Dagblaðið - 15.10.1976, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FÖSTubAGUR 15. OKTÖBER 1976.
ÞINGMENN RIFAST UM
EINSKIS VERÐA HLUTI
— svo eru dómsmálin í ólestri
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Það er alveg tími til kominn
að fara að vekja dómsmála-
ráðherra af værum blundi.
Hann er búinn að sofa nógu
lengi á þeim málum. síðan
hann varð ráðherra, og
sem æðsta vald dómstóla á
Islandi. Lítum á það réttar-
far, sem við búum við á 20.
öldinni. Að mínu áliti er það
nánast vægast sagt svo lélegt að
það er til stórskammar. Að
bjóða þegnum þjóðfélagsins
upp á slíkt öryggisleysi og þá
málsmeðferð, sem heyrir undir
hæstarétt, það að sjálfur Ölafur
Jóhannesson með sitt fríða
föruneyti í dómsmálaráðu-
neytinu, þar sem hann er
sjálfur höfuðpaurinn, skuli
ekki taka þessi mál fastari
tökun heldur en raun ber vitni,
þarna á ég auðvitað við alla
þá glæpastarfsemi sem si og æ
er að færast í vöxt. Ég spyr,
hvað hugsa eiginlega ráðherrar
og alþingismenn? Þeir karpa
tímunum saman í sölum
Alþingis um mál sem eru í
mörgum tilfellum miklu síður
aðkallandi heldur en það sem
hér er gert að umræðuefni. Það
er sannarlega kominn tínii til
að þessir 60 kjörnu fulltrúar
þjóðarinnar fari að íhuga og
gera róttækar breytingar í
sambandi við það réttarfars-
leysi er við búum við. Eg vil
samt bæta því hér við að hið
fámenna lögreglulið stendur
Frá setningu Alþingis nú í október.
sig með miklum sóma í sínu
starfi, oft við erfiðar aðstæður,
en slíkt er ekki hægt að segja
um sjálfan dómsmálaráðherra.
Að endingu skora ég á
dómsmálaráðherra að svara
þessum línum mínum og
upplýsa um leið hvað framund-
an er í þessu efni.
Eg leik ekki Polla
— segir Gísli Rúnar
Gísli Rúnar Jónsson skrifar:
Að gefnu tilefni, sem er, að
H
„Ég leik ekki Pál lengur,“ segir
Gísli Rúnar Jónsson. Hér er
hann með Sigríði umsjónar-
konu Stundarinnar.
fjöldi fólks hefur komið að máli
við mig og kvartað yfir hvað
mér farist illa úr hendi hlut-
verk Páls í „Stundinni okkar“
eftir að útsendingar hófust að
nýju í haust, vil ég geta þess, að
ég á hér engan hlut að máli, þar
sem ég sagði hlutverkinu lausu
sl. vor og hef ekki komið nálægt
því síðan.
Raddir
lesenda
KOMIÐ TIL
HJÁLPAR
Tilkynning tií Kommunista,
maoista, leninista, marxista og
trotzkyista, sem nú eru með-
limir í lýðræðisflokkunum á
íslandi.
Við óskum eftir fólki til alls
konar erfiðisvinnu.
Við bjóðum sömu kjör og
félagarnir i A-Þýzklandi hafa:
48 stunda vinnuvika,
550-900 a-þýzk mörk á mánuði,
sjálfboðaliðsvinna á laugar-
dagskvöldum og sunnudögum,
ókeypis pólitískur kvöldskóli
(skylda),
ókeypis herskylda.
Komió til okkar og hjálpið
okkur að eyðileggja íslenzka
lýðræðisþjóðfélagið og allt sem
áunnizt hefur til mannsæmandi
lífs, svo sem:
eigin íbúð,
eigin bíl,
eigin-konu og börn,
málfrelsi,
ritfrelsi,
prentfrelsi,
hugsunarfrelsi,
lestrarfrelsi,
kvikmyndafrelsi,
ferðáfrelsi,
atvinnufrelsi.
