Dagblaðið - 20.01.1978, Qupperneq 3

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 20. JANUAR 1978.
3
Töpuðu öllum gjald-
* *** fararstjorarog
eyri á Kanaríeyjum bjargáði málinu
Mig Iangar að segja hér
ferðasögu úr sólarlandaferð,
sem kannski gæti orðið öðrum
tslendingum til viðvörunar á
ferðalögum. Við hjónin höfum
undanfarin ár reynt að komast
til sólarlanda eins oft og efni
hafa leyft. Ég er með einhvern
stirðleika í liðamótum, sem
batnar mjög mikið við sól og
sjóböð og búum við að svona
ferðum í marga mánuði. Þetta
var okkar 4. sólarlandaferð,
enda orðin fullorðin. Við
höfum alltaf farið með Utsýn
áður og þurfum ekki undan þvi
að kvarta. En nú fórum við með
hinni ungu ferðaskrifstofu,
Samvinnuferðum.
Svo leggjum við af stað alsæl
í 3 vikna sólarlandaferð til
Kanaríeyja. Allt gengur að ósk-
um, við fáum góða 2 herb. íbúð
með öllum þægindum og góðri
strönd rétt við. Við erum á
ströndinni og í sjónum fyrstu
dagana, notum enga peninga
nema sem við fengum með
okkur (3.000 ptas). Farar-
stjórarnir Gunnar Gunnars-
son og Maria Perelló, spönsk
stúlka sem talar mjög vel
íslenzku, voru búin að sýna
okkur alla þá vinsemd sem
hægt er og hittu okkur á hverj-
um degi. Við ákveðum að fara
Mörgum íslendingum sem þjást af ýmsum kvillum verður gott af sólinni og sjóböðunum á
Kanarieyjum.

ekkert gert nema labbað burtu,
búin að tapa aleigunni í byrj-
un sólarlandaferðar.
En þess skal getið sem gert
var. Við fórum nú til
fararstjóranna Gunnars’ og
Maríu. Þau voru bæði við þó
þau væru hætt að vinna og
brugðu mjög fljótt við og gerðu
allt sem hægt var að gera, en
lögregla og aðrir standa varnar-
lausir fyrir þessum glæpalýð.
Siðan keyrðu þau okkur heim.
Eftir vökunótt og umræður um
aðstöðu okkar ákveðum við að
fara heim með næstu ferð eftir
tvo daga. Konan var með
nokkur hundruð ptas í sínu
veski svo við ákveðum daginn
eftir að fara niður í borg að
reyna að hitta Islendinga. A
Bronse Mar hittum við fyrir
hjón og mann, sem var að tala
við þau. Þetta kemur náttúr-
lega til tals en þau alveg þver-
tóku fyrir að við færum heim.
Þau vildu gera allt sem þau
gætu og tala við mann sem
þekkti annan.
Og brátt birti 1 hugum okkar.
Eftir tvo tíma kemur Gunnar
með peninga sem svarar gjald-
eyri fyrir annað okkar
hjónanna, þetta hafði María
fararstjóri lánað okkur sjálf.
Ég þurfti ekki að kvitta fyrir,
það eru til góðir Spánverjar
ekki síður en annað gott fólk.
Eftir þetta lék gæfan við
okkur. Fyrrnefnd hjón voru
alltaf að bjóða okkur heim á
Bronse Mar i mat og fóru með
Og nú kemur sorgarsagan Við
ákveðum að fara í strætó. A
stoppistöðinni var mikið af
fólki sem beið. Skömmu síðar
koma 3 vagnar i einu. Eg tek
fram að þá hélt ég um veskið,
en þegar ég ætla að stíga upp í
vagninn hef ég tekið höndina
úr vasanum, rétt á eftir, þá finn
ég að vasinn er tómur. Mér
brá mjög og kalla Polis-Polis en
Innfæddir bjóða ferðamönnum upp á margs konar vörur á sólar-
ströndum á misjöfnu verði og gæðin eru líka misjöfn á því sem
fram er boðið. Myndin er frá Kanaríeýjum.
okkur til Las Palmas. Maðurinn
bauð okkur út í mat á nætur-
klúbb og stjanaði við okkur. Ég
veit ekki hvort þetta góða fólk
vill að ég nefni nöfn þess, ég
hugsa ekki, en þau eru fyrir
hendi ef óskað er.
