Dagblaðið - 24.01.1976, Blaðsíða 6

Oagblaðið. Laugardagur 24. janúar 1976.
1 // tVOPUR FISKfí fíUDUR /N/V '<F~ 0 LfíKT, MfíT F/SK SoRC, - PiR.
& S/Ðfí
i!
5 UNV STEIZ- ^ Kfí ■
1 VOT- Sl!. R/ Tv'/HL.
1 Ul 1 'oTnuR ÍY I \ 1 vr GfEFfí SL£Tr/
\ 1 YVv \. f ’ iflLJ RfíH —DÝR!r NlfíUK rfíLFi
1 III 'Wkk/nk Stor VELD/
Stefn- UR ÞJOE> höfð !N&/ U/T/E HLjot) F/ÍR/ /6

l — j MKÐUR
L/ÍRÐI
kLfíKQ 3'fU/D Sfímm- /o : omn - L£ST
VOLUHD peyja L/m ; v
LfíNDft KofíT
H/ET) '/ Hús/ 5 P'LPi V
Hfí/SUR.
STAUR.fi K/ND
STRÁlc
DRy/<R
’Ol'/k/r /*L>
í cKK! <- VEL FEi A<r - TAK/
AFLS HfíN- VJSF£>
S/KDA SKÓ \t fí TV. VEGI
LA-ft y VALSfí l<ÓN6<r koHfí
URMUlL
) T>Rfím/} smÁ BVliÐ
TJT/LL
FK’E’TTfí sroFn fftRbfíÞ
/ / y V£l HKfíFN
OÞeTT -r- K
/VolD- UR TZ 5 KOL/
HR/NG /N/V
/ ifíFNfí
) FÖTT LfíUÍ,
ÖFUG - LH? TfíLGfí
della 6RIPUR s ■ ■ T/NAR
etstuiz fíLjúfuli
r~ MoRfí Kfípp/ E/NS um /
ToBfíK um - S Ö6N
FYR/R- IEÍTuH /N/V KonuM- GUR.
FyKIF SÖCá/V
5AmHL. VTEL foRPV
/<//vy. NAFTV T/t/ll
HftTÍÐ ESPfíZ
pok/
Long - u/v f / „ ROÐ 9
V) 0 Cv .o vn o: tv
V) CV 0 u .o: u 0 -4 u
> Uj u: p: u \ U ry u
U q: VS YO V- u V q; \ U VD
T) u. U Ry V; vn U u vn r '0 K n; U u U
<3; u. q: U n (V U vn vn vo u
tn tv u o: u cv u U <0 •X U Pl •\
tn cc u. u n U u CV u N VN u u \
U: U > .0 u. V) > Cp 0 & ki u U
0 <n o: u .o; S; u 0 U U 0 U
r R: (V u. íi u q: K u \ .o 0
K u VD u -- 0 u • u u 0 u
i i > vn U o • u 00
Það rann upp fimmtudag-
urinn 11. desemberog við hjónin
vorum búin að vera eina viku i
New York. 1 dag hafði æskuvin-
kona okkar, sem vinnur hjá
Loftleiðum á Kennedyflugvelli,
boðið okkur til hádegisverðar
ásamt sambýliskonu dóttur
okkar, sem við bjuggum hjá.
Eftir hádegisverðinn var
ætlunin að heimsækja rit-
stjórnarskrifstofur Daily News i
New York. Stjúpsonur vinkonu
minnar er einn af ritstjórum
þess ágæta blaðs, Mike Patt-
erson að nafni.
Fóru nú allir i sunnudagafötin
sin og við höfðum engin umsvif
og pöntuðum okkar leigubil. Nú
skyldi haldið til borgarinr-*
með „stæl”, — engar a
'“iX f ™ jw*'
aftur I en ,ram 1
^avstjóranum, sem var
„ar maður. Billinn hans var
abyggilega hreinlegasti og
nýjasti leigubillinn i allri New
York. Þeir leigubilar, sem þar
eru i ferðum, þættu ekki
boðlegir hér heima.
Þegar við höfðum ekið
smáspöl, spyr bilstjórinn var-
færnislega,hvort við eigum ekki
dóttur? Jú vist, svöruðum við
dálitið undrandi. — Já, segir
hann þá. — Ég ók henni einu
sinni utan af flugvelli á þetta
heimilisfang og var hann dálitið
ibygginn á svip. Ekki var gefin
nánari skýring á málinu og við
vorum satt að segja dálitið hissa
á, að hann skyldi vera að hafa
orð á þessu.
