Dagblaðið - 23.03.1977, Blaðsíða 2

'2
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1977.
„Naglasúpan”
—hellt úr skálunum yfir Sigga f lug
Geirfugl skrifar:
Miövikudaginn 16. marz 1977
birtist grein í Dagblaöinu undir
dulnefninu Siggi flug, 7877-
8083.
Inngangur greinarinnar hófst
á dæmisögu og var þar vitnað
til hinnar gömlu og góöu sögu
um naglasúpuna. Þar sem
sagan er alkunn er ástæðulaust
aö rekja efni hennar nú, enda
gerði greinarhöfundur það
svikalaust í upphafi nefndrar
greinar og get ég ekki látið hjá
líða að hrósa honum fyrir góða
þekkingu á söguþræði Nagla-
súpunnar. Mig undrar ekki þó
maður með slíkan „bókmennta-
smekk“ fari á dálítið „flug“
þegar hann hættir sér út á svo
hálan ís að rita um landsins
gagn og nauðsynjar. Það er
ávallt svo, Siggi minn, að þegar
menn fara að skrifa opinber-
lega um þjóðþrifamál (þó
minna séu verð en lífshags-
munamál á annað þúsund
manna og afkomenda þeirra)
þá verða menn að hafa náð
þeim aldri að hafa lagt „afþrey-
ingarbókmenntirnar“ á hilluna
að mestu leyti. En þess í stað
reynt að kynna sér þá hluti sem
þeir ætla að skrifa um. T.d. með
því að spyrjast fyrir um við-
komandi málefni á þeim heima-
slóðum sem það varðar. En
þetta skilur þú allt betur seinna
— þegar þú verður „stór“.
Ekki nenni ég að svara grein
Sigga flug lið fyrir lið en mun
gera henni nokkur skil.
1 greininni er gert lítið úr
togarakaupum útgerðarfélags-
ins Árborgar, sem er í eigu Eyr-
bekkinga, Stokkseyringa og
Selfyssinga. Kaupin eru ekki
talin þjóðhagslega hagkvæm og
hefur greinarhöfundur miklar
áhyggjur af þvi að taprekstur
verði af útgerðinni. Honum
finnst langur og holóttur vegur
frá útgerðarþorpunum til Þor-
lákshafnar og greinarhöfundur
ætlaði bara ekki að trúa sínum
eigin eyrum þegar hann heyrði
að jafnvel ætti að aka fiskinum
alla leið frá Hafnarfirði. Ja, var
það furða þó „Siggi litli“ yrði
hissa? En það er nú bara svona
Siggi minn að við erum svo illu
vanir í sjávarplássunum austan
Ölfusár að jafnvel það ómögu-
lega verður mögulegt.
t þúsund ár höfum við haldið
uppi útgerð og hafið hefur
tekið af okkur margan mann-
inn og margan bátinn. Við
höfum ekki gert út okkur til
gamans heldur til þess að halda
í okkur lifinu — fyrst og fremst
í okkur sjálfum — og væntan-
lega einnig þér og þínum lík-
um.
í gegnum þessar aldaraðir
(jafnvel þó við tökum ekki mið
af nema síðustu áratugum)
höfum við dregið á land svo
mikil þjóðarverðmæti að það
hefur nægt til að halda á floti
stöndugum heildverzlunum
fyrir sunnan, sem hafa reynzt
drjúg atvinnuuppbygging fyrir
Reykjavík. Við höfum enn
fremur menntað margan há-
skólaborgarann sem nú lifir
góðu lífi.
Þrátt fyrir þetta allt eigum
við enn á „banka“ hjá ríkinu
nægilega mikla innstæðu til að
kaupa skuttogara og smíða brú
yfir ölfusá við Oseyrarnes.
Þessi þjóðarverðmæti höfum
við dregið á land við hafnlausa
brimströnd. Svo heldur Siggi
flug að þetta þrautseiga fólk
gefist upp fyrir því að sækja
afla af einum togara til Þorláks-
hafnar eða Hafnarfjarðar,
þegar lífshagsmunir þess eru
annars vegar. En satt er það að
leiðin til Þorlákshafnar er löng
og hún verður að styttast.
Undanfarna áratugi höfum
við Eyrbyggjarnir austan Ölfus-
ár fundið áþreifanlega fyrir því
að það er erfitt fyrir okkur sem
byggjum alla okkar lífsafkomu
á sjósókn að stóla á höfn sem er
50 km veg í burtu. Þetta hefur
þó komið harðast niður á okkar
dýrmætustu mönnum, athafna-
mönnunum. Svo sem útgerðar-
mönnum, skipstjórum og sjó-
mönnum yfirleitt. Enda hefur
raunin orðið sú að fjölmargir
þeirra hafa gefizt upp fyrir
hinum erfiðu aðstæðum — flutt
til annarra staða og eru þar nú
burðarásar í atvinnulífinu. En
nú er mælirinn fullur. Við
mænum því á brúna með Vig-
fúsi Jónssyni, eins og það er
orðað eftir honum i grein Sigga
flug, og við álítum það einu
raunhæfu lausnina eins og mál-
in standa í dag. Við Eyrbyggjar
(Eyrbekkingar og Stokkseyr-
ingar) eigum inni hjá ríkinu
fyrir brúnni og að baki okkar í
brúarmálinu standa aðrir
Sunnlendingar, sem beinir og
óbeinir hagsmunaaðilar.
