Dagblaðið - 15.08.1977, Síða 11

DACiBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 15. AGÚST 1977.
isrrriíRi
iwrnrmi
yr rrrm
iXrcrrnj
—**'
Stúdentar mót-
mæla yfirfull-
um fyrirlestrar-
sölum og at-
vinnuleysi að
námi loknu. —
Til hliðar: Lög-
reglan verður
oft að grípa inn
í mótmæiagöng-
ur en óeirðir og
mótmæli krefj-
ast ekki eins
margra manns-
iífa og áður.
þeirra, svo litið er vitað um
þau.
Unglingar skjóta fórnar-
dýrin í fótleggina
Allir þeir sem hafa orðið
fyrir árásum skæruliðanna
hafa verið skotnir í fótleggina.
Þegar fórnardýrið hefur verið
að yfirgefa heimili sitt, hefur
hópur unglinga ráðizt að við-
komandi og skotið hann i fót-
leggina. Svo er fórnardýrið
látið liggja í blóði sínu. Nokkr-
um stundum síðar kemur yfir-
lýsing frá einhverjum samtök-
um, sem kalla sig ýmsum nöfn-
um, sem flest géfa til kynna að
hér sé um vinstri sinna að ræða.
Þessi samtök vanda valið á
fórnardýrum sfnum og þar eru
allar stéttir teknar með.t.d. lög-
reglumenn, prófessorar, blaða-
menn, iðjuhöldar og stjórn-
málamenn.
Óeirðir, en fœrri
lóta lífið
Það eru oft pólitiskar óeirðir
á Spáni, en á undanförnum
árum hafa þær ekki krafizt eins
margra mannslífa og fyrr á
árum.
Ef litið er á tölur frá því fyrir
tíu árum, þá létust 173 f
óeirðum. A skrá hjá
lögreglunni eru j)á 702 tilfelli
þar sem um óeirðir er að ræða.
A sfðasta ári eru hins vegar
fleiri skráð tilfelli um óeirðir
eða mótmæli hjá lögreglu eða
aíls 1533. Dauðsföll eru hins
vegar 11. Svo virðist sem ekki
sé eins mikil harka og áður
fyrr. Fyrstu sex mánuðina á
þessu ári eru skráð um 900
tilfelli hjá lögreglunni, en sex
manns hafa látizt í mótmælum,
eða óeirðum, sem pólitfsk sam-
tök hafa staðið fyrir.
a
Atburðir eins og áttu sér stað
árið 1969, þegar 16 manns létu
lífið þegar sprengju var kastað
inn f banka f Mílanó, eða þegar
sprenging varð i hraðlest með
þeim afleiðingum að 12 manns
létu lffið, eru nú úr sögunni að
þvf er virðist. Nú eru notaðar
aðferðir, sem skapa mikla
spennu í þjóðfélaginu, vegna
þess að enginn veit hver verður
næstur á listanum. Mannrán
færast sffellt f aukana og um 50
manns hefur verið rænt á
sfðasta ári, og af þeim eru
ennþá um 30 týndir.
Stúdentar mótmœla yfir-
fullum fyrirlestrarsölum
Stúdentar hafa haft sig i
frammi undanfarið og farið f
margar mótmælagöngur. Þeir
vilja mótmæla þeim þrengslum
sem eru í fyrirlestrarsölum
skólanna. Háskólar eru yfir-
fullir, allt of margir eru teknir
inn, eða að byggja verður
meira yfir þá sem vilja halda
menntaveginn_ Sífellt fleiri
stúdentar hætta námi, það er
vegna þess, að sögn stúdenta
sjálfra, að Kennsia er mjög
léleg og fyrirlestrarsalir eru
yfirfullir, svo að enginn nýtur
kennslunnar nema til hálfs.
Taka verður með í reikninginn
að um 70 prósent þeirra sem
eru atvinnulausir á Ítalíu eru
undir 29 ára aldri. Af þessum
fjölda eru tæp 400 þúsund sem
hafa t.d. próf úr háskóla eða
öðrum æðri skólum.
