Dagblaðið - 25.09.1975, Blaðsíða 2

2
Dagblaöið. Fimmtudagur 25. september 1975.
dagsins
Ætlarðu að stunda menningar-
lifiö i vetur?
Sveinbjörn Matthlasson hjá
Pósti og sima: Já, já, hef alltaf
gert það og á því verður engin
breyting, tónleika, myndlist og
leikhús, ég er á kafi i þessu.
Einar Skúlason Landhelgis-
gæzlunrii: Ja, þaö get ég ekki
sagt um núna. Ég fer nú samt i
leikhús og svoleiðis þegar tæki-
færi gefst.
Rigge Gorm Hoiten listakona:
Ja, ég veit það nú ekki alveg en
ég fer sennilega á listsýningar
og ég hef mjög gaman af kon-
sertum.
Gunnar Einarsson Reykviking-
ur: Ég veit nú ekki um tima til
þess, lifsbaráttan er hörð, en ég
fer oftast i leikhús og eitthvað
söng ég með kórum hér áður
fyrr.
Dagmar Jónsdóttir bankarit-
ari: Já, ég hafði hugsað mér að
lesa ensku og fara i jógastöðina
og svo fer maður að sjálfsögðu
alltaf eitthvað i leikhús.
Borghildur Ingvarsdóttir nem-
andi: Já, svo framarlega sem
það er eitthvað sem ég hef á-
huga á. Það er boðið upp á svo
margt að maður verður að velja
úr.
Raddir
lesenda
SNYRTILEGIR ÞJÓFAR!
Adda hringdi:
,,Mig langar að koma á fram-
færi þakklæti til þjófa! jú,
einmitt þjófa.
Þannig hagar til, að við hjónin
eigum sumarbústað austur á
Þingvöllum. Við höfum verið að
reyna að gera við hann I sumar,
svona eftir efnum og ástæðum.
Með öörum orðum, þarna eru
málningadollur og ýmis verk-
færi. Auðvelthefði verið aö sulla
málninguna á veggina og brjóta
allt og bramla. Nei, aldeilis
ekki, það eina, sem þeir höfðu á
brott með sér, var viskiflaska
og, jú, auðvitað upptakari fyrir
blandið.
Þeir gengu óaðfinnanlega um,
snertu ekki á neinu og meira að
segja lokuðu á eftir sér betur en
við hjónin höfum gert — það er
enginn smekklás. Við héldúm
fyrst að einhver kunningi okkar
hefði verið á ferðinni en svo var
ekki. Bara þjófar með sómatil-
finningu.”
Aðspurð hvort hjónin ætluðu
að skilja eftir viskiflöskur i
framtiðinni sagði frúin ekki svo
vera — það væri nokkuð dýrt!
FRÆKORN
BANANA
Lilja Magnúsdóttir hafði sam-
land við PAGBLAÐIÐ:
,,Eru snikjudýr i bönunum og
f svo er, eru þau þá skaðlaus?
Ég hef keypt banana i sumar,
vö merki, sem eru aðallega á
narkaðnum. Ég hef skorið þá
ið endilöngu, og þó að þeir virð-
st óskemmdir og varla nógu
iroskaðir, eru i þeim oftast nær
engjur, svipaðar trefjum, og i
illum eru korn.
Bananar eru mjög vinsæll
larnamatur. Þvi er þessi spurn-
ng min tilkomin. Er þetta skað-
egt?”
DAGBLAÐIÐ sneri sér til
Kristins Guðjónssonar hjá Ban-
anar hf.
„Þessi korn, sem konan talar
um, eru fræ bananans og eru að
öllu leyti eins og fræ annarra á-
vaxta, nema hvað þau er svo
litil að fæstir verða þeirra varir.
Þau eru meí) öllu óskaðleg. Eins
og allir vita vaxa bananar i
hitabeltinu og eru fluttir með
kæliskipum til Evrópu. Þaðan
eru þeir sendir til islands í köss-
um, 20 kg i kassa, og vafðir inn i
plastfilmu.”
