Dagblaðið - 15.08.1977, Síða 2

| DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 15. AGOST 1977.
Páll ávíttur fyrir rógskrif
Brófritara þykir holdur ómaklega hafa vorið
réðizt á Þórarin Sigþórsson tannlsakni, sem
myndin er af.
Sveinbjörn Erlingsson skrifar:
„Undirritaður las af tilviljun
furðulega ritsmíð í Dagblaðinu
5. ágúst. Grein þessi, Sportveiði
og fiskirí, sem í sjálfu sér fjall-
ar um frekar merkilegt málefni
er, því miður, að miklu leyti
persónulegt nið um mætan
mann, Þórarin Sigþórsson
tannlækni.
Ekki þekki ég neitt til
höfundarins, Páls Finnboga-
sonar, en mér kemur helzt í hug
að hann hljóti að vera haldinn
sjúklegri öfund I garð Þórarins
sem hann uppnefnir „Tóta
tönn“. Þetta er þeim mun lúa-
legra þar sem Þórarinn er nú í
fjarlægu landi að spila I lands-
keppni fyrir íslendinga og
hefur því ekki möguleika á að
svara fyrir sig, hafi hann geð í
sér til að anza þessum rógburði.
Þó að Páll verði að viður-
kenna að Þórarinn sé snillingur
á mörgum sviðum þá reynir
hann að koma því að að ekki
muni nú vera allt í sómanum
með tannlæknastarfið. Sérstak-
lega fer í taugarnar á honum að
Þórarinn skuli hafa tvo stóla í
stofu sinni. Ég man þegar hann
var að koma upp tannlækna-
stofunni og minnir mig að hug-
mynd hans hafi verið að þarna
störfuðu tveir tannlæknar.
Orðrétt segir Páll í svigum:
„Ekki vildi höf. vera í öðrum
þeim stóli ef læknirinn yrði
annars hugar um stund og hug-
urinn hvarflaði á fengsælan
veiðistað á síðasta sumri og
hann kominn í vígahug með
stöngina í hendinni og laxarnir
út um allt — síðustu geiflurnar
úr skolti þess er í stólnum
situr.“
Ég get ekki betur séð en að
þarna sé í f'ölmiðli verið að
vara menn vi~ að setjast í stól-
inn hjá Þórarni og hlýtur þetta
að flokkast undir atvinnuróg.
Það mætti ætla að greinar-
höfundur áliti laxastofninn ís-
lenzka í hættu vegna ofveiði og
sé Þórarinn aðal ógnvaldurinn.
Sem betur fer er þetta ekki
rétt því sennilega er laxinn
einn af þeim fáu fiskstofnum
sem ekki er í þessari hættu.
Eigendur ánna ráða sjálfir
hvaða fiskafjöldi er í þeim
hverju sinni, 8—10% líkur eru
á endurheimt gönguseiða er
þeir setja í árnar.
Aldrei hefur fallið minnsti
grunur á Þórarin um að hann
hafi stundað ólöglega veiði,
þótt þetta sé meira en sagt
verður um ýmsa aðra, þvi það
liggur rökstuddur grunur um
að hún sé stunduð í nokkrum
mæli hér.
Ekki sér Páll ástæðu til að
taka þá menn fyrir sem það
gera, því sfður að uppræta þá.
Synd Þórarins liggur f því að
honum hefur á undanförnum
árum næstum tekizt að fiska
lax upp f kostnað.
Rétt er það að laxveiði á Is-
landi er nú ekki fyrir aðra en
afburða veiðimenn eða auðkýf-
inga en ekki er það sök Þórar-
ins og lítt mundi breytast þó
hann hætti með öllu laxveiði.
Það er þvf miður mörgu sem
er ábótavant í þjóðfélagi okkar
og fyllilega er ég' sammála því
að þeir sem standa gegn þvf að
laxveiði geti orðið holl tóm-
stundaiðja almennings megi
hafa skömm fyrir.
Því miður er svo komið að
almenningur bæjanna á ekkert
föðurland nema malbikið sem
hann stendur á því einkaaðilar
eiga orðið árnar, hitaorkuna í
iðrum jarðar og jafnvel afrétt-
irnar. En Páll Finnbogason
bætir ekkert þetta slæma
ástand þótt hann ausi auri hinn
ágæta mann, Þórarin Sigþórs-
son.“
BORGARNES:
Girnilegur garðagróður
Kálræktandi í Borgarnesi
hringdi:
Nú er sá tfmi sumarsins
kominn er kindur taka að
streyma f garða okkar Borg-
nesinga, í þeim tilgangi einum
að éta blóm, brumknappa og
gómsæta frjóanga. Þessar
heimsóknir eru árvissar, enda
þrífst féð vel. Líkur benda og
til þess að fjárbændur í
nágrenninu treysti mjög á
þessa síðsumarbeit.
Jafnvel þó að við garðeig-
endur vildum láta krók koma á
móti bragði og næla okkur í
gómsætt læri eða hrygg, þá er
málið ekki svo einfalt því sem
kunnugt er má ekki slátra
nema f löggiltum sláturhúsum,
sem sótthreinsuð e'ru sérstak-
lega fyrir Ameríkumarkað.
Mun það full kostnaðarsamt að
V
ræsa út heilt sláturhús fyrir þá
aðgerð.
En ef tækifæri gefst
þegar hausta tekur og slátur-
hús fara i gang, væri ekki úr
vegi að nota tækifærið og fá
nokkrar bætur fyrir kálát kind-
anna.
Islenzka er
til að tala
Kunnugur hringdi til að
deila á málnotkun hjá Styrkt-
arfélagi vangefinna. Inni f
Vogum rekur félagið það sem
nefnt hefur verið
PENSJÓNAT og finnst
kunnugum það fáránlegt nafn.
Þarna er um að ræða
gistiheimili fyrir ungar
hana
stúlkur og finnst kunnugum að
GISTIHEIMILI væri mun
betra nafn. Utlenda orðið
finnst honum bæði óþarft og
ljótt og nóg er til af isl.
orðum er í pess stað gætu
komið. Það er ekkert annað en
fíflagangur að vera með útlent
nafn á íslenzkri stofnun.
Ný— vönduð — falleg
Leðurstígvél
Svartleður
Verðkr. 11.550.-
Hálf er hún nú skömmustuleg þessi. Skyldi hún vera nýkomin úr einhverjum kálgarðinum?