Dagblaðið - 11.12.1979, Side 2

2
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1979.
Tryggiiighff.:
Frábært tryggingafélag
Sigfús J. Jóhnsen, Fýlshólum 6 skrif-
ar:
í öllu því flóði frétta af erfiðleikum
tryggjenda til að fá bætur fyrir marg-
visleg tjón sín, er þeir höfðu talið
vera bótaskyid úr hendi trygginga-
félaga sinna, þá tel ég mig knúinn til
að lýsa mikilli ánægju minni með
tryggingafélag mitt, sem er Trygging
hf. :
Viðbrögð þess félags hafa verið
með svo einstökum hætti að eftirtekt
vekur og gæti orðið fyrirmynd
öðrum tryggingafélögum.
Tvivegis hefi ég orðið að leita á
náðir þessa ágæta félags. Hið fyrra
tilfelli var það að ég ók næstum
nýjum bíl mínum eftir Suðurlands-
vegi og var staddur í brekkunni|
vestur al' Skiðaskálanum i Hveradöl-
um. Þá varð cu allt i einti var við
gríðarstórai isteináveginum. Á undan
nier ok liá vöruoilreið up tann lnin
slysalaust yfir steininn, en á móti var
óslitin umferö bifreiða á hinni gagn-
stæðu akrein. Of mikill hraði var á
bifreið minni svo tækist að stöðva
áður en hún færi á steininn. Varð það
'því úr að bifreið mín ók yfir þennan
stóra hnullung með þeim afleiðingum
að panna undir bíl mínum brotnaði
og sjálfskipting bifreiðarinnar og
fleiri hlutir eyðilögðust algjörlega.
Her var því orðið mikið tjón. F.g
sneri mér til trygging.ifélags míns
Tryggingar h/f. og greindi frá skaða
mínum. Mér var þá tjáð að skv.
tryggingarskilmálum væri ég í minni
húftryggingu ekki tryggður fyrir
lausu grjóti á veginum, nema tilvist
þess yrði rakin til einhvers ábyrgðar-
aðila, er valdur hefði verið að'
tilkomu steinsins á veginum. Svo
hagar þannig til að vegkantur er mjög
hár og var því ekki um að ræða hrun
á veginum og hlaut þvi að vera
nærtækast að ætla að steinn þessi
hefði fallið af bílpalli einhvers
flutningabils. Slíkt varð þó erfitt að
rekja þrátt fyrir góða aðstoð lögreglu
og malarflutningsmanna.
Tjónið var því sýnilega mitt. Nú
var gert við bifreiðina og fengin ný
sjálfskipting frá U.S.A. Heildartjón
mitt var þvi talið í hundruðum
þúsunda.
Þegar viðgerð var svo lokið þá
gerast þau undur og stórmeki að
Trygging h/f er fylgzt hafði með við-
gerð bifreiðarinnar fékk óumbeðið
upp heildarkostnað við viðgerð
bifreiðarinnar og i kjölfar þess var
simað til min og mér þá tjáö að stjórn
félagsins hefði, eftir að Ijóst var hve
tjón mitt var mikið og hærra en ég
haföi látið mig óra fyrir, þá hefði
félagið ákveðið, án þess að vera bóta-
skylt, að bæta méi þetta tjón að
fullu. Sem og þeir gerðu. Geri aðrir
betur.
Nú víkur sögunni til stórveðurs er
gekk hér yfir fyrr í nóvembermánuði.
í þvt veðri fauk niður sjónvarnsloft-
net á húsi mínu og varð ónýtt.
Ég hringdi til tryggingafélags míns
Trygging hf . og greindi frá skaða
mínum og spurðist fyrir um það
hvort ég væri tryggður fyrir slíku
tjóni í tryggingaskilmálum mínum
hjá félaginu.
Var mér tjáð að einn liður í húseig-
endatryggingu þeirra væri einmitt að
bæta tjón sem þessi. Og væri ég með
húseigendatryggingu hjá þeim, þá
skyldi ég bara láta gera við þetta og
krefja þá siðan um reikninginn.
Þetta gerði ég og snar sjónvarps-
viðgerðarmaður bætti um þetta allt.
Greiddi ég fyrir hina nýju loftnets-
greiðu kr. 60.000 með uppsetningu
og kapli. Reikninginn fór ég síðan
tafarlaust með til Tryggingar hf. og
var mér hann greiddur samstundis að
fullu orðalaust.
Tveim dögum síðar er svo hringt til
mín frá Trygging hf. í símanum er þá
hinn hæverski starfsmaður tjón-
deildar Tryggingar hf. og tjáði hann
mér að því miður þá verði hans ágæta
félag að gera þá grundvallar- og lág
markskröfu til bóta úr þeirra hendi
að tjónþoli sé með tryggt hjá félaginu
fyrir þeim bótum, sem hann ætli sér
aðfá.
Það hafði þá komið i Ijós að trygg-
ing mín hjá félaginu var bara
heimilistrygging, en húseigendatrygg-
ing mín reyndist vera í höndum
annars félags en nafn þess félags
kann ég ekki við að nafngreina hér.
Sér og okkur báðum hefði því
orðið á mistök, en hann bauðst til
þess að senda reikning minn til þess
félags er hafði annast húseiganda
tryggingu mína. Sendi hann síðan
reikninginn til þess félags, sem hann
taldi að mundi endurgreiða jieim
reikninginn.
Nú fyrir skömmu fékk ég svo það
svar frá þvi tryggingafélagi að ég
væri að vísu með húseigendatrygg-
ingu hjá þeim, en þeir bættu bara
ekki svona tjón.
Hafði ég því tapað rúmlega 60.000
kr. á því að hafa ekki þessa trygg-
ingu mína hjá hinu einstaka trygg-
ingafélagi er ber nafnið Trygging hf.
