Dagblaðið - 18.08.1977, Side 15

DAGBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. AGÚST 1977.
bakgarð Dresdner bankans,
en þegar sú þriðja átti skamma
leið eftir ófarna rennir sér í veg
fyrir bifreiðina grænn Alfa
Romeo. Út úr Romeoinum
stökkva tveir ungir menn,
annar í ljósum frakka og með
vélbyssu í hönd, hinn í peysu
með skammbyssu í hendinni.
Voru þarna mættir þeir Lug-
meier og Linden og hrópuðu
,,Rán, upp með hendur.“
Neyddu þeir mennina alla fjóra
til þess að stíga út úr peninga-
flutningabílnum, sem var af
Opel Karavan gerð, skipuðu
þeir mönnunum að opna
bifreiðina að aftan og tóku
síðan út tvær milljónir marka.
Var ein milljón í þúsundmarka-
seðlum og afgangurinn í tíu-,
tuttugu-, fimmtíu- og fimm-
hundruðmarkaseðlum. Stóð
þetta yfir í nákvæmlega níutíu
sekúndur, skömmu fyrir klukk-
an níu að morgni. Hurfu Lug-
meier og Linden síðan á brott i
hinum græna Alfa Romeo bíl
sínum, jafnskjótt og þeir höfðu
komið.
Gamall maður sem horfði á
ránið þar sem hann stóð hinum
megin við götuna sagði við lög-
regluna: „Þetta gekk allt svo
fljótt og vel fyrir sig, mér kom
ekki annað til hugar en þarna
væri verið að taka upp Tatort
(glæpaþáttur í þýzka sjónvarp-
inu) með földum myndavél-
um.“
Héldu þeir félagar ekki langt
á Alfa Romeo bifreið sinni,
heldur voru þeir komnir á bíl
af Porsche gerð átta mínútum
eftir ránið. Hálftíma seinna
fannst Porsche bíllinn og höfðu
þá þeir félagarnir haldið flótt-
anum áfram í öðrum bíl af
Porsche gerð.
Eltingaleikur
um allan heim
Hófst nú eltingaleikur
lögreglunnar við þá Lugmeier
og Linden og var vettvangurinn
hálfur heimurinn, ítalia, Eng-
land og lauk síðan í Mexíkó
þann 29. apríl 1974 með hand-
töku þeirra beggja. Gerhard
Linden hafði eftir ránið haldið
til systur sinnar, Brigittu, í
íbúð hennar í Múnchen. Þar
fann lögreglan mikið af vopn-
um sem systirin geymdi fyrir
bróður sinn, þar á meðal vopn-
in sem notuð höfðu verið við
ránið á peningaflutningabíl
Dresdner bankans. Vinkona
Lindens frá Frankfurt, Hanne-
lore að nafni, uppgötvaðist
einnig, en hún hafði heimsótt
Linden til Mexíkó og búið hjá
honum þar í eina viku á lúxus-
hótelinu Rio Tiber, án vitundar
eiginmanns síns. Er eigin-
maðurinn frétti af þessu sótti
hann strax um skilnað og að fá
yfirráðaréttinn yfir börnum
þeirra tveimur.
Er Linden var handtekinn í
Mexíkó var hann í tygjum við
mexíkanska stúlku. Komst
hann að því að samband sitt við
Hannelore frá Frankfurt hafði
leitt til þess að lögreglan komst
á spor hans til Mexíkó, svo
hann vildi ólmur giftast hinni
mexíkönsku stúlku og ættleiða
börn hennar tvö. Hafði hann
því látið bæta í hið falsaða
vegabréf sitt ,,a la Torre“ fyrir
aftan nafnið Ulrik Scharrer,
sem hann gekk undir á flótta
sínum. Þá gekk Lugmeier
undir nafninu Karl Hutzel.
