Dagblaðið - 16.09.1975, Blaðsíða 2

2
Hagblaöið. Þriðjudagur 16. september 1975.
Spurning
9

Verðbólga í algleymingi
Hefurðu gaman af klám-
myndum?
Hannes Jónsson nemi:
Ja, hvað á maöur að segja, þær
geta margar verið stórfyndnar,
en þó held ég aö sennilega hafi ég
ekki séð nógu margar.
Jón Kjartansson framkvæmda-
stjóri:
Ekkert sérstaklega, ég skoða ekki
mikið af þeim og hef yfirleitt alls
ekki gaman af þeim.
Herdis Sveinsdóttir i skóla:
Nei, helzt ekki, ég skoða engar
klámmyndir, svo aö ég á frekar
bágt með að svara þessu.
Jóhanna K. Eyjólfsdóttir
stud.ethn.:
Ég hef séð svo fáar að ég get
eiginlega ekki svarað þessu.
Pjetur Maack guöfræðinemi:
Nei, alls ekki, raunverulega
hvorki meira né minna en aðrir.
Jarþrúöur Jónasdóttir nemandi:
Ekki bara séð neinar. Ef til vill er
hægt að hafa gaman af sumurn, a
sem eru listrænar.
Borgar Ólafsson hringdi
til Pagbiaðsins og sagði sinar
farir ekki slétlar.
,,Ég ætlaði að gefa konunni
minni djúpsteikingarpott i af-
mælisgjöf og fór þvi að skoða
potta í verzlunum. Sá ég einn, er
ég hugðist kaupa, á um 8.650 kr.
Daginn eftir kem ég aftur i búð-
ina og ætla að kaupa pottinn,
sem kostar þá 12.640 kr! Daginn
áður hafði ég einnig séð i sömu
búð pott, sem kostaði þá um
12.700 kr. en hækkaði á sama
tima og potturinn, er ég hugðist
kaupa, i 17.110 kr. Ég hugsaði
mig tvisvar um áður en ég gekk
að þessum kaupum.”
Dagblaðið fékk uppgefið
hvaða verzlun þarna var um að
ræða og hringdi i hana og kann-
aði málið. Staðfesti verzlunar-
stjórinn, að i búðinni hefðu feng-
izt tvær tegundir djúpsteiking-
arpotta, nú aöeins ein, og verðið
væri 17.110 og 12.640 kr. Þessi
sending hefði komið i verzlunina
24. júli s.l. og verðið ekki breytzt
siðan þá. Eina skýringin sem
verzlunarstjóranum datt i hug á
hvernig hægt væri að ruglast á
verði pottanna var, að vörurnar
væru verðmerktar meðlausum
plastklossum, sem auðvelt væri
að hreyfa til, og kæmi það
stundum fyrir, að börn skiptu á
verðmerkjum milli hluta. Ef
fólk verður vart óeðlilegra verð-
breytinga er sjálfsagt að láta
vita af þvi til að unnt sé að
kanna málið.
A „leiksvæöinu” eru bilflök, hjólhýsi og vegasalt. Ekki eru Ibúarnir ánægðir meö þetta, sem vonlegt er.
GANGIÐ FRÁ SVÆÐINU,
BARNA OKKAR VEGNA!
Óánægðir blokkareigendur i
Breiðholti simuðu:
„Við viljum vekja athygli á
ósmekklegum vinnubrögðum
borgaryfirvalda.
Þannig hagar til uppi i Bréið-
holti I, að þar eru tvö svæði ætl-
uð til leikja. Borgin á að sjá um
að ganga frá þessum svæðum.
A svæði, sem afmarkast af
Blöndubakka og Dvergabakka,
komu menn frá borginni og
unnu af elju við að malbika,
girða og ganga frá svæðinu —
það var skömmu fyrir siðustu
kosningar. Voru nú allir ánægð-
Markús Einarsson skipstjóri i
Hafnarfirði hafði samband við
DAGBLAÐIÐ:
,,Ég vil bera fram fyrirspurn-
ir til Matthiasar Bjarnasonar
sjávarútvegsráðherra, Einars
Agústsspnar utanrikisráðherra
og Þórarins Þórarinssonar, for-
manns landhelgislaganefndar
Alþingis.
ir með stórhug yfirvalda og lof-
uðu borgarstjórn i hástert.