Lítið á árangur okkar. Okkur
hefur þegar tekizt að afnema:
útvarpsfrelsi,
sjónvarpsfrelsi,
verzlunarfrelsi.
Hugsið ykkur bara: ef stjórn
fólksins hefði hangið eitt ár í
viðbót hefðum við getað útrýmt
öllum bæjar-, samvinnu-, og
ríkis-fyrirtækjum. Ötalið
annað.
Umsóknareyðublöð hjá
FLOKKNUM.
Svar til Þórkötlu Þórðardóttur:
ÞORKATLA ÞOLIR ENGA BIÐ
Fina fólkiði!
SKATTARNIR DUGA VART FYRIR
SORPHREINSUN FRÁ SLOTUM ÞESS
Þórkatla Þórðardólllr akrifar:
Hinn tyndlauai selur(?) Geir
R. Anderten, Sólvallagötu 59
kjallaranum, ritar all-
hástemmda grein I Dbl. 14. ág.
þar sem hann ruglar öllu
aaman, skattamálum, áfengum
bjór. „guðs náó". smygli o.fl:
Jafnframt syndgar Geir upp á
náðina og lýslr alla landsmenn
samseka skattsvikara. Ösjálf-
rátt hvarflar að manni, að hann
hafl verið I bjórnum nýkominn
af erlendri grund. þegar hann
reit þessa móðursjúku grein.
Við skulum ekki barma það, að
skattskrAin komi út. Það er
blátt afram nauðtvnlegt enn
um sinn. Við heiðvirðir skatt-
borgarar höfum ekki komið
auga á neinar móðursýkislegar
fréttir um gjöld eins eða ncins,
aðeins blákaldar tölur, sem tala
slnu máli. ásamt hæverskum
hugleiðíngum frá einstaka
borgara. hvort hér hafi ekki
brðið mistök eða e-ó sllkt. Þar
er hvorki á ferðinni hneykslun
eöa öfund, heldur aðeins sú
réttlætiskennd að eitt megi yfir
•H* ganga. Það er ekkert rétt-
læti I þvl, að lltill hluti borgar-
búa og sá hluti, sem ennþá
nennir að vinna og telur heiðar-
lega fram tekjur sinar og gjöld,
þræli undir öllum þessum lög-
fræðingum, viðskiptafræðing-
um. hagfræðingum, fram-
kvæmdastjórum, stórkaup-
mönnum, læknum og alþingis-
mönnum. sem velta sér I
slgllngum og lúxus með gler-
flnar og skinniklæddar frúr
slnar og afkvæmi, og greiða svo
litla skatta. að það er vart fyrir
sorphretnsun frá slotum þeirra.
Það eru ekki endilega ein-
hverjar smugur á skatta-
kerfinu, sem gera þetta kleift,
heldur kjarkleysi skattayfir-
valda, sem þora ekki að hrófla
við þessu „fina" fólki af ótt*
við, að eitthvað óþægilegt
hrynji. Það er ráðist að úlpu-
þjófum og alls konar smáþjóf-
um i þjóðfélaginu, en svo nær
kjarkurinn ekki lengra Það
þarf enga lagabreytingu til að
kippa þessu I lag. Mælirinn er
nú þegar fullur. Þetta þolir
enga bið.
Hin vinnandi alþýða lætur
ekki lengur bjóða sér þetta.
misrétti. Nú þegar og tafarlaust
skulu þessir ðmagar teknir I
gegn 6 ár aftur I tlmxnn hver á
fætur öðrum. Kæmi þá svo
dálagleg fúlga I rlkiskassann,
að hægt yrði að Veita hinum
skattpindu 25% afslátt I ár,
kæmust þeir þá I eina siglingu.
meðan þeir enn eru ofar moldu
og gætu bergt hinn Ijúffenga
mjöð.
Geir R. Andersen skrifar:
Kæra Þórkatla.