Stjórnmálamenn standa allir
jafn vanmáttugir gagnvart
þessu og erfitt virðist vera að
finna laúsn. Þrátt fyrir það
vilja þeir benda á að Ítalía á
ekki ein landa við þetta vanda-
mál að stríða.
....
■/' . ......
Hefur Reykjavíkur-
svæðið orðið útundan?
* .1 ■■■II I ■■■■■ ....—^
Eitt mesta vandamál siðustu
áratuga hefur vdrið það hróp-
lega misrétti, sem þróast hefur
og þá fyrst og fremst af manna-
völdum milli þess fólks, sem
býr á Reykjavikursvæðinu og
hinna, sem búa á landsbyggð-
inni.
Þannig hefur verið .á málum
haldið af hálfu þeirra, sem
ráðið hafa ferðinni, að í ótal-
mörgum tilfellum hefur verið
litið á og farið með lands-
byggðarfólk sem annars eða
þriðja flokks þjóðfélagsþegna
samanborið við þá sem búa á
Reykjavíkursvæðinu.
í þessu sambandi nægir að
nefna málaflokka eins og heil-
brigðismál, samgöngumál, póst
og síma, orkumál, vöruflutn-
inga, menntamál og margs
konar aðra félagslega þjónustu,
að ekki sé minnst á þær dráps-
klyfjar, sem hvíla á herðum
þess fólks úti á landsbyggðinni
sem hita þarf hús sín með olíu,
en þar er um að ræða gegnum
sneitt 30.000.00 kr. mánaðarleg-
an skatt á heimili. Líklega
mundi hvína í tálknum þeirra
Reykvíkinga við slíkum skatt-
pósti. En á öllum þeim sviðum,
sem hér hafa verið nefnd hefur
landsbyggðarfólki verið búinn
langtum þrengri og lakari
kostur af þjóðfélagsins hálfu en
þeim, sem byggja Reykjavikur-
svæðið.
Harmagrótur borgar-
stjórnarfulltrúanna
Þann 27. mars sl. birtist í
Morgunblaðinu ritstjórnar-
grein sem bar yfirskriftina
..Byggðajafnvægið er að raskast
á hinn veginn“. I grein þessari
er að því vikið, að það séu fyrst
og fremst skattborgarar á
höfuðborgarsvæðinu, sem
staðið hafi undir kostnaði við
byggðastefnuna.
I áframhaldi af þessari opin-
berun þeirra Morgunblaðs-
manna hafa svo fulltrúar í
borgarstjórn Reykjavíkur, með
sjálfan borgarstjóra í broddi
fylkingar, geystst fram á
sjónarsviðið i sjónvarpi, út-
varpi og ýmsum dagblöðum
með þann boðskap, að Reykja-
vík hafi verið hlunnfarin og svo
að henni sorfið á undanförnum
árum samanborið við lands-
byggðina, að við slíkt verði ekki
lengur unað.
Hver riddarinn á fætur
öðrum úr borgarstjórn hefur
verið leiddur fram á ritvöllinn
og látinn vitna og skiptir þar
engu, hvort um er að ræða
menn úr meiri- eða minnihluta
borgarstjórnar — allir tyggja
þeir sömu tugguna um að
Reykjavík hafi verið sett hjá og
hún hlunnfarin.
Hvaðan hefur
fjórmagnið komið?
Það er vert að velta því fyrir
sér og vekja á þvi athygli í ljósi
fullyrðinga borgarfulltrúa,
hvaðan það fjármagn hefur
komið, sem notað hefur verið
til þeirrar geysilegu uppbygg-
ingar, sem átt hefur sér stað á
Reykjavíkursvæðinu og einnig
hinu, hvort þeir Morgunblaðs-
menn og borgarfulltrúar
Reykjavikur trúa því í raun og
veru, að það séu fyrst og fremst
skattborgarar Reykjavíkur,
sem standi undir þeim tiltölu-
lega litlu framkvæmdum, sem
unnið hefur verið að úti á landi.