Á svæði, sem afmarkast af
Eyjabakka, Ferjubakka og
Grýtubakka, biðu menn i ofvæni
— jú, þeir komu með vegasölt
fyrir börnin og löguðu kantinn
aðeins. Fóru nú kosningar i
hönd — sumir sögðu, að nú
kæmu þeir ekki aftur, — aðrir
voru fullir bjartsýni á, að gengið
yrði frá svæðinu.
Ekki sýndu þeir sig og enn
hafa þeir ekki sýnt sig! 1
rigningum verður þarna eitt
svað, börnin verða skitug upp
Hvaða fiskitegundir og ár-
gangar eiga að synda yfir i 50
milurnar, þegar þið hafið samið
um undanþágur fyrir verk-
smiðjutogara frá V-Þýzkalandi,
frá brezka heimsveldinu, Pól-
landi, Rússlandi, A-Þýzkalandi,
svo nokkrar þjóðir séu nefndar?
Þetta er sá floti, sem á að fá,
með samkomulagi og undan-
fyrir haus og vegasöltin eru
komin á kaf i drullu! Það, sem
er allra verst, bilar keyra þarna
inn á svæðiö og skapast af þvi
stórkostleg slysahætta vegna
hinna fjölmörgu barna, sem
þarna eru að leik. Dæmi eru til
að stórir vörubilar með aftani-
vagna komi inn á svæðið — þarf
að minna á alvarleg slys, sem
hafa orðið af slikum farartæki-
um?
Þess vegna viljum við skora á
borgaryfirvöld að ganga frá
þessu svæði hið allra fyrsta —
öryggis barna okkar vegna.
þágum, aðstöðu til að gjöreyða
fiskistofnunum frá 50 til 200
milna svæðisins út i haf.
Er ekki möguleiki að visa
þessu máli til þjóðarinnar með
þjóðaratkvæðagreiðslu?
Landhelgismálið er það
mikilvægt mál, að ekki má láta
misvitra alþingismenn ráðskast
með það. Alþingi veldur ekki
þessu lifshagsmunamáli. Það
sýndi það þegar það lýsti yfir
stuðningi með samkomulags-
umleitunum við þessar þjóðir.”
Konur,
gefum
dreif-
býlis-
konum
frí!
E.E.G. skrifaði okkur linu:
„Hvernig væri að snúa dæm-
inu við?
Þvi skyldum við ekki breyta
alþjóðlegum verkfallsdegi is-
lenzkra „þéttbýliskvenna” i
hörkuvinnudag til sveita? Við
gefum „dreifbýliskonum ”
sólai;fri um leið.
Væri ekki nær að hafa dag-
setningu þessa merkidags
óákveðna og skella á fyrirvara-
lausu verkfalli einhvern góð-
viðrisdaginn og skreppa i hey-
skap?
Þannig myndi verkfallið hafa
mest áhrif og bæta ögn bágborið
ástand hjá bændum.
Fyrirvaralaust kvenmanns-
leysi myndi hafa meiri áhrif en
ef það væri ákveðið fyrirfram.
Atvinnubilstjórar fengju a.m.k.
einn vinnudag, „þéttbýliskon-
ur” kynntust sveitabúskapnum.
„Dreifbýliskonur” kæmust i
sólarfri og svo mætti lengi telja.
Konur! — Ef þið viljið láta
verkfallið hafa áhrif, þá breytið
til. Karlþjóðin hefur það allt of
náðugt. Um leið og við styðjum
bændastéttina, látum við karl-
mennina finna hversu bráð-
nauðsynlegur kvenmað-
ur er i nútimaþjóðfélagi.”
Raddir
Jesenda
HVERT EIGA FISKARNIR
AÐ SYNDA?
eigum við að gjalda?"
„Hvers
Anna Haraldsdöttir, nemandi
i Árbæjarskóla, hafði samband
við DAGBLAÐIÐ og kvaðst
vera geysilega móðguð yfir
viðtökunum, sem hún og
vinkonur hennar hefðu fengið i
verzlun Halla Þórarins i
Árbæjarhverfi.
„Við vinkonurnar vorum að
koma úr skólanum og ætluðum
að koma við i verzluninni á
heimleiðinni. Okkur var þá
meinaður aðgangur á þeim for-
sendum, að við værum i frimin-
útum. Við náðum tali af verzl-
unarstjóranum og hugðumst fá
leiðréttingu okkar mála en hann
stóð fast á sinu og sagði, að
krakkar fengju ekki aðgang að
verzluninni i friminútum. Við
vorum alveg agndofa á ósvifni
verzlunastjórans og ákváðum
að fara með málið i blöðin til að
vekja athygli á þessari
framkomu.”