Dagblaðið - 20.12.1978, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 1978.
Útgefandh Dagblaöið hf.
Framkvœmdastjórí: Sveinn R. EyjóHsson. Ritstjóri: Jónas Krístjónsson.
Fróttastjórí: Jón Birgir Pétursson. Ritstjómarfulhrúi: Haukur Helgason. Skrtfstofustjórí rítstjómar Jó-
hannes Reykdal. Íþróttir Hallur Simonarson. Aöstoðarfróttastjórar Atli Steinarsson og Ómar Valdi-
marsson. Mennipgarm&l: Aöabteinn IngóHsson. Handrit: Ásgrímur Pólsson.
Blaðamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurösson, Dóra Stefánsdóttir, EHn AKierts-
dóttir, Gissur Sigurðsson, Gunntaugur A. Jónsson. HaRur HaHsson, Helgi Pétursson, Jónas Haraldsson,
Ólafur Geírsson, ólafur Jónsson. Hönnun: Guöjón H. Péisson.
Ljósmyndir: Ari Krístinsson, Ámi Péli Jóhannsson, BjamleHur BjemleHsson, Höröur Vilhjélmsson,
Ragnar Th. Sigurðsson, Svoinn Þormóðsson.
Skrifstofustjórí: Ólafur EyjóHsson. Gjaldkerí: Þréinn ÞoríeHsson. Sökistjórí: Ingvor Svoinsson. DreHing-
arstjórí: Mér E.M. Halldórsson.
Ritstjóm Siðumúlo 12. Afgreiösla, éskríftadeild, auglýsingar og skrffstofur Þverhohi 11.
Aðabimi bbösins er 27022 (10 linur). Áskrift 2500 kr. é ménuöi innanbnds. Í busasölu 125 kr. eintakið.
Setning og umbrot DagbböM hf. Siöumúb 12. Mynda- og plötugerö: HUmir hf. SMumúb 12. Prentun:
Árvakur hf. SkeHunni 10.
Órökrétt skattasamhengi
Upphlaup Alþýðuflokksins út af'
útþenslu ríkisbáknsins er fremur sér-
kennilegt, ef það er skoðað í ljósi þess, að
flokkurinn stendur með öðrum stjórnar-
flokkum að verulegri hækkun skatta
ríkis og Reykjavíkurborgar.
Aukin skattheimta stafar auðvitað af því, að ráða-
menn telja opinbera sjóði þurfa á meiri peningaaukningu
að halda en verðbólgan færir þeim. Ráðamenn telja sig
þurfa að hækka gamla skatta og koma upp nýjum
sköttum á borð við öskutunnuskatta af því að þeir eru að
þenja út báknið.
Það er ríkisdýrkun, sem liggur að baki skatta-
hækkununum. Þess vegna er Framsóknarflokkurinn
eins ákveðinn í þessum hækkunum og reynslan hefur
sýnt. Framsóknarflokkurinn hefur árum saman stutt
miðstýringu þjóðfélagsins og aukin afskipti ríkisins af
efnahagsmálum.
Tómas Árnason fjármálaráðherra er hafður á
oddinum í röksemdafærslu fyrir nýjum sköttum. Hann á
þau rök helzt, að enn séu til lönd í heiminum, þar sem
skattheimta sé meiri en hér. Virðist það orðið sérstakt
takmark Tómasar og Framsóknarflokksins, að slík lönd
verði ekki lengur til.
Framsóknarflokkurinn er með þessari stefnu kominn í
mótsögn við kjósendur sína, sem eru fjölmennastir á
miðjum vegi í þjóðfélaginu, en fámennir meðal lág-
tekjufólks. Skattahækkanirnar koma illa við miðlungs-
fólkið, þótt ríkisstjórnin haldi öðru fram.
Nú á að koma upp 50% skattþrepi og láta það leysa
skyldusparnaðinn af hólmi. í ár greiddu 22% skatt-
greiðenda skyldusparnað af svokölluðum hátekjum. Og
þessi 22%, sem ríkisstjórnin hyggst nú mjólka, eru ein-
mitt miðlungsfólkið í þjóðfélaginu.
Tómas Árnason og Framsóknarflokkurinn ganga
fram í þeirri dul, að hér sé um hátekjufólk að ræða.
Staðreyndin er hins vegar sú, að hátekjufólk er há-
tekjufólk, af því að tekjur þess mælast ekki á skatt-
skýrslum. Því meira sem miðlungsfólkið er skattlagt með
nýjum og hærri skattþrepum, þeim mun betri verður
staða hins raunverulega hátekjufólks með vinnukonuút-
svörin.
Þetta skilja framámenn Framsóknarflokksins ekki
með nokkru móti. Þess vegna hafa þeir um langt skeið
verið að hrinda frá sér hinum hefðbundnu kjósendum
flokksins. Þar er fenginn hluti skýringarinnar á því, að
fylgistap flokksins hefur haldið áfram eftir hrunið í
síðustu kosningum.
