Dagblaðið - 09.06.1976, Page 11

PAGBLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 9. JÚNÍ 1976
oð hinu rétta um töfralœkninn
n
(og Kína) við því að blanda sér
í málefni Afríkuþjóða.
í stjórnartíð Nixons var
Kissinger samningamaðurinn
milli Hvíta hússins og þingsins.
i>að er hann ekki í stjðrn Fords.
Ford hefur ekki sama metnað
og vandræði og Nixon og hefur
líka haft ágætt samband við
þingið.
Jafnvœgi í
stjórnmálum
Flestir hafa komizt að því að
i sjálfvalinni samningastöðu
sinni svíkur Kissinger alla
aðila til þess að fylgja aðallífs-
skoðun sinni og Metternich: Að
viðhalda jafnvægi í stjórn-
málum.
Nú síðast — í janúar—
bauð hann forsetafram-
bjóðendum demókrata-
flokksins á laun að kynna sér
stefnu Bandaríkjanna í utan-
ríkismálum. Hann fékk
kurteislegt nei takk sem svar.
Frambjóðendurna grunaði
hvað Kissinger hafði í huga: Að
halda embætti sinu sem utan-
ríkisráðherra enda þótt
demókrötum tækist að endur-
vinna forsetaembættið.
Tvískinnungshóttur
í stjórnartíð Nixons túlkaði
Kissinger heiminn fyrir for-
setanum og stefnu forsetans í
utanríkismálum fyrir
heiminum. Þessa kennslu
hefur Ford frábeðið sér.
Kannski man Ford hvað
gerðist er Watergatehneykslið,
lokaósigur Nixons, náði
hámarki. Þá sagði hann
Rússunum að Nixon væri vit-
skertur og óútreiknanlegur for-
seti og að þeir ættu að sam-
þykkja tillögur hans um af-
vopnun.
Heima í Bandaríkjunum
sagði hann það sama við
fulltrúa frá hinum frjálslyndu
dagblöðum og við Nixon sagði
hann að hann (Kissinger) væri
bezta vörn hans gegn hinum
frjálslyndu dagblöðum.
Hvorki Rússar né dagblöðin
trúðu þessum sögum
Kissingers.
Kissinger sagði vinstri
sinnuðum skólamönnum, að
hann (Kissinger) væri bezta
vörn þeirra gegn hægri stefnu
forsetans. Og honum tókst að
sannfæra forsetann um það að
hann (Kissinger) væri bezta
vörn hans gegn vinstri
sinnuðum uppreisnaröflum i
þjóðfélaginu.
Skottulœknir
Nixon er horfinn af sjónar-
sviðinu. Líf hans og ferill í
stjórnmálum er algjörlega í
rústum. Bandaríkjamenn eru
lausir við eitt vandamálið enn.
Og það er einmitt vandamál
Kissingers. Ford er of
einfaldur og of einspora stjórn-
málamaður. Ef eitthvað fer
úrskeiðis í utanríkismálum
Bandaríkjanna er það ekki
lengur forsetinn heldur utan-
ríkisráðherrann sem fær
skammirnar. Ef allt gengur vel
er það forsetinn sem fær
þakkirnar. Þessi staða hefur
eyðilagt samningastöðu
Kissingers.
Sigrar Kissingers hafa því á
vissan hátt orðið til þess. að
hann sjálfur hefur beðið
ósigur. Því má búast við því að
kosið verði um Kissinger í ár
eins og forsetann. Pókerspili
hans er að ljúka.
Menn eru búnir að komast að
hinu sanna um töfralækninn.
HELGI
PÉTURSSON
Er stéttaskipting ó íslandi?

Þessi spurning er raunar
óþörf. Við vitum öll af vissri
stéttaskiptingu. Efnahagur
fólks er mjög misjafn. Sú tala
sem við fáum um þjóðartekjur,
þ.e. tekjur á einstakling, sýnir
að margir eru mjög tekjuháir.
En é‘g ætla í þessu að ræða um
vissa stéttaskiptingu. Þá stétta-
skiptingu sem mér og fleirum
sem ég hef rætt við í minni stétt
finnst fara vaxandi. Ég á hér
við þau skil sem eru að myndast
á milli þeirra sem betur eru
settir og hinna. Það er stað-
reynd að hér í Reykjavík og
nágrenni eru að myndast hverfi
þar sem tekjuháir einstakl-
ingar búa að mestu leyti sér.
