Dagblaðið - 30.03.1979, Page 14

14
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1979.
—Breið snjódekk—i
G-60-14
ásamt
165 x 13
BR. 78x13
B. 78x14
DR. 78x14
ER. 78x14
195/75RX 14
205/70RX 14
FR. 78x14
HR. 78x14
600x15
F. 78x15
FR. 78x15
GR. 78x15
HR. 78x15
LR. 78x15
Póstsendum
Nýkomin amerísk dekk á mjög hágstæðu verði
GUMMiViNNUSTOFAN
SKIPHOL Tl 35 - SÍMI31055
Munið frímerkjasöfnun
GEÐVERNDAR
Pósthótf 1308 eða skrífstofa féiagsins
■QEOVERNOARFtLAQ ISUN05I
I Hafnarstræti 5, sími 13468.
HVERAGERÐI
Dagblaðið óskar eftir að ráða umboðsmann í
Hveragerði. Dppl. í síma 99—4577 og 91 —
2 0 8 iBLAÐIÐ
OFFSETPRENTARI
ÓSKAST
Offsetprentari óskast til starfa. Upp-
lýsingar gefur yfirverkstjóri.
Prentsmiðjan Hilmir hf.
Síðumúla 12.
Hof — Ingólfsstræti
---------------GEGNT GAMLA BÓÍ
Nýkomiö
úrval afgarni, sérstœð tyrknesk antikvara.
Tökum upp daglega úrval af hannyrða- og
gjafavörum.
Opið f.h. á laugardögum.
Allar vörur til
skíðaiðkana
Atomic skíði
Salomon bindingar
Byrjendaskíði
á kr. 7.620.-
Skíðastafir — hanskar
Gleraugu
Opiðfrákl.
12 og 1—6
Opiðá
laugardögum
4.
Sportmarkaðurihn
Grensásvegi 50 — Sími 31290
r
Á yztu nöf f rumsýnt f kvöld í Sandgerði:
Nýstárleg uppfærsla
okipt um leikendur í hverjum þætti, þannig að þrír
leika hverja persónu
Landburður af loðnu og leiðinda-
tíð aftraði Sandgerðingum ekki að
færa upp sjónleikinn Á yztu nöf eftir
bandaríska höfundinn Thornton
Wilder, undir stjórn hins góðkunna
leikara Gunnars Eyjólfssonar, sem
lagt hefur mikla vinnu í verkið, bæði
utan sviðs og innan, ekki sízt þegar
hann var að brjótast í gegnum skafl-
ana á æfingarnar, á leið sinni úr
Reykjavík. ,,Ég hélt svei mér þá að
það væri að koma ísöld, eins og einn
þátturinn fjallar um í leikritinu,”
sagði Gunnar, er við hittum hann að
máli, „annars fjallar verkið um ham-
farir, sem sífellt ógna mannkyninu,
ísöld, flóð og styrjaldir. Að komast
á yztu nöf getur átt sér stað í hvaða
landi sem er. Söguþráðurinn gengur
út á líf venjulegrar fjölskyldu í
smábæ, að þessu sinni í Sandgerði.”
Á yztu nöf var fyrst sýnt á Broad-
way 1952 og vakti mikið umtal.
Margir gengu út af sýningunni fullir
vandlætingar og hneykslunar, en
einn kunnasti leikdómari Bandaríkj-
ana taldi þetta vera bezta sjónleik
sém Bandarikjamaður hefði samið.
Gunnar Eyjólfsson, sem stjórnaði
sama verki i Þjóðleikhúsinu árið
Gunnar Eyjólfsson leikstjóri með leikendum í verkinu Á yztu nöf f Sandgerði.
1959, fer allnýstárlega leið í upp-
færslunni í Sandgerði. Hann skiptir
algjörlega um leikendur í hverjum
þætti, svo að það eru þrír sem leika
hverja persónu, nema leiksviðsstjór-
ann. ,,Mér finnst það áhrifaríkara,”
sagði Gunnar, „svo gefur þetta
fleirum tækifæri á að spreyta sig, því
uppfærslan er einnig leikskóli fyrir
áhugafólk.”
Samtals koma því fram um 40
manns hjá þeim Sandgerðingum á
frumsýningunni í kvöld.
-emm.
Krógasel á götunni
— leitað að nýju húsnæði til tryggingar
áf ramhaldandi rekstri
Hópur foreldra setti á stofn for-
eldradagheimili fyrir 5 árum, Króga-
sel, í leiguhúsnæði að Hábæ 28. í vor
rennur út 5 ára samningur sem
gerður var í upphafi og eru foreldr-
amir nú að leita að nýju húsnæði til
að tryggja áframhaldandi rekstur
heimilisins.
í Krógaseli er pláss fyrir 20 börn í
einu og dvelja þau þar ýmist hálfan
eða allan daginn. Frá upphafi hafa
verið um 65 börn á heimilinu um
lengri eða skemmri tíma.
