Dagblaðið - 03.08.1976, Blaðsíða 2

DACHLAÐIÐ. — ÞKIOJUIMCUK .'I. ACUST 1976.
HVAÐ BER FASTEIGNASALANUM
AÐ GERA FYRIR ÞÁ
ÞÓKNUN SEM HANN FÆR?
Raddir
lesenda
Mig langar að biðja
Dagblaðið um að birta þessa
grein mína til þess að lesendur
geti varast fasteignasölu sem
þessa, og eins ef einhver gæti
hjálpað okkur út úr þessum
ógöngum.
Hver er réttur borgarans?
Hvað er fasteignasala?
Hvar á hver heima?
Við vorum búin að hafa
íbúðina okkar til sölu nokkurn
tíma þegar okkur voru boðin
skipti á fokheldu húsi í Vogum,
Vatnsleysuströnd á okkar
íbúð.
Okkur datt i hug að gaman
væri að breyta til þar sem við
búum við eina fjölförnustu
götu borgarinnar. Maðurinn
minn fór með sölumanni að
skoða húsið, en þetta var að
kvöldi til og farið að dimma svo
lítið var hægt að sjá. Hann
sagði mér síðar að honum litist
allsæmilega á húsið. Þar sem
hann var að fara á sjóinn þá
bað hann mig (konuna sína) að
ákveða þetta og gaf mér fullt
umboð til þess að ganga frá
samningum ef úr yrði.
Samningurinn var síðan
undirritaður í febrúar. Við
greiddum sölulaunin og 14. maí
áttu svo eignaskiptin að fara
fram. Af þeim gat þó ekki
orðið, því seljandinn hafði ekki
getað losað áhvílandi lán, sem á
fokhelda húsinu voru svo þar
byrjuðu okkar vandræði.
Eg var búin að segja upp
vinnu minni, því okkur grunaði
ekki að þetta myndi ekki
standast. Einnig vorum við
búin að láta leggja miðstöðina í
húsið, en meira gátum við
ekki látið gera því lánin sem
okkur voru lofuð, voru ekki
fáanleg fyrr en þinglýsing
hafði farið fram.
Fasteignasalinn lofaði nú að
vinna vel í þessu og sagði að allt
ætti að vera komiö i lag um
miðjan júní. En þá var allt við
það sama. Eg byrjaði aftur í
minni atvinnu og var okkur
gefin góð von um að þetta færi
nú allt að leysast. Stefndum við
að því að komast inn í húsið 1.
september, áður en börnin
byrjuðu i skóla.
Þá gerist það að fasteigna-
salinn kallar mig niður á
skrifstofu til sín hinn 21. júlí og
V
/ ^
NU
bjóðum við röndótta boli
var ég svo bjartsýn að halda að
nú væri þetta allt komið í gégn.
Svo var þó ekki. Nú lagði fast-
eignasalinn spilin á borðið og
sagðist ráðleggja oííkur að fá
okkur lögfræðing, því „ég get
ekki staðið í þessu ströggli
meir,“ sagði hann.
Eg spurði þá hvað væri með
sölulaunin sem ég hafði borgað
honum. Hann sagðist ekki fá
nema fjórða partinn af þeim
,,og finnst mér ég vel hafa
unnið til þeirra," sagði hann.
Margt cr þarna gruggugt því
sölumaðurinn er einn af aðal-
mönnunum á þessari fasteigna-
sölu. Hann var sá, sem sagði
okkur að húsið væri steinhús
en á veggi þess var búið að
klistra smálagi af steypu. I
samningnum stendur svart á
hvítu að uppsteyptur bilskúr sé
með í kaupunum, en hann er
hlaðinn og fleira mætti nefna.
Okkur var sagt að þetta væri
stóreignamaður sem hægt væri
að treysta, en hvernig skatt-
skýrslu skyldi hann hafa gert á
sl. ári? Ýmislegt um þennan
mann kom í ljós m.a. að
maðurinn hefur setið í óskiptu
búi í nokkur ár, og hafði þess
vegna enga heimild til þess að
gera þennan samning.
Nú langar mig til þess að
spyrja: Hver er réttur okkar?
Við erum enn í okkar gömlu
íbúð og ekkert gengur með
íbúðaskiptin, sölulaunin aðeins
greidd fyrir fimm mánuðum og
svo er okkur bent á að fá okkur
lögfræðing til aðstoðar.
Hvað var það sem við
borguðum fyrir?
Ef einhver lögfræðingur
vildi nú veita okkur þá aðstoð
sem til þarf er hann vin-
samlegast beðinn að hafa
samband við mig.
Hafdís Rikharðsdóttir.
s. 27962
Enn kemur ástarbréf til Péturs
Sigöldumaður hringdi:
Þegar við félagarnir frá
Sigöldu vorum að koma í bæinn
í morgun, var hinn frábæri
Pétur Pétursson við hljóðnem-
ann í morgunútvarpinu.
Við viljum koma því á fram-
færi að aðdáun okkar á þessum
X frábæra útvarpsmanni er alveg
takmarkalaus. Lagaval hans er
alveg einstaklega frábært og
erum við sérstaklega hrifnir af
harmóníkulögunum, sem hann
velur.