Hver stjórnarflokkanna um sig styður skattahækkanir
á sínum sérstöku forsendum. Alþýðubandalagið vill
alltaf hækka skatta sem mest, af því að það vill afnema
framtak í landinu annað en opinbert. Alþýðubandalagið
er líka eini stjórnarflokkurinn, sem hefur rökrétt sam-
hengi í afstöðu sinni.
Framsóknarflokkurinn stendur að skattahækkunum,
af því að ríkisdýrkup flokksins hefur villt honum svo
sýn, að hann áttar sig ekki á, að með þessu fælir hann
kjósendurna frá sér.
Hlutur Alþýðuflokksins er ef til vill sízt rökréttur.
Flokkurinn segist vera andvígur hækkun skatta, en
stendur svo að slíku í reynd. Þingmenn Alþýðuflokksins
bera fram prýðilegar röksemdir gegn hækkun skatta og
rétta síðan upp hendurnar með hækkun skatta.
Dapurlegt er, að heildarútkoma þessa sérkennilega
dæmis skuli vera sú, að skattbyrði landsmanna eykst og
ofvaxið ríkisbákn þenst út.
Noregur:
olíugullkAlf-
URINN REYNIST
EKKISV0 FEITUR
— hönnun nýjustu borpallanna éhagkvæm og kostnaður
feruppúrölluvaldi
Gullkálfur norskra efnahagsmála, verulega hæpna framkvæmd. Má ýmissa norskra aðila. Olíudraumurinn
Statfjord oliusvæðið i Norðursjónum, jafnvel jafna framkvæmdum þar við norski er því verulega farinn að fölna,
hefur i hugum Norðmanna breytzt í Kröfluævintýri eftir umsögnum og þar sem hæpið er nú talið að fram-
VERÐUR SNJ0K0MA
BÖNNUÐÁ
VESTFJÖRDUM?
Falskar
forsendur
Þingmenn Vestfjárða hafa lagt
Tram frumvarp til breytingar á lögum
um aflatryggingasjóð, sem gengur ut á
það að rækjubátar fái bætur fyrir að
þurfa að bíða með að veiða rækju-
skammtinn sinn.
Það er ekki ný bóla að þingmenn
þessa kjördæmis flytji frumvörp sem
fyrst og fremst miðast við hagsmuni
eigin kjósenda. Um það er ekki að
sakast í þessu sérhagsmunaþjóðfélagi.
Hins vegar er of langt gengið þegar
slíkur tillöguflutningur er byggður á
röngum forsendum eða jafnvel
hreinum fölsunum.
Fordæmi fyrir bótum til
rækjubátanna eru taldar bætur, sem
dragnótabátar við Faxaflóa eiga að
hafa fengið vegna lokana á svæðum,
þar sem síldarhrygning átti sér stað.
Þessar forsendur standast ekki, þvi
dragnótabátar við Faxaflóa hafa
aldrei fengið slíkar bætur.
Engin lög voru þá til um
skyndilokanir. Nokkrir troilbátaeig-
endur í Reykjavík töldu ólögmæta
staðið að þessari Iokun, mótmæltu og
hótuðu málsókn. Mál þessi stóðu í
stappi, og 1971 var lögum um afla-
tryggingasjóð breytt og i framhaldi af
þvi fengu nokkrir trollbátaeigendur
bætur vegna þessarar lokunar, sem
svaraði kauptryggingu þá daga sem
lokað var.
Mörgum sinnum síðan hefur
svæðunt verið lokað vegna sildar-
hrygningar og af fleiri ástæðum, bæði
fyrir og eftir að lög voru sett um
skyndilokanir, 31. mai 1976, og aldrei
komið bæturfyrir.
Varla verður það lagt að líku að
stöðva veiðar og fresta að þær hefjist.
Þá verður það að teljast afbrigðilegar
veiðar þar sem hverjum bát sem
gerður er út frá viðkomandi svæði er
úthlutað ákveðnum skammti, og aðrir
fá þar ekki nærri að koma Það þykir
allavega þeim, sem búa við fiskimið
sem kalla mætti almenning. Þetta
fyrirkomulag getur þó átt fullan rétt
á sér, svo skynsamlegri stjórnun verði
komið við.
Jón eða
séra Jón
Rækjuveiðar hófust að ráði frá
Suðurnesjum 1970. Fljótlega voru
komnar í gang sex rækjuverksmiðjur
og tilsvarandi floti var kominn á
rækjuveiðar, bátar allt upp í 75 tonna
stórir, sem gjarnan sóttu á djúpmið.
Fyrstu tvö árin bar lítið á seiðum en
síðan fór það vaxandi, og alveg keyrði
um þverbak þegar smábátar að vestan
fóru að koma suður, bátar sem hvorki
höfðu víra né annan búnað til þess að
fara út fyrir 50 faðma dýpi.
Lokanir urðu tiðari og lengri tíma i
einu. 1975 var svo komið að allir
höfðu gefist upp. Þar með varð
búnaður flotans sem veiðarnar hafði
stundað lítils virði. Vélar og annan
V
Sannleiksneisti
en ólíku
jaf nað saman
Árið 1969 var fyrirvaralaust lokað
svæði i Faxaflóa vegna síldarhrygn-
ingar, líklega i fyrsta sinn.