Dagblaðið - 16.10.1979, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 1979.
3
Þjóðaratkvæðagreiðsla um:"
Vamarmálin, Kef lavíkur-
sjónvarp og áfenga ölið
Grandvar skrifar:
Þessi þrjú mál hafa löngum verið
ofarlega og stundum efst á baugi í
íslenzkum þjóðmálum. Þó hafa
alþingismenn aldrei um þau fjallað af
neinu viti, heldur tekið afstöðu með
þeim þrýstihópnum sem hæst hefur
haft hverju sinní.
Það væri því vel við hæfi, og
myndi spara þingmönnhm langar og
óþarfa umræður á þingi, að hafa
þjóðaratkvæðagreiðslur um þessi
mál um leið og næstu kosningar fara
fram. — Ekki er sá er þetta ritar í
neinum vafa um að öll þessi mál yrðii,
ef þau kæmu til þjóðaratkvæðis um
leið og kosningar færu fram, til þess
að allir þeir sem ekki ætla að kjósa
færu á kjörstað og yrði um metþátt-
tþku að ræða. svo ofarlega eru þessi
mál í hugum landsmanna.
Og það sem meira er, almenningur
myndi með yfirgnæfandi meirihluta
tjá sig fylgjandi öllum þessum
málum, þ.e. að við héldum núver-
andi stöðu i varnarmálum, semdum
um afnot Keflavíkursjónvarpsins
fyrir alla landsmenn og leyfðum
framleiðslu á áfengu öli til neyzlu
í landinu með sömu reglum og annað
áfengi.
Það er auðvitað ekkert annað en
blekkingavefur íslenzkra stjórnmála-
manna sem hefur gert öll þessi mál að
verulegum „feimnismálum” innan
Alþingis sem utan. Auk þess kæmi
nú í ljós hversu mikið eða lítið fylgi
svokallaðir hernámsandstæðingar
eiga meðal þjóðarinnar, svo og fana-
tískir bindindisfrömuðir.
Eitt er víst að sá eða þeir menn sem
jnú hugsa sér til hreyfings í væntan-
legum prófkjörum flokkanna og
auglýstu afstöðu sína i þessum-
málum á þann hátt sem hér er að
vikið, og hétu stuðningi eða frum-
kvæði við þau kæmust þeir á þing,
þyrftu ekki að kvíða fylgisleysi.
Oft hefur bréfritara orðið
hugsað til þess hvers vegna þing-
menn, einkum hinir yngri, sem þóeru
hlynntir og fylgjandi öllum þessum
málum, þora ekki að láta uppi skoð-
anir sínar, án þess að viðhafa um þau
slíka skrúðmælgi að kjósendur
standa sem steini lostnir vegna
hræsni þessara stjórnmálamanna.
Auðvitað er þjóðaratkvæða-
greiðsla beinasta leiðin til þess að fá,
úr þessum málum skorið i eitt skipti
fyrir öll. En kannske tekur einhver
væntanlegra prófkjörsframbjóðenda
sig til og setur þessi stefnumál á odd-
inn. Það er ekki öll nótt úti um að
•enn finnist nógu kjarkmiklir einstakl-
ingar tii þess að halda fram sann-
færingu sinni frammi fyrir alþjóð.
Og vita mega þeir að þessi mál eru
hugleiknari fólki en stjórnmálamenn
vilja vera láta, enda láta þeih litið yfir
þeim.
FRAMBODÍ
SJÓNVARPI
Borgari skrifar:
Eins og allir vita er sjónvarp til
margra hluta nauðsynlegt. Innlendir
samtalsþættir eru að margra dómi
það allra skemmtilegasta efni sem
boðið er upp á.
í þættinum Umheimurinn, sem
fluttur var 9. þessa mánaðar, var rætt
um tvö efni, Kúbudeiluna þá nýrri og
um hægri og vinstri sveiflu i stjórn-
málum.