Okkur finnst að Pétur ættj. að
hafa sinn sérstaka útvarpsþátt,
— hann er kjörinn til þess.
Það er bannað að hafa útvarp
við vinnu sína uppi á Sigöldu,
en þegar Pétur er í morgunút-
varpinu blásum við á það og
tökum með okkur útvarp. Júgó-
slavarnir kærðu okkur um
daginn, en þegar við höfðum
útskýrt fyrir þeim að við yrðum
að hlusta því þetta væri svo
frábær útvarpsmaður sem væri
við hljóðnemann, skildu þeir
! það vel og við höfum nú leyfi til
að hlusta, þegar Pétur er á dag-
skrá.
Fúskarar œttu ekki að
viðgerðir!
húsaviðgerðir
srirærr'ÆKS
Ki".r Skiptum um JSru a þíkum og Ocur.. Slmt
Og 82736.

fóst við
Hörður Björgvinsson skrifar:
Með þessum línum sendi ég
auglýsingu sem birtist i einu
dagblaðanna í nokkurn tíma.
Svo vildi til að systir mín, sem
er ekkja með tvö börn þurfti að
láta setja harðplast á eld-
húsborðið sitt, en efnið hafði
hún þegar keypt, svo nú var
vandamálid að fá mann til að
vinna verkið.
Auglýsingin benti til að
lausnin væri fengin, svo hún
hringdi og var maðurinn fús til
að vinna verkið, kvaðst að vfsu
hafa tvo lærlinga á sinum
vegum, en taldi verkið þess
eðlis að ekki væri annað boð-
legt, en að hann sjálfur (meist-
arinn) ynni það.
Strax eftir kvöldmat þann
sama dag kemur hann með
verkfæratösku og hefst handa.
Til að hafa gott athafnapláss
dró hann fram ísskápinn, hvað
sem það átti að þýða, en eins og
víðast er, fellur hann inn í inn-
réttingu eldhússins.
Var tekið til að mæla borðin
og harðplastplöturnar sagaðar
niður, borið jötungrip á báða
fleti. Þegar límið var talið orðið
nógu þurrt var fyrstu plötunni
skellt á borðið, en var þó örlítið
skökk, svo lagfæra varð það.
Viö þá athöfn vildi svo illa til að
eitt hornið brotnaði af plöt-
unni, en því var síðan skeytt við
og þó ekki færi það nú rétt vel
taldi verktakinn það í lagi.
Þegar platan var nú komin
upp aö veggnum eins og vera
bar kom í ljós að tommustokk-
urinn hafði svikið, því um tvo
millimetra vantaði á að hún
næði fram á borðbrúnina hvað
breiddina snerti.
Því sá verktakinn ekkert
annað ráð en að taka sér spor-
járn í hönd og fjarlægja brún
borðsins sem fram fyrir plöt-
una stóð. Var hefill notaður, en
tönn hans reyndist skörðótt
og bitlítil svo nú er borðkantur-
inn líkastur Breiðholtsvegin-
um, sem frægur er af bylgjum
sínum. Auk þess hafði nú
kvarnast mjög úr harðplastinu
svo nú var frekari fram-
kvæmdum frestað til næsta
dags, en þá átti að hafa hent-
ugri verkfæri meðferðis. Því
var nú ákveðið að koma isr
skápnum fyrir en þá kom í ljós
að hann hafði hækkað nokkuð
þá fjóra tíma meðan á verkinu
stðð, svo enn var gripið til
hefilsins og heflað fyrir ofan
hann þar til saman gekk. Næsta
kvöld var barið að dyrum og
inn gekk verktakinn með verk-
færatösku sína. og kvaðst nú
kominn til að ljúka verki sínu.
Þar sem fa'turnir voru nú
viðsjálverðir. og tungan Iét illa
að stjórn var verktakanum tjáð
að hann :etti þar ekkert erindi í
þvi ástan ’.i. Auk þess væri kraf-
izt af honum að hann kæmi með
nýtt efni til að vinna verkið upp
að nýju og lofaði hann að gera
það strax næsta dag.
Sá dagur leið án efnda og
margir síðan. Þrátt fyrir mörg
símtöl við númerin sem aug-
lýsingunni fylgdu var enginn
möguleiki á að fá að tala við
verktakann og aldrei sinnti
hann skilaboðum sem beðið var
fyrir til hans. Eg segi þessa
sögu til þess að fólk athugi að
ekki er allt gull sem glóir, og
viti að til þess eru vítin að
varast þau.
í dagblöðunum úir og grúir
af alls konar þjónustuaug-
lýsingum, sem fólk grípur í
vandræðum sínum, en reynslan
er of dýru verði keypt, þegar
þessir aðilar eyðileggja ekki
eingöngu það efni sem þeini er
ætlað að vinna úr heldur miklu
meira.
Þegar lögð var fram kæra á
hendur þessum manni kom það
líka á daginn að þetta er alls
ekki það eina sem hann hefur
sér til frægðar unnið, því fyrir
liggja fleiri mál svipaðs eðlis.
V