Það er líka staðreynd að
menntafólk hefur nú minna
samneyti við alþýðu en áður
var. Þrátt fyrir allt tal um rót-
tækni er eins og það sé langt í
burtu frá daglegum erfiðleik-
um erfiðismannsins. Ég veit
ekki hvað hagskýrslur segja en
mig grunar að tekjúmismunur
fari vaxandi. í hvert sinn og
gengið er til kjarasamninga er
veinað út af að nú sé þessi
verkalýður að setja allt á haus-
inn. Síðan er kaupið hækkað
við þá sem ekki þurfa meira
með. Bros á vör. Og ofan á það
hefur það hátekjufólk meiri
hlunnindi en hitt. Hvernig væri
að skyggnast um við sjúkra-
húsin i næsta nágrenni. Bera
saman híbýli hjúkkunnar og
Sóknarkonunnar, þ.e.a.s. ef
Sóknarkonan á nokkurn kost á
vistarveru. Það hefur alltaf
verið siður að virða þau störf
minna sem eru erfið og óþrifa-
leg. Svo verður þar til fólkið
sem vinnur þau skilur almennt
að þau eru alveg eins nauðsyn-
leg og oft nauðsynlegri en það
sem er kallað fínna. Fólk sem
vinnur erfiðisstörfin verður
•sjálft að hætta að tala um sig
sem bara eitthvað. Hvernig fór
í vetur þegar skúringakonur í
skólum hættu að skúra? Skól-
arnir urðu að loka. Hvað blasir
við ef Sóknarkonur, sem aldrei
má nefna þegar talað er um
heilbrigðisþjónustu, hyggja á
verkfall? Þá viðurkenna allir
neyðarástand. Nú ætlum við
Sóknarkonur að láta fara fram
könnun á störfum okkar. Ég á
von á að þar komi ýmislegt í
ljós sem almenningur hefur
ekki gert sér grein fyrir. Þá
kemur kannski einnig í ljós,
hver á sök á stéttaskiptingu
innan sjúkrahúsanna, kerfi,
sem er svo vinsælt að skamma
eða fólkið sjálft. Fólk á mínum
aldri og reyndar eldra og yngra
hefur minnimáttarkennd gagn-
vart menntamönnum. Ég
læknaðist til fullnustu af henni
við að vinna á stúdentagörðum.
Þó er margt af mínum góð-
kunningjum menntafólk. Ég
Kjallarinn
Aðalheíður
Bjarnfreðsdóttir
man ekkert eftir því og það
ekki heldur. Svo eru hinir sem
halda að giidur sjóður,
aðgangur að bönkum o.þ.h. geri
þá að einhverju. Já, þeir. Svo
við tökum þetta saman í nokkr-
um orðum. Það er stéttaskipt-
ing á íslandi. Því sem við
höfum að skipta er illa skipt.
Dýrtíðarflóðinu er fyrst og
fremst velt yfir á þá sem síst
mega við þvi. Þeir sem hafa náð
sér í menntun, telja sjálfsagt að
þeir hafi forréttindi þó þeir
sumir prediki stéttlaust þjóð-
félag. Braskaraklíkan fær
aldrei nóg og nú er hún að
reyna að koma okkur undir
kúgunarsvipu. Þetta er allt í
lagi, þingmennirnir farnir í
sumarfrí. Enginn má vera að
neinu. Einhverntíma vöknum
við við vondan draum og
verðum að horfast í augu við
að það var dýrt að sofa.
Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir,
formaður
Verkakvennaféiagsins Sóknar.
>s
Frá því ég man eftir mér,
hefur verið hér á landi í gangi
mikill áróður gegn kristni,
kirkjum og alveg sérstaklega
gegn prestum. Þessum áróðri
var og er haldið uppi af
stórskáldum þjóðarinnar. Nú á
tímum hafa útvarp, sjónvarp,
leikhúsin og kvikmyndahúsin
fetað dyggilega í fótspor skáld-
anna. Það er tæpast flutt leikrit
í útvarpi eða mynd í sjónvarpi,
að ekki sé komið inn á þessi mál
og meira eða minna reynt að
skrumskæla kirkjusiði og
presta. Á mörgum fleiri sviðum
er þessi áróður í fullum gangi:
bendi aðeins á ávarp
háskólastúdenta 1. des. 1975.
Það er mjög ánægjulegt að hér
á landi skuli nú, þrátt fyrir allt
naggið og niðið vera starfandi
kristnir söfnuðir um allt land,
og af mörgum talið að það starf
fari vaxandi.
Hún var svo sannarlega
táknræn þögn flestra fjölmiðla
um hina stórmerku kristilegu
samkomu í Laugardalshöll. Það
má segja að svona samkomur
ungs menntaskölafólks gefi
þjóðinni lýsandi stefnuljós
gegnum allan of-
stækisáröðurinn gegn kristinni
menningu, sem að margra dómi
er eina von þjöðanna um
bjartari framtíð. Því miður gal
ég ekki sótt fundi þessa ágæta
fólks, en ég var á samkomu
sænsksfólks á Eyrarbakka, og
var ég mjög hrifinn af hinni
látlausa framkomu og trúar-
vissunni sem speglaðist i
ræóum og gullfögrum söng
fólksins.
