinlínis asnalegum yfirlýsingum.
En það er full ástæða til að vera á
verði. Það er engin ástæða til að
ætla að slíkar hugmyndir geti ekki
náð sömu fótfestu á íslandi og ann-
ars staðar í Evrópu. Öðru nær.
Þjóðemisöfgamenn í Evrópu eru
reyndar ekki einsleit hjörð. Til að
mynda áttu þeir Fortuyn og Le Pen
fátt annað sameiginlegt en andstöð-
una gegn múslímskum innflytjend-
um. Klókustu lýðskrumaramir
leggja mál sitt þannig út að með
andstöðunni gegn múslímum sé ver-
ið að veija hina evrópsku frjálslynd-
isstefnu. Að múslímar ætli að rústa
evrópska umburðarlyndisstefnu!
Þetta er fásinna. Það segir sig sjálft
að menn berjast ekki fyrir umburð-
arlyndi með því að sýna öðm fólki
umburðarleysi.
Auðvitað eigum við að standa
vörð um evrópskt frjálslyndi og
,Það er engu likara en Evrópa sé sýkt af þjóðrembu-
vírusi sem erfitt reynist að losna við. Þótt sjúkdómur-
inn liggi í dvala ámm og jafnvel áratugum saman þá
blossa þessar bjánalegu - en jafnframt stórhættulegu -
þjóðemishugmyndir alltaf aftur upp.“
berjast fyrir umburðarlyndi, en það
gerum við ekki með því að einangra
múslíma eða aðra innflytjendur.
Sagan hefur sýnt að það er miklu
hættulegra. Þvert á móti er farsælla
að taka þeim opnum örmum og
hjálpa að aðlagast samfélaginu.
(Skoðanir sem fram koma í grein-
inni eru á ábyrgö höfundar og endur-
spegla ekki nauósynlega afstööu ESB).
+