LESENDUR
Ef ykkur liggur
eitthvað á hjarta,
hringið þá í
síma 83322
á milli
klukkan 13 og 14
Aðeins
tveir
skussar
Myndin: Frá leik Keflvlkinga og Dundee Utfl. Grétar horfir forviða á einn Skotann blta gras. Ahorf-
endur voru óánægðir með aðieikurinn skyldibyrja fyrir auglýstan tlma.
AF HVERJU AUGLÝSTU ÞEIR
EKKI RÉTTAN TÍMA?
uðiaugur Heigason Skipholti
:0, hringdi:
,,Ég vil lýsa yfir vanþóknun
íinni á þvl háttalagi Keflvík-
íga að láta leikinn byrja fyrir
uglýstan tíma. Ég, ásamt
élögum minum, kom þarna
tveim mínútum fyrir sex og þá
stóð 1-0. Ég get ómögulega
skilið hvers vegna þeir auglýstu
ekki leikinn fyrr. Voru þeir ef tii
vill hræddir við að aðsókn
minnkaði? Keflvikingar vissu
sem var að mikil aðsókn yrði frá
Stór-Rey k ja vikursvæðinu.
Blöðin auglýstu leikinn upp —
og svo gera þeir þetta. Ég veit
að fjölmargir voru sáróánægðir
vegna þessarar framkomu.
Ég get vel skilið ástæður Kefl-
vil;inga fyrir að láta leikinn
byrja fyrr — EN þá áttu þeir að
auglýsa það.
Ég vona, að atburður sem
þessi komi ekki aftur fyrir —
slikt veldur bara óánægju.”
Baldur Pálmason skrifar:
í upphafi greinar minnar um
umferðarmál hér i blaðinu á
þriðjudaginn var gerði ég að
umtalsefni hinn sexfalda bilaá-
rekstur á dögunum. Mér hefur
verið bent á að ökuþórarnir,
sem ósköpunum ollu, hafi að-
eins verið tveir og einkanlega
annar þeirra. Hinir höfðu vist
numið staðar, voru eftir það
stangaðir aftan frá og stönguðu
siðan ósjálfrátt fram fyrir sig.
Þetta sýnir að bilið hefur ver-
ið of stutt á miili bila, og skyld-
um við ökumenn temja okkur að
hafa 4—6 m bil fram að næsta
bil i kyrrstöðu, auðvitað miklu
lengra i akstri.
En slikt dæmi sem þessi á-
rekstur er þvi miður ekki eins-
dæmi og var ljósi brugðið á það
til viðvörunar, án þess að farið
væri út i einstök atriði. En ekki
vildi ég skella skuld á þá sem
voru að mestu eða kannski öllu
leyti án saka.
HVAÐ VERÐUR UM KISTUNA?
Ein, sem ætlar i ofninn, hringdi:
„Eftir að ég las grein i sunnu-
iagsblaði Þjóðviljans um
arðarfarir og likbrennslu,
angar mig að spyrja, hvað
erði um kistuna ef lik er
>rennt? Er hún brennd með
likinu (sem mér finnst nú ótrú-
legt) eða er kistan brennd sér?
Er hún ef til vill seld öðrum? Ef
svo er, sem ég held að ekki sé
leyfilegt, hvers vegna eru ekki
leyfðar sérkistur fyrir þá sem
eru brenndir.
Dagblaðið hafði samband við
Hjört E. Guðmundsson for-
stjóra Kirkjugarða Reykja-
víkur:
„Hér á landi, eins og á öllum
Vesturlöndum, er kistan brennd
með jarðneskum leifum hins
látna. Askan er tekin og sett i
duftker. Siðan er askan jarðsett
annaðhvort i grafreit eða sér-
stökum duftreit hér i kirkju-
görðunum. Það fer eftir ósk
aðstandenda eða hins látna
hvort er.”