Kvikmyndaiðnaðurinn
mikill bölvaldur
Það er mjög athyglisvert að
fjölmargir Hollywoodleikarar
hafa snúist til kristinnar trúar,
eftir að hafa uppgötvað niður-
rifsmátt kvikmyndaiðnaðarins
gegn flestu því sem talið hefur
verið mannbætandi hér á jörð,
og þeir telja hana einu leiðina
út úr því miðaldamyrkri
ofbeldis, haturs og kláms, sem
kvikmyndaframleiðendur og
höfundar kvikmynda þrýsta
stöðugt í huga hins mikla fjölda
fölks, sem eyðir bæði fé og
dýrmætum tíma í að horfa og
hlýða á allan hinn hryllilega
sora, sem flestar kvikmyndir
eru fullar af nú. Uppskeran
speglast svo í alls konar
glæpum, sem framdir eru í
sívaxandi rnæli um víða veröld.
l>að er ánægjulegt tímanna
tákn að sá frambjöðandi til for-
setakosninga i Bandaríkjunum,
sem mesta athygli vekur og
hefur hlotið mjög mikið fylgi
fólks af öllum stéttum, er mikill
trúmaður. Aftur á móti er yfir-
ráðastéttin ásamt verkalýðs-
foringjavaldinu skelfingu
lostin vegna hins mikla fylgis
sem Jimmy Carter hefur.
Ég held riú hilli undir það að
fólkið, almenningur, fari í vax-
andi mæii að afneita gömlum
og úreltum stjórnunar-
aðferðum sem flestir eru orðnir
dauðþreyttir á. Það er auðsætt
að yfirráðastéttin (hvar sem í
flokki er ) hefur litla stjórn á
mikilvægustu málum, nefni
aðeins réttarmál, skólamál, fjöl-
miðla t.d. kvikmyndir,
sjónvarp og útvarp, Það virðist
vera mjög örðugt að koma
lögum yfir stórglæpamenn
þjóðfélagsins.
Kraftur kristindóms
Ég á bágt með að skilja allt
það góða fólk, sem ekki telur
sér samboðið eða álítur það
svari ekki kostnaði að sækja
okkar ágætu guðsþjónustur
sem fram fara í kirkjum
landsins. Ég held að þetta fólk
geri sér ekki grein fyrir hinum
mikla sálræna styrk sem það
veitir að sækja guðsþjónustu og
taka þátt í henni með
sameiginlegri bænagjörð og
söng sem stjórnað er af ágætum
söngstjórum og söngfólki sem
leggur sannarlega fram alla
krafta sína svo að
guðsþjónustan verði sem
fegurst og áhrifaríkust. Svo er
fjöldi fólks sem lætur bæði
stórar og smáar fjárhæðir af
hendi til safnaðarstarfsins og
margir aðrir vinna ómetanleg
störf innan safnaðarins án þess
að fá nokkur laun fyrir, önnur
en ánægjuna og lífsfyllinguna,
sem fylgir ætíð mikiivægu
mannbótastarfi.
Yfirnáttúrleg verk
guðskrafta hafa gerst og eru
alltaf að gerast. Fjöldi fólks
sem þjáðst hefur, bæði af and-
legum og líkamlegum sjúkleika;
hefur hlotið heilsubót eða
fullan bata með hjálp hins
mikla kraftar guðs sem allir
geta átt aðgang að.
Eg vil beina því til þeirra,
sem tapað hafa stefnunni á ljós
lífsins og eru að festast í snöru
niðurrifsafla nútímans að
sækja okkar ágætu
guðsþjónustur í stað þess að
láta leiðast á þjóðspillandi sam-
komur, ég nefni vínveitinga-
hús. víndrykkjuskemmtanir og
mannspillandi kvikmyndir.
Kristur sagði: Hvar sem tveir
eða fleiri eru saman komnir í
mínu nafni, þar er ég meðal
Vi
Kjallarinn
Ingjaldur Tómasson
\
yðar. Og ennfremur.: Leitið
fyrst guðsríkis og réttlætis. og
þá mun allt annað veitast yður
að auki.
Því segi ég við þá, sem eru að
gefast upp fyrir tilbúnum
nútímaerfiðleikum, að taka
þátt í guðsþjónustum íslenskra
safnaða og fylla kirkjurnar,
ekki aðeins á jólum heldur
alltaf. Reynið um næstu helgi og
ótrúlegur árangur mun fljöt-
lega koma í ljós.
Ingjaldur Tómasson
verkamaður.