Dagblaðið - 22.08.1977, Blaðsíða 10

10
mmuBiÐ
frjálst, úhád dagblað
Útgofandi DagbiaAiA hf.
FramkvMmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Krístjánsson.
Fréttastjórí: Jón Birgir Tétursson. Ritstjómarfulltrúi: Haukur Holgason. Skrifatofustjóri ritstjórnar:
Jóhannas Raykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. AAstoAarfróttastjóri: Atli Steinarsson. Safn: Jón
S»var Baldvir.wson. Handrít: Ásgrímur Pálsson.
Bfaflamann: Anna Bjamason. Ásgair Tómasson. Bragi SigurAsson, Dóra Stafánsdóttir, Gissur
Sigurflsaon. Hallur Hallsson, Halgi Pótursson, Jakob F. Magnússon, Jónas Haraldsson, Katrín
Pálsdóttir, Ólafur Jónsson, ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Lióamyndir: Bjamlaifur Bjarnleifsson, HörAur Vilhjálmsson, Svainn ÞormóAsson.
Skrífstofustjóri: ólafur Éyjólfsson. Gjaldkerí: Þráinn Þoriaifsson. Draifingarstjórí: Már E.M.
Wtstfóm SiAumúla 12. Afgraiflsla Þverholti 2. Áskríftir, auglýsingar og skrífstofur Þverholti 11.
AlalaM blaflsins 27022 (10 linur). Áskríft 1300 kr. á mánufli innanlands. í lausasölu 70 kr.
aiMdúA.
Satning og umbrot: Dagblaflifl og Steindórsprant hf. Armúla 5.
Myndaog plötugerfl: Hilmir hf. Síflumúla 12. Prantun: Árvakur hf. Skaifunni 19.
Aldarfjórðungs óvild
Af viðskiptum Skúla Pálssonar
á Laxalóni við yfirvöld er ekki
unnt að komast hjá því að draga
þá ályktun, að hann hafi verið
ofsóttur í aldarfjórðung. Virðist
hafa ráðið ferðinni óvild emb-
ættismanna í garð manns, sem
ekki vargefinnfyrirað sleikja tær þeirra.
í aldarfjórðung hefur Skúli ræktað regn-
bogasilung, sem frægur er um allan heim fyrir
heilbrigði. Lengst af fékk hann samt ekki heil-
brigðisvottorð yfirvalda og fékk þar af leiðandi
ekki útflutningsleyfi. Beiðnum hans um heil-
brigðiseftirlit með stöðinni var ekki einu sinni
svarað.
Þessi viðbrögð hafa valdiðLaxalónsstöðinni
ómældu fjárhagstjóni og þjóðfélaginu gífurleg-
um missi gjaldeyristekna. Það var fyrst nýlega,
að vinsamlegir þingmenn skárust í leikinn og
knúðu kerfið til að veita Skúla leyfi til útflutn-
ings á regnbogasilungi.
Andúð veiðimálastjóra á Laxalónsstöðinni
hefur svo magnazt fyrir þá sök, að hún hefur
reynzt Kollafjarðarstöð ríkisins harður keppi-
nautur í sölu til veiðifélaga úti á landi. Er hún
þó rekin á arðsemisgrundvelli, meðan Kolla-
fjarðarstöðin hefur kostað þjóðfélagið marga
tugi milljóna.
Þessi forsaga veldur því, að fara verður
varlega í að taka mark á viðhorfum veiðimála-
stjóra og yfirdýralæknis gagnvart þeim vanda-
málum, sem Skúli á Laxalóni hefur nú við að
stríða. Það er eðlilegt, að hann vilji heldur leita
til útlendra sérfræðinga en innlendra óvildar-
manna sinna.
Ekki hefur neinn orðið var við óeðlilegan
dauða á laxi í Laxalóni, svo sem varð í Elliðaán-
um og leiddi til slátrunar stofnsins þar. Hins
vegar hafa á Láxalóni komið fram einkenni um
veikindi, sem sumir telja minna á sjúkdóminn í
Elliðaánum. Skúli teflir hins vegar fram sér-
fræðingum, sem telja einkennin stafa af rangri
samsetningu vatnsins í stöðinni.
Veikindi þekkjast í laxi alls staðar í náttúr-
unni og þykja ekki tiltökumál. Aðalatriðið er,
að þau leiði ekki til laxadauða. Svo virðist sem
hinn kanadiski sérfræðingur, sem Reykja-
víkurborg fékk til að rannsaka málið, telji
hugsanleg veikindi á Laxalóni ekki svo alvar-
legs eðlis, að slátra þurfi stofninum, né banna
sölu seiða úr honum.
Af hverju leggja veiðimálastjóri og yfirdýra-
læknir þá svona mikla áherzlu á að slátra öllum
laxi Skúla? Full ástæða er til að ætla, að
gamalgróin óvild þeirra í garð Skúla liti viðhorf
þeirra. Og af hverju telja þeir Bregnballe hinn
danska ekki marktækan? Er hann þó ekki verri
en svo, að hann flytur erindi á ráðstefnum
fiskifræðinga og að vitnað er í hann í kennslu-
bókum.