Á heimilinu starfa að jafnaði 5
konur, ein þeirra matráðskona. Upp-
bygging og skipulag dagheimilisins
byggist á virkri þátttöku allra
foreldra. Foreldrar sjá sjálfir um
allan rekstur og fjármagna hann, þó
með styrk frá Reykjavíkurborg. Að
mati þeirra sem standa að Krógaseli
sparast verulegar fjárhæðir í rekstri
dagheimilisins vegna mikils ólaunaðs
atvinnuframlags foreldra. -JH.
REGLUGERÐ-
ARRÍKIÐ
Bruggun og sala bjórs er stór-
háskalegt föndur sem leitt getur til
rúmhelgradagadrykkju, barna-
kendiría og vinnuslysa svo nokkuð sé
nefnt. Tóbaksreykingar eru stór-
háskalegar innan sem og raunar utan
leigubíla. Stórháskalegt er að hafa
veitingahús opin lengur en til ellefu
þrjátíu virka daga því þá gæti fólk
farið að drekka tegundina vín of seint
á kvöldin sem aftur gæti leitt til þess
að þetta sama fólk freistaðist til að
sofa af sér vinnustundir sem væri
bein atlaga að atvinnuvegunum,
framleiðsluallsnægtaborðinu og þar
með fjöreggi þjóðarinnar. Stór-
háskalegt er og að hleypa fólki inn á
veitingahús eftir klukkan ellefu
þrjátíu um helgar af ástæðum sem
ég þekki ekki en þykist vita að séu
gagnmerkar. Öll þessi romsa er að
einhverju leyti sönn og réttog það er
líka satt og rétt að stórháskalegl er að
rjúka út í frostkalda nóttina i nærbol
einum fata. Skítugar skóreimar af
götunni eru líka hættulegar, séu þær
notaðar sem tegrisjur. Og fyrst þetta
er allt svona skelfing háskalegt, er þá
ekki langeinfaldast að banna allt
saman heila gallið, allt frá bjór oní
reimar? Eða hverja þessara hlutaætti
að banna, hverja ekki og hvers vegna
og hvers vegna ekki? Hvaða neyslu-
varning ætti yfirleitt að banna og
hvern ekki? Hvar verða mörkin
dregin ef yfirleitt er hægt að draga
einhver mörk? Hversu víðáttumikil
svæði ættu landslög að ná yfir og
hvaða svið eru utan ramma laganna?
Augljós mörk
Ég fæ ekki séð að hægt sé að miða
við nema ein raunhæf mörk í þessu
sambandi. Þessi mörk eru ósköp ein-
föld og ættu að vera augljós hverjum
og einum: Lög um boð og bönn ættu
því aðeins að vera sett til að vernda
hvern einstakling fyrir öðrum ein-
staklingum en ættu ekki að vera sett
til að vernda einstaklinginn fyrir
sjálfum sér. Samkvæmt þessari línu
ætti .allur áðurnefndi „stórháska-
legi” varningurinn að vera leyfður til
neyslu. Allt eru þetta hlutir sem menn
hljóta að eiga við sjálfa sig hvort
þeir nota, misnota eða nota alls ekki.
Sumra þessara þátta er hægt að neyta
án þess endilega stefna beinustu leið í
glötun. Vitanlega er ávallt til það fólk
sem aldrei getur komið nálægt
nokkrum sköpuðum hlut án þess
aðmi nota liann en það hljóta að
vera takmörk fyrir þvi hvaða auðmýk-
ingu og mannréltindalcysi þeir verða
að þola sem neytt geta alls lags varn-
ings sér að skaðlitlu vegna hinna. Ef
til vill þykir einhverjum sem heldur
kuldalega sé hér talað til þeirra
minnihlutahópa sem eiga við of- og
misnotkunarvandamál að stríða, eins
og t.d. alkóhólista, en það er mín
bjargföst sannfæring að ekkert mein,
enginn misnotkunarsjúkdómur verði
nokkurn tímann læknaður með því
að þrengja eða banna framboö hins
misnotaða varnings. Því aðeins er
hægt að tala um lækningu að eftir-
spurn þess sem áður misnotaði e-ð
hafi minnkað eða aflagst. Þessi auð-
mýkjandi bg því miður vaxandi til-
hneiging í samfélaginu til að hefta
framboð varasam^varnings er líkust
þvi að Hans klaufi reyni að nema ill-
gresi á brottu með því að klippa vel
og vandlega af þvi stöngul, blöð og
blóm en láti sig rótina (sem er undir
yfirborðinu) engu skipta. Þar sem
Hans sér ekki rótina er hann þess
fullviss að hann hafi unnið á arfanum
fyrir fullt og allt. Álika klaufsk eru
bönn á framboði. Ef við hins végar
færum öðruvísi að, öfugt við Hans
og okkur tækist að vinna á rót meins-
ins væri vandamálið leyst. Stöngull-
inn, blöðin og blómin mættu þess
vegna standa áfram.*Án næringar frá
rótinni er útséð um örlög annarra
• „Bannlöginögraíreynd
til siðleysis”