Dagblaðið - 22.12.1976, Page 2

DACBLAÐIÐ. MIÐVIKUDACUR 22. DESEMBER 1976.
2
/*
Þessi allsráðandi minnihluti
— poppið mundi stytta
stundir
Enn einn poppunnandi skrifar:
M6r finnst alveg rétt það sem
,.poppari“ skrifaði í blaðið á
miðvikudag. Sérstök bylgja
fyrir poppið gæti verið ágætis-
lausn á „Hallærisplans-
vandamálinu" og „Lokun-
Tópabæjar-málinu" eða hvað
Hríngið
i síma
83322
kl. 13-15
eöa
skrifíö
sem þau eru nú kölluð þessi
„unglingavandamál." Kaninn
(útvarpið) hefur oft stytt
manni stundir á leiðinlegum al-
íslenzkum vetrarkvöldum og
gerir það enn. Færri foreldrar
þyrftu sjálfsagt að sjá af
börnum sínum niður á
Hallærisplan á kvöldin ef eitt-
hvað væri við að vera heima
fyrir en það er bara alls ekkert
nema unglingarnir hafi eigin
áhugamál. Ekki fer mikið fyrir
dagskrá við þeirra hæfi í ís-
lenzka sjónvarpinu, þó að það
hafi nú aðeins lagazt undan-
farið. Fólk lifnar beinlínis við
þegar kveikt er á „Kananum" á
daginn, því þar heyrist lífleg og
skemmtileg músík og
þrælhressir plötusnúðar segja
brandara í gríð og erg, en
heldur dofnar yfir fólki þegar
skipt er yfir á það íslenzka, því
þar heyrist sinfóníuvæl allan
liðlangan daginn. Já, það væri
örugglega góð lausn á öllum
þessum „vandamálum"
unglinga ef menn gerðu nú
einu sinni eitthvað róttækt og
skelltu á popp-bylgju. Þá þyrft-
um við unglingrnir ekki að bíða
dögum saman, slefandi af eftir-
væntingu, eftir hverjum
Hver ber ábyrgðina?
— ekki er hægt að skila
Þörungaverksmiðjunni aftur
Gunnar Gestsson skrifar:
í Dagblaðinu 16. þ.m. tekur
Steingrímur Hermannsson
fram nokkur atriði um
Þörungaverksmiðjuna, sem
honum þykir skipta máli.
Finnst mér það sem þar kem-
ur fram vera tómt rugl og aðal-
innihaldið vera eftirfarandi:
1. Steingrímur kom ekki
nálægt.
2. Steingrímur kom nálægt.
3. Steingrimur kom ekki
nálægt.
4. Steingrímur kom nálægt.
Steingrímur segist vera í
stjórn Þörungaverksmiðjunn-
ar, og að lokum segir hann orð-
rétt: „Stjórn Þörungaverk-
smiðjunnar ber að sjálfsögðu
fulla ábyrgð á starfsemi fyrir-
tækisins."
Hver er sú ábyrgð? Ef ég
kaupi hlut sem er í ábyrgð, þá
fylgir honum ábyrgðar-
skírteini. Reynist hluturinn
gallaður, get ég skilað honum
og fengið annan í staðinn, eða
upphæðina endurgreidda.
Abyrgð sú sem Steingrímur tal-
ar um er akkúrat engin. Ekki er
hægt að skila honum og fá ann-
an Steingrím I staðinn og ekki
er hann borgunarmaður fyrir
því tjóni, sem hann kann að
hafa valdið.
Væri því sennilega ódýrast
fyrir þjóðina að láta Steingrím
Hermannsson byrja að skrá
æviminningar sínar frá og meö
1. janúar 1977, — á fullu kaupi
til sextíu og sjö ára aldurs.

r *v iy5í ' Ta;'- [C' í j
klrN
vesælum Islenzkum poppþætti
sem verður svo að engu, vegn'a
annarra dagskrárliða sem endi-
lega verða að ganga fyrir. Mig
hefur lengi langaö að vita
hverjir það eru sem hlusta á
sinfóniuvælið í islenzka út-
varpinu allan liðlangan daginn.
Ég hef ekki hitt neinn af þeim
enn og býst ekki við að gera það
í bráð, þar sem sinfóníuunn-
endur eru örfáir en við popp-t
unnendur mikill hluti þjóðar-
innar. Samt er því þannig hátt-
að að sinfóníuunnendurnir fá
vilja sínum framgengt, en ekki
við. Hvernig stendur á þessu?
Við erum uppvaxandi kynslóð
Poppið mundi stytta mörgum
stundir og mundi leysa
unglingavandamálið að nokkru
leyti, segir bréfritari. Hér er
Celsius á tónleikum.
og sjálfstæó og ættum að hafa
jafnmikil réttindi í þessum
málum og þessi „allsráðandi
minnihluti".
