Dagblaðið - 14.12.1976, Blaðsíða 2

2
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐ.JUDACUR 14. DKSEMBER 1976.
r
Þið fullorðna fólkið getið
drukkið ykkur full á Sögu
— það er enginn staður fyrir okkur sem erum 17-19 ára
Ein sautján ára skrifar:
Það hefur mikið verið talað
um unglingavandamálið þessa
dagana. Það er ekki nóg að tala
og skrifa, það verður að gera
eitthvað. Hefur enginn tekið
eftir því ennþá, að það er
enginn staður fyrir unglinga
á aldrinum 17-19 ára??? Nei
það er enginn einasti dans-
staður í öllum bænum. Það
komast ekki allir í Tónabæ,
eins og ráðamenn halda. Það er
ekki pláss fyrir alla unglinga í
bænum eins og þeir halda.
Tónabær kemur ekki til greina,
því að okkur langar ekkert til
aö skemmta okkur með 13-15
ára krökkum, Já, ég sagði 13-
15 ára, því að það er yfirleitt
aldrei spurt um pássa á þeim
stað. Þeir yngri reyna að
komast inn, því þeir vilja
skemmta sér eins og hinir. Þið
ættuð að geta skilið það sem
ráðið þessum málum að við
viljum ekki skemmta okkur
með þessum krökkum. Það
sama gildir um krakka sem
orðnir eru 20 ára, þeir vilja
ekki vera með okkur og
skemmta sér í sama húsi. Það á
bara ekki saman. Fyrir þá sem
orðnir eru 20 ára og eldri er
nóg af stöðum. Það er óþarfi að
telja þá upp, það eru allir
skemmtistaðir í bænum!!
Hvernig væri að breyta
þessu? Hafið þið aldrei verið
ungir, þið sem ráðið þessu? Það
er auðvelt að halda það. Voruð
þið kannski fæddir tvítugir, eða
hvað? Svo eigið þið auðvitað
engin börn, því þið eruð ekki
eins og annað fólk. Þið skiljið
ekki unglingana í dag.
Svo langar mig að minnst á
útvarpið nokkrum orðum. Það
er alls staðar eins. 1 útvarpsráði
eru allt garnlir karlar. Þeir
skilja ekki að það sé til fólk
með annan smekk en þeir. Þeir
eiga líklega heldur engin börn?
Þeir ættu að fá sér göngutúr,
það er til fullt af ungu fólki á
Islandi. Það keyrir ekki allt í
bilum og þess vegna rekizt þið
kannski ekki á það. En það er
til fyrir það.
Eg er alveg hissa á þessu tali
að æskan sé að fara í hundana.
Það eruð þið fullorðna fólkið
sem eruð að fara í hundana. Þið
skiljið ekki neitt, eruð
einangruð frá öllum nema sjálf-
um vkkur. Þið getið líka farið á
JOLA-
GETRAUN
annaðhvort að setjast að á þess-
um stað eða að leita hjálpar hjá
kengúrunum og hún reyndist
auðsótt. Jólasveinninn mun því
fara hoppandi síðasta hluta
leiðarinnar, heim á norður-
slóðir, frá þessum fjarlæga
stað, en nú er það ykkar að
segja til um hver hann er.
I síðasta áfanga jólaget-
raunarinnar er hinn gamli
kunningi okkar, jólasveinninn,
kominn til fjarlægs heimshluta.
Meiningin var nú að komast
heim við fyrsta tækifæri en
á heimleiðinni kom óhapp fyrir
hreindýrasleðann fljúgandi
sem hann ferðast á. Því var
Setjið kross
lausnina.
við líklegustu
A— Chile
B — Thailand
C — Ástralía
Vcyí)
Sögu og orðið full eins og þið
viljið. Þið þurfið ekki að hafa
áhyggjur af því að verða kalt á
Hallærisplaninu. Til
hamingju með alla skemmti-
staðina ykkar. Vonandi eyðið
þið ekki allt of miku í
brennivínskaup þar.
Unglingarnir hafa engan samastað.
vistlegum húsum.
þeir verða að standa úti meðan fuiiorðna fólkið skemmtir sér í
Það er von að fólk
reyni að bjarga sér
Það er ósjaldan sem maður
heyrir óánægjuraddir í þá átt
að ekki sé búandi lengur á
þessu landi sem forfeður vorir
námu fyrir um 1100 árum. En
af hverju stafar þetta? Því
erum við allt í einu orðnir
óánægðir með litla hólmann
okkar „langt í burtu frá öðrum
löndum" eins og segir í gamalli
landafræði? Þetta er orðið
býsna mikið umhugsunarefni
margra, og nú alveg nýlega
mátti lesa tvö lesendabréf Dag-
blaðsins sem lýstu ástandinu í
landinu okkar ekki sem bezt.