Ég heíoi nú gjarnan viljaö
bæta við réttnefni þínu í
fyrirsögnina, en svo djarfur
gerist ég þó ekki. Þótt við
séum að mörgu leyti á sama'
báti i lífsins ólgusjó, þá er það
nú svo, að ég get með engu móti
stutt hugsjónir þínar hvað
„fína fólkið“ og skattana
áhrærir. Sumir fara i hundana,
aðrir í kommana eða rauðsokk-
ana, jafnréttisráð eða hvað það'
nú heitir allt þetta lið, sem
styður vel við bakið á þeim sem
„minna mega sín“ í þjóðfélag-
inu..
Helzt vil ég komast hjá þessu
öllu og standa utan við og langt
frá slíkum „hjálparhellum",
sem byggja fylgi sitt á
sjálfskaparvíti hvers og eins.
Þötl ég sé með allt mitt
ritsmíða-hafurtask i „kjall-
aranum“, eins og þér er
kunnugt, dregur það ekki úr
mér kjarkinn við að halda á
lofti þeirri stefnu, sem mér
finnst ein réttlæta það, að
haldið sé áfram að lifa lífinu í
þessu annars harðbýla og
einangraða landi, þ.e.a.s.
einstaklings- og sjálfsbjargar-
stefnu.
Skattalöggjöfin er götótt, og
það veit ég, að værum við ekki
almennir launþ. myndum við
bæði faru þá leið, sem „fína
fólkið" fer, krækja fyrir horn
og leggja hausinn i bleyti, áður
en skattaskýrslan er undirrituð
að viðlögðum „drengskap“.
Og skattalöggjöfin á íslandi
er nú einu sinni þannig
úr garði gerð, að hún
býður hverjum þeim, sem
til þess hefur þor og getu,
að verða ómagi á þjóðinni
með því að nota sér svo til ótak-
markaðan vaxtafrádrátt sér til
framdráttar við skattlagningu.
En hvernig varþað. minntist þú
nokkuð á i ritsmið þinni að
afnema vaxtafrádrátt, svo að í
eitt skipti fyrir öll mætti nú
loka f.vrir skattsvikin? Eg
minnist þess ekki. En hefðirðu
gert það, þá myndirðu aldeilis
hafa komið við kvikuna á „fína
fólkinu".
Og þeir eru margir, sem vilja
verða ómagar. og svo ein-
kennílegt sem það er. þá eru
þeir ekki síður úr hópi hinnar
svokölluðu „vinnandi alþýðu",
en úr öðrunt stéttum
þjóðfélagsins.
Stiiðug ásókn er i það að
komast á framfæri hins
opinbera t.d. með því að fá
leiguhúsnæði hjá borginni,
sækja um hvers konar styrki,
sem hið opinbera hefur, því
miður, verið allt of óspart á að
veita, jafnvel fullfrísku fólki,
sem hefur tamið sér þann lífs-
stíl að vorkenna sjálfu sér og
halla sér í útbreiddan faðm
vinstri aflanna, sem lofa öllu
fögru ef það fellur fram og
tilbiður þau.
En blessuð vertu ekki jafn-
bitur út í lífið og þú lætur í
ritsmíó þinni, en hóflega
svartsýn þó, því það góða
skaðar ekki. Þú veizt nú,
hvernig fer fyrir þeim, sem
leggjast í víl og volæði út af því
að þeim finnst þeir alltaf vera
að þræla undir öðrum, og nefna
þá gjarnan til lögfræðinga, for-
stjóra, stórkaupmenn, lækna
o.s.frv.
Nú er byrjað að auglýsa
sólarlandaferðir að nýju, og þar
sem ég þykist viss um, að þú
skuldir sjálfri þér eina slíka og
átt það áreiðanlega skilið, þá
láttu verða af því að tryggja þér
miða með einni af fyrstu
ferðunum og láttu lönd og leið
áhyggjurnar af þvi, hvort sorp
verður hreinsað eða ekki
hreinsað frá slotum „fína
fólksins". Allt er betra en að
þurfa að láta „leggja sig inn" á
„Strand".