Er þeir félagar voru hand-
teknir í Mexíkó voru þeir
aðeins með litlar fjárupphæðir
á sér og höfðu skýringu á
reiðum höndum, „14000 pesos
(ca 200 þús. ísl. krónur) var
stolið af okkur þegar ■ við
skruppum í ferðalag.“ Og það
mun hafa verið rétt hjá þeim,
því það kom heim og saman víð
frásögn í bréfi Gerhards til
systur sinnar, Brigitte, þar sem
hann segir frá ráninu. Höfðu
þeir ekið út í eyðimörkina og
bíll beirra bilað þar. Sjá þeir
hvar úr fjarska nálgast þá
menn ríðandi, voru þetta þá
„Caballeros" (kúrekar er
stunda gripdeildir) með
alvæpni sem kröfðust þess að
þeir reiddu fram féð.
15
Flóttá Lugmeiers lokið, hann sendur heim í fangelsið í Frankfurt f fylgd þriggja lögreglumanna, þeirra Karl Heins Georg, Dieter
(Mvndir: Ernst Dankert og Ragnar Th. Sigurðsson)
Ortiauf og Ivars Hannessonar.

Réttarhöldin
dragast ó langinn
Fimmtánda maí 1974 fljúga
þeir Linden og Lugmeier síðan
heim til Frankfurt i fylgd
lögreglu. Fyrst þurfti að ljúka
rannsókn málsins áður en
réttarhöldin gátu hafizt og stóð
sú rannsókn lengi og var afar
erfið. M.a. fannst í einum bíln-
um, sem þeir félagar höfðu
notað á flóttanum, húfa sem
álitið var að Lugmeier hefði
verið með við ránið. I húfunni
fundust nokkur hár og seinna
þurfti að sannprófa hvort þau
væru ekki örugglega af Lug-
meier. Kom í ljós að svo var.
Gerist það síðan að réttar-
höldin yfir Lugmeier og Linden
hefjast haustið 1975 og standa
yfir í u.þ.b. eitt ár. En þann
fjórða febrúar 1976 skömmu
eftir hádegið, brá hins vegar
svo við að þegar dómvörður leit
augunum af Lugmeier þá gerði
hann sér lítið fyrir og hoppaði
út um glugga réttarsalarins á
annarri hæð.Varþetta um fjög-
urra til fimm metra stökk, en
Lugmeier varð ekki meint af
heldur hljóp strax á brott og
faldi sig í vörugeymslu þar
skammt frá og gisti í hjónarúmi
er þar stóð. Á meðan hófst
gífurleg leit um alla Frankfurt,
en án árangurs, Lugmeier var
hvergi að finna. Hófst þá mikill
eltingaleikur hans við lögreglu-
mennina Dieter Ortlauf og Karl
Heinz Georg. Fréttu þeir af
honum í Iran, á Bahamaeyjum
og víðar, síðast á Islandi þar
sem hann var loksins gómaður.
Dœmdur fjarverandi
Eftir flótta Lugmeiers úr
réttarsalnum var ekkert annað
að gera en halda réttarhöldun-
um áfram eins og ekkert hefði i
skorizt, enda var það gert og
lauk réttarhöldunum yfir Lug-
meier og Linden haustið 1976.
Annan október 1976, átta
mánuðum eftir flótta Lug-
meiers, var kveðinn upp dómur
yfir þeim báðum, Gerhard
Linden var dæmdur til 13 ára
betrunarhússvistar og Ludwig
Lugmeier til tólf ára, að honum
fjarverandi. Linden hrópaði er
dómurinn var upp kveðinn:
,,Þarf ég að hlusta á þetta, ég
hef ekki áhuga á að heyra
svona svínarí. Þetta er rangur,
óréttlátur dórnur." En allt kom
fyrir ekki, Gerhard Linden
situr bak við lás og slá í Þýzka-
landi og nýlega bættist honum
félagsskapur í fangelsisvistina,
þarsem Ludwig Lugmeierer.-
BH
Leit stendur yfir f Frankfurt að Lugmeier í febrúar 1976. Þrátt fyrir mlkla leit fannst hann alls ekki
fyrr en á fsiandi rúmu ári seinna.
Glugginn sem Lugmeier stökk út um í dómhúsinu í Frankfurt þann 4. febrúar 1976. Við gluggann
standa lögmenn sakborninganna tveggja, þeir Egon Geis og Johannes Riemann.