Skýringin var dálitið fyndin.
Við fengum hana þegar við
hittum dótturina siðar um
daginn. Vinkona hennar var að
koma frá Islandi og þær tóku sér
leigubil heim frá flugvellinum.
Dóttir min er dálitið ákveðin og
var eitthvað ströng i tali þegar
hún var að segja bilstjóranum
til vegar. Eitthvað likaði honum
ekki við leiðbeiningarnar og
hafði orð á þvi að hún væri
nokkuð hvassyrt. Þá hafði
vinkonan sagt, i mesta gamni
auðvitað, að ef honum þætti
þetta vera hvasslega talað, þá
skyldi hann bara biða þangað til
hann hitti móður hennar!!
Við hlógum mikið að þessari
einkennilegu tilviljun, og liklega
hefur bilstjórann ekki órað
fyrir þvi i október að eiga eftir
að hitta móður þessarar
ákveðnu stúlku i desember!
Svona er heimurinn lftill, jafn-
vel i New York.
En þetta var útúrdúr.
Um þetta leyti vop'. ‘,0.rPi
hreinsunarmenn j. •’or,®*f1,n]1 .
verkfalli oe Ve-"’tíldur öhrjáiegt
að Htast g°tunum- Hrauk-
rusli, i plastpokum þó,
aJru hvarvetna og þegar billinn
nam staðar fyrir framan
Russian Tea Room þar sem
ætlunin var að snæða, gátum við
varla komizt inn fyrir rusli.
Þetta tókst þó með góðum vilja.
Þetta er dæmigerður „rúss-
neskur” veitingastaður, mjög
vinsæll meðal New York-búa og
gesta i borginni. Þarna kemur
jafnan margt „frægt” fólk. í
þetta sinn gátum við ekki komið
auga á neitt slikt, þvi miður.
Að sjálfsögðu var matseð-
illinn á rússnesku eins og vera
ber á rússneskum veitingastað.
Við vorum mikið búin að velta
honum fyrir okkur, þegar við
skoðuðum bakhliðina en þar
voru réttirnir skýrðir. Það var
heilmikið mál að panta sér eitt-
hvað sniðugt. Allt i einu rak ég
augun i rétt sem heitir „Kotelet
a la Kiev”, eða eitthvað i þá
áttina. Þarna kom eitthvað sem
var rússneskt, — alveg ekta og
ég vissi hvað það var, og það
var gott. Ég hafði fengið slikan
rétt heima á Islandi, i boði hjá
starfsmanni rússneska sendi-
ráðsins.
Ég pantaði þetta siðan eins og
ég hefði aldrei gert annað en að
borða á rússneska visu. Mér
fannst þær vinkonur minar
heldur ófrumlegar, þær fengu
sér bara buff stroganoff. Það
veit maður auðvitað hvað er, —
og kaupir ekki köttinn i
sekknum.
Það vildi til að sorpið er i plastpokum og ekki var of heitt i veðri.
Nærri má geta að ekki er skemmtilegt að hafa sorpið svona úti á
götu. Sorphreinsunarmenn eru sannarlega mjög nauðsynlegir i
þjóðfélaginu.
Frá skákþingi
Reykjavíkur
Eins og sagt var frá i siðasta nýhafið. Þátttakendur eru alls
þætti er Skákþing Reykjavikur 136 en þeir skiptast þannig: 65 i
A/a. / n. A. z. 3. H. s 6. 7. & 9. /0. u vz Vinn. P6Í
./ Þœbrtiyií<j V///, 1 1 Z+2L. 2.
2. MFrFGe<Z PíTk/ÍSStJ 0 f 1 \ 2+1 lí 3.
3 'S'Ó/filOr/ 0 V/// 1 | +2 ui
V G-'JUfí /yvhíMnssc-J W/, 0 % ’A.uU
S. Bzal- ptu-oÚLSuJ é 0 0+3 bi^
6. Tfmn p- (tUuu-uJ w. 0 Í2. A+3til
7- W&Uo« ot-fyfvuJ 1 % 1 1 l 4 1
S. /Kfcíle P- 'fL&iieuíuJ % 0 A+;s.t
9. Gri^vfr^J 1 0 u | L7\A
40. &H~rvwuvvttíd 0 iz. 1 'm H■
44. &TTA/vl 6vv£V*>vw/DSioi 0 m 0 + 3 •*
42. 0 0 V//,
V