Dagblaðið - 25.10.1978, Blaðsíða 15

15
N
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÓBER 1978
Ljöð uppi á sykurpíramíða
Heima hjá Þórði eru drög að ýms-
um verkefnum uppi á veggjum. Það
kemur mér á óvart að sjá myndir af
húsum og umhverfisteikningar og það
kemur í Ijós að Þórður hefur upp á
síðkastið æ meir hugsað um það hvað
gera megi til að skapa nútíma-
manninum manneskjulegra umhverfi
og er Reykjavíkurborg ofarlega í huga
hans.
Lausn fyrir
Reykjavík
Hann hefur fylgst með því hvernig
byggðin í Reykjavík hefur færst upp
um allar heiðar og hve nöturlegar hug-
myndir arkitektar fá í því sambandi og
ætlar hann að stofna til umræðu um
þessi mál þegar hann kemur heim árið
1980. Þórður er með tillögur að lausn
þessa vanda, þ.e. að leggja Reykja-
víkurflugvöll niður, flytja hann, t.d. út
á Álftanes eða Hafnarfjarðarhraun og
skapa byggð fyrir 150 þúsund manns i
hans stað.
Það er ekki hlaupið að því að lýsa
myndlist Þórðar eftir stutt kynni. Á
yngri árum var hann mjög hrifinn af
Claes Oldenburg og þýddi m.a. bók
hans „Store days” yfir á íslensku. 1
framhaldi af því setti Þórður upp sér-
stök umhverfi og efndi til uppákoma í
Gallerí SÚM 1968—9, sem voru þær
fyrstu sinnar tegundar.
Fínlegar
listgáfur
í stað þess að halda áfram á þeirri
braut virðist Þórður hafa farið út í
hugmyndir að skúlptúrum, sem
margir hverjir minna á popp-verk að
þvi leyti að þeir eru sambland af ýmiss
konar áþreifanlegum og þekkjan-
legum fyrirbærum i utnhverfi okkar.
Úrvinnsla Þórðar á þessum hug-
jmyndum opinbenr fínlegar listagáf-
ur blandaðar ísmeygilegri kímni m/
stórum skammti af hinu Ijóðræna. Við
skoðuðum teikningar af píramíða er
átti að vera úr sykri og ofan á honum
áttu að vera sól og máni, upplýst á
! einhvern hátt. Verkið hugsaði Þórður
sér á almannafæri, helst í stórborg.
Rökrænni hugsun má finna í sumum
Ijósmyndaverkum hans, eins og „Ég
kyssi hana ef hún kyssir mig” sem
sýnd var á sýningunni I Pompidou
miðstöðinni. í þeirri myndröð leikur
Þórður sér með eiginlegan og
Ijóðrænan „strúktúr” landslags. En
endanlega er inntakið Ijóðræns eðlis,
órætt og dularfullt. „Ég er
rómantíkersegir Þórður „og get
víst ekkert að því gert.”
— Þórður Ben Sveinsson heimsóttur í Diisseldorf
Þórður Ben Sveinsson myndlistar-
maður býr ásamt konu sinni Karólínu,
tveimur börnum og naggrís í
Dilsseldorf, en þar var undirritaður á
ferð nýlega. Þórður hefur búið þar frá
1970 og stundað kennslu við mennta-
skóla í Meerbusch þar skammt frá.
Hefur hann kennt alls konar myndlist-
arleg fræði, auk þess sem hann hefur
tekið þátt i ýmsum samsýningum þar
ytra, m.a. SÚM IV 1 Stedelijk í
Amsterdam árið 1970, yfirlitssýningu
á verkum Rinar og Ruhr-listamanna
árið 1972, Nice Biennalinum árið
1976 og samsýningu fjögurra
lslendinga i Pompidou lista-
miðstöðinni 1 fyrra. Það má hafa
mannsæmandi laun upp úr kennslu í
Þýskalandi og þar leigja menn íbúðir
árum saman á hagstæðu verði og eiga
ekki á hættu að vera hent út á
gaddinn.
örvandi
myndlistarlíf
En Þórður hefur ákveðið að segja
skilið við öll meiri háttar þægindi að
sinni og helga sig myndlist algjörlega
næstu tvö árin. Fyrsta takmarkið er
samsýning 12 SÚM manna íslenskra í
listahöllinni í Malmö í desember og
hið siðara yfirlitssýning á íslandi
einhvern tímann árið 1980.
Myndlistarlíf í Dusseldorf er afar
örvandi fyrir alla sköpun. Þar er m.a.
Kunstsammlung Nordrhein-Westfal-
' en sem hefur aðgang að meiri
peningum heldur en nokkur önnur
liststofnun i Þýskalandi og forstjórinn
Dr. Schmalenbach kaupir aðeins það
sem hann kallar „meistaraverk” upp á
hundruð milljóna íslenskra króna á
ári. Fyrir þá peninga fær hann um 3—
4 verk.
Nýjustu
stefnur
Kunstmuseum í Díisseldorf er
rólegra í tíðinni og státar helst af frá-
bæru safni glermuna. Ekki má heldur
gleyma Kunsthalle borgarinnar sem er
sjálfstæð stofnun sem stendur fyrir
ýmiss konar yfirlitssýningum á verk-
„Je r embrasse si elle
m' embrasse", 1977
Þórður Ben Sveinsson
annað fyrirtæki. Ég spyr um sam-
keppni listamanna i Díisseldorf.
Þórður segir hana mikla, — upp á líf
og dauða. Þýskir myndlistarmenn taka
mótlæti illa, segir hann og á hverju ári
fyrirfara nokkrir þeirra sér. Við
ræðum um það hvort þetta liggi í eðli
Germana að bregðast svona við og
berum þetta saman við hollenska
listamenn, sem ekki virðast rasa að
neinu.
um yngri manna víða um Evrópu. En
það eru galleríin og listaskólinn í
Dússeldorf, svo og nálægðin við Köln,
sem örvar mest til dáða, a.m.k. yngri
menn. Þar eru nýjustu stefnur sýndar
og ákaft skeggræddar og allar
mögulegar hliðar myndlista kannaðar:
láðlist, gjörningar, konsept svo og ögn
hefðbundnar listir. En Þórður segir
gróskuna ekki eins mikla og hún var
þegar Joseph Beuys var við kennslu í
Dusseldorf. Þaðan var hann rekinn
eftir mikið stapp en vann málaferli sín
gegn ríkinu vegna uppsagnarinnar. En
Beuys hefur ekki snúið aftur til
skólans og hyggst í staðinn setja upp
frjálsa akademiu i Dublin á írlandi. Á
göngu okkar um borgina erum við
sammála um mikilvægi þeirra
rannsókna og aðgerða sem Beuys
hefur stundað en talið snýst að öðru
og það verður ljóst að Þórður er einnig
hinn mesti fagurkeri og fer fögrum
orðum um franska málarann
Bonnard.
Spoerribúð
stekkur....
Við skoðum Spoerrikrána þar sem
Fluxus hreyfmgin kom saman þegar
hún var upp á sitt besta. Sú knæpa er
betrekkt í hólf og gólf með öllum þeim
bréfum sem Spoerri fékk á sínum
tíma. Þórður tjáir mér að hann komi
þarna enn — en að öðru leyti er
knæpan rekin af öðrum, sem hvert
Myndlist
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON
V