Embættismennirnir hafa komið í veg fyrir,
að Skúli gæti flutt starfsemi sína austur fyrir
fjall, þarsemhann hefur undirbúið mun full-
komnari stöð, með betra yatni og betri aðstöðu
en á Laxalóni. Sjúkdómahræðsla þeirra kann
að vera hreint yfirvarp.
Fá þarf óhlutdræga erlenda sérfræðinga til
að segja álit sitt á slíkum flutningi, því að
aldarfjórðungs óvild er ekki heppilegur mæli-
kvarði.
DAGBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. AGCST 1977.
Carter Bandaríkjaforseti:
Fangelsisvist vinnur
fólki meira tjdn en
marijúana-
reykingar
— hann vill létta
refsingu til
muna
Mikið hefur verið rætt og
ritað um skaðsemi hass- og
marijúana-reykinga. Ekki eru
menn á eitt sáttir um niðurstöð-
ur, en fólk skiptist í tvö horn,
sumir segja að þessi efni hafi
engin skaðleg áhrif á líkamann,
en aðrir segja að þau vinni
hverjum einstaklingi óbætan-
legt tjón, bæði.sálarlega og lík-
amlega.
Refsing vinnur meira
tjón en marijúana
Þrátt fyrir miklar umraeður
siðastliðin ár um skaðsémi
marijúana, hefur Carter for-
seti Bandaríkjanna gert það að
tillögu sinni að refsilöggjöfinni
verði breytt frá þvi sem nú er í
Carter forseti Bandarikjanna
hefur lýst sig fylgjandi að
refsing verði miklu vægari við
þvi að hafa iítið magn af
marijúana undir höndum.
....
.-.... " -
Litazt um ílæknaheimum:
Sjálfseignar-
bændur
ílæknadeildinni
sjúkum og heilbrigðum frá
vöggu til grafar, vaka yfir heil-
brigði einstaklingsins í lífi og
starfi á öllum sviðum þjóðlífs-
ins. Það gefur því auga leið að
þeir, sem með þessi mál fara,
verða að hafa þekkingu Iangt út
fyrir þau takmörk sem læknis-
fræðin í þrengri skilningi setur
sér.
Menntun lækna er því nauð-
synlegt að haga þannig að hún
sé í beinum tengslum við þjóð-
lífið og þarfir þess. Það er
viðurkennt í dag að engum ein-
um manni sé það fært að hafa
þekkingu, svo að til hlítar sé, á
öllum sviðum læknisfræðinnar
og er það að líkum, svo ótrúlegt
magn sem upp hrúgast af hvers
kyns fróðleik á dögum tölvu og
tækni, en þar mun oftast vera
mesti vandinn að skilja hafra
frá sauðum.
En þar reynir á getu læknis-
ins og hina eiginlegu menntun
hans. Menntun læknis á að vera
í þvi fólgin að heili hans og
Þegar heilbrigðismálin eru
rædd verður ekki hjá því kom-
izt að ræða hlut læknastéttar-
innar í þeim, enda munu
læknar hafa meiri áhrif á fram-
vindu þeirra og framkvæmd en
nokkur önnur heilbrigðisstétt.
Fyrr á tlmum unnu læknar
störf sín I ljóma mannúðar og
ofurmannleika, vonin og þakk-
lætið báru þá á höndum sér,
góður læknir átti greiða leið að
hjörtum fólksins og i pyngju
auðkýfingsins.
Ennþá vinna læknar án efa
verk sín af mannúð og skilningi
en tækni og þekking hafa í
miklu breytt afstöðu almenn-
ings til þeirra og á sú afstaða
eftir að breytast að miklum
mun.
Það er þó augljóst mál í dag
að flestir þeir stjórnmálamenn,
sem ákvarðanir taka um heil-
brigðismál, eru með því mark-
inu brenndir að líta á þennan
málaflokk meira sem tilfinn-
ingalegs eðlis en rekstrar- og
framkvæmdamál þjóðfélagsins
og því eru lagasetningar og
framkvæmdir í þessum málum
oft marklausar og fálmkennd-
ar. Þeir sem ráða eru í rauninni
læknarnir en innan þeirrar
stéttar er svo margt sinnið sem
skinnið.
Það er því eðlilegt að ræða að
nokkru menntun lækna og.
reyna.að gera sér grein fyrir
hvernig þeir eru í stakk búnir
frá þeim skóla sem býr þá
undir þjónustu þeirra við þjóð
og þjóðfélag.
Menntun
Um skólagöngu hefir margt
verið rætt og ritað og á það að
sjálfsögðu eins við um menntun
og nám lækna sem annarra.
Menntun og þekking lækna á
þó þá sérstöðu að engin grein
þekkingarinnar mun vera jafn-
fjölþætt og Iæknisfræðin. Það
er fræðigrein sem á að fylgja