Trúa þessir menn þvi virki-
lega sjálfir og ætlast þeir til að
Karvel Pálmason
tandsbyggðarfólk trúi peim
fullyrðingum þeirra, að lands-
byggðin hafi lifað á Reykjavík?
Ef svo er, þá er tími til kom-
inn að upplýsa blessaða menn-
ina um hið rétta. Sannleikurinn
er sá, að það fólk til sjávar og
sveita sem byggir hinar dreifðu
byggðir eru þeir þjóðfélags-
þegnar, sem fyrst og fremst
hafa séð þjóðarbúinu fyrir
þeim fjármunum, sem staðið
hafa undir þeirri uppbyggingu,
sem átt hefur sér stað á tslandi.
Það er þetta fólk, sem lagt
hefur nótt við dag í vinnu á
undanförnum áratugum við
gjaldeyrisskapandi fram-
leiðslustörf, sem gert hefur
þessa uppbyggingu mögulega.
Reykjavíkursvæðið hefur þvi á
undanförnum áratugum notið
forgangs i uppbyggingunni á
kostnað fólksins á landsbyggð-
inni sem fyrst og fremst hefur
séð fyrir fjármagninu.
Það er því hreint öfugmæli
og óskammfeilni, þegar full-
trúar Reykjavíkurborgar og
Morgunblaðsins reka upp rama-
kvein og ásaka landsbyggðina
um að vera ómagi á Reykjavík.
Það væri tilvinnandi fyrir
dreifbýlisfólk að bjóða þessum
herrum vetursetu í einhverju
sjávarplássinu eða sveitabæn-
um, t.d. á Vestfjörðum, og lofa
þeim þannig að upplifa þá ein-
angrun, sem þetta fólk þarf við
að búa, ekki bara dögum saman
heldur svo vikum og mánuðum
skiptir á hverju ári. Vonandi
tæki þetta mengaða hugarfar
Reykjavíkurfulltrúanna þá ein-
hverjum breytingum til hins
betra, ef þeir byggju við sama
kost og þetta fólk þarf við að
búa.
Reykjuvíkursvœðið
í algerri sérstöðu
öifum, sem fylgst hafa með
þróun mála á undanförnum
áratugum, er ljóst, að búið er að
hafa af landsbyggðarfólki fé
svo milljörðum eða tugum
milljarða skiptir, sem það átti
rétt á til uppbyggingarinnar, en
var látið renna til framkvæmda
á suðvesturhorni landsins.
Það er því landsbyggðarfólk
sem hefur verið hlunnfarið en
ekki Reykjavík.
Frammámönnum Reykja-
vfkurborgar og Morgunblaðsins
skal á það bent í þessu harma-
grátstali sínu, að árlega hirðir
Reykjavíkurborg sjö til átta
hundruð milljónir í útsvörum
af þeim embættismönnum
ríkisins, sem búsettir eru á
Reykjavíkursvæðinu. Það er
tekið af landsbyggðarfólki.
Þeirn skal einnig á það bent,
að það skiptir hundruðum
milljóna, sem Reykjavíkurhöfn
hirðir af landsbyggðarfólki
vegna þeirrar sérstöðu sinnar
að vera i reynd eina innflutn-
ingshöfn landsins.
Síðast en ekki síst skal enn
itrekað við þá, að stór hluti
þeirra fjármuna, sem runnið
hafa úr ríkissjóði á undanförn-
um áratugum til uppbyggingar
á Reykjavíkursvæðinu eru fjár-
munir, sem dreifbýlið átti rétt á
til uppbyggingar á hinum gjald-
eyrisskapandi stöðum víðs
vegar úti á landsbyggðinni, en
hefur verið af því haft og þann-
ig skapað hið gífuriega misrétti
milli þéttbýlis og dreifbýlis.
Karvel Pálmason
alþingismaður.