Siggi flug hélt því reyndar
fram að enda þótt brúin kæmi á
Ölfusárós yrði aksturinn (á
fiskinum) samt of langur fyrir
Arborgarútgerðina.
Nú get ég frætt Sigga flug og
fleiri á því að útgerðarmenn við
Faxaflóann gera báta sína
gjarnan út á sunnlenzk fiski-
mið. Þeir nota þá Þorlákshöfn
sem fiskihöfn og aka fiskinum
tugi kílómetra, reyndar að
miklum hluta yfir olíumalar-
borinn og góðan veg en þetta
finnst þeim sjálfsagt borga sig.
Ef brú væri á Ölfusárós, væri
vegalengdin frá Þorlákshöfn til
fiskverkunarhúsanna sem
koma til meó að vinna aflann
frá Árborgar-útgerðinni frá
12—25 km. Það er ef til vill of
löng keyrsla fyrir Árborgarút-
gerðina — ég held þó ekki.
Sigga flug finnst það skrítin
hagfræði af fiskverkunarhús-
unum austan ölfusár að eiga
sína eigin flutningabíla. Ég
hefði gaman af að vita hvort
greinarhöfundur er annað
hvort vörubílstjóri eða hag-
fræðingur. Sé hann vörubíl-
stjóri er hann greinilega að
hugsa um eigin hagfræði en sé
hann hagfræðingur ætti hann
að hætta því um tíma og ráða
sig til aksturs á fiski.Sé
greinarhöfundur hins vegar
hvorki vörubílstjóri eða hag-
fræðingur er auðvelt að fyrir-
gefa honum sem hverjum
öðrum kjána.
Siggi flug lýkur grein sinni
með miklum tilþrifum og fárast
yfir þvi „að það skuli vera hægt
á því herrans ári 1977 að flytja
til landsins atvinnutæki sem
enginn grundvöllur er fyrir
hendi að geti nokkurn tíma
borið sig.“
Reynist greinarhöfundur
„Verðirðu settur i kokkaríið
— Siggi flug“.
sannspár þá er það ekkert nýtt
að taprekstur sé á skuttogaraút-
gerð. Þrátt fyrir það er
óhrekjanleg staðreynd að þessi
stórvirku atvinnutæki hafa
verið ómetanleg lyftistöng at-
vinnulífsins í dreifbýlinu. Eitt
er víst að eftir aflanum af
Bjarna Herjólfssyni bíða
margar vinnufúsar hendur og
vissulega er það réttlætanleg
„hagfræði“ að fólk hafi vinnu,
það gera skattarnir, þeim þarf
að skipta svo víða.
„Mér datt þetta svona í hug“,
Siggi flug, að ráðleggja þér að
falast eftir skipsrúmi á Bjarna
Herjólfssyni og verðirðu fyrir
því happi að fá pláss ertu
kominn á alvörutogara hjá al-
vöruútgerð rekinni af alvöru
mönnum sem bíða eftir Brú. En
fyrir alla muni Siggi flug, ef
verðirðu settur í kokkaríið
láttu þá ekki naglasúpuna sjóða
upp úr pottinum, því þá er hætt
við að skipverjar muni sussa á
strákinn.
Aðeins
2848-8882 skrifar.
Nú er svo komið aó það er
varla á færi nokkurs nema
hátekjumanns að eiga bíl.
Tryggingar og önnur gjöld af
bílum eru svo há að fáir fara að
liafa efni á að eiga bíl. Síðast-
liðið ár fóru tryggingafélögin
fram á 64% hækkun og reikn-
uóu þá með að fá 30-40% en
fengu 60%. Það mætti ætla að
þau yrðu hógværari i kröfum
þetta árið. Nú fara trygginga-.
félögin fram á 44% hækkun en
fá 37%. Svo, ef eitthvað reynir
á tryggingafélögin, þarf að
standa i heilmiklu umstangi til
þess að fá einhverjar bætur.
Allt virðist eiga að hækka
nema kaupið. Verkafólki þætti
víst gott að fá 37%
kauphækkun hvað þá 60% og
þurfa ekkert að hafa fyrir því.
Ef þessu heldur áfrant hlýtur
þeim óhjákvæmilega að fækka
sem efni hafa á að reka bíl.
Raddir
lesenda
áfæri
hátekju-
manna að
eiga bíl