Björn Bjarnason var viðmælandi
stjórnanda um fyrra efnið, og eins og
vænta mátti var Björn hinn áheyri-
legasti. Hann er fróður um utanrikis-
mál og fylgist auðheyrilega vel með
málum; ræddi hann efnið frjálst og
óhikað og kom vel fyrir. Ólíkt öðr-
um, sem koma á skerminn og geta
vart tjáð hug sinn vegna formfestu og
tilbúinna „settlegheita”.
Seinna efnið, hægri og vinstri
sveiflu, ræddu svo tveir aðilar, þeir
Jón Ormur Halldórsson og Engilbert
Guðmundsson, og sýndist hvorum
sitt um það efnið sem vonlegt var.
Það sem vakti athygli þess er þetta
ritar var þó þétta. Þarna voru tveir af
yngri kynslóðinni að ræða stjórnmál
og af allt öðrum sjónarhóli og raun-
hæfari en fólk á að venjast af hinum
örþreyttu og vart mælandi stjóm-
málamönnum okkar.
Sérstaklega bar af málflutningur
Jóns Orms Halldórssonar, sem virtist
koma mjög vel undirbúinn til við-
ræðnanna eins og vera ber, og flutti
mál sitt á þann veg sem kunnáttu-
menn einir gera.
Auðvitað ætlaði sjónvarpið ekki
að tefla vísvitandi fram einum eða
öðrum væntanlegum framboðs-
kandidötum, en oft ráða tilviljanir og
ótrúlega margir áhorfendur leggja oft
saman tvo og tvo í þeim efnum, þegar,
horft er á nýja menn áskerminum.
Og það virðist vera miklum mun
meira um unga og efnilega menn
„bakatil” i stjórnmálafiokkunum en
forystulið flokkanná og fastalið
þeirra á þingi vilja vera Iáta. Og lái
þeim það nokkur! Þeir eldri eru
margir ekki samkeppnishæfir lengur.
Væntanlega breytist þetta mikið í
næstu kosningum, ekki sizt þar sem
prófkjör verða haldin. Og a.m.k. má
Sjálfstæðisflokkurinn vel við una,
því hartn virðist eiga meira mannval
en fólki er almennt talin trú um. Það
sáum við t.d. í sjónvarpsþættinum
Umheimurinn þriðjudaginn 9. októ-
ber.
Björn Bjaraason er óllkur mörgum „öðrum sem koma á skerminn og geta vart
tjáð hug sinn vegna formfestu og settlegheita,” segir bréfritari.
ÍSLAND
TÉKKÓSLÓVAKÍA
Laugardalshöll
Þriðjudag
16. okt
kl. 20.30
Forsala við Út-
vegsbankarm í
dag frð 16-18
og í Laugardals
höHfrákl. 18.30.
Handknattleikssamband Isl.
Ólafur H. Jónsson, fyrirliði.
✓
Margrét Skúladóttir kennari: Ég vil
ekkert um það segja. Ég vona bara að
þessa stjórnarkreppu laki af sem fyrst.
Spurning
dagsins
Hvernig lízt þér á
Vilmund sem dóms-
mólaráðherra?
Katrin Jónsdóttlr verzlunarmaðurr
Ágætlega. Ég er viss um að honum
fylgir ferskt- andrúmsloft og hann 4
eftir að hrista duglega upp i kerfinu.
Erling £rístjánsson járnsmiður: Ég veit
ekki. Ég hlæ bara að hugmyndinni. Ég
hugsa að ekkert breytist þó Vilmundur
komi til.
'Björg Hjartardóttir verzlunarstjóri:
Ætli það verði ekki bara gott. Nógu er
hannhress itali.
Haraldur Stefánsson fv. eftirlitsmaður:
Mér lizt vel á hugmyndina. Hann getur
að minnsta kosti opnað umræðu um
hlutina, þó ekki væri annað.
Skúli Skúlason nemi: Mér er alveg
sama. Ég hugsa að Vilmundur sé
hvorki betri né verri en aðrir. Það er
allt i lagi að leyfa honum að reyna,
hann hefur þá tækifæri til að sýna hvað
hann getur.