Eftirtektarverðast af öllu er mér
þó hið einiæga traust, er Trygging hf.
sýndi mér sem viðskiptavini fyrir-
tækisins. Sá starfsmaður er um þetta
sá, Ágúst ögmundsson, hefði eflaust
átt að krefja mig um tryggingaskír:
teini mitt og ganga úr skugga um að
það væri dl staðar. Þess í stað tók
hann orð viðskiptavinar félagsins
trúanleg og var vissulega í góðri trú
um að allar mínar tryggingar væru í
þeirra höndum, sem il]u heilli
reyndust ekki vera.
En slík tiltrú og traust til viðskipta-
vinarsins verður mér ógleymanlegt og
og jafnframt hvati til þess að segja
þér, lesandi góður, frá sögu minni og
skiptum við frábært tryggingafélag.
Raddir
lesenda
SeðaZ
Lesandi hringdi og kvaðst
undrandi á því að í símaskránni væri
ýmist notað s eða Z í orðinu verzlun
(verslun). Kvaðst lesandinn undrandi
á því að opinbert fyrirtæki gæti ekki
gert það upp við sig hvernig ætti að
skrifa þetta orð.
Hegningar-
lagabrot
ÓlafsJóh.
Haukur Guðmundsson hringdi:
í tilefni af því að Ólafur Jóhannes-
son segist ekki hafa skrifað upp á
það, að Vilmundur yrði dómsmála-
ráðherra langar mig til að koma því á
framfæri að Ólafur er eini dóms-
málaráðherrann sem hefur verið
fundinn sekur um brot á hegningar-
lögunum.
Ólafur Jóhannesson.
Áburðarverksmiðjan f Gufunesi.
Verða ríkisverksmiðjumar seldar?
Stutt
og
skýrbrél
Enn einu sinni minna lesenda-
dúlkar DB alla þá, er hyggjast
senda þœttinum llnu, að látafylgja
fiillt nafn, heimilisfang, slmanúmer
(ef um það er að rœða) og nafnnúm-
er. Þetta erlltilfyrirhöfhfyrirbréf-
ritara okkar og til mikilla þœginda
fyrirDB.
Lesendur eru jafnframt minntir
á að bréf eiga að vera stutt og skýr.
Áskilinn er fitllur réttur til að
stytta bréf og umorða til að spara
rúm og koma efiii betur til skila.
Bréf tettu helzt ekki að vera lengri
en 200—300 orð.
Slmatlmi lesendadálka DB er
milli kl 13 og 15 frá mánudögum
tilföstudaga.

tiljólagjafa
SIGMAR 6. MARÍUSSON
Hverfisgötu 16A - Simi 21366.
\i
Jóhann V. Gunnarsson skrifar:
Þeir einir kaupa sem eiga aura eða
hafa aðgang að bankastjórum eða
öðrum styrkveitingamönnum.
Hverjir skyldu það vera sem ætla sér
að kaupa Sementsverksmiðjuna og
Áburðarverksmiðjuna. Jú, þeir sömu
og gerðu þær óarðbærar til þess að
geta síðan keypt þær á niðursettu
verði. AUir vita hvernig forstjórar
rikisfyrirtækja eru skipaöir, eftir
pólitisku jafnvægi samtryggðra
íslenzkra flokka. Hæfileikar til
stjórnunar eru aukaatriði. PóUtík og
hlýðni skipta meira máli þegar yfir-
menn þessara stofnanaeru ráðnir.
Nú er taliö að eina lausnin sé að
selia þessi gulltryggðu fyrirtæki eins
ogÁburðarverksmiðjuna sem kemur
til með að verða eldsneytisframleið-
andi í framtíðinni. Olíufélög eins og
Skeljungur eða Esso hljóta að hafa
áhuga á jafn arðbæru fyrirtæki og
eldsneytis- og áburðarverksmiðju.
Þú sem einstaklingur mátt kaupa
ef þú átt aura eða hefur aðgang að
banka. Því miður hefur þú það ekki
að neinu gagni en þú ert samt sem
áður atkvæði og þjóðfélagsþegn og
þar að auki átt þú þegar þessar ríkis-
verksmiðjur. Ef þú vilt færa verð-
bólgubröskurum og gerspilltum póli-
tíkusum þetta að gjöf, þá máttu vita
að þú munt missa mun meira því
ágirnd og græðgi eru óseðjandi hjá
sumum mönnum.
Islenzk
veitingahús:
llla skammtað
„Mikill matmaður” hringdi:
Maður heyrir Islendinga stundum
hneykslast á því, að Þjóðverjar sem
komi hingað á veitingahús hreinsi
allan mat af borðinu áður en þeir
halda út, jafnt sykurmola sem sultu-
tau.
Þetta er e.t.v. ekki svo undarlegt
ef hafður er í huga sá mikli munur
sem er á matarskammti hér og i
Þýzkalandi. Það er að vísu nokkuð
mismunandi eftir veitingahúsum hér
en yfirleitt eru matarskammtar hér
svo litlir, að miklir matmenn eins og
ég verða að kaupa sér tvo skammta
ef þeir eiga að fá nægju sína. í Þýzka-
landi og t.d. í Bandaríkjunum þar
sem ég þekki til sjá veitingastaðir
sóma sinn í því að láta gestina ekki
standa hungraða upp frá borðum.
Þar er yfirleitt svo ríflega skammtað,
að jafnvel matmenn eins og ég ráða
ekki við að ljúka matnum.
„Yfirleitt eru matarskammtar mjög litlir hér á landi,” segir bréfritari.
Ef Islendingar ætla sér að laða
ferðamenn hingað til lands i auknum
mæli ættu þeir að kippa þessu atriði í
lag. Þetta er þjóð okkar til skammar.