I öðru tilvikinu var það kona,
sem var alveg búin að fá nóg af
því að draga fram lífið í þessu
„gerviþjóðfélagi“, og í hinu til-
vikinu var um að ræða, að því
er virtist, mjög sanntrúaðan
mann sem klykkti út með því í
grein sinni að vitna til orða
Krists. Hann var heldur ekki
ánægður.
En af hverju stafar þetta,
þessi óánægja með landið
okkar?
Því miður get ég ekki frætt
lesendur þessa pistils, þá sem
nenna að lesa hann, um þetta
þvi sjálfsagt renna margar
stoðir undir hina ýmsu
óánægju manna með þessa svo-
kölluðu tilveru.
Eitt er það samt sem mjög
svo setur svip sinn á lífið í
landinu; og á ég þá við hin
gegndarlausu afskipti „hins
opinbera" af högum fólks, sem
bókstaflega veit ekki lengur
hvað það má, og hvað það má
ekki.
Það er býsna hart að hafa
ekki ráð á að lifa í sínu eigin
landi, en það er einmitt það
sem blasir við öllum sem á
annað borð hugsa eitthvað um
lífið og hvernig lífi okkar er
stjórnað, eða öllu heldur of-
stjórnað.
Hinar svo kölluðu innkaupa-
ferðir til Englands voru orðnar
býsna vinsælar, því það var
með ólíkindum hve miklu
meira var hægt að fá fyrir
peningana þar. Þessar inn-
kaupaíerðir tíðkast lika í
öðrum löndum, svo sem Dan-
mörku, en þar er gífurleg
dýrtíð. Auglýstar eru innkaupa-
Þessi mynd er tekin fyrir utan flugstöðina í Keflavík af farþegum
að koma frá útlöndum.
ferðir til t.d. Flensborgar, og er
þá farið með langferðabíl frá
Khöfn. Ekki veit ég hvernig
þessum innkaupaíerðalöngum
reiðir af þegar þeir koma til
Danmerkur með varning sinn,
en varla lenda þeir í miklum
vandræðum með það sem þeir
kaupa, annars væru þessar
ferðir ekki auglýstar.
Fyrir nokkru, þegar enska
pundið féll allverulega,
streymdi fólk frá Danmörku til
Englands til þess ,,að gera góð
kaup". A sama tíma hélt félag
vefnaðarvörukaupmanna fund
og bauð upp á „erindi" toll-
gæzlumanns frá Keflavíkur-
flugvelli, sem hafði, að því er
sagt var að fundi loknum, sagt
frá því hve gegndarlaust
sm.vglið væri í gegn um Kefla-
víkurflugvöll.
Nokkrum dógum síðar var
birt viðtal við þennan toll-
gæzlumann og „varaði hann
Islendinga við að fara í þessar
innkaupaferðir ".
Hver maður, sem tekur sér
far til útlanda fær ákveðna
upphæð gjaldeyris til ferðar-
innar, að sagt er. Auðvitað
verður hver farþegi sér úti um
meiri gjaldeyri á svokölluðum
svörtum markaði, það vita allir.
Nú er það svo að farþegi sem
hefur ekkert keypt fyrir gjald-
eyri sinn heldur eytt honum í
„mellurog brennivín“ gengur í
gegn um „gullna hliðið" án þess
að þurfa að eiga nein viðskipti
viðembættismenn tollgæzlunnar
en hinn, sem eitthvað verðmæti
hefur keypt, á von á því að
verða tekinn í bakaríið; Svo ég
tali nú ekki um það, ef hann
hefur keypt sér eitthvað matar-
kyns, en það er eitt af því sem
ferðalöngum blöskrar hvað
mest hve mikill verðmunur er á
frá því verði sem við verðum að
borga hér innanlands.
Það er því von að fólk reyai
að bjarga sér, því hér heima ér
nú að verða ólifandi fyrir
dýrtíð og ofstjórn sem allt ætlar
að drepa.
Það er ekki von á góðu, þegar
skattar almennings eru miðaðir
við það að greiða niður offram-
leiðslu landbúnaðarafurða til
útflutnings. i samkeppni við
rnestu kjötútflutningsþjóðir
veraldar, svo sem Argentínu og
Nýja-Sjáland.
Mér datt þetta (svonaj í hug
SIGGI — FLUG 7877-8083