Þegar þessi ágætu hjón fóru
heim, létu hjónin okkur fá
peninga fyrir tollinum heima
og maðurinn sagðist vera búinn
að spara við sig svo hann gæti
lánað okkur 5.000 ptas. Þetta
var okkur algjörlega vanda-
laust fólk!
En því miður fréttum við og
sáum líka aðrar hliðar á
Islendingum, sem ég vil ekki
tala um, en eru þjóð okkar til
vansæmdar.
Ég vil gefa íslendingum
nokkur heilræði eftir þessa
ferð, ef einhver vill fara eftir.
1. Hafið aldrei mikla peninga á
ykkur.
2. Verið ekki með þá í
venjulegu veski.
3. Skiptið ekki ferðatékkum
fyrr en jafnóðum og þeir eru
notaðir.
Að endingu biðjum við farar-
|stjórann afsökunar á þessari
fyrirhöfn sem við óviljandi
ollum þeim og Maríu Perelló
þökkum við frábæra farar-
stjórn, vinsamlegt viðmót og
persónulegan góðvilja. Sam-
vinnuferðum þökkum við fyrir
annars dásamlega ferð. Með
þökk fyrir birtinguna.
5867-5318.
að skoða borgina, fórum í
banka og skiptum öllum okkar
ferðatékkum, því við búum
smáspöl frá borginni, þar sem
við urðum fyrir því óhappi í
síðustu ferð okkar að tekið vari
seðlaveski konunnar úr hand-
tösku með rennilás með 3.000.-'
ptas á útimarkaði á Costai
Brava. Þá stóð ég við hliðina á
henni. Hvernig þetta er hægt
skilur enginn nema þessir lista-
menn í glæpum, sem við köllum
vasa- eða veskisþjóf Ég
ákveð þvi að vera með alla
peninga í minu veski því ég
þóttist öruggur að ekkert kæmi
fyrir mig. Ég hafði veskið ekki í
rassvasa heldur hliðarvasa á
buxum. Svo hélt ég með
hendinni um veskið. Síðan
löbbumvið um götur, skoðum í
búðir, kaupum smáhlut í búð og
er mikið af fólki. Síðan ætlum
við heim.
engin lögregla var nálæg. Það
verður þarna umferðartöf,
flaut og fólk vill borga fyrir
okkur í strætó en við gátum
MANSTU EFTIR N0KKRUM
SJÓNVARPSÞÆTTI SEM ÞÉR
HEFUR FUNDIZT GÓÐUR 0G
HEFUR VERIÐ SÝNDUR
NÝLEGA?
Reynir Svavarsson húsasmiður:
Já, það er þá þessi nýi, brezki
framhaldsþáttur, sem byrjaði á
miðvikudaginn. Hann var ágætur
og það eru oftast einhverjir góðir
þættir I sjónvarpinu.
Margrét Albertsdóttir, starfar hjá
Hagkaup: Já, Húsbændur og hjú,
það er ágætur þáttur en yfirleitt
er sjónvarpið mjög lélegt.
úrn Jónsson forstjóri: Dave Allen
sá irski slær allt út og ég er mjög
ánægður með þætti hans.
Birgir Björgvinsson, starfar hjá
Hildu ht: Já, það virðist vera að
byrja ágætur, brezkur framhalds-
þáttur.
Jón Eysteinsson verkamaður: Já,
Húsbændur og hjú er góður
þáttur og ég horfi alltaf á hann.
Eiríkur Bjarki Eysteinsson,
Barnaskóla Keflavíkur: Gæfa og
gjörvileiki var fínn þáttur.