íslendingar ánægðir með sjálfa sig
Informasion skrifar:
Það er alveg makalaust hvað
íslendingar eru ánægðir með
sjálfa sig.
Þeir neita aðstoð sem þeim er
boðin, vegna þess að þá sjá
aðrar þjóðir að við þurfum á
aðstoð að halda.
Neitunin er sjálfsagt vegna
þess að við leggjum okkar litla
skerf fram til svokallaðra VAN-
ÞRÓAÐRA LANDA og við telj-
um okkur ekki vanþróaða með
allt þetta skólafólk á herðunum
og fjöldann allan af háskóla-
borgurum.
Islendingar eru mjög van-
þróaðir fjárhagslega og ríkið
heldur áfram að éta upp þegna
sína svo þeir eru nú orðnir stór-
skuldugir, þó þeir vinni auka-
vinnu á meðan þeir standa. Þó
það nú væri að ríkiskassinn
skili nú loksins hallalausum
rekstri að mestu.
Fyrst íslendingar eru svona
stoltir að vilja ekki þiggja styrk
Sameinuðu þjóðanna undir
þessu nafni legg ég til að Sam-
einuðu þjóðirnar breyti
nafninu á styrknum og kalli
hann styrk til SJÁLFÞRÓUN-
ARLANDANNA. Það gætu Is-
lendingar ábyggilega sætt sig
við og mundu tæma sjóðinn á
augabragði ef þeir ættu kost á
því.
Það þótti hörmulegt að vera á
sveitinni I gamla daga.
Nú heitir allt þetta styrkja-
fargan mjög s'Kemmtilegum
nöfnum eða upppússuðum og
aumur er sá maður sem nær
ekki í einhvers konar styrk,
enda ekkert mark tekið á hon-
um í þjóðfélaginu ef svo er
ekki.
Eitt lítið dæmi má nefna sem
sýnir hvað tslendingum er mik-
il þörf á hjálp. Einhver nefnd á
vegum Bílgreinasambandsins
hefur athugað hvað sé bezt
varðandi bílaskoðunina.
Þeir höfðingjar vilja að bif-
reiðar verði skoðaðar á
ákveðnum verkstæðum. Ég læt
mér ekki detta annað í hug en
að þeir hljóti að vita af nýjustu
tækni í bílaskoðun þótt ég ætli
að minnast á eitt fullkomnasta
bílaskoðunarfyrirkomulag í
Vancouver, Kanada. Við getum
hugsað okkur að við séum að
renna I gegnum þvottastöðina
hér I Höfðahverfi, svo einfalt
og fljótlegt er það, nema hvað
skoðunin tekur mun skemmri'
tíma og sjálft húsið þarf ekki að
vera mikið stærra, og tækin eru
mjög einföld.
Auðvitað vita þessir menn af
þessu. Annars væru þeir ekki
með þetta fína nafn sem bendir
til hvers á að nota það. — Þess
vegna er ætlunin að fá svona
tæki en að dreifa þessu 'inn á
yerkstæðin. Bravó fyrir
einstaklingsframtakinu, þvi
Ríkið getur ekki hugsað, þó að
þegnar þess eigi að gera það.
En svo að við víkjum að
efninu aftur, þá er sjálfsagt að
breyta um nafn og láta löndin
heita SJÁLFÞRÖUÐU LÖND-
IN en ekki Vanþróuðu löndin
og má með sanni segja að
þjóðirnar hafi þróað sig sjálfar,
hvort heldur frumbygginn
kemur úr trjánum eða torf
kofanum. Hin löndin heita HÁ-
ÞRÓUÐ LÖND, og með þessari
nafnabreytingu mundu Is-
lendingar að sjálfsögðu taka of-
an og þakka fyrir höfðinglegt
boð.
Nýjar bækur
daglega
:l~\/....
Emil Björnsson og Brynjólfur
Bjarnason.
Vonbrigði
með
sjónvarps-
þátt
Magni skrifar:
„Eg var að enda við að horfa
og hlusta á þá Brynjólf
Bjarnason og Emil prest i sjón-
varpinu. Eg hafði hlakkað mik-
ið til að sjá þennan þátt og
heyra hvað þessi margfróði
maður hefði fram að færa. En
að minu mati gjöreyðilagði
spyrjandinn þennan þátt. Ég
hef sjaldan horft á aumari leik-
þátt en þetta viðtal við
Brynjólf. Spyrjandinn las upp
úr blöðum sínum og hinn fletti
sínum blöðum svo honum vrði
ekki „fótaskortur á svarinu".
Úr þessu varð hundleiðinlegt
stagl. sem allir hefðu getað flett
upp á í bókum Brynjólfs. Svona
fór um sjóferð þá.
Eg hef oft orðið f.vrir von-
brigðum með það sem boðið
hefur verið upp á í sjónvarpi og
útvarpi. Það sem er enn ergi-
'iegra er að fara vonsvikinn frá
tækinu sinu."