Dagblaðið - 23.01.1976, Page 9

Pagblaðið. Föstudagur 23. janúar 1976.
9
Sigmar tók gleði slna aftur þegar ljósmyndarinn smellti mynd af honum
PB-Rj arnleifur
I fangi móður sinnar
Gaman að ferðast
— Hvar hefurðu fasta búsetu?
,,Ég hef búið i Milanó i sl. fjög-
ur ár. bar er mjög gott að vera.
En ég kem oft hingað heim, ekki
sjaldnar en fjórum til fimm sinn-
um á ári. Sigmar litli er hér
heima hjá foreldrum minum.
Einnig ferðast ég mikið i sam-
bandi við vinnuna og hef komið
viða við.
Það er kannski ein af ástæðun-
um fyrir þvi að ég valdi þetta
starf — að ég hef svo gaman af að
ferðast. Einnig er þetta mjög
frjálst. Ég get alveg ráðið þvi
hvenær ég vinn og fyrir hvem.
Ég gæti ekki hugsað mér að
vinna við eitthvert starf frá
klukkan 9—5 og alltaf á sama
stað. Ég verð að komast ,,á
flakk”. Mér hefur veriö boðið
hlutverk i kvikmyndum en ég get
ekki hugsað mér slikt starf.”
— Hvers konar myndataka
finnst þér skemmtilegust?
„Myndataka er i rauninni alltaf
jafnleiðinleg,” segir Guðrún og
hlær. „Égerbúin að vera i þessu i
tólf ár og þá er það ekki spenn-
andi lengur.”
— Eru fataskápar ljósmynda-
fyrirsætunnar ekki fullir af tizku-
fatnaði?
„öðru nær. Þegar maður er all-
an sinn vinnudag að skipta um
alls kynstizkufatnað hefur maður
hreint engan áhuga á að klæðast
honum i einkalifinu. Við göngum
mest i gallabuxum, peysu eða
blússu, eða i öðrum þægilegum
fatnaði.”
— Notarðu mikið af snyrtivör-
um?
„Nei, það geri ég ekki. Ég hef
ofnæmi og hef aldrei getað notað
„make-up”. Ef ég fer út á kvöldin,
eða er i myndatöku nota ég litað
andlitskrem. Ég mála mig dálitið
um augun.
Konur á íslandi eru svo heppn-
ar að þær þurfa ekki að nota
„make-up’ þvi hér er engin
mengun i loftinu. Það eina sem
þær þurfa að nota er andlitskrem
til að verja húðina fyrir vindin-
um. Eitthvað það óhollasta sem
hægt er að gera er að nota
„make-up” dagsdaglega”.
Auðveldara að giftast
en skilja
Ég spurði Guðrúnu hvort hún
væri gift og neitaði hún þvi. Þá
spurði Bjarnleifur ljósmyndari
hvort hún væri á móti hjónabönd-
um.
Hún hló og svaraði „Nei, alls
ekki og siður en svo. Mér finnst
bara að fólk eigi ekki að gifta sig
fyrr en það er búið að sjá sig um
og njóta þess að vera ungt. Mér
finnst að stúlkur hér gifti sig allt-
of ungar.
Það er lika eitthvað fullorðna
fólkinu að kenna. Ef stúlka er
orðin, viö skulum segja 25 ára og
er ekki gift þá er starað á hana og
hún gjarnan spurð: „Hvað þá?
Ætlarðu að pipra?” Það er ekki
skemmtilegt að fá svoleiðis at-
hugasemdir.
Auðvitað getur komið fyrir að
fólk verði yfir sig ástfangið og þá
er ekki spurt um aldur. Til eru
stúlkursem hugsa sér að gifta sig
ungar og eiga börnin fljótt. Þegar
þau verða svo flogin úr hreiðrinu
blasir lifið við þeim og allir vegir
færir.
Þetta finnst mér vera mikill
misskilningur. bað er allt annað
að njóta lifsins áður en gengið er i
hjónaband en eftir. Mér finnst
einnig að fólk eigi að vanda sig
þegar það giftir sig og alls ekki
gera það oftar en einu sinni um
ævina. Það er bara miklu auð-
veldara að komast i hjónaband
heldur en úr þvi aftur.”
— Ráðleggur þú ungum stúlk-
um að leggja út á þessa braut.
sém þú hefur gert?
„Já, það geri ég hiklaust. Þeim
stúlkum sem haga sér skynsam-
lega og sýna þolinmæði fyrst i
stað getur vegnað vel. Mikill hluti
þeirra stúlkna sem byrja á ljós-
myndafyrirsætustarfinu i dag,
eða um 40% fara i leikskóla, læra
blaðamennsku eða tizkuteikning-
ar. Það er gott að hafa eitthvað i
pokahominu þegar maður getur
ekki lengur verið fyrirsæta.”
— Átt þú eitthvað ,,i pokahorn-
inu”?
— Mig langar til þess að vinna
við „almenningstengsl”, eða við
það sem kallað er „public re-
lations” á erlendu máli, þegar
þar að kemur”.
Guðrún Bjarnadóttir hefur
dvalið hér heima i levfi frá þvi
fyrir jól og fer utan i febrúar. Hún
heldur þá til Sviss og bvrjar að
vinna i byrjun marz.
—A.B.
Guðrún Bjarnadóttir er dóttir Bjarna Einarssonar forstjóra fyrir
Skipasmiðastöð Njarðvikur. Hún var kjörin fegurðardrottning ls-
lands árið 1962 og áriðeftir Ungfrú alheimur, 1 Bandarikjunum.